ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1093

บทที่ 1093 หลอมเหมืองวิญญาณเทพ

ในพริบตาที่มองไป รูม่านตาของดวงตาโลหิตมหึมาทั้งเก้าพลันหดเล็กลง

โครงกระดูกที่นั่งขัดสมาธิอยู่ภายในดวงตาเพื่อใช้ในหลอมพลังวิญญาณที่ดูดซับมา ต่างก็สะท้านเฮือกไปทั่วร่าง

เห็นได้ชัดว่าการปรากฏตัวของสวี่ชิง สำหรับดวงดวงตาทั้งเก้าเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายนัก

ก่อนหน้านี้ไม่มีการรับรู้แม้แต่น้อย ในเสี้ยวพริบตาที่สวี่ชิงเดินออกมาถึงได้รู้สึกตัว

และนัยยะที่แฝงอยู่ในภาพฉากนี้ทำให้จิตใจของเหล่าผู้บำเพ็ญโครงกระดูกที่นั่งขัดสมาธิอยู่ในดวงตาทั้งเก้าตนสั่นสะท้าน

“ขอรบกวนแล้ว”

สวี่ชิงเอ่ยอย่างสงบนิ่ง

“ข้าอยากจะจากไปจากที่นี่ ไม่ทราบว่าพวกเจ้าพอจะหลีกทางให้ได้หรือไม่”

หากไม่ต้องลงมือแต่สามารถจากไปได้อย่างราบรื่น ย่อมดีที่สุด

ทว่าคำพูดของสวี่ชิงเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ผลเท่าใดนัก

ดวงตาสีเลือดทั้งเก้าในตอนนี้ความเป็นปรปักษ์รุนแรงนัก

ในสายตาของผู้บำเพ็ญทั้งเก้า แม้จะไม่รู้ว่าผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันผู้นี้เข้ามาในโลกใบเล็กของตระกูลพวกเขาได้อย่างไร แต่ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็ไม่สามารถอนุญาตให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นที่นี่ได้

ดังนั้นจิตสังหารจึงปะทุขึ้น ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย ส่งข่าวนี้ออกไปภายนอกทันที

แต่…การที่ปรากฏตัวหลังจากเตรียมพร้อมมานานของสวี่ชิง ย่อมมีการเตรียมตัวไว้อย่างสมบูรณ์

เขารู้ดีว่าดวงตาทั้งเก้าดวงนี้แปลกประหลาด ทว่าการบุกทะลวงออกไปไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสักเท่าไร กระทั่งว่ารวมถึงผู้บำเพ็ญที่อยู่ในดวงตาทั้งเก้า หากเขาอยากจัดการก็ไม่ใช่เรื่องยาก

สิ่งที่ต้องระวังจริงๆ คือการรบกวนจากภายนอกในระหว่างการทำลาย

สวี่ชิงเชื่อว่าตามการวางแผนของโลกใบเล็กใบนี้ ภายนอกมีความเป็นไปได้สูงมากว่าน่าจะมีผู้คุ้มครองอยู่ด้วย

หากพวกเขาเข้ามาขัดขวางในขณะที่เขากำลังทะลวงมิติ เช่นนั้นก็จะเกิดเรื่องไม่คาดฝันได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือทะลวงมิติให้เป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อเขาออกไปแล้วอีกฝ่ายค่อยรับรู้ เขาก็จะสามารถดำเนินการทุกอย่างได้ง่ายขึ้นมาก

ดังนั้นขณะเดียวกับที่เขาก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้าทีละก้าวๆ มือขวาของเขาก็พลันสะบัด ที่สุดขอบม่านฟ้า ณ บริเวณเหนือดวงตาทั้งเก้า มิติบิดเบี้ยว ท้องฟ้าคำรามลั่น กรรไกรมหึมาเล่มหนึ่งพลันปรากฏขึ้น

ความใหญ่โตของกรรไกรเล่มนี้ราวว่าสามารถแทนที่ผืนฟ้าได้ ในเสี้ยวขณะที่ปรากฏขึ้น กลิ่นอายของสมบัติมหาจักรพรรดิก็ซัดหอบไปทั่วทุกสารทิศดุจพายุ

เป็นสมบัติมหาจักรพรรดิที่สามารถตัดร่องรอยและผลกรรมเวรทุกอย่างได้

หลังจากที่มันปรากฏขึ้น มันก็ตัดลงไปอย่างเต็มแรง

ทั้งๆ ที่ไม่มีเสียง แต่ในชั่วขณะนี้ ในหูของสรรพชีวิตทั้งหลาย ในการรับรู้ของเหล่าผู้บำเพ็ญในดวงตาทั้งเก้า กลับมีเสียงฉับๆ ดังเข้ามาในจิตวิญญาณ สั่นสะเทือนรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

ข้อมูลที่พวกเขาส่งออกไปถูกตัดขาดในเสี้ยวขณะนี้ทันที!

