ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 108

"หึ"

"พวกมึงขำอะไร"

"เปล่าขำครับ"

"อย่าให้กูรู้นะว่าพวกมึงขำที่กูต้องกลับมาทำแผลใหม่" ทศกัณฐ์เพิ่งแวะกลับมาที่โรงพยาบาลเพื่อให้หมอเช็คแผล ผลจากการที่ยอมตายเมื่อคืนนี้

[บริษัท]

เมื่อเช้านี้เอวาได้ยินสามีบอกว่าจะเข้ากรม เธอก็เลยขอติดรถออกมาที่บริษัทด้วย เพราะอยากแวะมาหาเกวลิน ..ทศกัณฐ์ก็เลยตามใจ

"พี่รับเงินนี้ไปเถอะ ฉันอยากจะช่วยจริงๆ" มันก็คือเงินที่อยู่ในซองสีน้ำตาลคราวก่อน เอวาอยากจะให้เกวลินรับมันไว้ เพราะเธอคงไม่ได้มาหาบ่อยๆ แล้ว ช่วงนี้นั่งรถทีไรเวียนหัวทุกที

"เราจะให้พี่ทำไม เก็บไว้ใช้เถอะ" แต่เกวลินก็ยังคงปฏิเสธ

"ฉันไม่ได้ใช้อะไรแล้ว"

"อ้าวคุณเอวา" ขณะที่เอวากำลังนั่งคุยกับเกวลินอยู่หน้าห้อง รามสูรก็ได้เปิดประตูห้องออกมา

"สวัสดีค่ะท่านประธาน วาไม่มารบกวนพี่เกวลินนานหรอกค่ะ"

"ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย มีอะไรก็คุยกันเถอะ" จากที่จะออกมาสั่งงานเลขา ก็เลยกลับเข้าไปทำเอง

เงินล้านใครจะไม่อยากได้ แต่ถ้ารับเงินนั้นมามันก็เหมือนว่าเธอหน้าเงิน เกวลินขอทำงานสร้างตัวเองดีกว่า จะให้น้องที่รักกันเห็นว่าเธอเป็นคนแบบนั้นได้ยังไง

จนถึงเวลาใกล้เที่ยง ทศกัณฐ์ก็ขึ้นมารับภรรยา

"เข้ากรมทำไมกลับมาเร็วจังล่ะคะ"

"เข้ากรม?" เพลิงหันไปมองหน้าชาติ คงจะโกหกภรรยาว่าเข้ากรม แต่ที่ไหนได้ไปให้หมอดูแผลให้

"คิดถึงเมียก็เลยกลับมาเร็ว" ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเธอที่นั่งอยู่หน้าห้องของพี่ชาย "หือ?" พอเข้ามาใกล้ก็เห็นว่าเอวาถือซองสีน้ำตาลที่เขาเคยให้

"พี่เกวลินไม่ยอมรับค่ะ"

"ไอ้เพลิงมึงช่วยจัดการที" ว่าแล้วทศกัณฐ์ก็เลยหยิบซองนั้นวางใส่มือให้กับเพลิง

"จัดการยังไงครับท่าน" เพลิงมองตามเจ้านายที่โอบร่างของภรรยาไปที่ลิฟต์โดยมีชาติเดินไปกดลิฟต์ให้

"จัดการยังไงก็เรื่องของมึงสิ"

"อ้าวงานเข้าอีกแล้วไหมล่ะ" แค่นี้เพลิงก็รู้แล้วว่าเจ้านายให้เอาซองนี้ให้กับผู้หญิงที่ชื่อเกวลินให้ได้

"คุณก็รับๆ มันไปเถอะ ถ้าคุณไม่รับผมไม่ได้กลับบ้านแน่"

"ฉันรับก็ได้" เกวลินรับมันมา..แล้วเธอก็วางซองนั้นกลับลงที่มือของเพลิงอีกครั้ง

"?"

"ถือว่าฉันรับแล้วนะ คุณจะเอาไปทำอะไรก็เอาไปเหอะ"

"อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี่ย เงินล้านเลยนะคุณ"

"เจ้านายคุณไปตั้งนานแล้ว รีบตามไปสิ ฉันจะทำงาน"

นอกจากผู้พันแล้วไม่เคยมีใครกล้าไล่ผู้กองแบบเขาอีก ร้ายมากนะผู้หญิงคนนี้ เพลิงก็เลยจำเป็นต้องได้ล่าถอยไปก่อน

"งานเดิมยังทำไม่สำเร็จ งานใหม่ก็มาจ่อรออีกแล้ว" งานเดิมหมายถึงงานที่ตามหาน้องสาวของท่านผู้พัน ส่วนงานใหม่คือทำยังไงก็ได้ให้เกวลินรับเงินในซองนี้

[เซฟเฮ้าส์]

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกผมให้ไอ้เพลิงมันจัดการแล้ว" ดูสีหน้าของเธอก็รู้แล้วว่าเป็นกังวลเรื่องอะไร

"พี่เกวลินมีหนี้เยอะค่ะ หนี้จากสามีทั้งนั้นเลย"

"สามีอะไรทำไมทำตัวเกเรจัง"

"ฉันสงสารพี่เขา จะเลิกก็ไม่ได้ ไม่มีคนดูลูกให้" เพราะที่เกวลินออกมาทำงานได้แบบนี้ก็ทิ้งลูกให้สามีดูแล เธอคอยส่งเงินไปให้ทั้งสอง

"เดี๋ยวที่เหลือผมจะให้ไอ้เพลิงมันจัดการให้" เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก แต่ทศกัณฐ์ก็เห็นอยู่ว่าเกวลินเป็นคนดี ก็ได้เธอคนนั้นแหละคอยดูแลภรรยาให้ตอนที่เขาไม่อยู่ ..เพราะลูกน้องคอยรายงานตลอด

"ขอบคุณคุณมากนะคะ ที่เข้าใจฉัน" หาคนที่เข้าใจแบบนี้ได้ยากในสังคมปัจจุบัน แถมเขายังตกลงว่าจะช่วยอีกต่างหาก

20 : 40 น.

