ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 109

"พวกมึงไม่ต้องมองกูแบบนั้นเลย ตั้งใจขับรถไป" ชายหนุ่มที่นั่งกุมแผลตัวเองอยู่ด้านหลัง เห็นสายตาลูกน้องมองผ่านกระจกก็รู้แล้วว่าคิดอะไรกันอยู่

"ผมว่าเข้ากรมครั้งนี้นอนที่นั่นเลยดีกว่าครับ ให้แผลสมานกันถึงออกมา" ตอนนี้คำว่าเข้ากรมก็เลยกลายเป็นรหัสลับกันไปแล้ว

"มึงไม่ต้องออกความคิดเห็น"

"เจ้านายก็เป็นซะแบบนี้"

"ตกลงใครเป็นเจ้านายเป็นลูกน้องกันแน่วะ"

"ก็รู้ว่าพวกผมเป็นห่วง รักษาตัวให้หายก่อนเถอะครับ"

"มึงไม่มีเมียบ้างให้รู้ไปไอ้เพลิง"

"หึ.. ผมไม่เอาหรอกครับ ขี้เกียจเป็นเหมือน.."

"เหมือนใครวะ!"

"ไอ้ชาติมึงรีบขับรถหน่อยไม่ได้หรือไง" เห็นสายตาดุดันของผู้เป็นนายแล้ว เพลิงก็เลยหันมาเล่นงานชาติคนที่ทำหน้าที่ขับรถแทน

"อ้าวมาลงกับเราจนได้"

เอวานอนกลางวันตื่นขึ้นมาสามีก็ยังไม่กลับ เธอก็เลยขอให้คนที่บ้านพาออกมา

แต่ก่อนที่คนในบ้านจะพาภรรยาของท่านผู้พันออกไป ก็ต้องได้รับการอนุญาตจากท่านก่อน

และทศกัณฐ์ก็อนุญาตเพราะเขายังกลับตอนนี้ไม่ได้ และไม่แน่คืนนี้อาจจะได้นอนโรงพยาบาล เพราะทางแพทย์กลัวแผลจะอักเสบ

[บ้านจัดสรร] หลังที่รามสูรให้เกวลินอาศัยอยู่..

"แล้วคุณทศกัณฐ์ปล่อยเรามาได้ยังไง" วันนี้เป็นวันหยุดเกวลินก็เลยไม่ได้ออกไปไหน

"เขาเข้ากรมอาจจะกลับค่ำ หรือบางทีอาจจะค้างที่นั่น" เธอได้ยินรายงานจากลูกน้องของเขาแล้ว "คืนนี้ถ้าเขาไม่กลับบ้านฉันก็จะค้างกับพี่นี่แหละ" เพราะตอนนี้เธอให้คนขับรถที่มาส่งกลับไปแล้ว และฝากบอกกับสามีไว้ด้วยว่าถ้าจะกลับให้แวะมารับก่อน

เกวลินก็เลยทำอาหารเย็นง่ายๆ ที่คิดว่าเอวาจะทานได้ให้กับเธอได้ทานด้วย

แกร็ก...แกร็ก..

"ใครมา" พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็กำลังจะเข้านอน แต่ได้ยินเสียงที่หน้าประตูก่อน

"หรือว่าคุณทศจะมาแล้ว" คิดเป็นอื่นไม่ได้ต้องเป็นสามีแน่เลย

เกวลินก็ได้เดินตามเอวาออกมาดู เผื่อไม่ใช่

"คุณเพลิง? คุณทศมาแล้วหรือคะ" แต่พอออกมาดูกลับกลายเป็นเพลิง

"ท่านมีงานต้องเคลียร์เยอะ ต้องได้ค้างที่นั่นก่อนครับ"

"ก็เลยให้คุณมาก่อนเหรอคะ"

"ใช่ครับ" ถ้าจะให้ชาติมาทศกัณฐ์ก็ไม่ไว้ใจเท่ากับเพลิง

"คุณกลับไปหาเขาเถอะค่ะ ถ้าเสร็จธุระแล้วค่อยมารับฉัน" เอวาหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าสามีจะไม่กลับ

แต่เพลิงจะไปได้ยังไง เพราะถูกสั่งให้มาดูแลภรรยาของท่าน พอเอวาเดินเข้าไปในบ้านแล้วเกวลินก็เลยเชิญเพลิงเข้ามา

"สงสัยจะงอนขึ้นไปนอนข้างบนแล้วมั้งคะ" เข้ามาถึงก็เห็นว่าเอวากำลังเดินขึ้นไปชั้นบน เพราะทีแรกบอกว่าจะนอนกับพี่

"ปล่อยเธอไปเถอะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้านายก็คงจะออกจากโรงพยาบาล"

"ออกจากโรงพยาบาล? หมายความว่ายังไงคะ"

"เมื่อกี้ผมบอกว่าออกจากกรมนี่ครับ"

"แน่ใจนะคะ แต่ฉันได้ยินว่าออกจากโรงพยาบาล" สายตาเกวลินเริ่มจับผิด แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันก็ได้ยินเสียงประตูดังก๊อกแก๊กที่หน้าบ้านอีกครั้ง

"ผมมาคนเดียวครับ" เพลิงเห็นเกวลินมองมาก็เลยบอกไปก่อน

"แล้วใครมาอีกล่ะคะ" เกวลินเดินออกมาดูว่าเป็นเสียงของใคร เพลิงก็เลยตามออกมาเป็นเพื่อน

"กูว่าแล้ว ที่มึงเงียบหายไปเพราะอยู่กับผัวใหม่นี่เอง!!"

"พี่ศักดิ์? พี่มาได้ยังไง"

"กูก็มาดูคนหน้าด้าน ที่ทิ้งลูกทิ้งผัวไง!"

"พี่กลับไปหาลูกเถอะ"

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้! ปากบอกว่ากูเลว ตัวมึงไม่ต่างจากกูเลย!"

"อ้าวพูดดีๆ นะคุณ ผมไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด" เพลิงแก้ต่างให้ตัวเองบ้าง

"มึงไม่ต้องรีบออกตัวหรอก ยังไงพวกมึงก็ต้องเจอทั้งผู้หญิงผู้ชาย!"

พอเกวลินไม่ยอมเปิดประตูให้..ศักดิ์ก็เริ่มปีน