ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 38

Chapter 38 อดีตคู่หมั้น

“ยุ่นฉาน...ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกล้ามาที่นี่”

แม่ทัพจางเอื้อนเอ่ยกับแขกผู้มาเยือนด้วยน้ำเสียงเย็นชาห่างเหิน ทว่าอีกฝ่ายกลับแสร้งทำเป็นไม่สนใจกิริยาหมางเมินนั้น นางยังคงยิ้มแย้มโปรยยิ้มให้แก่ทุกคนที่กำลังมองมายังนางอย่างไม่เป็นมิตรเลยแม้แต่คนเดียว

“แม้สถานะของเราทั้งสองจะไม่ใช่คู่หมั้นคู่หมายกันแล้วแต่เราก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้มิใช่หรือเจ้าคะท่านพี่ ข้ายังมีความรักและหวังดีต่อท่านเสมอมาและตลอดไป และวันนี้ข้าก็ตั้งใจนำของขวัญมามอบให้เพื่อแสดงความยินดีที่ท่านพ้นคำครหาร้ายแรง ได้กลับคืนสู่ครอบครัวอีกครั้ง ข้าขอแสดงความยินดีจากใจจริงเจ้าค่ะ”

ยิ้มแย้มพลางเดินเข้าไปยื่นหีบไม้ห่อผ้าสีแดงทองสดใสให้ แม่ทัพจางมองใบหน้าหวานของกงยุ่นฉานอย่างพยายามชั่งใจ ในที่สุดก็จำต้องยื่นมือออกไปรับของขวัญอย่างเสียไม่ได้ แต่ก็ปากหนักเกินกว่าจะเอ่ยคำว่าขอบใจออกไป

“สาวงามผู้นี้คงเป็นแม่นางหลี่ซินเหมยภรรยาของท่านพี่สินะเจ้าคะ ช่างหน้าตางดงามและมีแววตาที่สุกสกาวราวกับดวงดาวอย่างที่ชาวบ้านต่างพากันร่ำลือจริงๆ จะรังเกียจหรือไม่หากเราทั้งสองจะทำความรู้จักกันไว้ ถึงยังไงเราต่างก็อาศัยอยู่ในแคว้นหู่เฉียง ภายภาคหน้าคงได้พบเจอกันอีกเป็นแน่”

คนตัวเล็กที่ยืนนิ่งมาตั้งแต่ต้นเมื่อรู้ว่าอดีตคู่หมั้นของสามีเดินทางมาที่นี่ อีกทั้งยังไม่คาดฝันว่าอีกฝ่ายจะทักทายพูดคุยกับตนด้วยดี

“ด้วยความยินดีเจ้าค่ะคุณหนูกง”

“น่ารักจัง น้ำเสียงก็หวานมาก ข้ามีของขวัญมาให้เจ้าด้วยนะเป็นปิ่นมุกเนื้อดี ท่านพ่อของข้าได้มาจากตอนไปตรวจราชการที่เกาะอ้าย”

พูดพลางหันไปหยิบกล่องไม้ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าจากสาวใช้แล้วส่งให้หลี่ซินเหมยภรรยาของแม่ทัพจางจ้าวถาง

“ขอ...ขอบคุณเจ้าค่ะ แต่ว่าข้าไม่อาจรับของมีราคาเอาไว้ได้”

“อย่าได้เกรงใจ หากเจ้าไม่รับข้าคงรู้สึกเสียน้ำใจแย่เลย”

“อะ...เอ่อ ระ...รับเจ้าค่ะ”

หญิงสาวที่มาจากบ้านนอกไหนเลยจะทันเล่ห์เหลี่ยมมารยาหญิงสาวในเมืองหลวง ซินเหมยรีบรับกล่องปิ่นไว้แต่โดยดี อีกทั้งยังห่อไหล่น้อยๆ ด้วยความรู้สึกเกรงใจและอึดอัดกับสถานการณ์ตรงหน้าเหลือกำลัง

