เข้าสู่ระบบผ่าน

ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 327

บทที่ 327 หนทางเนิ่นนานยาวไกล

ขณะเดียวกัน ณ ฐานที่มั่นที่อีกสามสำนักไปก็ดำเนินการศึกประเภทนี้เช่นกัน เพียงแต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้มีการวางแผนและลำดับขั้นตอนเหมือนสำนักเจ็ดเนตรโลหิต แต่มีโถงครองกระบี่ดูแล ก็นับว่าจัดการได้

แต่กลับไม่สามารถทำถึงขั้นสะกดเอาไว้ได้

ศพที่ฐานที่มั่นทั้งสามนั่นหลังจากถูกสะกดเอาไว้พลังคุณสมบัติเทพก็พุ่งจนถึงขีดจำกัดสูงสุดอย่างน่าประหลาด จากนั้นก็ระเบิดกลายเป็นเศษเถ้า ทำลายตัวเองอย่างไม่เหลือชิ้นดี

ในขณะเดียวกัน หลังจากการลงมือครั้งนี้ของแปดพันธมิตรจบสิ้นลง นอกมณฑลรับเสด็จราชัน บนถนนที่มุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองหลวงเขตปกครองในอีกมณฑลหนึ่งของเขตปกครองผนึกสมุทร รัชทายาทรัฐม่วงครามที่สวมชุดคลุมยาวสีดำ สวมหน้ากากเสี้ยวหน้าเทพเจ้า กำลังเดินทอดน่อง

ดวงตาใต้หน้ากากไม่มีระลอกคลื่นอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น สงบนิ่งราวน้ำ ไม่ห่วงหาอาทรมณฑลรับเสด็จราชันที่อยู่ข้างหลังแม้แต่น้อย เหมือนตอนที่เขาไปจากทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณมายังมณฑลรับเสด็จราชันในตอนนั้น

ข้างหลังเขาคือนกเขาราตรีที่ติดตามอย่างเคารพนบนอบ

“นายท่าน ห้าร่างทดลองแปรสภาพเทพเจ้าตามสมัครใจมีสี่ร่างที่ถูกค้นพบ ร่างหนึ่งหลบซ่อนขอรับ”

“ไม่แปลกใจ” ชายหนุ่มชุดดำที่อยู่ข้างหน้าเอ่ยราบเรียบ

“ร่างทดลองแปรสภาพเทพเจ้าที่ถูกหาเจอสี่ร่างนั้น ความสามารถต่างๆ ที่แสดงออกมาและจุดที่ยังบกพร่องล้วนบันทึกเอาไว้หมดแล้ว และได้บอกกับทางร่างทดลองร่างที่ห้าทางนั้น เพื่อมอบข้อมูลในการกระตุ้นแปรสภาพเทพเจ้ารอบต่อไปหลังจากนี้”

“แต่…เกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อยขึ้นขอรับ” นกเขาราตรีลังเลเล็กน้อย

“ลองว่ามา” ชายหนุ่มชุดดำที่อยู่ข้างหน้าสีหน้าไม่เปลี่ยน เสียงสงบนิ่ง

“จุดที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันคือทางฐานที่มั่นสำนักนำบารมี สำนักเจ็ดเนตรโลหิตเหมือนจะค้นพบเป้าหมายของพวกเรา

“เรื่องนี้วิเคราะห์จากเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนเป้าหมายของพวกเขาก็เพื่อร่างทดลองร่างนั้น อีกทั้งการทำลายตัวเองก็ไม่เป็นผล ถูกผนึก ตัวการหลักน่าจะเป็นนายท่านเจ็ดคนนั้น” พูดถึงตรงนี้ที่หน้าผากของนกเขาราตรีก็มีเหงื่อผุดบางๆ

ฐานที่มั่นทั้งสี่ที่นี่เขาเป็นคนจัดการวางแผนเอง เดิมทุกอย่างเป็นปกติ ถูกหาเจอแม้จะไม่คาดคิดแต่ก็ใช่ว่าจะยอมรับไม่ได้ แต่ถูกผนึกร่างทดลองแปรสภาพเทพเจ้าเอาไปร่างหนึ่ง ความรับผิดชอบนี้ใหญ่หลวงนัก เขาไม่อาจรับผิดชอบได้

ชายหนุ่มชุดคลุมยาวสีดำที่อยู่ข้างหน้าฝีเท้าหยุดชะงัก

นานหลังจากนั้นจึงหันมา มองไปทางมณฑลรับเสด็จราชัน ดวงตาทั้งสองใต้หน้ากากเสี้ยวหน้าเทพเจ้าไม่สงบนิ่งเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว แต่ฉายประกายแปลกประหลาด

