ท่าทีที่ดูสนิทสนมอย่างกะทันหันของเขา ทำให้หัวใจของเมเดลีนเกิดเต้นเร็วขึ้น ใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นที่ละเล็กน้อย
เธอเงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ ใบหน้าด้านข้างของเขาดูดีมาก แต่ใบหน้าของเขายังดูเรียบเฉย
“คุณปู่อยู่นี่”
คำพูดสามคำที่เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น และเมเดลีนก็เข้าใจในทันที
เขาแค่อยากจะแสดงว่าเป็นคู่รักที่รักกันดีต่อหน้าผู้อาวุโสแห่งวิทแมน หัวใจของเมเดลีนเริ่มหนาวเหน็บ และเธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ช่างตลกเหลือเกิน
ไม่มีบุคคลภายนอกที่โต๊ะอาหารมื้อนี้ ถ้าจะมีสักคนก็คงจะเป็นเมเรดิธ
สายตาของผู้อาวุโสแห่งวิทแมนดูมีเมตตา อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เมเดลีนรู้สึกว่าเขายังคงดูเหมือนเดิม ราวกับว่าเธอเคยเห็นเขาเมื่อหลายปีก่อน
สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้เมเดลีนก็คือ การที่เจเรมี่เมินเฉยต่อความรู้สึกของเมเรดิธ และดูแลแค่เธอ เพียงเพื่อทำให้ท่านอาวุโสมีความสุข
ไม่ใช่แค่ที่เขาตักอาหารให้เธอ แต่เขายังแกะกุ้งให้เธออีกด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่เมเดลีนเห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเจเรมี่ ในโอกาสที่หาได้ยากเช่นนี้
เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองเมเรดิธ เธอกำลังบังคับตัวเองให้ยิ้ม แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้มีความสุข
มันรู้สึกเหมือนกับความฝัน อย่างไรก็ตามเธอรู้ดีว่าความฝันนี้เดี๋ยวมันก็จบลงแล้ว
หลังจากมื้อค่ำ เจเรมี่จับมือเมเดลีนเดินไปยังโรงรถ ความอบอุ่นของเขาเข้าไปถึงก้นบึ้งของหัวใจของเธอ และหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้น เธออยากจะอยู่อย่างนี้ไปอีกนานเท่านาน...
อย่างไรก็ตาม ความจริงนั้นช่างโหดร้าย
เมื่อพวกเขามาถึงข้าง ๆ รถ เจเรมี่ก็สะบัดมือของเมเดลีนออกไปด้วยความรังเกียจ
“ไปให้พ้น”
ท่าทีน่ากลัวที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของเขา ทำให้เมเดลีนอยู่ในสภาวะตกใจ
เธอมองไปที่เจเรมี่ที่เปิดประตูอย่างพิถีพิถันให้แก่เมเรดิธที่ตามหลังพวกเขามา ต่อจากนั้นเขาก็มองดูหล่อนก้าวเข้าไปในรถ ก่อนจะขับรถและหายไปต่อหน้าต่อตาของเมเดลีน
เมเดลีนถูกทิ้งให้อยู่บนถนนอันว่างเปล่า ลมในฤดูใบไม้ร่วงพัดมากระทบกับใบหน้าของเธอ และความเหน็บหนาวก็เข้าถึงหัวใจของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น สายลมยังพัดพาความอบอุ่น และความเสน่ห์จอมปลอมออกไปด้วย
…
เมเดลีนไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่ส่งวิดีโอนี้ แต่เธอก็ขอบคุณเขาคนนั้นทันที
เธอไม่คิดอะไรอีก และเรียกรถเพื่อไปยังออฟฟิศของเจเรมี่
ถึงแม้เธอจะมีเวลาในการมีชีวิตอยู่ไม่มาก เธอไม่ต้องการปล่อยให้ผู้หญิงที่เลวทราม และโหดร้ายคนนั้นหลอกเจเรมี่อีกต่อไป
เธอมาถึงตึกสำนักงานของวิทแมน เมื่อเธอบอกพนักงานต้อนรับว่าเธอคือใคร คน ๆ นั้นก็มองเธอด้วยแววตาสงสัย
เมื่อเมเดลีนเดินไปที่ลิฟต์ เธอก็ได้ยินบทสนทนามากมายที่พูดเกี่ยวกับเธอดังมาจากด้านหลังของเธอ เธอเปิดทวิตเตอร์ และเห็นว่าเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนกำลังมาแรง
ความคิดเห็นทั้งหมดล้วนต่อว่าเธอ และเรียกเธอว่าหัวขโมย นอกจากนั้นพวกเขายังบอกอีกว่าลูกเป็ดขี้เหร่อย่างเธอมักจะเป็นลูกเป็ดขี้เหร่อยู่อย่างนั้น แม้ว่าหลังจากที่เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างเจเรมี่ เธอก็ยังคงไม่มีค่ามากพออยู่ดี
เมเดลีนกำโทรศัพท์ และรีบไปยังห้องทำงานของเจเรมี่ เขาเพิ่งจะประชุมเสร็จเมื่อเขาเห็นเมเดลีนวิ่งมา สายตาของเขาดูเย็นชา “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? ไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ตัวเธอเองดังมากแค่ไหน?”
เขากำลังพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน
เมเดลีนเปิดวิดีโอที่บุคคลนิรนามได้ส่งมาให้เธอ และส่งมันให้กับเขา “ดูซะ ดูให้ชัด ๆ ดูว่าใครคือหัวขโมยตัวจริง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...