“ข้ามาเพียงเท่านี้ ไม่ได้คิดจะมารบกวนบรรยากาศในการดื่มกินของพวกท่าน เดี๋ยวข้าจะแวะไปคารวะท่านพ่อท่านแม่สักหน่อย แล้วจะขอตัวลากลับเลยเจ้าค่ะ”

กงยุ่นฉานยอบกายคารวะแม่ทัพจางและคนอื่นๆ ก่อนจะเดินตัวตรงเชิดหน้าน้อยๆ ไปยังห้องนั่งเล่นที่อยู่ติดกับสวนหิน ซึ่งประมุขและฮูหยินสกุลจางกำลังนั่งดื่มาสุราชมดวงจันทร์อย่างสบายอารมณ์ โดยนั่งแยกออกไปต่างหากจากเหล่าคนหนุ่มคนสาว

คนตัวโตกอดนางเอาไว้แน่น นึกดีใจที่ภรรยาใจกว้าง ไม่ได้หึงหวงแม้เรื่องที่ล่วงเลยมาแล้ว ถึงกระนั้นเขาก็ยิ่งต้องระมัดระวังให้มาก ด้วยไม่อยากให้มีเรื่องไม่เป็นเรื่องต้องกระทบกระเทือนจิตใจภรรยาจนอาจส่งผลต่อการรักษาดวงตาของนาง

สามีเดินทางเข้าวังหลวงไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้เพื่อรับพระราชทานตำแหน่ง ‘แม่ทัพภาค’ กลับคืน อีกทั้งยังเลื่อนขั้นจากตำแหน่ง ‘ตูตู’ เป็น ‘ต้าตูตู’ มีกองกำลังทหารในมือเพิ่มขึ้นอีกหลายหมื่น พระราชทานทรัพย์สินเงินทองรวมทั้งผ้าแพรพรรณหายากอีกหลายหีบ

ทหารกว่าหลายสิบนายออกตระเวนโน้นติดป้ายประกาศความบริสุทธิ์ไร้มลทินของแม่ทัพจางจ้าวถาง มีการแห่ร้องตีฆ้องป่าวประกาศให้ได้ทราบโดยทั่วกัน

แม่ทัพจางมีงานราชการอีกมากมายต้องสะสาง ไม่ว่าจะเป็นการจัดระเบียบกองทัพที่กระจัดกระจายไปยังหน่วยงานต่างๆ ให้กลับคืนมา ทว่าหัวใจนั้นอยากจะกลับจวนไปหาเมียรักแทบขาดใจ อยากจะกอด อยากจะหอม อยากจะทำรักกับนางทุกเช้าค่ำ แค่คิดก็ปวดหน่วงไปทั้งหว่างขาแต่พอเงยหน้าขึ้นเห็นเหล่าทหารกลัดมันใต้บังคับบัญชาแกนกลางหว่างขาที่แข็งขึงก็ห่อเหี่ยวเหมือนจะตายลงเสียให้ได้

จำต้องให้ม้าเร็วคอยส่งจดหมายไปออดอ้อนภรรยา เพื่อไม่ให้นางรู้สึกเหงาในช่วงที่เขากำลังวิ่งวุ่นจัดการเรื่องในกองทัพ

ซึ่งระหว่างนี้หลี่ซินเหมยก็ไม่ได้อยู่เฉย นางตั้งใจเรียนรู้การดูแลสกุลจวนจากท่านพ่อบ้านอย่างขันแข็ง ไม่ว่าจะเป็นการทำบัญชี การดูแลจัดเก็บพืชพรรณธัญญาหาร การดูแลบ่าวไพร่ นางอยากจะเป็นภรรยาที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบให้สมกับที่สามียกย่องนางขึ้นเป็นภรรยาเพียงผู้เดียว

“ให้ข้าอ่านให้ฟังแน่หรือขอรับนายหญิง”