ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 287

บทที่ 287 หลี่จื่อเหมยในตอนสุดท้าย

ปลายสายแม่น้ำสาขาที่นี่นอกจากจะเป็นบริเวณซากปรักหักพังของสำนักนำบารมีแล้ว ยังมีเรือของสำนักสมบัติจำนงฟ้าอีกด้วย

จำนวนยี่สิบลำเหมือนกัน

จะมองเห็นว่าบนฝั่งยังมีผู้บำเพ็ญของสำนักสมบัติจำนงฟ้ากำลังฝึกบำเพ็ญอีกจำนวนหนึ่งด้วย ผู้บำเพ็ญเหล่านี้ล้วนเป็นสมาชิกของกรมคุ้มครองพิเศษ พวกเขาเฝ้าระวังที่นี่มาช่วงหนึ่งแล้ว รอสำนักเจ็ดเนตรโลหิตมารับช่วงต่อ

นายกองออกหน้า ทั้งสองฝ่ายทำการรับส่งเสร็จอย่างรวดเร็ว เรือของกรมคุ้มครองพิเศษสำนักสมบัติจำนงฟ้าทำความเคารพกรมคุ้มครองพิเศษสำนักเจ็ดเนตรโลหิต ส่งมอบธงผืนหนึ่งให้ จากนั้นก็ถอยจากไปอย่างยิ่งใหญ่

พวกเขากลับพันธมิตรอย่างรวดเร็ว และในวันที่พวกเขาถึงพันธมิตรวันนั้น เรือของกรมคุ้มครองพิเศษจากอีกสำนักหนึ่งก็แล่นทวนน้ำ มาที่นี่เพื่อแทนที่ลูกศิษย์สำนักเจ็ดเนตรโลหิต

เวลาช่วงระหว่างนี้ กรมคุ้มครองพิเศษสำนักเจ็ดเนตรโลหิตก็จะเฝ้าระวังที่นี่ ขณะเดียวกันก็ปักธงของพันธมิตรผืนนั้นไว้บนฝั่ง

นี่ก็คือภารกิจทั้งหมดของการเดินทางครั้งนี้ของสวี่ชิงและนายกอง

ภารกิจนี้ดูเหมือนยาวนาน แต่ความจริงแล้วมีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางทางแม่น้ำหรือจะเป็นพื้นที่เป้าหมายที่อยู่ในตอนนี้ ล้วนเป็นสถานที่ฝึกบำเพ็ญที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างยิ่ง

เพียงแต่ผู้ยืนหยัดฝึกบำเพ็ญที่จุดรวมปลายสายแม่น้ำหลักมีไม่มาก สำหรับลูกศิษย์ส่วนใหญ่แล้ว เนื่องจากระดับความคุ้นชินของร่างกายต่อสภาพแวดล้อมต่างกัน ดังนั้น พื้นที่ที่พลังวิญญาณเซียนเอ่อล้นเข้มข้นเช่นนี่ทำให้ร่างกายของพวกเขาไม่อาจทนรับได้ในทันที

สามารถจินตนาการได้ว่าลูกศิษย์ของสำนักนำบารมีน่าจะอยู่ภายใต้การปกป้องจากค่ายกลของสำนัก ถึงทำให้ลูกศิษย์ระดับต่ำเหล่านั้นฝึกบำเพ็ญที่นี่ได้

ต่อให้เป็นสวี่ชิงก็รู้สึกเวียนศีรษะนิดๆ เช่นกัน แต่อย่างไรพลังบำเพ็ญของเขาก็ไม่ธรรมดา ตอนนี้จึงลงจากเรือมายังริมฝั่งของแม่น้ำหลัก ยืนอยู่ตรงนั้น เขาสูดลมหายใจลึก

พลังวิญญาณเซียนปะทะหน้ามา ไหลเข้ามาในร่างกายตามปาก จมูก ตามรูขุมขนทั่วทั้งร่าง ทำให้ทั้งร่างของสวี่ชิงในตอนนี้โล่งไม่ติดขัด หลังจากฝืนทำให้คุ้นชินแล้ว สวี่ชิงก็นั่งขัดสมาธิลง เริ่มทำการฝึกบำเพ็ญ

นายกองก็เช่นกัน ส่วนลูกศิษย์สำนักเจ็ดเนตรโลหิตคนอื่นๆ ในเรือก็ต่างพากันลงจากเรือ หลังจากตรวจสอบรอบๆ ตามเวรแล้ว ก็เริ่มกระจายกันนั่งสมาธิตามระดับการคุ้นชินของแต่ละคน

เวลาไหลไป หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ช่องเวทช่องที่หนึ่งร้อยเก้าในร่างสวี่ชิงก็พลันทะลวงเปิด

การทะลวงเปิดช่องเวทช่องนี้ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณ แต่อาศัยพลังวิญญาณเซียนของที่นี่ทั้งหมด ใช้เคล็ดเลี้ยงชีวันกะเทาะทะลวงเปิดออก

เรื่องที่ยากจะทำให้สำเร็จในทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณ แต่อยู่ที่นี่ความยากก็ลดลงไปมาก

สวี่ชิงตื่นเต้นดีใจ

‘เหลืออีกสิบเอ็ดช่องข้าก็จะจุดไฟชีวิตดวงที่สี่ได้!’ ดวงตาสวี่ชิงฉายแวววาดหวัง เขารู้ดีว่าหลังจากมีไฟชีวิตสี่ดวงตัวเองถึงจะนับว่ามีกำลังรบที่สยบทั่วทุกสารทิศได้อย่างแท้จริงในขอบเขตสร้างฐานขอบเขตนี้

