ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 14

ตอนที่ 14 เล่นเสียวหนุ่มน้อย

ร่างบางของภรรยาพ่อบ้านคนหนึ่งบัดนี้นางเดินเข้าไปในซอกซอยที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนในยามค่ำคืน ร่างบางที่เดินนวยนาด อ้อนแอ้นนั้นสวมเพียงผ้าผืนบางเบาปิดบังใบหน้าครึ่งล่างเอาไว้ นางเดินอย่างระแวดระวังหวั่นเกรงจะมีผู้พบเห็น กระทั่งสองเท้าเล็ก ของนางมาหยุดที่หอ ชายงาม สถานที่ขึ้นชื่อเรื่อง บุรุษที่หล่อเหลา และล่อลวง คมคาย แกร่งกำยำ อีกทั้งเรื่องอย่างว่านั้นเด็ดดวงเสียจริง

นางที่ไม่ได้เป็นที่เหลียวแลของสามีดังนั้นนางมักจะมาซื้อกินข้างนอกจนสุขสมแล้วกลับเข้าจวนในตอนเช้าของอีกวัน เป็นเช่นนี้เสมอตั้งแต่สามีของนางนั้นรับภรรยาใหม่เข้ามาทำให้นางที่เมื่อก่อนอะไรก็นางทุกครั้งไป บัดนี้ไม่มีแล้วความเมตตา หรือความรัก ความเอ็นดูเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อนเก่า นางมีเงินมากมายขอซื้อกินเด็กหนุ่ม ๆ เนื้อแน่น ๆ ที่นี่ให้หนำใจ

สองเท้าหยุดการเคลื่อนไหว พลางเงยหน้ามองป้ายหน้าร้านที่เขียนว่า หอชายงาม หอชายงามมากมายด้วยบุรุษที่หล่อเหลา คมคาย นางมาที่นี่บ่อยจนนางเขมือบเด็ก ๆ ลงท้องไปราวสัก สี่ถึงห้าคนได้แล้วกระมัง และเด็ก ๆ เหล่านั้นล้วนแต่ชมชอบนางทั้งสิ้น ให้เงินก็มากมายแถมพูดจานุ่มนวลยิ่งนัก อีกทั้งสุภาพกับพวกเขาด้วย เช่นนั้นหากพี่สาวผู้นี้มาเมื่อไหร่ เด็ก ๆ หนุ่ม ๆ ที่อายุ ราว ๆ สิบหก สิบเจ็ดจะรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาหาพี่สาวผู้นี้ทันที

“พี่สาวท่านมาแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังใบหน้าหล่อเหลาและคมสัน ดวงตากลมดูสดใสเช่นสตรี ผิวพรรณคล้ำเล็กน้อย ดูสง่างามมากมายนัก เรือนร่างท่อนบนมีเพียงอาภรณ์ที่ถูกแบะออกเผยให้เห็นแผงอกหนาแกร่ง สวมกางเกงสีขาวผ้าบางเบาหากมองให้ดี ๆล่ะก็จะเห็นส่วนมังกรที่นูนเด่นล่อตาล่อใจ

“อืม สบายดีหรือไม่อาหาน” เสียงหวานที่ยังเอื้อนเอ่ยทั้งที่ยังปิดบังใบหน้าเอาไว้ ร่างบางเดินเข้าข้างใน ตามแรงเกาะกุมที่ดึงมือเรียวนุ่มนิ่มเข้าไปด้านในเหมือนการเชื้อเชิญ สองเท้าเล็ก ๆ เดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย

มือหนาผายมือเชื้อเชิญร่างบาง เข้าไปยังในห้องที่มองเห็นเพียงแสงสลัว ระหว่างสองเท้าเล็ก ๆ ก้าวเข้าไปภายในหอนั้น มีชายหนุ่มมากมายยืนรอต้อนรับเหล่าสตรี แม่ม่าย,แม่หม้าย สามีทิ้ง พวกนางมาที่นี่เพื่อปลดปล่อยความกระหายให้ออกไป และนางก็เช่นเดียวกัน

“สบายดีขอรับ พี่สาว วันนี้ท่านอยากให้ใครมาดูแลเป็นพิเศษหรือไม่ขอรับ” ห้องสี่เหลี่ยมที่กว้างขวางพอสมควร ร่างบางนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ ที่มีเบารองนั่นนุ่มนิ่ม กำยานกลิ่นหอมลอยอวลฟุ้งกำจายอยู่ในห้อง พร้อมกับน้ำชาที่ถูกอาหาน รินลงถ้วยใบเล็ก ๆ ที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ พลางมือหนายื่นให้อย่างนอบน้อม

“ยังไม่มี” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มแย้ม พลางโอบกอดร่างบางจากด้านหลังทำให้หัวใจของนางอบอุ่นขึ้นยิ่งนัก

“พี่สาวมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ บอกกล่าวข้าได้เสมอ” อาหาน ผู้ที่มีใบหน้าเป็นอาวุธร้าย ที่ใครพบเห็นก็ต้องตกตะลึงและชมชอบเขาทั้งนั้น แต่เขากลับชมชอบสตรีคนนี้มากมายนัก นางไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน และเขาก็มักเข้ามาหานางก่อนเสมอตั้งแต่วันแรกที่นางได้ก้าวเท้าเข้ามาในหอชายงามแห่งนี้

