ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 204

บทที่ 204 เชือดแพะขู่หญิงสาว

สวี่ชิงเดินตรงไปยังกรมปราบพิฆาตท่าเรือที่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบหกพร้อมกับความคิดเช่นนี้

ตอนนี้เป็นช่วงกลางดึก เนื่องจากความบ้าระห่ำของกรมข่าวกรอง ด้วยความหวั่นวิตกของผู้คนส่งผลกระทบไปยังธุรกิจพวกบ่อนพนัน ถึงอย่างไรเวลานี้คนมากมายก็ไม่มีกะจิตกะใจจะหาความสำราญกัน

ระบบกฎเกณฑ์ของเจ็ดเนตรโลหิต ทำให้หนอนบ่อนไส้ในนี้…มีอยู่ไม่น้อยเลย

ถึงอย่างไรการเลี้ยงกู่ของเหล่าศิษย์รวมปราณ ก็ทำให้พวกเขาไม่มีความรู้สึกร่วมกับสำนัก และสำนักเองก็ไม่ต้องการความรู้สึกร่วมด้วย ทั้งหมดล้วนมีผลประโยชน์เป็นหลัก

เมื่อรวมกับการชุบเลี้ยงอิสระไร้กฎเกณฑ์ของผู้บำเพ็ญสร้างฐาน ดังนั้นการที่หวั่นไหวชั่วขณะเพราะผลประโยชน์ และขายข่าวกรองที่ตนเองรู้มาบางส่วนก็ไม่ได้เป็นภาระทางใจอะไร

แน่นอน การขายของก็ย่อมมีสิ่งที่ต้องจ่าย

แต่ว่าเรื่องเหล่านี้สวี่ชิงไม่สนใจ เขาก้าวเดินในยามราตรี ผ่านสถานที่เปล่าเปลี่ยวหลายแห่ง ไม่สนใจเจ้าใบ้ที่ติดตามมาเบื้องหลัง

จนมาถึงกรมปราบพิฆาต

หน้าประตูกรมปราบพิฆาต ศิษย์ที่คุ้มกันอยู่ที่นั่นสองคน ตอนที่เห็นสวี่ชิง ดวงตาก็เผยความร้อนแรงขึ้นทันที ก้มหน้าคารวะ

“คารวะเจ้ากรม!”

สำหรับพวกเขาแล้ว สวี่ชิงชื่อนี้คือตำนานไปแล้ว

อีกฝ่ายตอนแรกสุดเป็นเพียงสมาชิกของกรมปราบพิฆาต จากนั้นก็โดดเด่นขึ้นมา หนึ่งปีกลายเป็นสร้างฐาน ต่อมาอีกหลายเดือนก่อไฟชีวิตดวงแรกได้ ไม่ถึงสองปีกลายเป็นผู้บำเพ็ญไฟชีวิตสองดวง แล้วยังไปสร้างเรื่องระบือลั่นที่เผ่าสิงซากสมุทรนั่นอีก

ก่อนหน้านี้ยังสยบองค์หญิงเล็กเกาะบูรพาสงัดอีก ปัจจุบันอีกฝ่ายยังถูกขังเอาไว้ในกรมปราบพิฆาตหน่วยนิลกาฬ ทั้งหมดนี้ ทำให้สวี่ชิงกลายเป็นเป้าหมายของศิษย์ที่ร้อนแรงนับไม่ถ้วนในกรมปราบพิฆาต

สวี่ชิงสีหน้าปกติ พยักหน้าเดินผ่านไป หลังจากเข้าไปในกรงปราบพิฆาตเขาก็ตรงไปยังคุกใหญ่

คุกใหญ่ของกรมปราบพิฆาตสร้างอยู่ใต้ดิน มีเพียงชั้นเดียว

ไม่ว่าจะผู้บำเพ็ญรวมปราณหรือสร้างฐานหรือผู้บำเพ็ญพิเศษก็ถูกขังเอาไว้ที่ชั้นหนึ่งนี้ทั้งหมด ที่นี่มีห้องกรงเหล็กมากมายนับร้อย และมีค่ายกลสะกดรุนแรงอยู่อีกด้วย

ขณะเดียวกันความเลวร้ายของสิ่งแวดล้อมก็ทำให้กลิ่นของที่นี่ชวนสะอิดสะเอียดมาก ไม่ว่าจะความสกปรกของร่างกายหรือกลิ่นของอุจจาระปัสสาวะ เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้วก็เพียงพอที่จะทำให้คนสำรอกได้

เวลานี้กว่าครึ่งคุมขังคนร้ายประกาศจับต่างเผ่าไว้ด้านใน ในนี้ไม่มีคนที่สวี่ชิงจับมา

เพราะเมื่อสวี่ชิงลงมือ สิ่งที่เก็บกลับมามีแค่ศีรษะเท่านั้น

การมาของสวี่ชิงก็ทำให้ผู้บำเพ็ญต่างเผ่าเหล่านี้เกิดความสนใจของขึ้นมา แต่ละคนแสยะยิ้มยิงฟัน มีทั้งกระหยิ่มยิ้มย่อง มีทั้งขากเสมหะ และยังมีบางคนเมื่อเห็นสวี่ชิงก็ผิวปากทำท่าทางหยาบโลนออกมา

พวกเขาไม่กลัวตาย

พวกเขาที่ถูกคุมขังจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวันอยู่ในนี้ อันนี้จริงก็ไม่รู้สึกกลัวต่อความตายอีกแล้ว เวลานี้ยังส่งเสียงประหลาดออกมาเป็นระยะ กระทั่งสวี่ชิงเองก็ยังได้ยินเสียงที่มาจากเด็กสาวชุดดำไกลๆ อีกด้วย

“สวี่ชิง ข้าสาปแช่งเจ้าไม่ให้ตายดี รอให้ข้าออกไปก่อน ข้าจะจัดการควักหัวใจของเจ้าออกมากินต่อหน้าทั้งเป็นเลย!!”

สวี่ชิงสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่ได้สนใจท่าทางต่างๆ ของพวกคนร้ายประกาศจับต่างเผ่าเล่านี้ หันหน้าไปเอ่ยเสียงเรียบกับเจ้าใบ้ที่ยืนอยู่ด้านนอกว่า

“อีกสักพักไม่ว่าด้านในจะมีเสียงอะไร ก็อย่าให้คนมารบกวนข้า”

เจ้าใบ้พยักหน้าทันที สมาชิกกรมปราบพิฆาตคนอื่นด้านนอกก็ค่อยๆ มีสีหน้าเคร่งขรึม

สวี่ชิงไม่พูดอะไรอีก ปิดประตูเสียงดังปึง

เสียงโห่ร้องทั้งคุกใหญ่ก็ยิ่งรุนแรงขึ้นจากการปิดของประตู

“เจ้านี่เป็นเผ่ามนุษย์หญิงสาวในคราบชายหนุ่มหรือ ฮ่าๆ ข้าชอบของแบบนี้มาก พอเห็นแล้วมันตื่นเต้นไปหมด”

“มาๆๆ เจ้าเด็กน้อยเผ่ามนุษย์ มาช่วยเกาให้ข้าหน่อย”

“สร้างฐานแล้วมันทำไมกัน เก่งจริงก็มาสังหารข้านี่!”

“ผู้อาวุโสอย่าไปฟังพวกเขา ผู้อาวุโสช่วยข้าด้วย ข้ารู้ความลับใหญ่เรื่องหนึ่ง”

ขณะเดียวกัน ในกรงขังที่เด็กสาวชุดดำอยู่ นางผุดลุกขึ้นมาฉับพลัน กำกรงเหล็กแน่น ยอมให้มือทั้งสองเกิดเสียงฉ่าจากการเผาไหม้ของค่ายกล แต่ก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย

ในดวงตานางมีความบ้าคลั่ง จ้องสวี่ชิงที่อยู่ไกลออกไปเขม็ง ยิ้มบิดเบี้ยวขึ้นมา

“สวี่ชิง ข้าสาปแช่งเจ้าไปสองหมื่นเจ็ดพันสามเจ็ดแปดร้อยห้าสิบหกครั้งแล้ว!”

สวี่ชิงชำเลืองมองกรงขังรอบๆ อย่างสงบ ท้ายสุดสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขาที่เชิดสะโพกมาทางเขา

ผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขาคนนี้คือสมาชิกของนกเขาราตรี เป็นเผ่าอสูรประหลาดเผ่าหนึ่ง ทั้งร่างมีขนสีดำเต็มตัว เหมือนเคยมีพลังบำเพ็ญสร้างฐาน

เวลานี้ถูกผนึกพลังบำเพ็ญไว้ แต่พลังชีวิตยังคงแข็งแกร่ง พอเห็นว่าสวี่ชิงมองตนเอง ผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขาเผ่าอสูรคนนี้ก็เลียริมฝีปาก

“ข้าหรือ มาๆๆ เลือกข้าสิเลือกข้าเลย ตอนนั้นข้ากินเผ่ามนุษย์ไปมากมาย สวยๆ อย่างเจ้านี่ข้าเองก็อยากจะลิ้มรสนัก ฮ่าๆ”

สวี่ชิงพยักหน้า ยกมือขวาขึ้นคว้าอากาศ ฉับพลันประตูใหญ่กรงที่หัวแพะภูเขาอยู่ก็เปิดออก พลังมหาศาลวูบหนึ่งพัดม้วนดึงผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขาพุ่งมาหาสวี่ชิง

สุดท้ายก็ลอยอยู่กลางอากาศ ผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขาเผ่าอสูรก็หัวเราะเริงร่าขึ้นมา ดวงตาเผยความบ้าคลั่ง พอกำลังจะอ้าปาก สวี่ชิงก็โบกมือ ผงพิษกองหนึ่งฟุ้งกำจายฉับพลัน ปกคลุมรอบตัวผู้บำเพ็ญหัวแพะภูเขา ซึมเข้าไปในร่างมันอย่างรวดเร็ว

“พิษ? ก็แค่นี้เอง ข้าน่ะ…”

ผู้บำเพ็ญแพะหัวภูเขาต่างเผ่าเพิ่งพูดและยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ ร่างกายก็สั่นสะท้าน ทั่วร่างกระตุกอย่างรุนแรง แต่ใบหน้ายังคงโหดเหี้ยมอยู่

“สบายมาก!”

สวี่ชิงไม่สนใจ สังเกตอย่างละเอียด จนกระทั่งแพะภูเขาเผ่าอสูรคนนี้ยิ่งสั่นเทิ้มรุนแรงขึ้น กระทั่งหลังจากเลือดไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ด สวี่ชิงก็หยิบเอาขวดแมลงสีดำออกมา เปิดออกแล้วสาดไปส่วนหนึ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน