ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย นิยาย บท 10

วันถัดมา

มู่นวลนวลตื่นขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอ

เพื่อให้สอดคล้องกับการตั้งค่าของ Tubaozi เมื่อทุกคนรอบตัวเธอใช้สมาร์ทโฟนที่มีรูปลักษณ์สวยงามและฟังก์ชั่นครบครันเธอยังคงใช้โทรศัพท์ผู้สูงอายุที่โทรและส่งข้อความได้เท่านั้น

เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความในนั้นจิตใจของเธอก็เงียบลง

เธอลังเลสักพักก่อนจะรับโทรศัพท์: "พ่อ"

น้ำเสียงของมู่ลี่หยานจริงจังอยู่เสมอ: "เมื่อวานแกกลับบ้าน ใครมาส่ง"

เมื่อผู้เป็นพ่อเรียกลูกสาวที่เพิ่งแต่งงานและถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้องเช่นนั้นมู่นวลนวลก็รู้สึกหนาวสั่น

ในวันธรรมดามู่ลี่หยานแทบไม่ได้โทรหาเธอ เขาโทรหาเธออย่างกะทันหันเพื่อถามเรื่องนี้และมู่นวลนวลอดไม่ได้ที่จะสงสัยในความตั้งใจของเขาได้

แต่เธอก็ยังบอกความจริง: "เป็นลูกพี่ลูกน้องของโม่ถิงเซียว"

มู่ลี่หยานครุ่นคิดอยู่ที่นั่นสักครู่แล้วกล่าวว่า: "ถ้าแกมีเวลาให้พาพี่สาวของแกไปที่บ้านตระกูลโม่หากมีชายหนุ่มที่เหมาะสม แกสามารถแนะนำเธอและให้เธอรู้จักเพื่อนมากขึ้นได้"

มู่นวลนวลเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา

หลังจากที่เธอออกจากคฟหาสน์ตระกูลมู่ เมื่อวานนี้ "โม่เจียเฉิน" และมู่หวันฉีอาจได้พบกัน

มู่หวันฉี มีแนวโน้มที่จะเห็น "โม่เจียเฉิน" ดังนั้นเธอจึงต้องการให้เธอจับคู่พวกเขา

ความปรารถนาของพ่อและลูกสาวเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ

เห็นได้ชัดว่าโม่ถิงเซียวทำสัญญาแต่งงานกับมู่หวันฉี แต่ในที่สุดเธอก็ได้แต่งงานกับโม่ถิงเซียว

จากนั้นพวกเขาจะใช้เธอเป็นสะพานเพื่อหาผู้ชายที่ดีอีกคนให้กับมู่หวันฉีเป็นสามีของเธอในตระกูลมู่

ในเมืองเซี่ยงไฮ้ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ยกเว้นโม่ถิงเซียว ว่าลูกพี่ลูกน้องคนนั้นทั้งโด่ดเด่นและหล่อเหลา

โม่ถิงเซียวเดินไปคว้าโทรศัพท์มือถือไว้ในมือแล้ววางสาย

ผู้หญิงคนนี้ยังใช้มือถือแบบอีกเหรอ

จากนั้นเขาก็มองลงไปที่มู่นวลนวล พูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย“ ถ้าไม่อยากฟังก็อย่าฟัง”

มู่นวลนวลเงยหน้าขึ้นอย่างรีบร้อนน้ำตาที่ยังคลออยู่ในตาเธอรู้สึกเพียงภาพเบลอ และมองไม่เห็นใบหน้าของเขาเลย

แต่น่าแปลกที่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขากลับสบายใจ

แต่ในวินาทีต่อมาดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นอย่างรวดเร็ว: "ทำไมฉันถึงอยู่บนเตียง?"

เธอยอมยกเตียงให้คนเจ็บ และเมื่อคืนเธอนอนโซฟา!

"เธอปีนขึ้นไปด้วยการเดินละเมอของเธอเอง" หลังจากที่โม่ถิงเซียวพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาก็เดินไปที่เตียงและนอนลงข้างๆเธอ