ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 144

144 /1104

บทที่ 144 โลกแสนเวทนา

ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งแม้จะเร็ว แต่ที่นี่คือในท้องทะเล เขาจะเร็วสักเพียงใดก็ยังต้องพึ่งพาร่างกายตนเอง โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ถูกสวี่ชิงทำลายกระบี่ทองสัมฤทธิ์เล่มใหญ่ด้วย

ส่วนสวี่ชิงพึ่งพาเรือเวทของตนเอง ร่างกายไม่เพียงแต่ไม่สิ้นเปลือง ซ้ำยังสามารถฟื้นฟูขณะไล่ตามได้ด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ผลลัพธ์ในการไล่กวดกันของสองคนนี้แค่คิดก็รู้แล้ว

อันที่จริงนี่เองก็เป็นจุดที่แข็งแกร่งของผู้บำเพ็ญเรือยอดเขาลำดับเจ็ด

ร่างกายที่มีการฝึกบำเพ็ญเรือ หลังจากมาถึงสร้างฐาน ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งบนฝั่ง แต่บนทะเลยังรักษาความอึดได้ถึงขีดสุดอีกด้วย ดังนั้นในหนึ่งชั่วยาม จากความร้อนรนในใจของชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งเบื้องหน้า เรือเวทของสวี่ชิงจึงไล่ตามขึ้นมาทัน

สวี่ชิงไม่หวงความเป็นเทพของเรือเวทสำหรับการสังหารคน พริบตาที่ไล่ตามขึ้นมา ความเป็นเทพก็ระเบิดออกฉับพลัน

พริบตาต่อมา ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งจึงกรีดร้องเสียงแหลม รีบประกบปางมือล้วงของวิเศษอักขระออกมามากมาย เช่นนี้จึงกระอักเลือดหลบเลี่ยงจากความเป็นความตายออกมาได้ หลบหนีต่อโดยไม่หันหน้ามามอง

สวี่ชิงแค่นเสียงเย็นชา ยังคงไล่กวด

เพียงไม่นานราตรีก็มาถึง

ขณะที่แสงสายัณห์ลาลับ ขณะที่ท้องฟ้ากับมหาสมุทรหลอมรวมเป็นสีเดียวกัน เรือเวทของสวี่ชิงก็ไล่กวดมาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ใช้ความเป็นเทพ แต่ช่วงที่ไล่ตามมาถึง ร่างกายก็กระโจนไปฉับพลัน

ระหว่างที่โบกมือมหาสมุทรก็คำรามครืนครัน ขณะที่อสูรคอยาวบรรพกาลพุ่งออกมาฉับพลันขัดขวางชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งจากด้านใน สวี่ชิงเองก็ก้าวเท้าพุ่งหาอีกฝ่าย

เหล็กแหลมสีดำเองก็ถูกเขาสะบัดออก กลายเป็นแสงรุ้งยาววนรอบอย่างรวดเร็วไปรอบๆ ค้นหาโอกาส

และในเหล็กแหลมเวลานี้ ความฮึกเหิมของบรรพชนสำนักวัชระก็มาถึงจุดสูงสุด

“นายท่าน นายท่านต้องกำจัดเจ้านี่ทิ้งให้ได้!

“จากประสบการณ์ที่อ่านคัมภีร์โบราณมาไม่น้อยของข้าน้อย เจ้าเด็กนี่ดูแล้วไม่ธรรมดา มองจากเสื้อผ้าของเขากรวว่าเป็นยอดเขาลำดับหนึ่งของเจ็ดเนตรโลหิตของพวกเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นสร้างฐานที่ยังไม่ได้ก่อไฟชีวิตก็แข็งแกร่งขนาดนี้แล้ว ปกติแล้วล้วนเป็นพวกตัวเอกหลักในนิยาย ดูแล้วสถานะก็คงไม่ธรรมดา ไม่แน่ว่าอาจเป็นพวกองค์ชายด้วย ไอรีนโนเวล

“โดยเฉพาะนายท่านสังเกตเห็นหรือไม่ ว่าเจ้านี่ไม่ได้พูดจาดีๆ เลย จุดเด่นนี้ ในนิยายล้วนเป็นพวกที่สังหารทิ้งได้ยาก!”

“แต่ว่าพอเทียบกับนายท่านแล้ว เขาเป็นแค่มังกรเก๊ นายท่านต่างหากจึงจะเป็นมังกรที่แท้จริง คนเช่นนี้จากที่ข้าน้อยเคยเห็นมาทั้งหมดในตำราโบราณ แม้จะเป็นคนที่เพียบพร้อมด้วยโชค หลังจากที่กำจัด นายท่านก็จะได้โชคมาติดตัวด้วย จะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด!

“นอกจากนี้ คนผู้นี้ก็ยังเสแสร้งเสียเหลือเกิน พูดจาฟังไม่รู้เรื่อง พวกเราเองถ้าเล่นงานเขาจนพูดภาษาคนได้ แค่คิดก็สนุกแล้ว!”

ระหว่างที่บรรพชนสำนักวัชระกำลังพูดอย่างดีใจ ก็ควบคุมเหล็กแหลมสีดำเข้าประชิดอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันในใจก็โห่ร้องยินดี

“เจ้าตายแน่ คนที่จะรอดจากการไล่สังหารของจอมมารสวี่คนนี้ มีแค่ข้าเท่านั้น จะไม่มีคนที่สองอีก!”

