ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 39

Chapter 39 ไม่คู่ควร

“อื้อ ข้ายังอ่านตัวหนังสือได้ไม่ดีนัก รบกวนท่านพ่อบ้านช่วยอ่านจดหมายของท่านพี่ให้ข้าฟังด้วย”

“ดะ...ได้ขอรับ”

พ่อบ้านสูงวัยค่อยๆ คลี่กระดาษออกแล้วไล่สายตาอ่านตัวหนังสือที่เขียนมาอย่างสั้นกระชับ แต่กลับทำให้คนแก่อย่างเขาถึงกับหน้าแดงก่ำ

‘เมียจ๋า ข้าอยากกอดอยากจูบเจ้าเหลือเกิน’

คนตัวเล็กได้ยินถ้อยคำในจดหมายก็ถึงกับหน้าแดงก่ำ ด้วยคิดว่าเขาส่งจดหมายมาคงจะมีธุระสำคัญหรือมีเรื่องเร่งด่วนให้นางช่วยจัดการ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเขียนจดหมายมาออดอ้อนชวนให้คิดเรื่องอุ่นเตียงเช่นนี้

“ขะ...ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”

นางยื่นมือไปรับจดหมายมาเก็บเข้าไปในสาบคอเสื้อด้วยท่าทางเคอะเขินเหลือกำลัง

“ข้าไม่คิดเลยว่าคุณชายจางจะรักภรรยา หลงภรรยาถึงเพียงนี้”

พ่อบ้านผู้เป็นโสดมาเกือบหกสิบหนาวถึงกับสัพยอกขึ้น ยังผลให้สาวใช้อีกสองนางถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อคิดไปถึงใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามของผู้เป็นนาย ยิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาจะมีคำหวานไว้ออดอ้อนภรรยาเช่นนี้

“คุยอะไรกันอยู่หรือเจ้าคะ”

น้ำเสียงของผู้มาใหม่ทำให้ประโยคสนทนาหุบฉับลงทันที พ่อบ้านขอตัวออกไปทำงานที่ค้างไว้ราวกับไม่ต้องการเห็นหน้าผู้ที่เพิ่งเดินเข้ามา

ระหว่างที่แม่ทัพจางจ้าวถางไม่อยู่ที่จวน ผู้ที่ไปมาหาสู่หลี่ซินเหมยทุกวัน เดินเข้าเดินออกจวนสกุลจางราวกับเป็นจวนของตนเองนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณหนูกง ‘กงยุ่นฉาน’ นั่นเอง นางมักแวะมาเยี่ยมเยียนโดยมีขนมและผลไม้ติดมือมาด้วยเสมอ ชวนพูดคุยโน่นนี่อย่างเป็นมิตร

หลี่ซินเหมยไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นหญิงใจแคบ แม้ในใจลึกๆ นางจะไม่ชอบที่กงยุ่นฉานเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของนาง จริงอยู่คุณหนูกงเป็นคนคุยสนุก อัธยาศัยดี ไม่มีท่าทางถือตัว กระนั้นในใจลึกๆ ซินเหมยกลับไม่สบายใจอยู่ดี

คงเป็นเพราะลางสังหรณ์ของผู้หญิงกระมัง นางรู้สึกว่าคุณหนูกงยังคงรักสามีของนาง แม้ปากจะพูดว่าตัดใจไปแล้ว หวังดีอย่างพี่อย่างน้อง แต่ซินเหมยกลับรู้สึกว่าคุณหนูกงไม่ได้พูดความจริงภายในใจออกมา

“คุณหนูกง”

ซินเหมยลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อคารวะอีกฝ่ายซึ่งอายุมากกว่า ผู้มาใหม่รีบปราดเข้ามาประคองทันที

“นั่งลงเถอะ ไม่ต้องมากพิธี เจ้ายิ่งไม่สบายอยู่ด้วยลุกยืนก้มเงยบ่อยเข้าเดี๋ยวจะล้มลงเสียก่อน”

“ขอบคุณเจ้าค่ะคุณหนูกง”

“วันนี้ข้านำชาหายากมาฝาก ชานี้ชงดื่มก่อนนอนช่วยให้ผ่อนคลายดีนัก”