ไม่ใช่วิธีอื่นๆ เขามีกำลังรบไฟชีวิตหกดวงอย่างแท้จริง หากรวมกับกำลังรบเคล็ดวิชาระดับจักรพรรดิก็จะถึงไฟชีวิตหกดวง ทั้งยังมีการพึ่งพาพลังจากตะเกียงแห่งชีวิตสองดวง นี่จะทำให้กำลังรบของเขาแม้จะไม่ถึงระดับไฟชีวิตแปดดวง แต่ในขอบเขตไฟชีวิตเจ็ดดวงนี้ถึงระดับสูงสุดแล้ว

ในขณะเดียวกัน ในหนึ่งเดือนนี้พวกเขายังมีภารกิจอีกภารกิจหนึ่ง นั่นก็คือค้นหาพรรคพวกหลงเหลือของสำนักนำบารมี

แต่การค้นหาไม่ใช่เป้าหมาย เป้าหมายคือเพื่อประกาศให้ทุกฝ่ายในมณฑลรับเสด็จราชันทราบว่า ที่นี่…แปดพันธมิตรไม่ยอมให้มีเขื่อนปรากฏขึ้นอีก

หากปรากฏขึ้นก็คือศัตรู!

ท่าทีเช่นนี้ก็จำเป็นต้องให้กรมคุ้มครองพิเศษแสดงออกมา

สวี่ชิงไม่รู้ว่าระหว่างพันธมิตรกับสำนักเซียนล้ำบารมีมีการแลกเปลี่ยนลับอะไรกันหรือไม่ เพราะสำนักเซียนล้ำบารมีเงียบนิ่งกับเรื่องนี้มาโดยตลอด

เห็นได้ว่าสำนักนำบารมีตระหนักได้ว่าไม่มีทางสร้างสำนักขึ้นมาใหม่ได้ จึงย้ายไปหมด ข้อมูลและเบาะแสที่สำนักเจ็ดเนตรโลหิตสืบกลับมาได้ล้วนบ่งบอกว่าสำนักนำบารมีโยกย้ายไปโดยสมบูรณ์แล้ว

นี่เหมือนกับข้อมูลที่สำนักอื่นลาดตระเวนแม่น้ำมาถึงที่นี่ได้

ดังนั้นสวี่ชิงจึงฝึกบำเพ็ญต่อ ระหว่างนั้นหากเขาร่างกายรับไม่ไหวก็จะออกไปให้ไกลจากฝั่งเล็กน้อย รอเมื่อความคุ้นชินของร่างกายดีขึ้นค่อยกลับมานั่งสมาธิที่ริมฝั่งอีกครั้ง

ส่วนนายกองก็หายตัวไปแล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ก่อนจากไปก็บอกสวี่ชิงว่าเขาจะไปเตร็ดเตร่รอบๆ สักหน่อย สวี่ชิงเห็นเขาท่าทางลึกลับก็ไม่ได้ไปถามอะไรมาก

ก็เหมือนกับที่นายกองเคารพความลับของเขา สวี่ชิงก็เคารพความลับของนายกองเช่นกัน

เวลาก็ผ่านไปแต่ละวันเช่นนี้เอง สำหรับลูกศิษย์คนอื่นแล้ว บางทีการนั่งบำเพ็ญเพียรนานๆ เป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย ดังนั้นคนที่ยืนหยัดนั่งบำเพ็ญเพียรกำหนดลมหายใจที่นี่ทุกวันไม่ได้มีมาก

ส่วนมากออกไปข้างนอกบ้าง ไปชมนกชมไม้รอบๆ และมีบางคนไปเที่ยวเล่นในรัฐเล็กๆ ที่อยู่ในละแวกใกล้ๆ

สวี่ชิงไม่ได้คาดหวังคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่บอกตัวเองให้เห็นคุณค่าของโอกาสการฝึกบำเพ็ญทุกครั้ง คนที่เหมือนกับเขาก็มี เจ้าใบ้น้อยคือหนึ่งในนั้น

ในการฝึกบำเพ็ญนี้เมื่อสามเดือนผ่านไป ช่องเวทที่หนึ่งร้อยสิบเอ็ดของสวี่ชิงถูกกะเทาะอยู่ทุกวัน ในที่สุดก็ทะลวงเปิด จากการที่ช่องเวททะลวงเปิด สวี่ชิงสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพลังเวทในร่างกายเพิ่มมากขึ้นอีกหนึ่งส่วน

สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก หันกลับไปมองข้างหลัง

คนที่ยืนหยัดจนถึงตอนนี้ บำเพ็ญเพียรอยู่ตลอดเหมือนกับเขามีแค่สามสิบคนนิดๆ

ของสวี่ชิงกวาดตามองร่างของพวกเขา กำลังจะหลับตาฝึกบำเพ็ญต่อ แต่ไม่นานนักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เงยหน้ามองไปทางแม่น้ำสายหลักที่อยู่ไกลๆ

ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำ แสงพรายอาทิตย์ยามเย็นงดงามนัก ภายใต้การสาดส่องจากแสงดวงอาทิตย์พราย สวี่ชิงเห็นกองเรือกองหนึ่งปรากฏขึ้นบนแม่น้ำสายหลัก

เป็นเรือใหญ่ทั้งหมดสิบกว่าลำ

รูปร่างของเรือไม่เหมือนกับสำนักเจ็ดเนตรโลหิต พวกมันเหมือนสร้างขึ้นจากผลึกแก้ว หลอมขึ้นจากหินวิญญาณ ดูแล้วใสกระจ่างแวววาว ทั้งลำเป็นประกายระยิบระยับเจิดจ้า ตอนนี้ลอยมาตามแม่น้ำจากทางสำนักเซียนล้ำบารมี มองเห็นบนเรือมีเงาร่างผู้บำเพ็ญสวมชุดคลุมยาวสีขาวจำนวนไม่น้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน