ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 232

บทที่ 232 เทพเจ้าโชคลาภต้องประสงค์

ส่วนอัจฉริยะฟ้าประทานพันธมิตรเจ็ดสำนักเหล่านั้น คลื่นอารมณ์ในใจพวกเขายิ่งรุนแรงกว่า กระทั่งส่วนใหญ่เกิดความริษยา เพราะว่า…วิชาระดับจักรพรรดิ ปรารถนาได้แต่มิอาจเอื้อมถึง

และวิชาที่เผ่ามนุษย์สามารถฝึกบำเพ็ญได้ ยิ่งล้ำค่ามีอยู่น้อยเข้าไปอีก

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง…นั่นเป็นวิหคทองหลอมหมื่นวิญญาณ!

เพราะในอดีตพันธมิตรหลักของพันธมิตรเจ็ดสำนักเคยได้สืบทอดวิหคทองหลอมหมื่นวิญญาณมาก่อน ดังนั้นศิษย์พันธมิตรเจ็ดสำนักจึงเข้าใจวิหคทองหลอมหมื่นวิญญาณยิ่งกว่า

แต่เมื่อยิ่งเข้าใจ ความริษยาในใจพวกเขาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ขณะเดียวกันก็จัดสวี่ชิงเข้าไปอยู่ระดับเดียวกับพวกองค์ชายใหญ่ของยอดเขาต่างๆ แล้ว

แต่ไม่มีอัจฉริยะฟ้าประทานคนใดออกหน้าให้สำนักล่าสิ่งประหลาด สำหรับอัจฉริยะฟ้าประทานพันธมิตรเจ็ดสำนักเหล่านี้แล้ว พวกเขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ แน่นอน

ดังนั้นพวกเขากำลังรอการจัดการของสำนักล่าสิ่งประหลาดหลังจากจบเรื่อง รวมถึงสำนักโลกันต์ทมิฬว่าจะจัดการอย่างไร

ถึงอย่างไรสำนักหลักของยอดเขาลำดับเจ็ดก็คือสำนักโลกันต์ทมิฬ และพลังต่อสู้หวงอี้คุนอัจฉริยะฟ้าประทานของสำนักโลกันต์ทมิฬก็ไม่ธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่เขามาเยือนครั้งนี้ ก็ไม่ได้ออกไปทำการท้าทายเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหมือนกำลังรอโอกาสอยู่

และในระหว่างที่พวกเขาจับตากันอยู่ หวงอี้คุนของสำนักโลกันต์ทมิฬ ก็มองข้อมูลสวี่ชิงในแผ่นหยก หัวเราะขึ้นมา

“โอกาสมาถึงแล้ว ไปท้าทายกับคนอื่น แสดงความร้ายกาจของสำนักโลกันต์ทมิฬข้าไม่ได้ คราแรกกะจะรอพวกเขาท้าทายเสร็จสิ้นเสียก่อน ข้าค่อยลงมือ แต่ตอนนี้ดูท่าคงไม่ต้องแล้ว

“สวี่ชิงคนนี้เป็นต้นอ่อนที่ไม่เลวเลย จะทำลายทิ้งก็น่าเสียดาย ถ้าสามารถทำให้เชื่อฟังได้จะดีที่สุด แต่ถ้าทำไม่ได้ ค่อยจัดการเสียก็จบ” หวงอี้คุนยิ้ม หยิบแผ่นหยกสื่อเสียง สื่อคำพูดไปหาอัจฉริยะฟ้าประทานคนอื่นๆ ที่มาด้วยกัน

“เรื่องของสวี่ชิง ข้าจะจัดการเอง รอดูผลลัพธ์ได้เลย”

ขณะที่บรรดาผู้บำเพ็ญพันธมิตรเจ็ดสำนักสนใจสวี่ชิงขึ้นเรื่อยๆ ทั่วทั้งเจ็ดเนตรโลหิตรวมถึงต่างเผ่าทั้งหมดก็สนใจเขาเช่นกัน

สวี่ชิงกำลังขัดสมาธินั่งอยู่ในเรือใหญ่เวทของตนเอง สีหน้าเขาราบเรียบเป็นปกติ

เรื่องทั้งหมดในโลกภายนอก สวี่ชิงย่อมรับรู้อยู่แล้ว อันที่จริงตั้งแต่ที่เขาเลือกลงมือก่อนหน้านี้ก็รู้อยู่แล้วว่าจะเกิดเรื่องตามมาภายหลังเช่นนี้ แม้สวี่ชิงจะไม่เปิดเผยหน้าตา แต่เขารู้ว่าเรื่องบางเรื่องปิดไม่มิด

อย่างเช่นวิชาระดับจักรพรรดิ อย่างเช่นพิษของตนเอง

ความลับของเขามีมากเหลือเกิน ถ้าหากไม่เปิดเผยอะไรสักอย่าง ก็จะยิ่งทำให้คาดเดากันไปต่างๆ นานา ไม่เป็นผลดีกับตัวเองเอาเสียเลย

ถ้าเปิดเผยอย่างเหมาะสม ก็จะสามารถปกปิดความลับที่สำคัญกว่าในทางอ้อมได้อีกด้วย

“ความลับแรกของข้าคือพิษกับวิชาระดับจักรพรรดิ ความลับที่สองคือตะเกียงแห่งชีวิต ความลับที่สามคือเจ้าเงาที่ดูดซับไอพลังประหลาด ความลับที่สี่คือผลึกวารีสีม่วง”

หลังจากสวี่ชิงวิเคราะห์และยืนยันว่าไม่มีอุปสรรคใดแล้ว มือขวาก็ยกพลิกขึ้น ในมือก็ปรากฏแหวนเก็บของสีฟ้าวงหนึ่งออกมา

บนแหวนเก็บของวงนี้ฝังเลี่ยมอัญมณีสีเขียวไว้ด้วย มองรวมๆ แล้วสวยงามประณีตมาก ยิ่งไปกว่านั้นอัญมณีชิ้นนั้นยังเปล่งแสงเจิดจ้าด้วย ทำให้ยิ่งดูไม่ธรรมดา

นี่คือแหวนเก็บของของซือหม่าหลิงนั่นเอง

มูลค่าของแหวนเก็บของและความสามารถในการจุของที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าแตกต่างจากถุงเก็บของ นอกจากนี้อัญมณีบนตัวแหวนก็ไม่ธรรมดา เพิ่มมูลค่าของแหวนเก็บของชิ้นนี้อย่างชัดเจน

ซือหม่าหลิงเป็นนักโทษของกรมปราบพิฆาต และจากกฎของกรมปราบพิฆาต และของที่อยู่ในตัวคนที่ถูกจับมาทั้งหมดล้วนถูกยึดเข้าทางการ และแต่ละกรมสามารถจัดสรรปันส่วนกันเองได้

ทว่าจุดนี้ก็จำเป็นต้องใช้งานอย่างชาญฉลาด อย่างเช่นเหยียนเหยียน แม้ตอนแรกจะถูกจับ แต่สวี่ชิงก็ยังรู้จักความเหมาะสม แหวนเก็บของของนางเพียงแค่ถูกปิดผนึกไว้ ไม่มีการแตะต้อง หลังจากเหยียนเหยียนได้ปล่อยตัวแล้วก็รับแหวนเก็บของวงนั้นกลับไป

แต่…ซือหม่าหลิง สวี่ชิงไม่ได้รู้สึกว่าแตะต้องไม่ได้ หลังจากยกมือขึ้นลูบ ก็สัมผัสได้ถึงตราประทับ

แหวนเก็บของวงนี้มีตราประทับผู้ใช้งานอยู่ จำเป็นต้องใช้จิตเทพเฉพาะจึงจะสามารถเปิดใช้งาน แต่เรื่องนี้ไม่ยากเกินความสามารถสวี่ชิง

“ลบให้ข้าหน่อย” สวี่ชิงเอ่ยเสียงเรียบ

พริบตาต่อมา เจ้าเงาแผ่ขยายขึ้นไปบนแหวนอย่างรวดเร็วราวกับรอให้สวี่ชิงเอ่ยปากอยู่นานแล้ว ใช้ไอพลังประหลาดของมันกัดกร่อน

ครู่ต่อมา ตราประทับนั้นก็เหมือนจะจางลง เมื่อสวี่ชิงโบกมือลบตราประทับก็สลายไป ถ่ายพลังเวทลงไปได้อย่างราบรื่น ก็เห็นถึงสิ่งของที่อยู่ด้านในแล้ว

หลังจากตรวจสอบดู ด้วยความรู้และความมั่นใจของสวี่ชิงในตอนนี้ ดวงตาก็แข็งค้าง ดวงตาค่อยๆ เปล่งประกายออกมา

ในแหวนเก็บของนี้มีตั๋ววิญญาณอยู่จำนวนมหาศาล หลังจากสวี่ชิงนับอย่างละเอียดก็สูดลมหายใจลึก

“เก้าล้านสามแสน!!” สวี่ชิงเบิกตากว้าง การที่ได้รับหินวิญญาณมหาศาลในคราวเดียว ทำให้เขาตื่นเต้นมาก เขาที่ทำตัวสุขุมมาตลอด เวลานี้กระทั่งหัวใจก็ยังเต้นระรัว มองไปรอบๆ ด้วยสัญชาตญาณ

ส่วนบรรพจารย์สำนักวัชระเองก็ทนไม่ไหวอย่างหาได้ยาก พรูลมหายใจออกมาเสียงต่ำ

“รวยเสียเหลือเกิน! นี่เป็นอัจฉริยะฟ้าประทานจากแห่งหนใดกันเนี่ย นี่มันพวกอู้ฟู่จากแผ่นดินต้องประสงค์ชัดๆ!!”

และสิ่งที่ทำให้สวี่ชิงใจเต้นเป็นเพียงแค่หินวิญญาณเหล่านี้เท่านั้น แต่ด้านในยังมีเลือดเนื้อความเป็นเทพสองก้อนที่อยู่ในกล่องหยกอีก เลือดเนื้อสองก้อนนี้มีขนาดเท่ากับศีรษะ ความเป็นเทพเข้มข้นมาก

สวี่ชิงสัมผัสได้ถึงระดับสร้างฐานขั้นบริบูรณ์เลาๆ

“ของสิ่งนี้นำมาทำเป็นแหล่งพลังงานของเรือเวทข้าได้” สวี่ชิงตรวจสอบต่อ

ไม่นานนัก เขาก็เห็นผลึกวารีขนาดนิ้วมือสี่ชิ้นอยู่ในแหวนเก็บของซือหม่าหลิง และผลึกวารีสี่ก้อนนี้คลื่นพลังรุนแรง ด้านในมีปราณหมอกบางอย่างปิดผนึกไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน