ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 31

บทที่ 31 มียางอายไหม

ถูกหวางเห้าชกที่หน้าเต็มๆ

ฟ่านลู่ไม่หลบเลยสักนิด เธอเคยเป็นนักมวยระดับจังหวัด

เรื่องชกต่อยต่อสู้กัน เธอไม่เคยกลัวจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น รูปร่างของเธอกับหวางเห้าก็พอๆกัน ไม่ต่างกันมาก

แค่เอียงตัว ก็หลบหมัดของหวางเห้าได้ทันที ฟ่านลู่ก้มตัวยื่นมือชกเข้าไป

ปั้ง!

ชกไปที่ท้องของหวางเห้า

หวางเห้า “อ้า”ตะโกนออกมาเสียงหนึ่ง เอามือจับที่ท้องและถอยออกไปสามเก้า แล้วนั่งลงกับพื้น

ตั้งแต่ต้นจนจบ ท่าทางของฟ่านลู่รวดเร็วว่องไวมาก

ตั้งตัวยืนตรง ฟ่านลู่รวบผมมัดหางม้า แล้วยิ้มอย่างดูถูก: “คนอย่างคุณ เมื่อก่อนฉันจัดการวันละสิบคน!”

“มึง......” หวางเห้าจับท้องไว้และยังอยากจะตะโกนด่า แต่ในท้องทั้งใส้ทั้งพุงเหมือนคนเข้าด้วยกันหมด เจ็บจนพูดไม่ออก

ภาพที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้หลี่หลานตะลึงจนตาค้าง

เขานึกไม่ถึงว่าฟ่านลู่เป็นผู้หญิง แต่กลับสามารถต่อยผู้ชายจนล้มลงได้

“ไสหัวออกไป เดี๋ยวนี้!”

ฟ่านลู่ยกมือขึ้นมาจับคอเสื้อของหวางเห้า เหมือนหิ้วเป็ดไก่อย่างนั้นและผลักตัวเขาออกจากห้องผู้ป่วย: “อย่ามารบกวนคุณป้าอีกนะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันโหดร้าย จะตีให้ขาหักจนพิการไปเลย”

“ปล่อยมือออก!”

หวางเห้าสะบัดมือของฟ่านลู่ออกอย่างแรง แล้วถามด้วยสีหน้าที่เจ็บ: “มึงคิดว่ามึงเป็นใคร? ฉันเป็นน้องเมียของคนที่ไม่เอาไหนอย่างเฉินตงนะเว้ย!”

น้องเมีย?

ฟ่านลู่ตกตะลึงไปสักพัก เธอไม่เคยได้ยินเฉินตงพูดถึงเรื่องนี้เลย

แต่ว่า เธอจึงตอบกลับไปว่า: “คุณเฉินจ้างให้ฉันมาดูแลคุณป้า”

“โอ้โห? มีเงินจ้างนางพยาบาลด้วยหรือนี่?”

หวางเห้ายักคิ้ว ยิ่งมั่นใจกับเรื่องที่ตนคิดไว้ในใจ แล้วตะโกนพูดอย่างเสียงดัง: “ตอนนั้นยังพูดด้วยหน้าตาน่าสงสารว่ามีเงินเหลือแค่สองแสน หาเรื่องจะขอหย่ากับพี่สาวผมอีก ดูตอนนี้แล้ว ที่แท้ก็มีแผนการ แกล้งทำเป็นจน เอาเงินให้พี่สาวสองแสนแล้วไล่ออกจากบ้าน ยังบังคับให้หย่าอีก ประหยัดเงินไปเยอะเลยนะ พอหลังจากนั้นก็รวยขึ้นมาทันที?”

ทันใดนั้นฟ่านลู่รู้สึกตกตะลึงทำตัวไม่ถูก

แต่หลี่หลานกลับร้องไห้และตะโกนขึ้นมากะทันหัน: “หุบปาก ลูกชายชั้นไม่ใช่คนอย่างที่แกพูด แกกำลังใส่ร้ายเขา!”

ถึงแม้เธอไม่รู้ว่าทำไมหลังจากที่ตนเองรอดจากความตายกลับมาแล้ว ลูกชายทำไมถึงรวยขึ้นมาอย่างกะทันหัน

แต่ก่อนหน้านั้นที่เธอยังรู้สึกตัวและมีสติดีๆอยู่นั้น ลูกชายเป็นยังไง เธอรู้ดีกว่าใครๆ

มีแม่ที่ไหนไม่รักลูก ก่อนหน้านั้นที่เธอป่วยหนัก ได้แต่มองดูลูกชายลำบาก

“ใส่ร้าย? ผมใส่ร้ายเขายังไง? พี่สาวผมต่างหากที่ถูกใส่ร้าย!”

หวางเห้าก็ยังไม่ยอมเลิกราวี กัดฟันตะคอกอย่างเสียงดัง: “ในตอนนั้นเฉินตงที่เป็นชายหงศ์คนนี้โชคดี ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ชาวไร่ชาวสวน พี่สาวผมก็ไม่แคร์ยอมลดตัวลงไปแต่งงานกับเค้า แต่มาตอนนี้ เขามีเงินรวยขึ้นเท่านั้น ก็หย่ากับพี่สาวผม พวกชาวสวนบ้านนอกอย่างพวกคุณ จิตใจแข็งกว่าก้อนหินซะอีก!”

“หุบปาก หุบปากของนายเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ยอมให้นายว่าลูกชายฉันแบบนี้!” หลี่หลานตะโกนตอบด้วยเสียงสั่นไปทั้งตัว

เห็นหลี่หลานที่อารมณ์ขึ้น ฟ่านลู่ก็รู้สึกร้อนใจด้วย

เปี๊ยก!

ฟ่านลู่ตบไปที่หน้าหวางเห้าหนึ่งที: “คุณรีบออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”

“ผม......” หวางเห้ากำลังจะโต้ตอบ

เปี๊ยก!

ฟ่านลู่ตบหน้าหวางเห้าอีกครั้ง: “ฉันบอกให้คุณออกไป!”

ใบหน้าของหวางเห้าบวมแดงครึ่งหน้าแล้ว แต่ถ้าให้เขาสู้กับฟ่านลู่ เขาไม่กล้าจริงๆ

ในใจรู้สึกโมโหอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เฉินตงแกล้งจนแล้วหย่ากับพี่สาว ตอนนี้เขาก็หมั้นกับหลินเสว่เอ๋อสำเร็จและเตรียมจะแต่งงานแล้ว

หวางเห้าเปิดปาก กำลังจะตะโกนพูดอีก

เปี๊ยก!