ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 40

Chapter 40 เมียสอง

คุณหนูกงเอื้อมมือไปจับมือของอีกฝ่ายเอาไว้ ตบลงเบาๆ ก่อนจะเริ่มพูดสิ่งที่ต้องการออกมา

“เราต่างก็รักท่านพี่ทั้งคู่ ต่างอยากเห็นท่านพี่มีความสุขและเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เป็นที่ยกย่องเคารพรักของชาวประชา หากเราร่วมมือกันก็นับว่าท่านพี่มีหลังบ้านที่แข็งแกร่งและพร้อมจะหนุนหลังให้ก้าวเดินไปอย่างมั่นคง”

เมื่อได้ยินดังนั้นใบหน้าหวานก็ชาวูบราวกับถูกตบอย่างแรง ซินเหมยเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง ยังคงเชิดหน้าขึ้นอย่างทะนงและหยิ่งในศักดิ์ศรี

“คุณหนูกงจะลดตัวเข้ามาเป็นอนุภรรยาของท่านพี่หรือเจ้าค่ะ”

เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ไม่ใช่ว่านางไม่รู้ตัว... หลี่ซินเหมยรู้ดีว่าตนเองเป็นเพียงบุตรสาวพ่อค้าจากบ้านนอก หาใช่คุณหนูสูงศักดิ์ที่มีบิดาไล่ไปยันปู่ทวดปู่เทียดเป็นขุนนางมากว่าเจ็ดชั่วอายุคน เส้นสายของคุณหนูกงยุ่นฉานนั้นมีมากมายพอจะส่งเสริมสามีให้ได้เป็นใหญ่เป็นโต

แต่แค่คิดว่าจะต้องแบ่งสามีให้ไปกอดหญิงอื่น อ้อมแขนของเขาจะไม่ได้มีเพียงแค่นาง หัวใจก็ถึงกับปวดแปลบ เจ็บจนรู้สึกตื้อตันไปทั้งลำคอราวกับถูกบีบแรงๆ แทบหายใจไม่ออก

เมื่อได้ยินเช่นนั้นกงยุ่นฉานก็หัวเราะชอบใจราวกับกำลังอารมณ์ดี ในขณะที่ซินเหมยรู้สึกหูอื้อไปหมด ทั้งโกรธทั้งสมเพชตัวเองที่ไม่อาจโต้ตอบอีกฝ่ายได้ดั่งใจที่ต้องการ

“เจ้าเข้าใจผิดแล้วคุณหนูหลี่”

“งั้นหรือเจ้าคะ”

ด้วยไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย แต่ซินเหมยก็สามารถจับอารมณ์เย้ยหยันในน้ำเสียงของกงยุ่นฉานได้

“ข้าจะลดตัวลงไปเป็นอนุภรรยาได้อย่างไรเล่า ด้วยสถานะทางสังคมของข้าจะต้องเป็นภรรยาเอกเท่านั้น เจ้าต่างหากที่ต้องเป็นอนุภรรยา เพราะด้วยฐานะของเจ้าก็คงไม่มีใครถือสาสนใจ”

เงียบ...

ซินเหมยนิ่งเงียบเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งกระบอกตาแต่พยายามสะกดกลั้นเอาไว้ไม่ยอมร้องไห้ออกมาประจานความอ่อนแอของตนให้อีกฝ่ายเห็นเป็นอันขาด

“เจ้าก็ทำหน้าที่ของเจ้า เป็นอนุภรรยาที่ท่านพี่ทั้งรักและหวงแหน ส่วนข้าก็เป็นภรรยาเอกคอยออกงานสังคมพบปะผู้คน คอยช่วยเหลือหนุนสามีให้ก้าวสูงขึ้นไป เช่นนี้ไม่ดีหรอกหรือ ข้าไม่คิดจะแย่งท่านพี่ไปจากเจ้า เราก็แค่ร่วมมือกันช่วยกันส่งเสริมท่านพี่ให้มีความสุข”

พูดพลางยิ้มกว้างมองใบหน้าแดงก่ำของอีกฝ่าย ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนนางจึงพูดต่อไปว่า

“หากคุณหนูหลี่รักท่านพี่อย่างแท้จริง ก็น่าจะเห็นแก่ความก้าวหน้าของท่านพี่ ยอมเสียสละความสุขของตัวเองสักเล็กน้อยเพื่อสามี นับว่าเป็นภรรยาแสนประเสิรฐ”

หลี่ซินเหมยค่อยๆ หันกลับมา มองเงาตะคุ่มตรงหน้าที่กำลังโบกสะบัดพัดไปมาแล้วรู้สึกอยากจะตรงเข้าไปจิกกระชากแล้วตบหญิงไร้ยางอายคนนี้เสียเหลือเกิน แต่พอคิดว่าหญิงคนนี้จะสามารถช่วยสามีได้ นางก็ทำได้แค่เพียงนิ่งอึ้งด้วยความอึดอัดใจ

“แรกๆ เจ้าอาจจะยังรับไม่ได้ แต่เดี๋ยวก็คงชินเอง เจ้าก็มาจากครอบครัวที่บิดามีภรรยาหลายคนมิใช่หรือ การมีภรรยาหลายคนเป็นเรื่องธรรมดาจะตายไป อีกอย่างเจ้ากับท่านพี่ก็ไม่ได้แต่งงานกราบไหว้ฟ้าดินอย่างถูกต้องมิใช่หรือ”

ชาวาบไปทั้งสรรพางค์กาย...