บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1355

เจเรมี่รู้สึกได้ในทันทีว่าเมเดลีนตื่นแล้ว

แต่เมื่อเขาก้มศีรษะลงมองก็เห็นว่าแววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและตื่นตระหนก

เธอมองไปที่เพดานด้วยสายตาที่ค่อนข้างว่างเปล่า ก่อนเมเดลีนจะสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนอยู่ข้าง ๆ เธอ

เมื่อเห็นเจเรมี่ที่อยู่ใกล้เธอมาก เธอก็คว้าผ้าห่มแล้วกระโจนออกไปทันที “อย่ามาใกล้ฉันนะ!”

หัวใจของเจเรมี่จมดิ่งลง ในขณะนั้นเขารู้สึกราวกับว่ากำลังตกลงไปในก้นทะเลสาบอันเย็นยะเยือก

เป็นไปอย่างที่คิดสิ่งที่เขากังวลได้เกิดขึ้นแล้ว

“ลินนี่ ผมเจเรมี่ไง” เขารีบอธิบาย

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจเขาเท่าไหร่นัก เมเดลีนถอยกรูดไปที่มุมเตียงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ดวงตากลมโต ฉลาด สวยงามของเธอมองไปข้างหน้าด้วยความสับสน และดูเลื่อนลอย

“คุณเป็นอะไรไป ลินนี่? ผมชื่อเจเรมี่ ไม่ต้องกลัวนะ” เจเรมี่ค่อย ๆ เข้าหาในขณะที่เกลี้ยกล่อมเธออย่างอดทนและอ่อนโยน “อย่ากลัวไปเลยลินนี่ มันจบแล้ว ไรอันไม่สามารถทำร้ายคุณได้อีกแล้ว”

“ไรอัน?”

เธอดูจะตอบสนองต่อชื่อนี้ เธอมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า และพึมพำกับตัวเองราวกับเด็ก ๆ

“ไรอันบอกว่าจะพาฉันไปหาเจเรมี่ เขาบอกว่าตราบใดที่ฉันเชื่อฟัง เขาจะปล่อยพ่อแม่ของฉันไป และจะส่งฉันกลับไปหาเจเรมี่ด้วยตัวเองนะ แต่เจเรมี่มาหาฉันและฉันอยากไปหาเจเรมี่ แต่เขาไม่ยอมให้ฉันไป แล้วก็…”

ขณะที่เมเดลีนกำลังพูดอยู่นั้น ใบหน้าของเธอก็ซีดขาวขึ้นเรื่อย ๆ ในหัวเธอมีฉากที่ไรอันถูกยิงล้มลงกับพื้นต่อหน้าต่อตา

เลือดที่กระฉูดออกมาจากบาดแผลไรอัน ดูเหมือนจะทิ้งความรู้สึกไว้บนแก้มของเธอ

เธอไม่อยากจะคิดถึงมันอีก แต่ก็ไม่สามารถกำจัดฉากนั้นออกไปจากหัวได้

“โอ๊ยย!”

จู่ ๆ เมเดลีนก็ยกมือขึ้นจับศีรษะด้วยความเจ็บปวด