บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1429

เมเดลีนเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่เห็นใครบางคนลงมาจากรถ “เชอร์ลี่ย์ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ นี่บ้านฉันน่ะ”

เมเดลีนชี้ไปที่วิลล่าขนาดเล็กข้างหน้า “นี่คือบ้านของคุณเหรอคะ?”

“ค่ะ ที่นี่คือบ้านของฉัน” เชอร์ลี่ย์พยักหน้าอย่างมั่นใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาอดัมด้วยท่าทางจริงจัง “อดัม พี่สาวกลับบ้านทั้งทีทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ”

ข้อมูลใหม่นั้นทำให้เมเดลีนรู้สึกงุนงง “เชอร์ลีย์ คุณเป็นพี่สาวของอดัมเหรอคะ?”

“ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา เรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน” เชอร์ลี่ย์แตะไหล่ของอดัมเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “อดัม ทำไมไม่แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จักเลยล่ะ?”

อดัมได้ยินอย่างนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาเบา ๆ “ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำหรอก เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว” เขาก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาจงใจหลีกเลี่ยงเชอร์ลี่ย์ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”

เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างสดใส "ฉันไม่ได้อยู่บ้านมาหลายปี ฉันก็ควรจะได้ชื่นชมบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่บ้างนะ”

ขณะที่พูดเธอก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อน

อดัมเชิญเมเดลีนและเจเรมี่เข้าไป “เข้ามาสิ”

เมเดลีนพยักหน้าและจับมือเจเรมี่ เมื่อมองเขาอย่างครุ่นคิดแล้วเธอก็รู้สึกเสียใจ “ที่แท้เชอร์ลี่ย์เป็นพี่สาวของอดัม ทั้งสองคนเป็นหมอที่เคยช่วยชีวิตคุณมาก่อน ในโลกนี้มีเรื่องบังเอิญมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?”

เจเรมี่ได้ยินอย่างนั้นก็ถอนหายใจ ก่อนจะจับมือเธอแน่นแล้วเอ่ยอย่างอ่อนโยน “เราควรเข้าไปกันได้แล้วนะ”

เขาจับมือเมเดลีนให้เดินตามเข้าไป ดวงตาที่เย็นชาและลึกล้ำของเขาจ้องมองไปที่ยังแผ่นหลังของเชอร์ลี่ย์นิ่ง

‘ฉันกลัวว่านี่จะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นแผนการของใครบางคนเสียมากกว่า’