"คุณจะนอนแล้วเหรอคะ" เอวาขอตัวเข้าไปอาบน้ำเพียงไม่นานออกมาก็เห็นสามีนอนหลับตาอยู่บนเตียงแล้ว หญิงสาวแค่ลองถามไปว่าเขาหลับหรือยัง เพราะถ้าหลับเขาคงไม่ตอบ

"ครับ"

ริมฝีปากบางยกยิ้มเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายตอบ..นั่นแสดงว่าเขายังไม่หลับ

สะโพกงามวางลงขอบเตียงเบาๆ ก่อนที่จะเอนตัวตามลงไป

"ฉันก็จะนอนเหมือนกันค่ะ"

"......" พอร่างกายของเธอสัมผัส ทศกัณฐ์พยายามคิดถึงคำพูดของคุณหมอไว้ให้มาก ถ้าเขายังทำกิจกรรมบนเตียงอยู่ แผลของเขาก็จะไม่สมานกันสักที

เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน.. คนตัวเล็กนอนพลิกซ้ายทีขวาที จนชายหนุ่มที่พยายามบังคับตัวเองให้หลับลืมตาขึ้น

"คุณนอนไม่หลับเหรอ"

"ก็คุณไม่กอดฉันจะหลับได้ยังไง"

อดทนไว้นะทศกัณฐ์ "กอดก็ได้ครับ" มือหนายื่นมาโอบร่างของเธอเบาๆ "หือ?"

พอสัมผัสถูกร่างกายก็รู้ได้เลยว่าเธอไม่ได้สวมใส่อะไร เพราะตอนที่ดิ้นผ้าขนหนูหลุดออกไปแล้ว

"นอนนะครับ" ชายหนุ่มเอื้อมไปจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของเธอไว้

แต่พอเขาห่มผ้าให้เพียงไม่นาน เธอก็สะบัดผ้าห่มออกแบบไม่พอใจ แถมเธอยังจับมือที่เขาโอบอยู่ให้ออกไปด้วย

อุตส่าห์พยายามอดทนไว้แล้ว แต่ความอดทนนั้นได้หมดไป ร่างหนาพลิกกายขึ้นคร่อม พร้อมกับสอดมือเข้าใต้ขาเรียวให้ยกขึ้น ก่อนจะควักเจ้าสิ่งนั้นออกมา

"อื้อ" เวลาอยู่ใกล้เขาทีไรร่างกายร้อนรุ่ม อยากให้เขาทำอะไรกับตัวเองจนเรียกร้องความสนใจ เพราะคิดว่าสามีหายดีแล้ว "อ่ะ อ่ะ อ่ะ"

ชายหนุ่มกระแทกอยู่แบบนั้นครู่หนึ่งก็ทิ้งตัวลง แล้วจับเธอขึ้นคร่อมแทน "อ้าาา" มือหนาจับสะโพกงามช่วยโยกอีกแรง

"อื้อ อ" เนื้อบางๆ เสียดสีกันนานเข้าก็สร้างปฏิกิริยาที่เรียกว่าความเสียว จนหญิงสาวต้องได้รีบเพิ่มความเร็วเพื่อให้ถึงจุด

"อึก" มึงจะยอมแพ้ไม่ได้นะไอ้ยักษ์

ทศกัณฐ์พยายามกัดฟันสู้ จนเธอหมดเรี่ยวแรงทรุดตัวลงกับแผ่นอก

"อีกสักยกไหม" เจ็บก็เจ็บ เอ็นดูเมียก็เอ็นดู ในความที่เธอเพิ่งเคยเจอของแบบนี้ คงกำลังเห่อ

หญิงสาวอายจนหน้าแดง พอสำเร็จสิ่งที่ปรารถนาแล้ว เธอก็หันหลังให้โดยที่ไม่พูดอะไรด้วยสักคำ

"น้ำแตกแล้วแยกทางนี่หว่า"

"คุณ!" เพิ่งคิดได้ ..ก็ตอนนั้นเหมือนร่างกายมันร้อนมากอยากผ่อนคลาย ก็เลยเรียกร้องความสนใจ

ทศกัณฐ์เอื้อมมือไปโอบร่างของเธอให้หันกลับมา แล้วก็กอดไว้แน่น

เช้าวันต่อมา..

"ไอ้เพลิงไปไหน" ตื่นมาก็เห็นแต่ชาติที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่

"พี่เพลิงบอกว่าจะไปทำงานให้เจ้านายครับ"

"มันออกไปหรือยัง"

"ยังครับ"

"บอกมันอย่าเพิ่งไปพากูเข้ากรมก่อน"

"อะไรนะครับ?"

"พากูเข้ากรมไง!" ขณะที่พูดสายตานั้นมองไปดูภรรยาที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอน ยิ่งไม่อยากจะพูดให้เธอได้ยินอยู่

"เข้ากรมอีกแล้วหรือครับ"

"มึงไม่ต้องพูดมากไปเรียกไอ้เพลิงมา!"