ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1116

บทที่ 1116 ท่องยุทธภพ

เนินทรายสีน้ำเงิน ส่องประกายเจิดจรัสเหลือคณา คล้ายกรวดทรายแต่ละเม็ดคืออัญมณี

รวมตัวทอดยาวต่อเนื่อง

คล้ายคลื่นมหาสมุทรชะงักค้างกลางฟ้าดินเงียบสงัด

ไอแผดร้อนทั่วทิศแผ่ลามกลางความเงียบสงบ ทำให้ทุกอย่างที่นี่ยิ่งพร่าเลือน

มีเพียงแสงเจิดจ้าจากกรวดทรายแผ่ออกมาคล้ายดวงดาว ทั้งเหมือนกาลเวลามากมายตัดสลับเป็นห้วงฝัน

ดุจแดนจิตนาลวงตา

งามตระการเหมือนภาพมายา

“ผู้อาวุโส ที่นี่คือทะเลทรายกาลเวลา หลังผ่านทะเลทรายแห่งนี้แล้ว พวกเราจะไปถึงค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณนั่น”

“เดินทางผ่านค่ายกลถึงบริเวณใกล้เมืองเมฆาทมิฬ”

สุดขอบทะเลทรายกาลเวลา บนเรือไม้กลางอากาศ อวิ๋นเหมินเชียนฝานมองเงาร่างสวี่ชิงที่กำลังอ่านตำรา

ตอนนี้นางคุกเข่าอยู่ด้านข้าง ปอกเปลือกผลไม้ให้สวี่ชิงพลางเอ่ยปากเสียงเบา

สำหรับนางตลอดทางนี้เหมือนคลื่นทะเลทราย ใจนางไหวหวั่นตลอด ดวงจิตเหมือนผ่านห้วงฝันลวงตา

ทุกครั้งเมื่อรำลึกถึงยังรู้สึกอัศจรรย์หาใดเปรียบ

ทำให้ผู้บำเพ็ญระดับเตรียมสู่เทวะเจ็ดแดนร่ำไห้สิ้นชีพชั่วพริบตา

สังหารผู้อาวุโสสี่คนในไม่กี่อึดใจ

กำราบเทพด้วยมือเดียว

ทุกภาพฉากทำให้นางทราบชัด ผู้อาวุโสเหยียนเสวียนจื่อตรงหน้านี้คือระดับเจ้าเหนือหัวแน่!

แม้ว่าเมื่อก่อนนางเคยเจอผู้บำเพ็ญระดับเจ้าเหนือหัวคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นบรรพจารย์หรืออัจฉริยะฟ้าประทานของตระกูลก็เป็นระดับเจ้าเหนือหัวทั้งสิ้น

ทั้งนางยังเคยเห็นระดับเจ้าเหนือหัวต่างเผ่าจากไกลๆ

ไม่ว่าใครก็สูงส่ง

ไม่เคยมีใครใกล้นางขนาดนี้ ทั้งร่วมทางด้วยกัน

ความรู้สึกยามเผชิญหน้ากับอันตรายต่างๆ แต่ยังถูกปกป้องเช่นนี้ ถือเป็นประสบการณ์ที่มีน้อยนักในชีวิตนาง ทั้งฝังลึกลงจิตวิญญาณ

ขณะเดียวกันสองสามวันนี้ยามสวี่ชิงดื่มสุรา นางยังถือโอกาสถามปัญหาเกี่ยวกับพลังบำเพ็ญของตนเป็นครั้งคราว สวี่ชิงไม่หวงความรู้ ชี้แนะนางตามสมควร

คำชี้แนะพวกนี้ทำให้นางได้ประโยชน์ไม่น้อย ข้อสงสัยเกี่ยวกับแนวคิดการฝึกบำเพ็ญมากมาย ได้รับการคลี่คลายอย่างง่ายดายในช่วงสองสามวันนี้

ถึงขั้นว่าจากมุมมองนาง ผู้อาวุโสตรงหน้ายังมองหลายปัญหาได้กระจ่างกว่าบรรพจารย์ตระกูลตน

ส่วนทำไมผู้บำเพ็ญระดับเจ้าเหนือหัวถึงเป็นที่ปรึกษาตระกูลตน ทั้งซ่อนพลังบำเพ็ญ เรื่องนี้นางไม่อยากไปพิจารณา ทั้งไม่ใส่ใจ

ถึงอย่างไรทางตระกูลก็เป็นเช่นนี้ เรื่องทั้งหมดไม่เกี่ยวกับตน

‘ผู้อาวุโสเหยียนเสวียนจื่อย่อมมีเรื่องช่วยไม่ได้ ทั้งไม่อยากบอกความลับกับคนนอก’

เชียนฝานแห่งสำนักเมฆกล่าวในใจ จากนั้นค่อยหยิบผลไม้เซียนอีกชนิดมาปอกเปลือกต่อ ขณะเดียวกันยังเห็นว่ากาเหล้าสวี่ชิงใกล้หมดแล้ว ดังนั้นเลยเปลี่ยนให้ใหม่อย่างชำนาญ

