บทที่ 37 ผลาญทรัพย์สมบัติ
เช้าตรู่วันที่สอง
กู้ชิงหยิ่งออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้า เดินทางไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างของพ่อเพื่อทำการส่งมอบหน้าที่การงาน
กับธุรกิจครอบครัวของพ่อแล้ว บริษัทวัสดุก่อสร้างนี้ไม่มีอะไรจริงๆ
ถ้าที่นี่ไม่ใช่เป็นบริษัทแรกที่พ่อก่อตั้งและบริหารตั้งแต่เริ่มแรก เพื่อจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ก็คงจะไม่เก็บบริษัทไว้พัฒนาต่อเรื่อยมา
เพราะเฉินตงทำงานอยู่ที่บริษัทไท่ติ่ง เธอจึงเข้าไปทำงานบริษัทที่มีธุรกิจคล้ายคลึงกัน จะได้ช่วยเหลือเฉินตงได้ง่ายขึ้น
ตอนที่เฉินตงไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลเสร็จแล้วกลับไปทำงานที่บริษัท
เสี่ยวหม่าก็รีบร้อนถือเอกสารเป็นปึกเดินเข้ามา
“พี่ตงครับ นี่มีเรื่องด่วนที่ต้องให้คุณตัดสินใจ”
วางเอกสารลง เสี่ยวหม่าก็พูดต่อ: “เพราะโครงการปรับเปลี่ยนภูมิทัศน์ย่านสลัมเมืองภาคตะวันตกกว้างและใหญ่เกินไป ดังนั้นครั้งนี้พวกเราจึงหาบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้เพื่อซัพพลายวัสดุก่อสร้างให้กับทางเรา แต่ตอนนี้พวกเขายังลังเลไม่มีการตอบรับ เพราะคุณสมบัติของบริษัทไท่ติ่ง”
เฉินตงหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดอ่าน ไม่แสดงกิริยาอาการที่ตกใจมากนัก
บริษัทไท่ติ่งเป็นแค่หนึ่งในบริษัทอสังหาที่มีเป็นร้อยเป็นพัน เป็นธุรกิจที่มีขนาดไม่ใหญ่ แม้แต่หนึ่งในสิบก็ยังเบียดเข้าไปไม่ได้
คุณสมบัติ เป็นบาดแผลใหญ่ของบริษัทไท่ติ่งมาโดยตลอด
พูดอย่างไม่เกรงใจเลย
ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่ต้าเป่าเป็นประธานใหญ่ในช่วงก่อน ชอบดื่มเหล้าชอบสาวๆสวยๆ ยอมเซ็นสัญญาที่มีมูลค่ามากถึงสามสิบล้านอย่างไม่คิด บริษัทไท่ติ่งก็คงจะได้งานใหญ่ขนาดนี้ยาก
เพราะความผิดพลาดของเขาครั้งนั้น ทำให้เราได้โอกาสพลิกผันขนาดนี้ แต่ว่าโครงการใหญ่ขนาดนี้ ถ้ายังให้บริษัทวัสดุก่อสร้างมาซัพพลายสินค้าให้กับไท่ติ่งเหมือนเมื่อก่อน เห็นได้ชัดเจนว่าทำไม่ได้แน่นอน
พวกเขาไม่สามารถทำได้!
แต่การหาบริษัทวัสดุก่อสร้างมาร่วมมือด้วย ก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง
“บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่?”
มองดูข้อมูลในเอกสารแล้ว เฉินตงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างขมขื่น: “นี่เป็นซัพพลายเออร์สำหรับบริษัทก่อสร้างโครงการใหญ่ของเมืองนี้เชียวนะ คุณสมบัติของบริษัทไท่ติ่งอย่างเรา แตกต่างกันเกินไปจริงๆ”
“ใช่ครับ สาเหตุก็เพราะคุณสมบัติบริษัท ดังนั้นถึงแม้จะรู้ว่าเราได้งานโครงการในภาคตะวันตกของเมืองแล้ว พวกเขาก็ยังลังเล”
เสี่ยวหม่าเครียดมาก: “ดังนั้นพี่ตงว่าพวกเราจะพยายามเข้าเจรจาด้วย หรือว่าเปลี่ยนบริษัทวัสดุก่อสร้างอื่นๆดี? หรือว่าจะใช้บริษัทวัสดุก่อสร้างที่เคยร่วมงานเมื่อก่อน?”
“บริษัทวัสดุก่อสร้างเมื่อก่อน พวกเขาซัพพลายสินค้าโครงการใหญ่ขนาดนี้ไม่ไหวหรอก เมืองนี้ก็ไม่มีบริษัทไหนที่ใหญ่กว่าบริษัทยิงลี่แล้ว”
เฉินตงวางเอกสารลง ยิ้ม: “พอละ เข้าไปเจรจาอีกครั้ง บ่ายวันนี้ ผมจะไปขอพบประธานบริษัทของเขาด้วยตนเอง”
อยู่ในแวดวงอสังหาริมทรัพย์มาสามปี เขาเข้าใจดีทุกอย่าง
สาเหตุเพราะคุณสมบัติของบริษัท มันก็แค่คำกล่าวอ้างเท่านั้น
อีกทั้ง ตอนนี้ไท่ติ่งมีโครงการในภาคตะวันตกของเมืองอยู่ในมือ หลังจากที่มีข่าวบริษัทยี่เคอเข้าร่วมลงทุนแล้ว ราคาบ้านของย่านสลัมภาคตะวันตกของเมืองสูงขึ้นเรื่อยๆ
ขอแค่ประธานของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ไม่โง่ ต้องยอมร่วมมือด้วยแน่นอน
ที่ยังลังเลอยู่ในตอนนี้ ก็แค่เรื่องการเงินและกำไรยังคุยไม่ถึงจุดสำคัญเท่านั้น
แต่ว่าครั้งนี้ บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่เหมือนจะโลภมากไปหน่อย!
ที่สำนักงานใหญ่บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่
กู้ชิงหยิ่งนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน กำลังเปิดอ่านเอกสารในด้านต่างๆนาๆ
ถึงแม้พ่อจะโทรเข้ามาสั่งการไว้ ทำให้เธอและประธานบริษัทคนเก่าส่งมอบงานกันอย่างราบรื่น อีกทั้งประธานคนเก่าจะยินดีฝึกอบรมเธอ
แต่ถ้าอยากจะถือครองบริษัทนี้อย่างเต็มที่ ลำดับแรกต้องเข้าใจสถานการณ์การบริหารงานของบริษัทและเรื่องอื่นๆอีกด้วย
เธอยากจะช่วยเหลือเฉินตง ก็ต้องรีบยืนหยัดอยู่ในบริษัทนี้ให้ได้
ตงตง
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
กู้ชิงหยิ่งไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง: “เข้ามาค่ะ”
มีหนุ่มอายุสามสิบกว่าๆ ใส่สูทเต็มยศเดินเข้ามา
เขาคือประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่จางเห้อหมิง สาเหตุเพราะกู้ชิงหยิ่ง ได้มาเป็นประธานอย่างราบรื่น
เรื่องนี้ จางเห้อหมิงไม่รู้สึกว่าไม่พอใจเลยสักนิด
กู้ชิงหยิ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้านายใหญ่ของเขา อาณาจักรธุรกิจของเจ้านายใหญ่ ให้ลูกสาวมาบริหารบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ นั่นคือการให้เกียรติบริษัทยิงลี่ ให้เกียรติเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้ชนะเลศคือราชา