“เฉียวเหวยอี!!!”
เฉียวเหวยอีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงที่โกรธ จึงลืมตาขึ้นและพบกับดวงตาสีเข้มคู่หนึ่ง
เธออึ้งไปสองสามวินาทีก่อนที่จะรู้ตัวว่าเธออยู่ที่ไหน
สายตาของลี่เย่ถิงมองไปยังร่างเล็ก ๆ ของเธอ ทันใดนั้นผ้านวมก็ถูกโยนไปบนร่างของเธอ
เฉียวเหวยอีที่ตื่นตระหนกและซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ดวงตาใสของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา
เธอมองดูลี่เยถิงลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ โดยที่เขาไม่หันมามองแม้แต่น้อย เธอรู้สึกงุนงงเล็กน้อยและเรียกเขา "พี่คะ ... "
ก่อนที่คำพูดนั้นจะพูดจบ ลี่เย่ถิงเหลือบมองเธออย่างรวดเร็ว "พี่งั้นเหรอ ? "
น้ำเสียงของเขาเย็นชาเกินไป ทำเอาเฉียวเหวยอีตัวสั่นเมื่อเห็นเขา จากนั้นเธอก็เปลี่ยนคำพูดด้วยความตื่นตระหนก "คุณชาย ... "
เมื่อคืนเธอกลับมาก็เห็นว่าที่บ้านไฟดับ ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นลี่เย่ถิงจับตัวเธอแล้วลากเข้าไปในห้อง
เธอไม่รู้ว่าเขาเมาหรืออะไร มีเพียงกลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นคาวเลือดจาง ๆ ในความมืด
เมื่อคืนมันก็เหมือนกับฝันร้าย
เธอกำลังจะอธิบาย เมื่อเธอเห็นซิคแพคที่แข็งแรงของลี่เย่ถิงมีรอยเลือดยาวประมาณสิบเซนติเมตร
ก่อนที่เธอจะมองเห็นชัดเจน ลี่เย่ถิงก็หันกลับมาและเดินไปที่ขอบเตียง พลางยื่นมือออกมาบีบคางเล็ก ๆ ของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "เฉียวเหวยอี เธอคิดว่าใช้วิธีนี้แล้วฉันจะไว้ชีวิตเธองั้นเหรอ ?! "
“ไม่ใช่นะ ฉัน ...” เฉียวเหวยอีรีบปฏิเสธทันควัน
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เธอก็เห็นความขยะแขยงแวบผ่านดวงตาของลี่เย่ถิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่