ใบหน้าหวานของนางนั้นเผยให้เห็นรูปหน้าที่ดูว่าจะงดงามไม่มากมายนัก แต่นางก็มีเสน่ห์เหลือล้น ต่อหัวใจของอาหานหนุ่มน้อยที่อายุของเขานั้น ยี่สิบปีเต็มจะเรียกหนุ่มน้อยก็ไม่ได้ ต้องเรียกได้ว่าเขาเป็นบุรุษหนุ่มแน่นรูปงามผู้หนึ่ง ที่ขึ้นชื่อและยังเป็นชายงามของหอ แห่งนี้อีกด้วย

แต่เขานั้นมักชอบหยิ่งทะนงตนเหนือกว่าใคร ๆ และมักจะโอนอ่อนให้ นางเพียงผู้เดียว และนางผู้นี้ก็มีสามีด้วยนี้สิ อายุของนางก็ห่างกับอาหานสิบปี ไม่ผิดนางอายุสามสิบปีแต่ก็ยังดูสาวและงดงามเสมือนสตรีที่เพิ่งอายุเพียงยี่สิบกว่าๆ เท่านั้น นางเป็นภรรยาของพ่อบ้านหวัง

“ก็เรื่องเดิม ๆ นั่นแหละ ข้าเป็นเพียงสตรีไร้ประโยชน์ อย่าเอ่ยถึงอีกเลยอาหาน” เสียงหวานละมุน สร้างความปั่นป่วนไม่น้อย อาหานโน้มศีรษะก้มลงจุมพิตปากบางของนางอย่างตั้งใจ พลางปลอบประโลมด้วยลิ้นซากที่นางเผยอปากอ้ารับพร้อมแลกลิ้นชิมน้ำหวานของอีกฝ่าย แต่ครั้งนี้นั้นเร่าร้อนกว่าทุกครั้งไป เพราะเขาไม่ปล่อยให้นางนั้นหายใจสักนิด

แค่ก แค่ก เสียงไอเล็กน้อย พลางดันหน้าอกของผู้ที่โน้มตัวลงมา หมายโอบอุ้มนางไปที่เตียงนอนในห้องกว้างแห่งนี้ กำยานราคะ ปลุกปั่นความต้องการในกายของเขาและนาง “หืม หายใจไม่ออกหรือ” เขาผละจากริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างเสียดาย

“เล่นขนาดนี้ไม่ให้ข้าหายใจอาจจะตายได้นะ” เสียงหวานเง้างอนไปครั้งหนึ่งด้วยสายตาที่ดุดันพลางตีไหล่หนาขอเขาเพื่อระบายความกรุ่นโกรธ

“พี่สาวหากท่านตาย ขอให้ตายคาอกของข้าดีกว่านะรับรองว่าท่านถึงสวรรค์” เขาว่าพลางโอบกอดสตรีที่เขานั้นมีใจให้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนางผู้นี้ เขารั้งตัวนางให้นั่งที่ตักแกร่งของเขา ตรงเป้ากางเกงที่อวบอูมด้วยลูกชายที่ตั้งโด่งหมายจะเข้าถ้ำของพี่สาวผู้นี้ เขาอ่อนโยน และอ่อนหวานกับนางเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ก้นกลมกลึงงอนงามบดคลึงเจ้าลูกชายที่โด่ชัน นางรับรู้ได้ดีเพราะที่นางนั่งอยู่นั้นก็บดขยี้เบาสร้างความกระหายให้นางเช่นเดียวกัน เพียงแค่สะกิดเพียงน้อยนิดนางก็จะละลายกลายเป็นของเหลวลงเสียแล้ว “อย่าดื้อสิ ไปนอนที่เตียงดีกว่า หรือพี่สาวชอบเก้าอี้เช่นนั้นข้าจะพาท่านเสียวจนกู่ไม่กลับดีหรือไม่” เขาว่าพลางซบคางลงที่ไหล่บางของสตรีผู้นี้ ใบหน้าของนางนั้นแดงซ่านเล็กน้อยด้วยความเขินกระดากในคำพูดของเขา

“ตรงไหนก็ได้ ที่มีเจ้าอาหาน” สองมือหนาบีบคลึงเต้างามก่อนที่จมูกโด่งจะไซ้คองามระหงพลางขบเม้นไม่ทำให้เกิดเป็นรอย เขาดูดเบาๆ ที่คองามระหงของนางก่อนที่มือหนานั้นจะปลดอาภรณ์ของนางทั้งหลายลง มือหนานั้นแบะสาบเสื้อออก มองเห็นเนินอกที่อวบเหมือนลูกแตงโมไม่มีผิด

เนินอกนุ่มนิ่มถูกมือหนาสอดลงจากด้านบนพลางสะกิดที่ยอดถันสีหวาน บีบคลึงเต้างามอย่างอ่อนหวานและนุ่มนวล ส่งผลให้ร่างบางนั้นขยับสะโพกบดขยี้ไปมาอย่าร้อนแรง มือหนาก็ไม่อาจจะรีรอได้อีกพลางปลดอาภรณ์ด้านบนลงอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นเต้างามที่อวบนุ่มนิ่ม น่าลงลิ้นชิมนัก