ในถุงเก็บของนางมีสิ่งของมากมาย ของกินดื่มเป็นแค่ส่วนหนึ่ง แต่ค่อนข้างมีเป็นจำนวนมาก

แน่นอนว่าไม่ใช่ผลจากการทำนาย แต่หลังจากนางเลือกแล้วก็กำหนดฐานะตัวเอง จำเป็นต้องเป็นสาวใช้เพียบพร้อม พยายามทำให้สวี่ชิงสบายตลอดทาง ครั้นแล้วจึงเพิ่มโอกาสการมีชีวิตรอดของตน

ความคิดของนาง สวี่ชิงไม่ได้ใส่ใจ

แต่ต้องบอกว่าตลอดทางอวิ๋นเหมินเชียนฝานทำตัวเป็นสาวใช้ได้โดดเด่นจริงๆ

ทั้งหญิงคนนี้ยังฉลาดมาก โดยเฉพาะการเริ่มเป็นฝ่ายบอกและปลดผนึกดินห้วงมิติล่วงหน้า ไม่มีสิ่งใดไม่เด็ดเดี่ยว

ดังนั้นสวี่ชิงเลยยอมทำตามสัญญาก่อนหน้านี้

ตอนนี้เขายกกาเหล้าขึ้นดื่มอึกหนึ่ง ก่อนเหลือบสายตามองทะเลทรายเบื้องหน้า

มองความเจิดจรัส พร่าเลือน กาลเวลานับไม่ถ้วน ณ ที่นี้

ในบริเวณใกล้เคียง ทะเลทรายเหมือนภาพวาด คล้ายกฎเกณฑ์ธรรมชาติตามตำรา

ตรงพื้นที่ห่างไกล เนินทรายมากมายเลือนราง คล้ายซ่อนความลับโบราณไว้

นอกจากนี้พืชกลางทะเลทรายยิ่งน้อยมาก เห็นประปรายไม่กี่ต้น ทั้งลักษณะใบยังเหมือนเข็ม การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เพื่อลดการคายน้ำ ยืดเวลาชีวิตออกไป

ความหวงแหนชีวิตสะท้อนให้เห็นที่นี่

สรรพสิ่งเป็นเช่นนี้

ความจริงสรรพชีวิตก็เหมือนกัน

กลางอากาศนกอินทรีเหินทะยาน ใต้แสงเหนือพร่างพราวเงาร่างพวกมันสะดุดตาเป็นพิเศษ

ตอนนี้ความเงียบสงบของทะเลทรายถูกเสียงอินทรีเหนือม่านฟ้าทำลาย แต่กลับไม่สอดแทรก กลายเป็นว่าเสริมความลึกลับและเปล่าเปลี่ยวบางส่วน

“ทำไมที่นี่ชื่อว่ากาลเวลา”

เรือไม้ท่องเหินเข้าเขตทะเลทราย สวี่ชิงเอ่ยปากช้าๆ

อวิ๋นเหมินเชียนฝานที่รู้จักแทบทุกแห่งที่ผ่าน ตอนนี้กลับลังเลแล้ว

สักพักนางค่อยกล่าวเสียงเบาอย่างกระวนกระวายอยู่บ้าง

“ผู้อาวุโส สำหรับที่มาของชื่อทะเลทรายแห่งนี้ ไม่มีบันทึกไว้ในตำราโบราณใดๆ ผู้คนที่ใช้ชีวิตบนทะเลทรายแห่งนี้เพียงบอกกันปากต่อปาก”

“ดังนั้นทำไมถึงตั้งชื่อนี้ ผู้น้อยไม่ทราบเจ้าค่ะ…”

สวี่ชิงพยักหน้าเล็กน้อย กวาดสายตามองอวิ๋นเหมินเชียนฝานก่อนกล่าวราบเรียบ

“สถานที่ที่เจ้าเลือกตลอดทางน่าสนใจนัก ทะเลสาบวารีนภารวมถึงทะเลทรายกาลเวลานี้ ชื่อสถานที่เป็นเอกลักษณ์และแฝงตำนานเก่าแก่ เจ้ายังรู้จักอีกเท่าไร”

อวิ๋นเหมินเชียนฝานได้ยินแล้วรีบหยิบตำราไผ่ม้วนหนึ่งออกมาจากถุงเก็บของ วางตรงหน้าสวี่ชิงอย่างนอบน้อม

“ผู้อาวุโส ทั้งหมดอยู่ที่นี่ ปกติข้าชอบเรื่องที่บันทึกภูมิประเทศกับสภาพแวดล้อมต่างๆ ดังนั้นเลยรวบรวมมาตลอด”

“นอกจากสถานที่ตรงเขตอำนาจตระกูลที่ข้าเคยเห็นกับตาแล้ว ส่วนใหญ่ที่อื่นล้วนฟังคนบอกมา ไม่มีโอกาสไปจริงๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน