ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 321

บทที่ 321 ของขวัญจากเหยียนเหยียน

สวี่ชิงในเรือเวทลืมตาขึ้น

ช่วงนี้ เหยียนเหยียนไม่ใช่คนเดียวที่มาหา ติงเสวี่ยกับกู้มู่ชิงก็เคยมาหาเช่นกัน

สวี่ชิงทำตัวปกติ ไม่ได้เผยอะไรที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้ หรือหากมีจริงๆ ก็คงเป็นแค่ความเงียบขรึมที่มากกว่าเดิม

ตอนนี้เมื่อได้ยินเสียงเหยียนเหยียนด้านนอก สวี่ชิงลุกขึ้นยืน เดินออกจากห้องเรือ ยืนอยู่ตรงนั้นมองสาวน้อยที่ริมฝั่ง

การปรากฏตัวของสวี่ชิง ทำให้ตาคู่งามของเหยียนเหยียนโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยว ขณะที่เผยความดีใจออกมาชัดเจน ร่างอ้อนแอ้นของนางก็กระโจนขึ้น คิดจะขึ้นมาบนเรือเวทของสวี่ชิง

แต่พริบตาต่อมานางก็กระแทกเข้ากับเกราะคุ้มกันบนเรือเวท

เสียงดังปัง ร่วงลงมาที่ริมฝั่ง

“พี่สวี่ชิง ท่านไม่ชอบข้าหรือ เหยียนเหยียนทำอะไรผิดเจ้าคะ ท่านบอกข้าหน่อย ข้าจะแก้ไข…” เหยียนเหยียนลุกขึ้นอย่างท้อแท้ นั่งลงบนพื้นทำตารื้นเหมือนจะร้องไห้

มือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยแผล กำชายเสื้อตัวเองไว้แน่น

“ไม่ต้องเสแสร้ง มีเรื่องอะไร” สวี่ชิงเอ่ยเสียงเรียบ

ดวงตาแดงรื้นของเหยียนเหยียนหายไปทันที เอียงคอมองสวี่ชิง มุมปากเผยรอยยิ้มลุ่มหลงออกมา ยกนิ้วมือขึ้นกัด ดูดเลือดของตนเอง ดวงตาเผยประกายประหลาดออกมา

“หลอกพี่สวี่ชิงไม่ได้จริงๆ

“แต่ว่าพี่สวี่ชิง ข้าชอบท่าทางที่ท่านไม่ชอบข้านะ ครั้งนี้ที่มา ข้ามีของขวัญพบหน้ามาให้ด้วยเจ้าค่ะ” ดวงตาเหยียนเหยียนเผยความลุ่มหลง ยิ้มอย่างหลงใหล มือน้อยโบก ทันใดนั้นข้างกายนางก็มีถังน้ำสีดำเจ็ดใบปรากฏขึ้นมา

ทุกใบสูงขนาดครึ่งตัวคน ปิดฝาเอาไว้ แต่กลับมีศีรษะโผล่ออกมาด้านนอก

ในถังน้ำทั้งเจ็ดใบล้วนใส่ผู้บำเพ็ญคนหนึ่งเอาไว้ พลังบำเพ็ญของพวกเขาส่วนใหญ่คือสร้างฐานไฟชีวิตสามดวง กระทั่งมีคนหนึ่งแผ่คลื่นแก่นลมปราณออกมาอีกด้วย เป็นแก่นลมปราณหนึ่งวังสวรรค์

เห็นได้ชัดว่าผ่านการทรมานมาแสนสาหัส แม้จะยังไม่ตาย แต่ก็เหมือนกับปลูกดอกไม้เอาไว้ในถังน้ำ

ตอนที่ถังน้ำกระแทกพื้น พวกเขาก็พากันลืมตาจากการสั่นสะเทือน เห็นเหยียนเหยียนอยู่ข้างๆ ทุกคนก็เผยความพรั่นพรึงและสิ้นหวังไม่รู้จบออกมา

ในบรรดานี้มีทั้งชายและหญิง ใบหน้าขาวซีด บางคนตาหายไปข้างหนึ่ง บางคนก็หูหายไปข้างหนึ่ง บางคนจมูกหายไป และยังมีคนที่ถูกเย็บปากไว้ด้วย

“พี่สวี่ชิง หลังจากข้ากลับไปเกาะบูรพาสงัดครั้งที่แล้ว ก็เริ่มไล่จับองค์กรนกเขาราตรี และพอหาเบาะแสได้ ไล่ตามเส้นสนกลในจนพบทั้งเจ็ดคนนี้

“พวกเขาเจ็ดคน เป็นผู้นำตัวเล็กขององค์กรนกเขาราตรีในทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณ ระหว่างที่พวกเขาตรงมายังมณฑลรับเสด็จราชัน เสี่ยวผีก็จับตัวพวกเขาไว้เจ้าค่ะ”

เหยียนเหยียนพูดออกมาอย่างร่าเริง ดวงตาเผยความเฝ้ารอ คาดหวังว่าจะได้รับคำชมจากสวี่ชิง

สวี่ชิงกวาดตามองทั้งเจ็ดคนนี้ ไม่จำเป็นต้องพิจารณา เขาสังหารสมาชิกนกเขาราตรีมามากมาย ตอนนี้พอแผ่สัมผัสออกไป ก็จับความแค้นความอาฆาตมหาศาลจากบนตัวคนทั้งเจ็ดได้

นอกจากนี้ ในกรมปราบพิฆาตเจ็ดเนตรโลหิต ก็ยังมีประกาศจับของทั้งเจ็ดคนนี้ เพียงแต่เจ็ดคนนี้ระแวดระวังตัวอย่างมาก ไม่เคยปรากฏตัวในเขตแดนของเจ็ดเนตรโลหิตเลย

