ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ นิยาย บท 2

เฉียวเหวยอีสวมเสื้อเชิ้ตและผลักประตูออกไป ครึ่งหนึ่งของตระกูลลี่ก็รวมตัวกันที่ประตูและมองดูด้วยความประหลาดใจเมื่อเฉียวเหวยอีเดินเท้าเปล่าออกมาจากข้างใน

เฉียวเหวยอีรู้สึกว่าดวงตาเหล่านั้นทิ่มแทงเธอเหมือนมีด เสียดแทงเข้าไปในใจของเธอ

แม่บ้านเฉินมีปฏิกิริยาทันที กุลีกุจอหยิบผ้าขนหนูมาห่อตัวอย่างรวดเร็วและผลักเธอกลับไปที่ห้อง

เฉียวเหวยอีนั่งสับสนอยู่ในห้องของเธอ ฟังบทสนทนาที่แผ่วเบาจากประตูถัดไป "... มีคนเห็นเยอะขนาดนี้ จะรับผิดชอบเธอยังไง? "

"รับผิดชอบเหรอ? " ลี่เย่ถิงแค่นหัวเราะ " งั้นฉันก็ทำตามที่เธอปรารถนา ! "

ในตอนบ่าย มีคนไปที่บ้านตระกูลเฉียว

กระเป๋าเดินทางของเฉียวเหวยอีถูกโยนทิ้งนอกประตูบ้านของลี่ราวกับขยะ

เฉียวเหวยอีที่ถูกขับไล่ กลับไปหาพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ คือสิ่งสุดท้ายที่มอบให้โดยตระกูลลี่

ในขณะที่ฝนตก เฉียวเหวยอีที่ไม่กางร่ม มองดูชายที่ยืนอยู่ที่ระเบียงด้วยสีหน้าเย็นชาพลางจ้องมองมาที่เธอ

ริมฝีปากของเธอสั่นระริก ดวงตาของเธอเปียกชุ่มไปด้วยสายฝนจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นและพยายามขอร้องเขาเป็นครั้งสุดท้าย

เธอไม่โทษเขา ลี่เย่ถิงผลักไสเธอออกไปอย่างโหดร้ายได้อย่างไร? เธอไม่อยากกลับไปที่บ้านตระกูลเฉียว เขารู้ดี!

ลี่เย่ถิงไม่แยแสกับคำขอร้องของเธอ พลางหันหลังกลับและหายไปที่ประตูเหล็กแกะสลัก

เหตุการณ์ที่เฉียวเหวยอีอยู่กับลี่เย่ถิงแพร่กระจายไปทั่วเมืองเจียงเฉิงในเวลาเพียงไม่กี่วัน

ทุกคนต่างพูดกันว่าเป็นเพราะแม่ของเฉียวเหวยอีเอาเงินหลายร้อยล้านหยวนในตระกูลลี่และหนีไปกับผู้ชาย ทิ้งเฉียวเหวยอีไว้ที่ตระกูลลี่ เพื่อปกป้องตัวเองและยังคงยึดติดกับตระกูลลี่ต่อไป ดังนั้นเธอจึงทำพฤติกรรมที่น่าไม่อายเช่นนี้

หนึ่งเดือนต่อมา เฉียวเหวยอีถูกส่งออกนอกประเทศ เฉียวเหวยอีเลือกที่จะยุติเรื่องนี้ด้วยท่าทีนิ่งเฉยและไม่ตอบสนองใดๆ ด้วยสถานะของตระกูลลี่ในเมืองเจียงเฉิง จึงไม่มีใครกล่าวถึงเรื่องนี้อีก

......

สามปีครึ่งให้หลัง ณ ตระกูลเฉียว