“อาจารย์ของน้องชายข้าคนนั้นหรือ ก่อนหน้านี้ข้าก็จับตามองคนคนนี้เหมือนกัน ตอนนี้ดูอีกที คนคนนี้…ไม่ธรรมดา

“น่าเสียดาย เรื่องที่มณฑลรับเสด็จราชันจบสิ้นแล้ว ไม่เช่นนั้น ข้าก็อยากคุยกับคนคนนี้สักหน่อยเหมือนกัน”

ชายหนุ่มชุดคลุมยาวสีดำจ้องมณฑลรับเสด็จราชันอยู่นาน ก่อนจะดึงสายตากลับมา เดินไปข้างหน้าต่อ

“เอาไปได้ก็เอาไปเถิด ถือเสียว่าเป็นของกำนัลขอบคุณที่เขารับน้องชายไว้เป็นศิษย์ที่ข้ามอบให้ก็แล้วกัน อีกทั้ง…คุณสมบัติเทพก็ไม่ใช่พลังที่คนธรรมดาทั่วไปจะศึกษาและควบคุมได้”

ชายหนุ่มชุดดำเอ่ยราบเรียบ ยิ่งเดินก็ยิ่งจากไปไกล

นกเขาราตรีอยู่ข้างหลัง ถอนหายใจโล่งอก ในขณะที่ติดตามอยู่ตลอดทาง เขาก็อดไม่ได้ถามขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า

“นายท่าน อะไรคือคุณสมบัติเทพหรือขอรับ”

“ระดับขั้นชีวิตแตกต่าง ดังนั้นจึงไม่อาจอธิบายกับเจ้าได้” ชายหนุ่มชุดดำตอบอย่างสงบนิ่ง

“เจ้าไม่อาจไปรู้ได้ และยากจะขบคิด ก็เหมือนกับมดปลวกที่ไม่อาจเข้าใจความคิดของเจ้าได้ เจ้าเองก็เช่นกัน

“นี่คือแม่น้ำระหว่างความเป็นมนุษย์และความเป็นเทพที่ไม่อาจข้ามไปได้

“พูดง่ายๆ ก็คือระหว่างชั่วเสี้ยวความคิดของเจ้า หากความคิดมีโลกความเป็นไปได้นับพัน เช่นนั้น สิ่งที่สิ่งมีชีวิตประเภทเทพตั้งความประสงค์เป็นความคิดโลกความเป็นไปได้อันเป็นอนันต์ในสมองเพียงเสี้ยวพริบตา ทุกโลกความเป็นไปได้ล้วนมีความลึกล้ำที่เจ้าไม่อาจเข้าใจกระจ่างได้

“แต่หากทำได้ หรือทำได้ถึงในระดับหนึ่ง เช่นนั้นในสายตาขององค์ท่าน เจ้าจะไม่ใช่แค่ร่างเดียว แต่เป็นร่างนับไม่ถ้วน ทุกอย่างของเจ้าจะโปร่งแสง อดีตของเจ้า อนาคตของเจ้า ทั้งหมดล้วนปรากฏในดวงตาขององค์ท่านในเวลาเดียวกัน”

ชายหนุ่มชุดคลุมยาวสีดำพูดพลางสะบัดมือ ทันใดนั้น รอบตัวนกเขาราตรีก็มีภาพนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น มีอดีต มีอนาคต ภาพมากมายมหาศาลซ้อนทับเข้าด้วยกัน เกิดเป็นภาพที่หากมนุษย์ธรรมดาเห็น จิตใจจะต้องแตกสลายไม่อาจรับได้แน่นอน

ในภาพทั้งหลายทั้งปวง ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำคว้าออกไปง่ายๆ ก็มีภาพเจ็ดแปดภาพปรากฏขึ้นมา ในนั้นล้วนป็นจุดจบที่นกเขาราตรีตายด้วยเงื้อมมือของคนแตกต่างกันไป

“องค์ท่านเปลี่ยนทุกอย่างของเจ้าได้ สามารถจัดการภาพชะตาชีวิตของเจ้าได้ ใช้เพียงแค่เสี้ยวพริบตาเท่านั้น” พูดถึงตรงนี้ ชายหนุ่มชุดคลุมยาวสีดำก็บีบเบาๆ ภาพเหล่านี้ก็กลายเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยสลายไป

