ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 26

Chapter 26 ชะตากรรมของหลงฉาย

ออดอ้อนพลางใช้ริมฝีปากซุกไซ้ไปตามแผงอกของเขาอย่าฉอเลาะ จนคนตัวโตถึงกับหัวเราะ ‘หึ’ ในลำคอ ขณะที่ด้ามทวนของเขากำลังขยายใหญ่จนคับกางเกง

แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนเก่งสักเท่าไหร่ จึงได้จัดการจูบจ้วงแล้วเปลื้องผ้าภรรยาออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสอดประสานลมหายใจของกันและกันในจังหวะกระชั้น โหมเรี่ยวแรงที่มีกระทบกระแทกกันด้วยเนื้อกระแทกเนื้อจนดังลั่นกระท่อม

เพลิงปรารถนาลุกโชนโชติช่วง ชายหนุ่มหญิงสาวเริงร้อนร่ายสวาทกันอย่างถึงอกถึงใจอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย

“บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ เจ้ารู้เห็นเป็นใจให้หลงเอ๋อร์ทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามเช่นนั้นใช่หรือไม่!”

ประมุขหลี่ปวดศีรษะจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปน เค้นถามภรรยาเสียงดังลั่นเรือนจนบ่าวไพร่ต่างตกอกตกใจรีบก้มหน้างุดด้วยไม่ค่อยเห็นผู้เป็นกราดเกรี้ยวเช่นนี้มาก่อน

“ขะ...ข้ากับหลงเอ๋อร์ไม่รู้เรื่องเลยเจ้าค่ะ ข้าทั้งสองถูกใส่ร้าย คงเป็นเพราะเหมยเอ๋อร์ริษยาน้องจึงได้ตั้งใจป้ายความผิดให้น้องแน่เลยเจ้าค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยว่านางตาบอดเองแท้ๆ แต่กลับทำร้ายน้องสาวได้ลงคอ น้องสาวแค่ไปเยี่ยมเยียนแต่นางกลับให้สามีควักดวงตาของหลงเอ๋อร์ออกมา เห็นชัดแล้วว่า...”

ปั้ง!

“พอ!”

ประมุขหลี่ตบโต๊ะแล้วตวาดลั่น เหนื่อยที่จะฟังเรื่องโกหกปั้นแต่งของอนุภรรยาเต็มที

“เจ้าคิดว่าข้าจะโง่เชื่อผู้ชายคนนั้นโดยไม่คิดสืบสาวราวเรื่องหรือยังไง หา!”

อนุหลี่ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เม้มริมฝีปากเข้าหากันสนิทด้วยความคับแค้นใจ เวลานี้บุตรสาวเพียงคนเดียวของนางกลายเป็นหญิงตาบอด สกุลเหยานำตัวบุตรสาวของนางมาส่งคืนโยนไว้หน้าจวนราวกับสิ่งของไร้ราคาพร้อมกับหนังสือหย่า

แค้นนี้เจ็บจนคับอก แถมจะกระอักออกมาเป็นเลือด สภาพจิตใจของหลี่หลงฉายย่อยยับลงไม่เหลือชิ้นดี ดวงตาของนางถูกควักคว้านออกไปทั้งดวง ทำให้ดวงตาข้างนั้นดูกลวงโบ๋น่ากลัวราวกับผี แม้จะมีเปลือกตาปิดแต่ก็ไม่ได้นูนสวยเหมือนที่หลี่ซินเหมยตาบอดแม้แต่น้อย

หลงฉายต้องใช้ผ้าปิดตาไว้ข้างหนึ่ง ไม่กล้าออกจากห้อง เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายทั้งวันทั้งคืน แล้วที่น่าเจ็บใจอย่างถึงที่สุดก็คือ ไอ้เหยาเสียอี้คุณชายสารเลวนั่น มันให้แม่สื่อไปทาบทามบุตรสาวของตระกูลกัวเพื่อมาเป็นภรรยาเอกแทนบุตรสาวของนาง

เรื่องนี้นางสั่งทุกคนในเรือนไม่ให้เผลอพูดคุยให้บุตรสาวได้ยินโดยเด็ดขาด

“เจ้าสองแม่ลูกทำเรื่องน่าอับอายเกินจะให้อภัย”

อนุหลี่หลุดออกจากภวังค์ความคิด หันไปมองสามีด้วยความสงสัย ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อพอจะเดาได้ว่าสามีกำลังคิดจะทำการใด

“ท่านหมายความว่ายังไง”

เอ่ยถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หวาดหวั่นอยู่ในอก ได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้เป็นดังที่นางคาดคิดเลย เพราะหากเป็นเช่นนั้นพวกนางสองแม่ลูกจะต่างอะไรกับหลี่ซินเหมยเล่า!