ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย นิยาย บท 13

มู่นวลนวลถึงกับผงะ เมื่อได้สติกลับมา เจ้าของเสียงนี้คือ "โม่เจียเฉิน"

“ ทำไมยังไม่ออกไป”

สิ่งที่ตอบสนองเธอคือเสียงของโทรศัพท์ที่กำลังวางสาย

เธอมองไปที่โทรศัพท์ที่วางสายแล้วนั่งยองๆจับหัวของเธออย่างกังวล

ทำไมทุกคนต้องมารังแกเธอ?

เสี่ยวชูเหอและมู่ลี่หยานให้กำเนิดเธอ แต่พวกเขาไม่เคยรักเธอ

เธอถูกบังคับให้แต่งงานในกับตระกูลโม่และโม่ถิงเซียวเกลียดจนไม่อยากพบเธอ

เธอไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อน แต่ "โม่เจียเฉิน" ยืนกรานที่จะรบกวนเธอ

แต่อย่างไรก็ตามหากเพิกเฉย "โม่เจียเฉิน" เขาจะบอกโม่ถิงเซียวจริงๆหรือว่าเธอหลอกล่อเขา

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้มู่นวลนวลสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งและลุกขึ้นยืน

แม้ว่าเธอจะขู่เสี่ยวชูเหอและมู่หวันฉีด้วยเรื่องแบบนี้ หาก "โม่เจียเฉิน"พูดอะไรที่บ้าบอไปจริงๆตระกูลโม่ต้องยอมเสียสละเธอก่อนเพื่อรักษาชื่อเสียงของตระกูลโม่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม

……

มูนวลนวลไม่ได้ไปซื้ออาหารที่ "โม่เจียเฉิน" พูดถึง แต่ไปที่ตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบและกลับไป

เมื่อเธอเปิดประตูและเดินเข้าไป เธอก็เห็นร่างสูงของ "โม่เจียเฉิน" นอนอยู่บนโซฟาเดี่ยวตัวเล็กของเธอ

ชายรูปหล่อเอียงศีรษะและพิงพนักโซฟาโดยให้ขายาว ๆ พับเข้าหากันโดยรักษาท่าทางที่เป็นอิสระและสบายตัวหากไม่ใช่เพราะความซีดเซียวและท่าทางสงบนิ่งของเขา เขาก็แทบจะมองไม่เหมือน ผู้ที่ได้รับบาดแผลจากกระสุนปืน

ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคงดูขัดแย้งกับห้องเดี่ยวเล็ก ๆ ที่คับแคบของเธอ

อย่างไรก็ตามเขาเป็นเจ้านายหนุ่มที่มีนิสัยเสียและเติบโตมาในครอบครัวที่ร่ำรวย แม้ว่านิสัยของเขาจะแย่ลงเล็กน้อย แต่ความสง่างามของเขาก็ไม่สามารถซ่อนได้

เธอวางอาหารในมือแล้วก้มตัวเพื่อเปลี่ยนรองเท้า

ลมหายใจที่ขมขื่นใกล้เข้ามาทันที

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างเร็ว และเห็นชายที่ยังคงเอนกายอยู่บนโซฟาก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้ว่าเขามาหาเธอเมื่อไหร่ และกำลังมองลงไปที่ผักที่เธอนำกลับมา

โม่ถิงเซียวเห็นผักที่ซื้อมาก็เลิกคิ้วและมองไปที่เธอ: "นี่คืออาหารที่ซื้อมาเหรอ?"

มู่นวลนวลเปลี่ยนรองเท้า หันไปหยิบผักและพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ว่า “ การซื้ออาหารสำเร็จแพงเกินไป ฉันยากจน”