“ดีมาก” สวี่ชิงพยักหน้าให้กับเหยียนเหยียน

การพยักหน้าครั้งนี้ ทำให้เหยียนเหยียนตื่นเต้น ลมหายใจหอบถี่เล็กน้อย จมูกบานออกเล็กน้อย ความลุ่มหลงในดวงตาเข้มข้นขึ้น เอ่ยเสียงแผ่วว่า

“พี่สวี่ชิง พวกเรา…เริ่มกันเลยดีหรือไม่เจ้าคะ”

สวี่ชิงออกมาจากเรือเวท หลังจากเหยียบฝั่ง ดวงตาเขาก็กวาดมองคนทั้งเจ็ดที่กำลังสั่นเทา ท้ายสุดก็มองผู้บำเพ็ญแก่นลมปราณหนึ่งวังสวรรค์คนนั้น

ผู้บำเพ็ญนี้เป็นชายกลางคน ใบหน้ามีรอยแผลเป็นรอยหนึ่ง ขณะที่ดูน่าสยดสยอง ความอาฆาตแค้นที่รวมอยู่ที่ตัวเขาก็เข้มข้นมากเช่นกัน สวี่ชิงรู้จักคนคนนี้ เอกสารทางการของเจ็ดเนตรโลหิตมีบันทึกคนผู้นี้

คนผู้นี้คือหนึ่งในหัวหน้าใหญ่ขององค์กรนกเขาราตรีที่ทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณ มีจิตใจโหดเหี้ยม คนเลี้ยงของวิเศษมากมายตายตกด้วยน้ำมือเขา และจำนวนมหาศาลยิ่งที่เขาขายไป

เวลานี้ขณะที่สวี่ชิงจับจ้อง ชายกลางคนคนนี้ที่ถูกเย็บปากไว้ก็ส่งเสียงอู้อี้ ดวงตาเผยแววอ้อนวอน การอ้อนวอนแบบนี้ ชายกลางคนเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และในช่วงนี้ตัวเขาก็เผยออกมาอีกนับครั้งไม่ถ้วน

สวี่ชิงสีหน้าไร้อารมณ์ ยกมือคว้าอากาศ ฉับพลันถังน้ำที่ใส่ชายกลางคนไว้ก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เลือดมหาศาลสาดกระจาย ร่างกายที่สูญเสียแขนและขาของชายกลางคนร่วงลงมา ขณะที่กระเสือกกระสนก็มีพลังวูบใหญ่เข้าปกคลุม เคลื่อนมาอยู่เบื้องหน้าสวี่ชิง

ขณะที่เหยียนเหยียนตื่นเต้น สวี่ชิงยกมือขวาขึ้นอย่างสงบ มือขวาของเขาเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่าทันที ค่อยๆ ล้วงเข้าไปในหน้าอกชายกลางคน ไม่มีบาดแผล ไม่มีอาการบาดเจ็บเสียหาย มือของสวี่ชิงกลายเป็นความว่างเปล่าอย่างแท้จริง แทงทะลุเข้าไป

แต่ความรู้สึกของผู้บำเพ็ญกลางคน วินาทีนี้ความหวาดกลัวของเขาก็มากกว่าการทรมานของเหยียนเหยียนที่เกาะบูรพาสงัดก่อนหน้านี้ ร่างกายเขาสั่นกระตุกอย่างรุนแรง ดวงตาเผยแววพรั่นพรึงและไม่อยากเชื่อ ยิ่งมีความตกตะลึงพรึงเพริดรุนแรงรวมถึงการดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

เขาสัมผัสได้ถึงมือที่เย็นเยียบเหมือนน้ำแข็ง ล้วงเข้ามาในร่างกายของตนเอง ยื่นเข้ามาในทะเลความรู้สึก สัมผัสเข้ากับวังสวรรค์…

จากนั้น มือน้ำแข็งข้างนี้ก็ทะลวงผ่านวังสวรรค์ของเขา คว้าแก่นลมปราณที่เขาสะกดไว้ในวังสวรรค์

กระชากออกมาฉับพลัน!

ความเจ็บปวดที่มากกว่าที่เคยเจอมาทั้งหมดทำให้ผู้บำเพ็ญกลางคนคนนี้บ้าคลั่ง เสียงอู้อี้แหลมขึ้น เทียบกับความรู้สึกตอนนี้ การทรมานที่ได้รับมาก่อนหน้าที่เกาะบูรพาสงัดก็เป็นเรื่องเด็กๆ ไปเลย

ตอนนี้ต่างหาก จึงจะเป็นการแหลกสลายที่เจ็บปวดบีบคั้นหัวใจ

ริมฝีปากที่ถูกเย็บไว้ฉีกขาดจากการดิ้นรนของเขา เสียงร้องแหลมน่าเวทนา ตอนที่ลอดออกมาจากปากฉับพลัน สวี่ชิงก็ดึงมือออกมาจากหน้าอกของผู้บำเพ็ญกลางคนผู้นี้

ในมือเขา มีแก่นลมปราณอยู่

ด้านหลังแก่นลมปราณเม็ดนี้ยังมีสายใยอยู่อีกนับไม่ถ้วน แต่พอสวี่ชิงกระชากมันอย่างแรง สายใยพวกนั้นก็ขาดทั้งหมด

ขณะที่เสียงร้องหวีดแหลม ร่างกายผู้บำเพ็ญกลางคนผู้นี้ก็สั่นกระตุกรุนแรง วังสวรรค์ในร่างกายถล่มลงฉับพลัน สลายหายไปทีละชุ่น ฃกลายเป็นเลือดสดพ่นพรวดออกมาออกมาตามปาก จมูก ดวงตา ใบหูรวมไปถึงรูขุมขนทั้งหมดในร่างกาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน