บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1430

อดัมไม่ได้ให้เชอร์ลี่ย์เข้ามาด้วย ในขณะที่เขาพาทั้งเมเดลีนและเจเรมี่เข้ามาในห้องทำงานตัวเอง

ห้องนั้นกว้างขวางและตกแต่งภายในอย่างหรูหรากว่าที่เห็นในโรงพยาบาล มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ดูค่อนข้างล้ำสมัยวางอยู่รอบ ๆ

เมเดลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอดัมทำการทดสอบต่าง ๆ กับเจเรมี่

ในที่สุดอดัมก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเจเรมี่มาวางบนอุปกรณ์เพื่อทำการวินิจฉัยทันที

เธอรู้สึกกระวนกระวายใจในระหว่างที่รอ

ถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสีของตัวอย่างเลือดเจเรมี่ไม่ได้เข้มอย่างที่เคยเป็น ซึ่งนั่นอาจจะเป็นสัญญาณที่ดี

ประมาณสิบนาทีต่อมา ผลก็ออก

“ทุกอย่างโอเคไหมอดัม?” เมเดลีนเอ่ยถาม

“ไม่ต้องกังวลลินนี่ อาการผมจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน” เจเรมี่จับมือของเธอไว้แล้วปลอบโยน

“ถ้าคุณอาการดีขึ้นมากแล้วทำไมวันนั้นคุณถึงทรุดลงกะทันหันแบบนั้นล่ะ?” เธอยังคงเอ่ยอย่างวิตก

อดัมไม่ได้พูดอะไร เขาไล่สายตาผ่านรายงานวินิจฉัยสองครั้ง ก่อนจะมีแววตาเป็นประกาย ทว่าในไม่ช้าก็ต้องหายไป

“ทุกอย่างดูดีทีเดียว ไม่มีอะไรผิดปกติ” อดัมพูดขณะที่มองเมเดลีน “ไม่ต้องกังวลมากไป เขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวน่ะ”

ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจโล่งอก “ขอบคุณนะอดัม”

อดัมเผยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะหันกลับไปเอายาให้เมเดลีน “พกสิ่งนี้เตรียมเอาไว้ คราวหน้าถ้าอาการของเขาแย่ลง คุณก็แค่ต้องฉีดสิ่งนี้ให้เขา”

“ขอบคุณค่ะ” เมเดลีนรับยามา และสิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อย ๆ