ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 176

บทที่ 176 วิหคทองหลอมหมื่นวิญญาณ

กางปีกหนึ่งครั้ง คือการระเบิดของการสืบทอดครั้งหนึ่ง!

ไม่รู้ว่าการสั่นไหวอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินในใจสวี่ชิงผ่านไปนานเท่าไรแล้ว วิหคทองที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้า กางปีกครั้งที่สองที่เส้นขอบฟ้า

ครั้งนี้ ความเร็วของมันเพิ่มมากขึ้น คลื่นที่พัดโหมก็น่ากลัวยิ่งกว่าจนทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี เมฆลมพัดม้วน หัวสมองสวี่ชิงส่งเสียงดังครืนครันอย่างรุนแรง

เขาไม่ทันรู้สึกตัวว่าที่จมูกมีเลือดไหลลงมาแล้ว และเสียงของขวดจับเสียงก็เริ่มอ่อนลงเช่นกัน ยักษ์ราชรถที่สนใจอยู่กับมัน ร่างกายก็สั่นไหวเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังจะตื่นจากความเหม่อลอย

จนพริบตาต่อมา วิหคทองที่อยู่สูงขึ้นเรื่อยๆ บนท้องฟ้าสีทอง และ…กางปีกเป็นครั้งที่สามในประสาทสัมผัสของสวี่ชิง!

ครั้งนี้บนปีกสีดำของมันขนนกทุกเส้นล้วนเปล่งแสงเจิดจ้าแยงตา สำแดงออกมาอย่างหมดจด

ท้องฟ้าก็ราวกับถูกแบ่งแยกตามการกางปีก ขณะที่คลื่นพลังน่ากลัวขีดสุดแผ่ซ่านไปทั่วสารทิศอย่างบ้าคลั่ง ท้องฟ้าก็แบ่งแยกจริงๆ

ร่องแยกขนาดยักษ์ร่องหนึ่งปรากฏบนท้องฟ้า และเหมือนว่าเมฆหมอกในท้องฟ้าที่แตกระแหงก็ถูกแยกออกจนเผยโลกอีกด้าน สวี่ชิงมองเห็นเผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วนในโลกนั้น รูปร่างก็แตกต่างกัน เวลานี้ต่างพากันเงยหน้าขึ้นฟ้าโห่ร้องตะโกน

และขณะที่พวกเขาแผดเสียงตะโกน เทพวิหคทองนี้ก็โน้มตัวพุ่งไป อ้าปากไปทางโลกผืนนั้น เปล่งเสียงคำรามสะท้อนก้องผ่านกาลเวลา

โลกผืนนั้นภายใต้เสียงคำรามนี้ก็ถูกเปลวไฟสีดำปกคลุม…ขณะที่สวี่ชิงถลึงตาอ้าปากจิตวิญญาณตกตะลึงอยู่ เพียงพริบตาก็เหมือนถูกหล่อหลอม เลือดนับไม่ถ้วนลอยขึ้นฟ้ารวมตัวเป็นสีทองตรงไปที่ปากของวิหคทองอย่างรวดเร็ว

มองไกลๆ เหมือนการดูดน้ำเข้าไปในปาก!

พริบตาต่อมา วิหคทองตนนั้นก็หันหัวมาฉับพลันขณะที่สวี่ชิงกำลังตกตะลึง

สองตาที่เปล่งประกายจ้าข้ามผ่านกาลเวลา จนทำให้กระแสเวลาไหลย้อนกลับ

ข้ามผ่านมิติ จนทำให้มิติแตกแยกเป็นทางใหญ่

ในที่สุดก็มองผ่านจากความโบราณกาลก่อนหน้า จากมิติไร้ที่สิ้นสุด มาที่ตัวสวี่ชิง

สวี่ชิงได้ยินเสียงที่อบอุ่นเสียงหนึ่งท่ามกลางเสียงครืนครันในหัวสมอง

“นี่คือวิชาของจักรพรรดิแห่งข้า วิหคทองหลอมหมื่นวิญญาณ”

พริบตาต่อมา ข้อมูลที่น่ากลัวขีดสุดก็หลั่งทะลักเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ทำให้สวี่ชิงราวกับเรือเล็กที่อยู่ท่ามกลางลมพายุในมหาสมุทร

มุมปาก ดวงตา จมูก หู ทั้งหมดของเขาล้วนมีเลือดสดไหลออกมา ขณะที่เลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด ภาพทั้งหมดเบื้องหน้าสวี่ชิงก็แตกสลายพังทลายลงในทันทีทำให้เขากลับมาจากสภาพเดิม และขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินเสียงโอดครวญสั่นเทาของบรรพจารย์สำนักวัชระอีกด้วย

“นายท่านรีบตื่นเร็ว เจ้ายักษ์นั่น…มันจะตื่นแล้ว!!”

“จบกันจบกัน นายท่าน รีบตื่นเร็วเข้า!!!”