ยังไม่จบแค่นี้เท่านั้น

ชั่วพริบตาถัดมา เข็มมหาจักรพรรดิก็ส่องประกายสว่างไสว เย็บรอยขาดของผลกรรมเวรที่ถูกตัดออกไป เชื่อมต่อภาพต่างๆ ที่สวี่ชิงเห็นเมื่อเก้าวันก่อนเข้าด้วยกันอีกครั้ง

เช่นนี้แล้ว…

ที่นี่ด้านหนึ่งจึงไม่มีข้อมูลใดๆ ส่งออกไป ไม่มีระลอกคลื่นพลังใดแผ่ออกอีกต่อไป ในมุมหนึ่ง มันถูกซ่อนเร้นและเป็นอิสระ

อีกด้านหนึ่งคือการเชื่อมต่อด้วยเข็มจักรพรรดิได้ปกปิดอำพรางทุกสิ่งไว้

หลังจากจัดการเช่นนี้แล้ว โลกภายนอกนอกเสียจากผสานจิตเทพเข้าไป ไม่เช่นนั้นในช่วงเวลาต่อจากนี้ ก็จะไม่สามารถสัมผัสรับรู้ความผิดปกติของที่นี่ได้แม้เพียงน้อยนิด

เมื่อทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ สวี่ชิงที่ก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้าทีละก้าวๆ ในดวงตาก็ฉายประกายเย็นเยียบขึ้นวาบ

“ในเมื่อพูดคุยกันไม่ได้ เช่นนั้น…”

เท้าขวาที่เหยียบย่างลงไปเป็นก้าวสุดท้ายของสวี่ชิง

ก้าวนี้เหยียบลงยังท้องฟ้า ผืนนภาพลันส่งเสียงคำรามกึกก้อง สายฟ้าแลบแปลบปลาบใต้ฝ่าเท้าของเขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าดุจงูแดงนับไม่ถ้วน พุ่งไปยังดวงตาทั้งเก้า

ดวงตาทั้งเก้าสะท้านเฮือก แต่ละดวงต่างฉายประกายแสงสีแดงเจิดจ้า ขณะเดียวกันผู้บำเพ็ญทั้งเก้าที่อยู่ภายในก็ยกมือทั้งสองขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ละคนสีหน้าเคร่งขรึม มองความไม่ธรรมดาของสมบัติมหาจักรพรรดิทั้งสองชิ้นออก และรับรู้ถึงการถูกสกัดกั้นของข้อมูล

ดังนั้นแต่ละคนตัดสินใจมั่งมั่น ประสานปางมือร่ายอาคมในทันที

ชั่วพริบตาถัดมา แสงสีแดงของดวงตาทั้งเก้านี้ก็เจิดจ้า แผ่พลังค่ายกลคุ้มกันอันน่าอัศจรรย์ออกมา ขณะเดียวกันร่างของผู้บำเพ็ญทั้งเก้าก็เปลี่ยนแปลงจากสภาพเหี่ยวแห้งอย่างรวดเร็ว ใช้พลังชีวิตของสรรพชีวิตที่ดูดซับมาฟื้นคืนสภาพอย่างเต็มที่

คล้ายว่าสำหรับพวกเขา วิกฤตอันตรายที่จู่ๆ ปรากฏขึ้นในเสี้ยวขณะนี้ ทำให้พวกเขาต้องเร่งรีบช่วงชิงเวลา เช่นนี้ถึงจะมีโอกาสรอด

สวี่ชิงสีหน้าเรียบเฉย ผู้บำเพ็ญทั้งเก้านั่นไม่ว่าจะมีพลังบำเพ็ญระดับใด ขอเพียงยังไม่ถึงระดับเจ้าเหนือหัว เช่นนั้นต่อให้ฟื้นคืนสภาพมาได้ สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี

“นี่เป็นโอกาสที่จะทดสอบร่างเซียนของข้าด้วย”

สวี่ชิงหรี่ตา พลันยกมือขวาขึ้น แล้วชี้เบาๆ ไปยังดวงตาดวงที่หนึ่งบนท้องฟ้า

ชั่วพริบตาถัดมา พลังธาตุทองจากปอดก็มาตามลมหายใจแล้วพลันปะทุขึ้น ลมหายใจกวาดไปทั่วทุกสารทิศ ในพริบตาเดียวก็แผ่ปกคลุมไปทั่วโลกใบเล็กนี้

ส่งผลกระทบต่อธาตุโลหะทั้งหมด อาวุธทั้งหมด และผู้บำเพ็ญทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับธาตุโลหะในโลกใบเล็กนี้ ยิ่งไปกว่านั้นในเสี้ยวพริบตา ฟ้าดินก็ส่งเสียงกึกก้อง…

ธาตุทองในห้าธาตุของโลกใบเล็กนี้ ในชั่วขณะนี้ ถูกแทนที่!

พลังธาตุทองสูงสุดของสวี่ชิงได้กลายเป็นวิถีแห่งโลกใบนี้ด้วยพลังอันแข็งแกร่ง!

ในความรู้สึกของเขา ตัวเองในเสี้ยวขณะนี้ เพียงเสี้ยวความคิด ก็สามารถควบคุมพลังธาตุทองทั้งหมดของโลกใบนี้ได้แล้ว

ดังนั้นดวงตาของเขาก็ฉายประกายวาววาม…

ชั่วพริบตาถัดมา ธาตุทองในห้าธาตุของโลกใบนี้ก็ระเบิดขึ้นพร้อมกัน หลอมรวมจากผืนดิน จากความว่างเปล่า จากฟ้าดิน แปรเปลี่ยนเป็นกระแสน้ำเชี่ยวกราก แปลงเป็นนิ้วมือขนาดมหึมาที่ประกอบขึ้นจากพลังธาตุทอง

นิ้วหนึ่ง ทะลวงไปบนดวงตาดวงที่หนึ่งบนท้องฟ้า

เพียงแค่สัมผัสเบาๆ ค่ายกลก็โคจรอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาที่แผ่พลังป้องกัน ค่ายกลไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย ระเบิดแตกกระจายไปพร้อมกับดวงตาดวงนี้และผู้บำเพ็ญที่กำลังฟื้นคืนสภาพอยู่ภายใน…

ไม่อาจหลบหนีได้แม้แต่น้อย

เสียงครืนครานดังกึกก้องไปทั่ว ดวงตานี้แหลกสลายร่วงหล่นลงจากฟากฟ้า

ผู้บำเพ็ญที่อยู่ในนั้นส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ร่างกายภายใต้การปกคลุมจากพลังธาตุทองของโลกใบนี้ กายและจิตแหลกสลาย!

ผู้บำเพ็ญที่อยู่ในดวงตาอีกแปดดวงต่างก็หวาดกลัวสุดขีด แต่ละคนล้วนทุ่มทุกอย่างที่มี ฟื้นคืนสภาพอย่างเต็มกำลัง

“นี่ก็คือเซียนสูงสุดอย่างนั้นหรือ”

สวี่ชิงพึมพำ เขาในตอนนี้มีความรู้สึกที่รุนแรงว่าในพริบตาที่เข้าแทนที่วิถีแห่งทองของโลกใบนี้ ตัวเขาเองราวกับได้กลายเป็นวิถีแห่งสวรรค์ของที่นี่

อึดใจต่อมา เขาเอ่ยอย่างแผ่วเบาออกมาคำหนึ่ง

“ไม้”

พลังธาตุไม้จากตับ จากเสียงที่ดังขึ้นของสวี่ชิง ก็แผ่ไปทั่วโลกใบเล็กในพริบตาเดียว

พืชพรรณทุกชนิด ผู้บำเพ็ญทุกคนที่เกี่ยวข้องกับธาตุไม้ และสารทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับธาตุไม้ในโลกใบนี้ ต่างก็สั่นสะเทือน

จากนั้น โลกก็สูญเสียวิถี ถูกแทนที่!

นิ้วมือมหึมาที่ประกอบขึ้นจากพลังธาตุไม้สูงสุดก็รวมตัวขึ้นจากความว่างเปล่า มาพร้อมด้วยพลังชีวิตอันเข้มข้นและความหวาดกลัวอันไร้ขีดจำกัด พุ่งไปบนดวงตาที่สอง

ภาพที่ทำให้สรรพชีวิตในโลกใบนี้ตื่นตะลึงสั่นสะท้านปรากฏขึ้นแล้ว

ดวงตาทั้งเก้า ร่วงลงมาแล้วอีกดวงหนึ่ง

ฟ้าดินเปลี่ยนสี ลมเมฆหอบทะลัก เสียงของสวี่ชิงกลายเป็นคลื่น กลายเป็นเสียงเดียวของโลกใบนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน