ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 37

บทที่ 37 ผลาญทรัพย์สมบัติ

เช้าตรู่วันที่สอง

กู้ชิงหยิ่งออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้า เดินทางไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างของพ่อเพื่อทำการส่งมอบหน้าที่การงาน

กับธุรกิจครอบครัวของพ่อแล้ว บริษัทวัสดุก่อสร้างนี้ไม่มีอะไรจริงๆ

ถ้าที่นี่ไม่ใช่เป็นบริษัทแรกที่พ่อก่อตั้งและบริหารตั้งแต่เริ่มแรก เพื่อจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ก็คงจะไม่เก็บบริษัทไว้พัฒนาต่อเรื่อยมา

เพราะเฉินตงทำงานอยู่ที่บริษัทไท่ติ่ง เธอจึงเข้าไปทำงานบริษัทที่มีธุรกิจคล้ายคลึงกัน จะได้ช่วยเหลือเฉินตงได้ง่ายขึ้น

ตอนที่เฉินตงไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลเสร็จแล้วกลับไปทำงานที่บริษัท

เสี่ยวหม่าก็รีบร้อนถือเอกสารเป็นปึกเดินเข้ามา

“พี่ตงครับ นี่มีเรื่องด่วนที่ต้องให้คุณตัดสินใจ”

วางเอกสารลง เสี่ยวหม่าก็พูดต่อ: “เพราะโครงการปรับเปลี่ยนภูมิทัศน์ย่านสลัมเมืองภาคตะวันตกกว้างและใหญ่เกินไป ดังนั้นครั้งนี้พวกเราจึงหาบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้เพื่อซัพพลายวัสดุก่อสร้างให้กับทางเรา แต่ตอนนี้พวกเขายังลังเลไม่มีการตอบรับ เพราะคุณสมบัติของบริษัทไท่ติ่ง”

เฉินตงหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดอ่าน ไม่แสดงกิริยาอาการที่ตกใจมากนัก

บริษัทไท่ติ่งเป็นแค่หนึ่งในบริษัทอสังหาที่มีเป็นร้อยเป็นพัน เป็นธุรกิจที่มีขนาดไม่ใหญ่ แม้แต่หนึ่งในสิบก็ยังเบียดเข้าไปไม่ได้

คุณสมบัติ เป็นบาดแผลใหญ่ของบริษัทไท่ติ่งมาโดยตลอด

พูดอย่างไม่เกรงใจเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่ต้าเป่าเป็นประธานใหญ่ในช่วงก่อน ชอบดื่มเหล้าชอบสาวๆสวยๆ ยอมเซ็นสัญญาที่มีมูลค่ามากถึงสามสิบล้านอย่างไม่คิด บริษัทไท่ติ่งก็คงจะได้งานใหญ่ขนาดนี้ยาก

เพราะความผิดพลาดของเขาครั้งนั้น ทำให้เราได้โอกาสพลิกผันขนาดนี้ แต่ว่าโครงการใหญ่ขนาดนี้ ถ้ายังให้บริษัทวัสดุก่อสร้างมาซัพพลายสินค้าให้กับไท่ติ่งเหมือนเมื่อก่อน เห็นได้ชัดเจนว่าทำไม่ได้แน่นอน

พวกเขาไม่สามารถทำได้!

แต่การหาบริษัทวัสดุก่อสร้างมาร่วมมือด้วย ก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง

“บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่?”

มองดูข้อมูลในเอกสารแล้ว เฉินตงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างขมขื่น: “นี่เป็นซัพพลายเออร์สำหรับบริษัทก่อสร้างโครงการใหญ่ของเมืองนี้เชียวนะ คุณสมบัติของบริษัทไท่ติ่งอย่างเรา แตกต่างกันเกินไปจริงๆ”

“ใช่ครับ สาเหตุก็เพราะคุณสมบัติบริษัท ดังนั้นถึงแม้จะรู้ว่าเราได้งานโครงการในภาคตะวันตกของเมืองแล้ว พวกเขาก็ยังลังเล”

เสี่ยวหม่าเครียดมาก: “ดังนั้นพี่ตงว่าพวกเราจะพยายามเข้าเจรจาด้วย หรือว่าเปลี่ยนบริษัทวัสดุก่อสร้างอื่นๆดี? หรือว่าจะใช้บริษัทวัสดุก่อสร้างที่เคยร่วมงานเมื่อก่อน?”

“บริษัทวัสดุก่อสร้างเมื่อก่อน พวกเขาซัพพลายสินค้าโครงการใหญ่ขนาดนี้ไม่ไหวหรอก เมืองนี้ก็ไม่มีบริษัทไหนที่ใหญ่กว่าบริษัทยิงลี่แล้ว”

เฉินตงวางเอกสารลง ยิ้ม: “พอละ เข้าไปเจรจาอีกครั้ง บ่ายวันนี้ ผมจะไปขอพบประธานบริษัทของเขาด้วยตนเอง”

อยู่ในแวดวงอสังหาริมทรัพย์มาสามปี เขาเข้าใจดีทุกอย่าง

สาเหตุเพราะคุณสมบัติของบริษัท มันก็แค่คำกล่าวอ้างเท่านั้น

อีกทั้ง ตอนนี้ไท่ติ่งมีโครงการในภาคตะวันตกของเมืองอยู่ในมือ หลังจากที่มีข่าวบริษัทยี่เคอเข้าร่วมลงทุนแล้ว ราคาบ้านของย่านสลัมภาคตะวันตกของเมืองสูงขึ้นเรื่อยๆ

ขอแค่ประธานของบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ไม่โง่ ต้องยอมร่วมมือด้วยแน่นอน

ที่ยังลังเลอยู่ในตอนนี้ ก็แค่เรื่องการเงินและกำไรยังคุยไม่ถึงจุดสำคัญเท่านั้น

แต่ว่าครั้งนี้ บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่เหมือนจะโลภมากไปหน่อย!