ขวดจับเสียงด้านหน้าราชรถสัมฤทธิ์หยุดส่งเสียงออกมาแล้วด้วยทนรับการจ้องมองจากยักษ์ไม่ไหว ปริแตกลั่นเปรี๊ยะกระจายออกมา

และยักษ์ตนนั้นเวลานี้อารมณ์ก็เริ่มผันผวน หน้าอกพองยุบราวกับพ่นลมหายใจออกมา รยางค์นับไม่ถ้วนก็ล้วนบิดงอ

ลมหายใจของมันมีพลังที่ยากจะพรรณนา ทำให้น้ำทะเลสลายหาย รยางค์ของมันก็น่าตกตะลึงเช่นกัน ระหว่างที่บิดงอก็เกิดรอยแยกที่ไม่รู้จักออกมาหลายทาง

ราวกับว่าเสียงในขวดจับเสียงกระตุ้นความทรงจำบางอย่างที่ขาดหายของมันออกมา มันจึงส่งเสียงฮือฮือในปากเหมือนร้องไห้ อารมณ์ปะทุขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สองแขนโบกวาด คลื่นใต้น้ำโถมสูงขึ้นฟ้า

คลื่นใหญ่นับร้อยจั้งกระทั่งถึงพันจั้ง ระเบิดทะเลผืนนี้ มองไกลๆ ราวกับว่าผืนดินเกิดกำแพงน้ำทะเลโค้งขึ้นมาทีละสาย ยิ่งใหญ่อลังการและเผยความพรั่นพรึง

ขณะเดียวกันร่างของยักษ์ตนนี้ก็ค่อยๆ หมุนตัว หันหน้ากลับไปมองราชรถสัมฤทธิ์

ลมหายใจก็เปลี่ยนทิศทางด้วยจากการหมุนตัวของมันด้วย ทำให้น้ำทะเลเดือดพล่านสลายตัวไม่หยุด ทั้งๆ ชั่วขณะหนึ่งเป็นคลื่นใต้น้ำที่น่าตกตะลึงอยู่รอบด้าน ทว่ารอบข้างตัวมันกลับเป็นความว่างเปล่า

พริบตาที่สวี่ชิงลืมตาขึ้น ไม่เพียงแต่ได้ยินเสียงกรีดร้องของบรรพจารย์สำนักวัชระ แต่ยังมองเห็นยักษ์ร่างสูงใหญ่ด้านนอกราชรถสัมฤทธิ์อีกด้วย รูม่านตามืดสนิท

และพริบตาที่เผชิญหน้ากับมัน ลมหายใจของยักษ์ก็แผ่มาทางเขา

ราชรถสัมฤทธิ์ใช้วัสดุพิเศษ ลมหายใจจึงยากที่จะทำลายมันได้ แต่สวี่ชิงที่อยู่ด้านใน…เลือดเนื้อร่างกายของสวี่ชิงไม่สามารถทนรับได้เลย พริบตาต่อมาความเจ็บปวดที่ยากจะพรรณาก็ระเบิดขึ้นทั่วร่าง

ใบหน้า หน้าอก ท้องรวมถึงอวัยวะด้านหน้าของเขาทั้งหมดเลือดเนื้อเหวอะหวะทันที สองมือสองขาด้านหน้าก็เช่นกัน เลือดเนื้อถูกกำจัดทิ้งภายใต้ลมหายใจนี้อย่างรวดเร็วมิอาจต้านทานได้

จู่ๆ ร่มใหญ่สีดำคันหนึ่งก็ปรากฏขึ้นขวางเบื้องหน้าของสวี่ชิงในช่วงวิกฤต ปะทะเข้ากับลมหายใจ

ขณะที่ร่มดำสั่นสะเทือนเข้าต้านทานสุดกำลัง สวี่ชิงก็ชูมือขวาที่เหลือเศษเลือดเนื้อเชื่อมกับกระดูกอยู่ขึ้นอย่างสั่นเทา ล้วงเอายันต์ส่งข้ามไร้ขั้นตอนออกมา บีบมันจนแตก!

ยันต์ส่งข้ามไร้ขั้นตอนที่แตกก็ระเบิดแสงส่งข้ามเจิดจ้าออกมาปกคลุมตัวสวี่ชิงรวมไปถึงร่มดำด้วยในครู่ต่อมา เสียงครืนดังขึ้นทั้งหมดก็สลายไปในชั่วพริบตา!

ลมหายใจของยักษ์ไม่ถูกสกัดไว้จากการหายไปของตัวเขาและร่มดำ หลั่งไหลเข้าไปในราชรถสัมฤทธิ์ หลังจากที่พัดม้วนทะลักออกมา ยักษ์ก็มองไปยังราชรถสัมฤทธิ์ที่ว่างเปล่า เปล่งเสียงสะอื้นไห้รวดร้าวออกมาจากปาก

มันไม่สนใจว่าสวี่ชิงจะมาหรือจะไป มันมองราชรถสัมฤทธิ์ และด้วยคุณสมบัติของขวดจับเสียงก็ไปสะกิดอารมณ์ของมันอย่างชัดเจน จนคิดถึงเจ้านายที่มันเคยอยู่เคียงข้าง

เสียงสะอื้นไห้ สะท้อนก้องไปทั้งฟ้าดิน

ในที่สุดยักษ์ตนนี้ก็คุกเข่าลงเบื้องหน้าราชรถสัมฤทธิ์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน