บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 16

เจเรมี่ดูวิดีโอจบ เขามีสีหน้าว่างเปล่า “คุณได้มันมาจากไหน” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมเดลีนรู้สึกถึงความผิดปกติ “ฉันได้มันมาจากไหน มันสำคัญอย่างนั้นเหรอ? ความจริงมันสำคัญกว่าไม่ใช่เหรอ?”

"ความจริงอย่างนั้นเหรอ?" เจเรมี่เงยหน้าขึ้น และปัดนิ้วลบวิดีโอนั้่น เขายังลบสำเนาสำรองของมันที่อยู่ในอัลบั้มของเมเดลีนอีกด้วย

เมเดลีนตกใจกับการกระทำของเขามาก เธอยื้อแย่งเพื่อเอาโทรศัพท์ของเธอคืน แต่มันสายเกินไป เขาล้างโฟลเดอร์อัลบั้มที่ถูกลบไปแล้ว

“เจเรมี่ ทำไม? ทำไมคุณทำอย่างนั้น? คุณไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้มีคนวิจารณ์ฉันทางโลกออนไลน์มากแค่ไหน? นั่นเป็นวิดีโอเดียวที่ฉันสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได้!”

ความหวังของเมเดลีนพังทลายลง

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ยังคงเยาะเย้ยอย่างไม่แยแส “ความบริสุทธิ์ของเธอเกี่ยวอะไรกับฉัน? ตราบใดที่ทำให้เมเรดิธมีความสุขมันก็เพียงพอแล้ว”

คำถามของเจเรมี่ทำให้เมเดลีนพูดไม่ออก

ความบริสุทธิ์และชีวิตของเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา!

เขาสนใจแต่เมเรดิธ ดังนั้นแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับเขา เขาก็ยังคงรับได้

ทั้งหมดเป็นเพราะเขารักเธอ เขาตาบอดเพราะความรัก เขารักเธอมากจนไม่มีเหตุผล

ทันใดนั้น เมเลดีนจึงใจเย็นลง เธอมองไปที่ผู้ชายตรงหน้าเธอและรู้สึกได้ว่ามีน้ำตาไหลออกมาที่มุมตาของเธอ “เจเรมี่ มันก็ไม่เป็นอะไรอย่างนั้นเหรอ ต่อให้วันหนึ่งฉันจะถูกชาวเน็ตกลั่นแกล้งจนตายก็ตาม?”

เจเรมี่มีเพียงใบหน้าที่ไม่ไหวติง “แล้วตอนนี้เธอตายรึยัง?”

คำตอบของเขาช่างเย็นชา มันเหมือนกับมีดคมที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอ ความเจ็บปวดรวดร้าวแผ่ซ่านจากหัวใจไปทั่วร่างกายของเธอ

เมเดลีนกำหมัดแน่น ใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนี้พร่ามัวเพราะน้ำตาของเธอ “เจเรมี่ เมื่อวันนั้นมาถึงฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจเหมือนตอนนี้”

เมื่อพูดอย่างนั้นจบ เมเดลีนก็จากไปและไม่หันกลับมา น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออย่างไม่สามารถควบคุมได้

เธอสามารถลืมความทุ่มเทอย่างผิด ๆ ที่เธอมีให้เขาตลอด 12 ปีที่ผ่านมาได้แล้ว เธอไม่เชื่อเลยว่าเธอจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้

เมเดลีนวิ่งออกจากอาคาร ฝนก็เริ่มตกลงมา เธอรู้สึกเหม่อลอยจึงไม่สังเกตเห็นว่ามีรถพุ่งเข้าหาเธอ

"เอี๊ยดดด!" เสียงล้อครูดกับถนนดังขึ้น เสียงเบรกกระทันหัน เมเดลีนก็เงยศีรษะขึ้น การมองเห็นของเธอพร่ามัว เพราะฝนและน้ำตาของเธอไหลลงมาปะปนกัน ดังนั้นเธอมองเห็นชายคนหนึ่งที่กำลังออกจากรถก่อนที่จะวิ่งเข้าหาเธออย่างร้อนรน ก่อนที่เธอจะได้ทันเห็นใบหน้าของเขา เธอก็สลบไป

บางทีนี่อาจเป็นผลมาจากความรักที่หลงผิด และรักข้างเดียว

มันดึกมากแล้ว เมเดลีนรู้สึกอยากกลับบ้าน แต่แดเนียลได้สั่งอาหารจากโรงแรมระดับห้าดาวมาเต็มโต๊ะไปหมด

เมเดลีนไม่ต้องการให้ความตั้งใจดีของแดเนียลสูญเปล่า เธอจึงอยู่กินข้าวเย็นกับเขา หลังอาหารค่ำแดเนียลยืนยันที่จะไปส่งเมเดลีนกลับบ้าน

เมื่อรถมาถึงหน้าคฤหาสน์ แดนพูดว่า “หมอบอกฉันว่าเธอท้อง เจเรมี่รู้เรื่องหรือเปล่า?”

เมเดลีนหยุดชะงักในทันที เธอหันหน้าไปรอบ ๆ และเห็นว่าแสงพระจันทร์ส่องกระทบใบหน้าอันหล่อเหลาของแดเนียล สายตาของเขาดูเป็นคนจิตใจดี

"แน่นอน เขาต้องรู้สิว่าฉันท้อง” เมเดลีนฝืนยิ้มและลงจากรถ “ขอบคุณนะแดน คราวหน้าฉันจะเลี้ยงมื้อเย็นนาย”

แดเนียลพยักหน้าและยิ้ม “ฉันจะรอให้เธอโทรหาฉันนะ แมดดี้”

"ตกลง" เมเดลีนยิ้มและโบกมือให้ เธอหันกลับมา หลังจากดูรถของแดเนียลออกไปแล้ว ในขณะที่เธอเข้ามาภายในบ้าน มือเย็นเฉียบก็คว้าและดึงแขนเธอออกไป

มาเดลีนไม่ได้สังเกตเห็น และนั่นทำให้จมูกของเธอชนเข้ากับหน้าอกแข็งแรงของชายคนหนึ่ง ทันใดนั้นเสียงเยือกเย็นของเจเรมี่ก็ดังขึ้นจากด้านบนศีรษะของเธอ “เมเดลีน เธอนี่เป็นผู้หญิงร้ายกาจมากกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก”