ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 39

Chapter 39 ไม่คู่ควร

“อื้อ ข้ายังอ่านตัวหนังสือได้ไม่ดีนัก รบกวนท่านพ่อบ้านช่วยอ่านจดหมายของท่านพี่ให้ข้าฟังด้วย”

“ดะ...ได้ขอรับ”

พ่อบ้านสูงวัยค่อยๆ คลี่กระดาษออกแล้วไล่สายตาอ่านตัวหนังสือที่เขียนมาอย่างสั้นกระชับ แต่กลับทำให้คนแก่อย่างเขาถึงกับหน้าแดงก่ำ

‘เมียจ๋า ข้าอยากกอดอยากจูบเจ้าเหลือเกิน’

คนตัวเล็กได้ยินถ้อยคำในจดหมายก็ถึงกับหน้าแดงก่ำ ด้วยคิดว่าเขาส่งจดหมายมาคงจะมีธุระสำคัญหรือมีเรื่องเร่งด่วนให้นางช่วยจัดการ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเขียนจดหมายมาออดอ้อนชวนให้คิดเรื่องอุ่นเตียงเช่นนี้

“ขะ...ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”

นางยื่นมือไปรับจดหมายมาเก็บเข้าไปในสาบคอเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินเหลือกำลัง

“ข้าไม่คิดเลยว่าคุณชายจางจะรักภรรยา หลงภรรยาถึงเพียงนี้”

พ่อบ้านผู้เป็นโสดมาเกือบหกสิบหนาวถึงกับสัพยอกขึ้น ยังผลให้สาวใช้อีกสองนางถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อคิดไปถึงใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามของผู้เป็นนาย ยิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาจะมีคำหวานไว้ออดอ้อนภรรยาเช่นนี้

“คุยอะไรกันอยู่หรือเจ้าคะ”

น้ำเสียงของผู้มาใหม่ทำให้ประโยคสนทนาหุบฉับลงทันที พ่อบ้านขอตัวออกไปทำงานที่ค้างไว้ราวกับไม่ต้องการเห็นหน้าผู้ที่เพิ่งเดินเข้ามา

ระหว่างที่แม่ทัพจางจ้าวถางไม่อยู่ที่จวน ผู้ที่ไปมาหาสู่หลี่ซินเหมยทุกวัน เดินเข้าเดินออกจวนสกุลจางราวกับเป็นจวนของตนเองนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณหนูกง ‘กงยุ่นฉาน’ นั่นเอง นางมักแวะมาเยี่ยมเยียนโดยมีขนมและผลไม้ติดมือมาด้วยเสมอ ชวนพูดคุยโน่นนี่อย่างเป็นมิตร

หลี่ซินเหมยไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นหญิงใจแคบ แม้ในใจลึกๆ นางจะไม่ชอบที่กงยุ่นฉานเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของนาง จริงอยู่คุณหนูกงเป็นคนคุยสนุก อัธยาศัยดี ไม่มีท่าทางถือตัว กระนั้นในใจลึกๆ ซินเหมยกลับไม่สบายใจอยู่ดี

คงเป็นเพราะลางสังหรณ์ของผู้หญิงกระมัง นางรู้สึกว่าคุณหนูกงยังคงรักสามีของนาง แม้ปากจะพูดว่าตัดใจไปแล้ว หวังดีอย่างพี่อย่างน้อง แต่ซินเหมยกลับรู้สึกว่าคุณหนูกงไม่ได้พูดความจริงภายในใจออกมา

“คุณหนูกง”

ซินเหมยลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อคารวะอีกฝ่ายซึ่งอายุมากกว่า ผู้มาใหม่รีบปราดเข้ามาประคองทันที

“นั่งลงเถอะ ไม่ต้องมากพิธี เจ้ายิ่งไม่สบายอยู่ด้วยลุกยืนก้มเงยบ่อยเข้าเดี๋ยวจะล้มลงเสียก่อน”

“ขอบคุณเจ้าค่ะคุณหนูกง”

“วันนี้ข้านำชาหายากมาฝาก ชานี้ชงดื่มก่อนนอนช่วยให้ผ่อนคลายดีนัก”

“เสียดายอะไรหรือเจ้าคะ”

“ก็อุตส่าห์ได้เลื่อนตำแหน่งแต่ก็คงจะเป็นการเลื่อนครั้งสุดท้ายในชีวิต ต่อจากนี้คงไม่ได้เลื่อนอีกแล้ว”

“เหตุใดคุณหนูกงจึงพูดเช่นนั้น”

หลี่ซินเหมยได้ยินก็ไม่พอใจ ที่อีกฝ่ายพูดถึงสามีสุดที่รักของนางด้วยน้ำเสียงไม่น่ารัก อีกทั้งยังพูดราวกับแช่งชักว่าสามีของนางจะไม่ก้าวหน้าในการงานไปมากกว่านี้

“ใจเย็นก่อนคุณหนูหลี่ ข้าไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เพียงแต่อยากเห็นอนาคตที่ดีของท่านพี่ในฐานะคนรักเก่าก็เท่านั้นเอง ขอได้โปรดอย่าขุ่นเคืองใจเลย”

คุณหนูกงเห็นว่าอีกฝ่ายชักน้ำเสียงไม่พอใจก็ถึงกับยิ้มที่มุมปากราวคุมหมากที่เหนือกว่าในกระดานเอาไว้เสียอย่างนั้น

“ที่พูดมาทั้งหมดนี้ก็แค่เสียดาย ท่านพี่จะไปได้ไกลว่านี้ หากมีสกุลใหญ่หนุนหลัง ช่วยวางรากฐานและเส้นสายในวังหลวง จะช่วยให้ท่านพี่ก้าวหน้ามากกว่าแค่ตำแหน่งต้าตูตูอย่างแน่นอน”

กงยุ่นฉานพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยการเหน็บแนมภรรยาบ้านนอกอย่างหลี่ซินเหมยชนิดไม่เก็บงำ

“คุณหนูกงพูดสิ่งที่ต้องการมาเถอะเจ้าค่ะ อย่าได้อ้อมค้อมเลย ถึงข้าจะไม่ใช่คนฉลาดแต่ก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้อะไรเลย”

“เช่นนั้นก็ดีเลย เรามาพูดกันอย่างเปิดอกเถอะ”