เหล็กแหลมสีดำที่บรรพชนสำนักวัชระบินอย่างรวดเร็ว พริบตาที่เข้าประชิด สวี่ชิงเองก็ย่ำเท้าเข้ามาด้วยเช่นกัน เขายกมือขวาขึ้นฉับพลันและกดลง ขณะเดียวกันดาบสวรรค์ก็ปรากฏ ฟาดลงมาอย่างรุนแรง

ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งโอดครวญในใจ ล้วงเอาของวิเศษอักขระสิบกว่าใบโยนออกไป ระเบิดพวกมันออกโดยไม่เสียดายเข้าต้านทานดาบสวรรค์ที่อยู่เหนืออสูรคอยาวบรรพกาล แล้วจึงหลบหนีออกมาได้

แต่ก็ยังถูกบรรพชนเจ้าสำนักวัชระหาจังหวะจนได้ พริบตาที่เข้าใกล้ก็แทงทะลุแขนเขาออกไป

ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งหายใจหอบถี่ ในดวงตาปรากฏความดื้อรั้น คำรามเสียงต่ำออกมา

“แผดเผา!”

พอเขาพูดออกมา เลือดสดที่ย้อมบนเหล็กแหลมสีดำ ก็แผดเผาขึ้นทันที

บรรพชนสำนักวัชระร้องตกใจขึ้นเสียงหนึ่ง สะกดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เหมือนรู้สึกเสียหน้า ขณะคำรามเสียงต่ำด้านนอกก็มีตราประทับมายาขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น ตบขยี้เข้าหาฝ่ายตรงข้าม

ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งเพิ่งจะลงมือ แต่สวี่ชิงก็มาถึงแล้ว พริบตาที่เข้าประชิดเปลวเพลิงสีดำบนตัวเขาก็ระเบิดขึ้นฉับพลัน ปกคลุมชายหนุ่มคนนี้เอาไว้ คิดจะดึงวิญญาณเขาออกมา

การกระทำที่โหดเหี้ยมนี้สั่นสะเทือนชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งถึงที่สุด เขารีบเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน คิดจะบอกกับอีกฝ่ายว่าเราเป็นคนสำนักเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้

“บ้านอยู่ที่เมืองเซียนแห่งแดนใต้ ภูเขาทะเลไซร้นั้นคือบ้านของพวกเรา!”

สวี่ชิงฟังไม่ออก ในหูจึงยิ่งหมางเมินคำพูดของฝ่ายเข้าไปอีก เพลิงดำปกคลุมแล้วสูบอย่างสุดกำลัง

ในช่วงวิกฤตนี้ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งก็คำรามแผดเสียง ล้วงเอารูปปั้นชิ้นหนึ่งออกมาจากในตัว รูปปั้นนี้มีสีดำรูปร่างเหมือนมนุษย์ หลังถูกเขาโยนออกมาก็มีแสงเปล่งเจิดจ้าฉับพลันจนเกิดเป็นภาพมายา 艾琳小說

รูปร่างของมันคือผู้บำเพ็ญกลางคนคนหนึ่ง สวมชุดคลุมเต๋าสีดำ โบกชายเสื้อมาทางสวี่ชิงด้วยอาการไร้สีหน้า ลมคลั่งปรากฏขึ้นกะทันหัน กวาดตามองไปรอบทิศ เข้ามาขวางเบื้องหน้าเพลิงดำของสวี่ชิง

เพลิงดำครืนครันม้วนกลับ สวี่ชิงเองก็ร่างสั่นสะเทือน มุมปากมีเลือดสดไหลออก ร่างกายเลี่ยงออกห่างอย่างเร่งด่วน ตอนที่เงยหน้าฉับพลันชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งก็ถือโอกาสเพิ่มความเร็วการหลบหนีแล้ว

“นายท่าน เจ้าเด็กนี่มีวิธีการมากมายเหลือเกิน พวกเราใช้พิษดีกว่า!” เหล็กแหลมสีดำบินกลับอย่างรวดเร็ว ด้านในมีเสียงของบรรพชนสำนักวัชระส่งออกมา มีความรู้สึกเกลียดชังต่อศัตรูอันเข้มข้นอยู่ด้วย

“ใช้ไปนานแล้ว” สวี่ชิงเอ่ยขึ้นเย็นชา มองไปยังชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป

ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งเวลานี้ขณะที่กำลังทะยานตัวก็กระอักเลือดสดออกมา ความตกตะลึงในสีหน้ามีมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด เขารู้สึกว่าตนเองตอนนี้เลือดลมไม่มั่นคง เหมือนว่าอวัยวะภายในล้วนกำลังถูกกัดกร่อน

สัญญาณการติดพิษเช่นนี้ ทำให้เขารีบร้อนล้วงเอาลูกกลอนแก้พิษออกมา แต่หลังจากกินลงไปไม่เพียงแต่ไม่มีผล แต่กลับรุนแรงขึ้นด้วยซ้ำไป

สิ่งนี้หลอมขึ้นเป็นพิเศษโดยสวี่ชิงเพื่อไม่ได้คนอื่นกินยาแก้พิษแล้วแก้พิษของตนเองลงได้ แม้แต่ลูกกลอนแก้พิษแก้ของพิษเขาก็ยังแก้ได้ยาก

สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มยอดเขาลำดับหนึ่งสีหน้าพรั่นพรึง จำใจต้องสำแดงวิชาลับเพื่อฝืนสะกดกลั้น การกรีดร้องในใจยิ่งรุนแรงมากขึ้น

เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ ตนเองก็บอกไปแล้วว่าอยู่สำนักเดียวกัน ทำไมต้องทำเช่นนี้ด้วย ไม่ใช่แค่แย่งอสูรทะเลสร้างฐานไปตัวเดียวหรือไรกัน ไม่ถึงกับต้องไล่สังหารเอาเป็นเอาตายขนาดนี้