เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1418

การมองเห็นของเมเดลีนค่อย ๆ พร่ามัวขณะที่จ้องมองสีหน้าเรียบนิ่งของคนตรงหน้า

“คุณรู้ไหมว่าทำไมสีผมและสีตาของผมถึงได้เปลี่ยนไป” เขาถามด้วยรอยยิ้ม “มันไม่ใช่แค่เพราะยาพิษที่ลาน่าให้ผม แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น”

ขณะที่พูด คิ้วเข้มของเขาก็ขมวดเข้าหากัน

“มันเกิดจากการที่ผมทดลองใช้ยาหลายตัวเพื่อต่อชีวิตให้ตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นคือหมอที่ช่วยคิดค้นยาที่จะป้องกันการแพร่กระจายของยาพิษในร่างกายผม ผมใช้เวลาครึ่งปีดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิตต่อด้วยความสิ้นหวัง

“เธอบอกผมว่าไม่มีทางที่จะกำจัดพิษออกจากร่างกายผมได้ทั้งหมด แล้วผมก็มีเวลาอีกแค่สองปีเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่พอผมกลับไปหาคุณกับลูก ผมถึงได้มีพฤติกรรมหลาย ๆ อย่างที่เปลี่ยนไป”

เจเรมี่หัวเราะอย่างสิ้นหวัง

“ผมอยากอยู่กับคุณและมอบความรักที่มีทั้งหมดให้ แต่ผมก็กลัวว่าจะเผลอมากไป ผมไม่ต้องการที่จะจบลงด้วยการปล่อยให้คุณเจ็บปวดไปมากกว่านี้ เช่นเดียวกับลิเลียน ผมกลัวว่าเธอจะสูญเสียพ่อไปทันทีหลังจากที่เธอจำผมได้ ผมก็เลยเลือกที่จะเย็นชาและปล่อยให้เธอเกลียดผม แต่ผมก็ได้รู้ว่าผมคิดผิด”

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างเสียดแทงหัวใจหลังได้ยินอย่างนั้น “เจเรมี่…”

“ลินนี่” เจเรมี่ขัดจังหวะพลางสบตาเธอ “มันเป็นความผิดพลาดร้ายแรง ผมไม่ควรเย็นชากับคุณและลูก ๆ ของเรา ทุกวันคือวันพิเศษที่ผมควรจะทำให้ดีที่สุด”

เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

เมเดลีนกัดริมฝีปากขณะที่น้ำตาคลอเบ้า

“อย่าร้องไห้สิ คนโง่ ตอนนี้ผมไม่ได้หายดีแล้วหรือไง?” เขาเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ “ไม่ร้องไห้แล้ว โอเคไหม?”

คำพูดปลอบโยนของเจเรมี่ไม่ได้ทำให้น้ำตาของเธอหยุดไหลเลยสักนิด

เธอรู้สึกเจ็บใจเมื่อคิดว่าเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานยังไงตลอดหกเดือนนั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