ที่สำนักงานใหญ่บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่

กู้ชิงหยิ่งนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน กำลังเปิดอ่านเอกสารในด้านต่างๆนาๆ

ถึงแม้พ่อจะโทรเข้ามาสั่งการไว้ ทำให้เธอและประธานบริษัทคนเก่าส่งมอบงานกันอย่างราบรื่น อีกทั้งประธานคนเก่าจะยินดีฝึกอบรมเธอ

แต่ถ้าอยากจะถือครองบริษัทนี้อย่างเต็มที่ ลำดับแรกต้องเข้าใจสถานการณ์การบริหารงานของบริษัทและเรื่องอื่นๆอีกด้วย

เธอยากจะช่วยเหลือเฉินตง ก็ต้องรีบยืนหยัดอยู่ในบริษัทนี้ให้ได้

ตงตง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

กู้ชิงหยิ่งไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง: “เข้ามาค่ะ”

มีหนุ่มอายุสามสิบกว่าๆ ใส่สูทเต็มยศเดินเข้ามา

เขาคือประธานบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่จางเห้อหมิง สาเหตุเพราะกู้ชิงหยิ่ง ได้มาเป็นประธานอย่างราบรื่น

เรื่องนี้ จางเห้อหมิงไม่รู้สึกว่าไม่พอใจเลยสักนิด

กู้ชิงหยิ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้านายใหญ่ของเขา อาณาจักรธุรกิจของเจ้านายใหญ่ ให้ลูกสาวมาบริหารบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ นั่นคือการให้เกียรติบริษัทยิงลี่ ให้เกียรติเขา

“อย่างนี้ไม่ดี” กู้ชิงหยิ่งขมวดคิ้วและส่ายหัว: “ทำธุรกิจ การร่วมมือจะเอากำไรให้มากที่สุดไม่ได้ แต่ควรจะเป็นต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ ทุกคนได้กำไร อย่างนี้ถึงจะเป็นการร่วมมือที่ยืนยาวต่อไปได้เรื่อยๆ”

จางเห้อหมิงตะลึงไปสักพัก รีบตอบกลับ: “เสี่ยวหยิ่งพูดได้ถูกต้อง งั้นคุณคิดว่าการร่วมมือครั้งนี้ ควรทำยังไง?”

“ก็ควรจะร่วมมือแน่นอนอยู่แล้ว อีกอย่างราคาสินค้าทั้งหมดนี้ต้องปรับใหม่ก่อน” กู้ชิงหยิ่งพูด

ในใจของจางเห้อหมิงรู้สึกผิดหวังนิดๆ ปรับราคาใหม่ หมายความว่าจะไม่ได้กำไรมากที่สุด

แต่คนที่ตัดสินใจคือกู้ชิงหยิ่ง เขาไม่สามารถคัดค้านได้ ได้กำไรน้อยก็ช่างมันเถอะ

จางเห้อหมิงยิ้มและถาม: “ปรับเท่าไหร่?”

กู้ชิงหยิ่งชี้ที่เอกสาร: “เอาอย่างนี้ วัสดุทุกอย่าง ตามราคาที่แจ้งในตอนนี้ ปรับลดลง3%ทั้งหมด”

เปรี้ยง!

จางเห้อหมิงเหมือนถูกฟ้าผ่าอย่างนั้น ยิ้มไม่ออกทันที

แต่ใช้สายตาที่ตกตะลึงและแปลกใจจ้องมองหน้ากู้ชิงหยิ่ง

คุณหนูใหญ่มาสานต่อบริษัทคือมาฝึกงานจริงๆหรือ?

แน่ใจว่าไม่ได้มาผลาญทรัพย์สมบัติ?

ต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ ยังไม่ทันยกมือขึ้นก็เอามีดหั่นมือตัวเองซะแล้ว?

“ตามนี้ ทำตามที่ฉันบอก รีบไปเซ็นสัญญาที่บริษัทไท่ติ่งทันที”

กู้ชิงหยิ่งพูดอย่างตั้งมั่นไม่ให้จางเห้อหมิงคัดค้านได้

จางเห้อหมิงรู้สึกมึนงง ถือเอกสารแล้วเดินออกไป จนถึงตรงหน้าประตู ด้านหลังมีเสียงของกู้ชิงหยิ่งดังขึ้นมากะทันหัน

“แล้วก็อีกอย่าง ประธานจางเรียกฉันว่าประธานกู้นะคะ ฉันไม่ชอบชื่อเสี่ยวหยิ่ง”

“ครับ ได้ครับประธานกู้” จางเห้อหมิงรู้สึกหน้าแตก

จนประตูปิดสนิท

กู้ชิงหยิ่งยิ้มดีใจขึ้นมาทันที: “เผอิญจริงๆ ช่วยเฉินตงได้เร็วขนาดนี้ ปรับราคาลง3เปอร์เซ็นต์ น้อยเกินไปรึเปล่า?”