ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 48

บทที่ 48 นัดเจอกัน

เมื่อกลับมาถึงบ้านเฉินตงก็ไม่ได้พักผ่อน แต่พาคุนหลุนมาที่สวนสาธารณะเล็กๆใกล้บ้านเพื่อฝึกซ้อมอย่างหนักและโหดเหี้ยมต่อ

การต่อสู้สนามจริงครั้งแรกทำให้เขามีประสบการณ์มากขึ้น และรู้จุดอ่อนของตัวเองด้วย

เฉินตงไม่ใช่คนที่จะอยู่ที่เดิม ไม่พากเพียรพยายามให้ก้าวหน้าต่อไป

ตั้งแต่เด็ก เขาโดนเรียกว่า ลูกสวะ แต่ก็ค่อยๆปืนไต่มาจนถึงวันนี้

เขารู้ว่ามีเพียงมานะให้มากขึ้น ถึงจะได้สิ่งที่เพิ่มขึ้น

เขาอยากเอาชนะเฉินเทียนหย่างก็ต้องขยันกว่าเฉินเทียนหย่างร้อยเท่าพันเท่า

แม้กระทั่งไม่คำนึกถึงชีวิต

ความยอดเยี่ยมมีไว้สำหรับคนมานะพยายาม ไม่เคยเข้าข้างใคร รวมทั้งผู้มีพรสวรรค์ด้วย

ในเวลาเดียวกัน

โรงแรมไท่ติ่ง ภายในห้องวีไอพี

เฉินเทียนหย่างจ้องมองจางเห้อหมิงอย่างโหดร้าย ไม่ได้พูดอะไร

อากาศภายในห้องราวกับต่ำลงยังไงอย่างนั้น

จางเห้อหมิงหัวหดรู้สึกหวาดกลัว ยืนอยู่กับที่ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่นิดเดียว

กู้ชิงหยิ่งแอบแก้ประกาศทางเว็บไซด์บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ ทำให้เฉินตงมีทางรอดต่อไปได้

เขาไม่อาจเปลี่ยนกลับมาได้ ฉะนั้นตอนนี้จึงได้แต่ปรากฏตัวที่นี่เพื่อเอาของมาคืนเฉินเทียนหย่าง

“คิก！”

เฉินเทียนหย่างหัวเราะเสียงเย็น จ้องมองบัตรเอทีเอ็มบนโต๊ะ“ประธานจางเอาเงินแล้วไม่ทำงาน ตอนนี้ยังเอาเงินมาคืนอีก คุณคิดจะล้อเล่นกับผมเหรอ？”

จางเห้อหมิงหน้าเปลี่ยนสี รีบอธิบาย“พี่เฉินครับ ผม ผมไม่ได้จงใจล้อคุณเล่นนะครับ ผมเองก็ถูกบังคับครับ ลูกสาวเจ้านายผมมาสานงานต่อที่บริษัท ผมเลยต้องกลายเป็นรองประธาน เธอเป็นคนเปลี่ยนประกาศเองครับ”

เขาไม่กล้าปกปิดแม้แต่น้อย

ในสายตาของเขาเฉินเทียนหย่างก็คือผู้ที่มีผ้าคลุมลี้ลับปกคลุมอยู่ร่างกาย

เขาไม่รู้ว่าเฉินเทียนหย่างมีอำนาจเพียงใด แต่เขาไม่กล้าขัดใจเขาเป็นแน่

“ลูกสาวเจ้านายคุณ？”

ความโหดร้ายในดวงตาของเฉินเทียนหย่างยิ่งรุนแรงมากขึ้น“จุดนี้ผมคาดไม่ถึงเลย”

ให้อภัยแล้ว？

จางเห้อหมิงแน่นหน้าอก แอบโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ

จากนั้นก็มองไปยังที่นั่ง เขามาที่ห้องครึ่งชั่วโมงแล้ว ซึ่งเขาก็ได้แต่ยืนอยู่อย่างนั้นมาตลอดครึ่งชั่วโมง

“นั่งสิ”เฉินเทียนหย่างกล่าว

รอจางเห้อหมิงนั่งแล้ว เฉินเทียนหย่างถามต่อว่า“เจ้านายของคุณเป็นใครกันแน่？ลูกสาวเขามาก็ทำให้ประธานอย่างคุณขาดอำนาจไปเลย？”

“ผม ที่จริงผมก็เคยพบเจ้านายไม่กี่ครั้งเองครับ เขาทำธุรกิจใหญ่โต เขาอยากเก็บบริษัทวัสดุก่อสร้างไว้เป็นที่ระลึกถึงได้คงอยู่มาจนทุกวันนี้ เขาไม่ได้มาที่บริษัทเป็นประจำครับ”

จางเห้อหมิงยิ้มอย่างอึดอัด“กู้ชิงหยิ่งกับเฉินตงเป็นเพื่อนในสมัยเรียนมหาวิทยาลัยครับ คาดหวังเพื่อรักษามิตรภาพเอาไว้ จึงดื้อทำอย่างนี้ครับ”

เฉินเทียนหย่างยกคิ้ว“มีรูปถ่ายกู้ชิงหยิ่งไหม？”

จางเห้อหมิงหยุดชะงัก ลังเลไปสักพัก ก่อนที่ดวงตาจะหนักแน่นขึ้นมากะทันหัน“มีครับ”

พูดพลางล้วงมือถือออกมา จากนั้นก็หารูปถ่ายของกู้ชิงหยิ่งเจอ

ซึ่งเป็นรูปที่เขาแอบถ่ายตอนอยู่ที่บริษัท

เขาคิดอะไรไม่ดีไม่ร้ายกับกู้ชิงหยิ่ง ตอนนี้เขาก็เข้าใจว่าเฉินเทียนหย่างก็น่าจะคิดอยากได้ตัวเธอเช่นกัน

สาเหตุที่เขาเลือกอย่างหลัง เพราะเขาอยากใช้โอกาสนี้ใกล้ชิดเฉินเทียนหย่าง

หากทำงานต่อที่ยิงลี่ มากสุดเขาก็ได้เป็นประธาน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เข้าร่วมงานวงการธุรกิจที่แท้จริงกับเจ้านาย

แต่การปรากฏตัวของเฉินเทียนหย่าง ทำให้เขามีความหวังเห็นหนทางที่เร็วกว่า

เมื่อเฉินเทียนหย่างเห็นรูปถ่ายกู้ชิงหยิ่งในมือถือ ถึงเขาจะเคยเห็นผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่ก็อดตาสว่างวับไม่ได้ ถูกความสวยดึงดูดเข้าแล้ว

เฉินเทียนหย่างพูดอย่างไม่รีรอ“ช่วยผมนัดเจอเธอหน่อย”

หางตาจางเห้อหมิงกระตุกสองครั้ง แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พยักหน้า“ได้ครับผมจะพยายาม”

“ผมไม่ได้ให้คุณพยายามสุดความสามารถ แต่ต้องนัดให้ได้ต่างหาก！”

น้ำเสียงเฉินเทียนหย่างแน่วแน่ เอาบัตรเอทีเอ็มขึ้นมาโยนใส่ตัวจางเห้อหมิง“เงินของผมออกไปแล้ว ไม่คุ้นที่ต้องรับคืนมา”

พูดจบ เขาก็สะบัดมือให้จางเห้อหมิงออกไป

หลังจากเดินออกจากโรงแรม จางเห้อหมิงถึงได้ดึงสติกลับคืนมา

เดิมทีเขาอยากจะอยู่ที่บริษัทใช้หลักการเก๋งใกล้น้ำย่อมได้จันทร์ก่อน อยากมีช่วงเวลาดีๆกับกู้ชิงหยิ่งที่บริษัท

เห็นเจ้าของข้อความวีแชท เฉินตงขมวดคิ้วรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

หวางหนันหนันเป็นคนส่งข้อความมาหา

เนื้อหาง่ายมาก ฉันอยากคุยกับคุณ

เฉินตงไม่ได้แยแส เขาไม่มีอะไรจะคุยกับหวางหนันหนันแล้ว

ทุกอย่างจบลงแล้ว

มีความจำเป็นต้องอธิบายให้หวางหนันหนันเข้าใจเรื่องระหว่างเขากับกู้ชิงหยิ่งไหม？

ไม่รอให้เขาวางมือถือลง วีแชทก็มีข้อความแจ้งเตือนขึ้นมาติดต่อกันสองครั้ง

ข้อความที่หนึ่งมาจากหวางหนันหนัน

“ถ้าไม่คุยกับฉัน ฉันจะไปหาคุณที่บริษัท！”

เห็นได้ชัดว่าคำพูดนี้กำลังข่มขู่อยู่

แต่บ้านตระกูลหวางน่าจะยังไม่รู้ว่าตอนนี้เขากลายเป็นเจ้าของไท่ติ่งแล้ว

คำพูดของหวางหนันหนันนี้ เห็นได้ชัดว่ายังคิดว่าเขาเป็นรองประธานที่ไท่ติ่งอยู่ จะมาโวยวายให้เกิดความชุลมุนขึ้นที่บริษัท

ส่วนอีกข้อความมาจากหลินเสว่เอ๋อ

“คุณเฉินค่ะ คืนนี้มาทานข้าวที่บ้านฉันได้ไหมคะ？”

เฉินตงนวดจมูกอย่างช่วยไม่ได้ ดวงตาหมุนไปมา

ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นมา

จากนั้นก็ตอบข้อความวีแชทให้หวางหนันหนัน

“ได้สิ คืนนี้เจอกันที่ท่าเรือตู้หยู”

จากนั้นเขาก็ตอบข้อความของหลินเสว่เอ๋อต่อ

“ได้สิ แต่ไม่ไปที่บ้านคุณนะ ผมเชิญคุณไปที่ท่าเรือตู้หยู”

วางมือถือลง เฉินตงหัวเราะอย่างพึงพอใจ

ท่าเรือตู้หยูถือเป็นร้านอาหารชั้นเยี่ยมร้านหนึ่ง ดูทิวทัศน์ยามราตรีข้างแม่น้ำ เป็นจุดนัดพบของหนุ่มสาวมากมาย

เพียงแต่ไม่รู้ว่าพี่สาวกับน้องสะใภ้คู่นี้เจอกันจะเป็นอย่างไร？