พูดจบ เขาก็เงยหน้ามองไปยังเสี้ยวหน้าเทพเจ้าบนท้องฟ้า ถอนหายใจเบาๆ

“ดังนั้น หลังจากที่องค์ท่านปรากฏขึ้น พวกเราก็เรียกองค์ท่านว่าเทพเจ้าอย่างต้านทานไม่ได้”

นกเขาราตรีมองภาพที่หายไปพวกนั้น ตัวสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ จากนั้นในยามที่มองไปทางเจ้านายที่อยู่ข้างหน้า ในดวงตาก็ยิ่งเลื่อมใส

ใต้แสงอาทิตย์อัสดง เงาร่างสองร่างเดินไปทางเมืองหลวงเขตปกครองผนึกสมุทร ยิ่งเดินยิ่งจากไปไกล

และในมณฑลรับเสด็จราชันที่ห่างจากที่นี่ไกลโพ้น ที่สำนักนำบารมี ตอนนี้ จากเสียงคำรามของเรือศึกบรรพกาล คนของสำนักเจ็ดเนตรโลหิตที่เสร็จสิ้นภารกิจล้างสังหารครั้งนี้ ก็นั่งเรือศึกบรรพกาลมุ่งหน้ากลับมายังพันธมิตร

จากระลอกคลื่นของค่ายกลส่งข้าม เสี้ยวพริบตาต่อมา พวกคนของสำนักเจ็ดเนตรโลหิตในฟ้าดินแห่งนี้ก็หายตัวไปหมด

ในยามที่ปรากฏตัวขึ้นก็มาอยู่ในสำนักเจ็ดเนตรโลหิตแล้ว แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดทอฟ้าดิน และสาดมายังร่างของลูกศิษย์สำนักเจ็ดเนตรโลหิตที่กลับมาเหล่านี้ด้วยเช่นกัน ทว่า ลูกศิษย์จำนวนมากในนั้นในใจล้วนมีความหวาดกลัวหลงเหลือ

พลังเทพเจ้า ก่อนหน้านี้แม้ทุกคนจะรู้ว่ามันยิ่งใหญ่ทรงพลัง รู้ว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงฟ้าดิน ส่งอิทธิพลให้กับทุกสิ่งได้ แต่เรื่องพวกนี้ความจริงแล้วล้วนผิวเผิน

สำหรับวิธีการสำแดงโดยละเอียดของเทพเจ้า น้อยคนนักที่จะรู้ รู้เพียงแค่กลิ่นอายของมันกัดกินซึ่งสรรพชีวิต บริเวณที่จ้องมองไปกลายเป็นพื้นที่ต้องห้าม

และตอนนี้ พวกเขาเข้าใจในรายละเอียดเพียงเล็กน้อย…แต่แค่เพียงเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้ในใจเกิดความหวาดกลัวสุดขีดอย่างไม่อาจควบคุมได้

แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นอย่างนั้น ยังมีผู้บำเพ็ญส่วนน้อยอีกส่วนหนึ่ง หลังจากที่ได้รับรู้ทุกอย่างแล้ว ในใจยังคงมีจิตต่อสู้ลุกโชน สวี่ชิงคือหนึ่งในนั้น

เขาเคยเห็นเทพเจ้าลืมตาสองครั้ง ในขณะที่เขาโชคร้ายกว่าคนอื่น ก็มีส่วนที่โชคดีด้วย หนึ่งคือเขาไม่ตาย สองคือเขาเห็นมากขึ้น

ดังนั้น หลังจากกลับสำนัก สวี่ชิงไปที่หลุมฝังศพของนายท่านหกทันที ที่นั่น สวี่ชิงวางหัวของเซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องไว้หน้าหลุมศพ จากนั้นก็นั่งลง จ้องมองป้ายหลุมศพเงียบๆ

จากท้องฟ้าที่ค่อยๆ มืดลง สวี่ชิงถือกาสุราขึ้นมา หลังจากที่ดื่มลงไปอึกหนึ่ง ก็เอ่ยพึมพำเสียงเบา

“ยังไม่จบ”

“ยังไม่จบจริงๆ นั่นแหละ!” สิ่งที่ตอบสวี่ชิงกลับมาคือเสียงของนายท่านเจ็ดที่ดังมาจากข้างหลัง

บทที่ 327 หนทางเนิ่นนานยาวไกล 1

บทที่ 327 หนทางเนิ่นนานยาวไกล 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้กล้าเหนือกาลเวลา