ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 52
บทที่52 คนโง่! มาเยี่ยม
เฉินตงลืมตาขึ้นช้าๆ
กลิ่นฉุนของน้ำยาฆ่าเชื้อโชยเข้ามาในจมูก
เขารู้สึกมึนงงเล็กน้อย “ฉันยังไม่ตาย?”
คุนหลุนที่สีหน้าเคร่งเครียดอยู่ข้างๆพลันโล่งอกขึ้นมาทันทีและยิ้มพูดว่า “คุณชายครับ มีดสั้นแทงไม่โดนจุดสำคัญ ตอนนั้นท่านแค่สลบเพราะเสียเลือดมากเกินไป โชคดีจริงๆครับที่ช่วยได้ทันเวลา”
เฉินตงยิ้มออกมา มันเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน
สถานการณ์ในตอนนั้น เขาแค่อยากปกป้องกู้ชิงหยิ่ง ต่อให้จะถูกเฉินเทียนหย่างแทงตายขึ้นมาจริงๆ เขาก็ไม่เสียใจ
ขอแค่ยื้อเวลารอให้คุนหลุนมาช่วยกู้ชิงหยิ่งได้ทันเวลา เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว
มีดแทงไม่โดนจุดสำคัญ ทั้งหมดเป็นเพราะโชคช่วยจริงๆ
เฉินตงมองดูรอบๆห้อง และจู่ๆ สีหน้าก็จริงจังขึ้นมา “นี่คือโรงพยาบาลอะไร?”
ถ้าให้แม่รู้ว่าเขาบาดเจ็บ แม่ต้องรับไม่ไหวแน่ๆ
“คุณชาย วางใจได้เลยครับ”
คุนหลุนรีบปลอบ “ตอนที่ท่านหลงจากไปได้กำชับไว้แล้ว เพราะฉะนั้น ผมเลยส่งท่านมาที่โรงพยาบาลอีกแห่งครับ”
เฉินตงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและเปิดปากพูด “ชิงหยิ่งเป็นยังไงบ้าง?”
ตอนนั้นก่อนที่เขาจะสลบไม่ได้สติ เขาเห็นคุนหลุนหักขาของเฉินเทียนหย่างด้วยตาของตัวเอง กู้ชิงหยิ่งก็คงปลอดภัยแล้วแน่นอน
แต่ถูกจางเห้อหมิงวางยา เหตุการณ์เป็นมายังไงเขาเองก็ไม่รู้
“เธอก็ไม่เป็นไรครับ” คุนหลุนพูด “ตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืนนี้ คุณกู้ดูแลท่านเองเลยนะครับ”
หนึ่งวันหนึ่งคืน?
เฉินตงยิ้มออกมา “ยัยนี่ ก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ยังจะมาดูแลข้างๆอีก เธอเคยต้องมาลำบากแบบนี้ที่ไหนกัน?”
ถึงเขาจะไม่รู้พื้นฐานครอบครัวของกู้ชิงหยิ่งมากนัก แต่ก็รู้ว่าฐานะครอบครัวของกู้ชิงหยิ่งร่ำรวยมาก ให้ความรู้สึกว่าเธอคือลูกคนรวยกับเขาตั้งแต่ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
ให้คุณหนูมาดูแลข้างเตียงทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ สำหรับกู้ชิงหยิ่งแล้วถือว่าไม่ใช่ภาระที่เบาๆเลย
เพิ่งพูดจบได้ไม่นาน
แอ๊ด……
ประตูห้องคนไข้ถูกผลักออก
กู้ชิงหยิ่งถือกระติกอาหารสูญญากาศเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า
การดูแลตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน ทำให้ร่างกายของเธอเหนื่อยล้ามาก แต่จากการคาดเดาของคุณหมอ เฉินตงก็คงใกล้ฟื้นแล้ว
เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่สนใจกับความเหนื่อยล้า ออกจากห้องคนไข้กลับบ้านไปต้มซุปให้เฉินตง
เฉินตงบาดเจ็บหนักขนาดนี้ พอฟื้นแล้วก็ต้องบำรุงให้ดีๆ
พอสายตาของกู้ชิงหยิ่งกวาดมองไปบนเตียงคนไข้อย่างเหนื่อยล้า ร่างเล็กของเธอพลันสั่นไหวขึ้นมาชั่วขณะ
วินาทีต่อมา
ตาของเธอแดงขึ้นมาอย่างฉับพลัน รีบวิ่งไปที่เตียงอย่างดีใจสุดขีด แล้วกระโดดเข้าใส่อ้อมอกของเฉินตง “เฉินตง ในที่สุดนายก็ฟื้นแล้ว!”
“ซี๊ด……”
เฉินตงสีหน้าเปลี่ยนทันที ถูกกู้ชิงหยิ่งกดทับจนเจ็บแผลอย่างหนัก จึงรีบพูด “เสี่ยวหยิ่ง เจ็บ เจ็บครับ……”
กู้ชิงหยิ่งตกใจ รีบลุกขึ้นจับหน้าอกของเขาอย่างตื่นตระหนก “ขอ ขอโทษนะ ฉันตื่นเต้นเกินไปน่ะ ไม่คิดว่าจะโดนแผลของนาย”
“ไม่เป็นไรหรอก”
เฉินตงอดกลั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงนี้และฝืนยิ้มออกมา
มองกู้ชิงหยิ่งที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เฉินตงจึงลูบหัวเธออย่างเห็นใจ “เธอโง่หรือเปล่า? ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ทำไมถึงยังทำให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนี้อีก?”
“อะไรคือไม่เป็นอะไรแล้ว?”
ดวงตาสวยของกู้ชิงหยิ่งจ้องเขม็ง แต่ดวงตากลับน้ำตาคลอเบ้า “นายเพื่อที่จะช่วยฉันเลยบาดเจ็บหนักขนาดนี้ ต่อให้ฉันต้องเหนื่อยแค่ไหนมันก็คุ้มค่า นายต่างหากที่โง่ โง่ที่สุดเลย!”
พูดจบ เธอก็ฟุบลงที่แขนของเฉินตง และร้องไห้ออกมาเสียงดัง
สถานการณ์เปลี่ยนไปกะทันหันแบบนี้ ทำให้เฉินตงตั้งรับไม่ทันกันเลยทีเดียว
มองดูกู้ชิงหยิ่งที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมอกของเขา เขาก็ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา
คุนหลุนสีหน้าขรึมลง กระแอมออกมาหนึ่งทีแล้ว เดินออกห้องคนไข้โดยที่ไม่เหลียวหลังมองกลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้ชนะเลศคือราชา