ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 38

บทที่ 38 สังหารให้สิ้นซาก

“ไอ้เด็กเวรไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”

หัวหน้าฐานที่สวมชุดคลุมยาวสีทองสีหน้าย่ำแย่สุดขีด ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงเลยว่ากำลังคนของตัวเองจะจัดการเด็กคนนี้ไม่ได้

โดยเฉพาะเมื่อครู่เขายังคุยโวไปว่าจัดการได้ภายในหนึ่งก้านธูป ตอนนี้หนึ่งก้านธูปก็ได้ผ่านไปแล้วจริงๆ แต่ฝ่ายที่ถูกจัดการกลับเป็นองครักษ์ของตัวเอง

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์!” ประกายเย็นเยือกฉายวาบขึ้นในตาของหัวหน้าฐาน เขาก้าวข้ามธรณีประตูออกไปก้าวหนึ่ง มุ่งหน้าไปหาสวี่ชิงทันที

ระลอกคลื่นพลังวิญญาณนอกร่างของเขาปะทุแข็งแกร่งขึ้นตามฝีเท้าที่ก้าวไปข้างหน้า ร่างกายก็แผ่เลือดลมที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่าออกไป ร่างใต้เสื้ออาภรณ์ขยายใหญ่ขึ้น ทำให้เงาของเขาดูแล้วราวกับภูเขาลูกหนึ่ง

กระทั่งว่ายังมีแสงสีแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขารางๆ เสียด้วยซ้ำ

หัวหน้าฐานก็เป็นผู้ฝึกกายาเหมือนกัน!

แต่เห็นได้ชัดว่าเคล็ดวิชาที่ฝึกฝนไม่ได้เป็นระดับต่ำแบบเคล็ดคีรีสมุทร แต่เป็นวิชามหาวัชระ เคล็ดวิชาชั้นยอดจากสำนักวัชระ

ตอนนี้ด้วยการโคจรอย่างเต็มที่ รัศมีอำนาจปะทุ ฝีเท้าของเขาก็รวดเร็วขึ้นในพริบตา แปรเปลี่ยนเป็นเงามหึมาพุ่งตรงมายังสวี่ชิง

รวดเร็วยิ่งยวด เพียงพริบตาก็มาอยู่หน้าสวี่ชิงแล้ว เหวี่ยงหมัดหนึ่งออกมาทันที การเหวี่ยงของหมัดนี้ ทั่วร่างของเขาเปล่งแสงทองเจิดจ้า เต็มไปด้วยอำนาจกดดัน

สวี่ชิงกวาดตามองชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นที่ยืนอยู่หลังธรณีประตูคอยมองมาทางนี้กับหัวหน้าเหลยที่ถูกหิ้วอยู่ในมือเขา ฝืนสะกดความกังวลลงไป หรี่ตาลงเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าทันทีที่ตนชิงความได้เปรียบมาได้ เช่นนั้นก็เป็นไปได้อย่างมากว่าอีกฝ่ายจะใช้หัวหน้าเหลยมาข่มขู่

เรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่สวี่ชิงไม่อยากเห็น และวิธีป้องกันไม่ให้ภาพนั้นปรากฏขึ้นก็คือลงมือจู่โจมทันที!

จู่โจมโดยให้อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว

ดังนั้นแล้วสวี่ชิงจึงหรี่ตา ชกหมัดออกไปปะทะกับหัวหน้าฐานเช่นกัน

เสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น ร่างของสวี่ชิงถอยไปข้างหลังเจ็ดแปดก้าว แต่ก็ไม่ได้ถอยตรงไปเสียทีเดียว ทว่าเบี่ยงไปข้างๆ สามสี่ก้าว

ตอนนี้แสงอาทิตย์อยู่ข้างหลังเขา เงาที่สะท้อนอยู่บนพื้นก็ไหววูบไปตามการเคลื่อนไหวของเขา

และหัวหน้าฐานที่ปะทะกับสวี่ชิงก็สัมผัสถึงพลังที่มาจากเขา ตอนนี้ทั่วทั้งร่างสั่นสะท้าน ถอยไปข้างหลังเช่นกัน

แต่ในขณะที่เงยหน้าขึ้นมาในดวงตาของเขากลับฉายแววดูถูก ร่างเพียงไหววูบก็พุ่งมาหาสวี่ชิงอีกครั้ง พลังบำเพ็ญในกายโคจรอย่างเต็มกำลัง เกิดเป็นเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น

เขาพูดจาดูถูก สายตาเหยียดหยาม แต่ยามลงมือ…กลับทุ่มสุดกำลัง

เห็นได้ว่าสิ่งที่แสดงออกมาล้วนแต่แกล้งแสดงทั้งสิ้น อย่างไรการจะเป็นหัวหน้าฐานได้ ทำให้คนเก็บขยะกลุ่มหนึ่งยำเกรง แม้จะเป็นลูกศิษย์ของสำนักใหญ่ ก็ไม่มีทางประมาทเด็ดขาด

“วิชามหาวัชระกระบวนที่หนึ่ง!” หัวหน้าฐานคำราม ระหว่างนั้นร่างก็ขยายใหญ่ขึ้นอีก พลังและความเร็วเพิ่มขึ้นพรวดพราด หลังจากที่ประชิดเข้ามาใกล้เพียงแค่เสี้ยวพริบตา ก็ทุ่มพลังลงมาเต็มแรง

สวี่ชิงก้มหน้า ทำให้หัวหน้าฐานมองไม่เห็นดวงตาคู่นั้นของเขา มือทั้งสองข้างพลันยกขึ้นปัดป้อง ถอยไปอีกครั้งท่ามกลางเสียงดังกึกก้อง การไหววูบของเงาที่ฝีเท้าเคลื่อนไหวชัดเจนขึ้นอีกเล็กน้อย

ทว่าไม่มีใครพบเห็น

“วิชามหาวัชระกระบวนที่สอง!” เห็นสวี่ชิงทานรับการโจมตีทั้งสองครั้งของตัวเองได้ ทำให้จิตสังหารในดวงตาของหัวหน้าฐานที่พลังบำเพ็ญถึงระดับรวมปราณขั้นแปดสุดยอดแล้วเข้มข้นขึ้นไปอีก

ทั้งร่างขยายขึ้นอีกครั้ง ซัดหมัดไปหาสวี่ชิงอีกที

แสงสีทองที่ปะทุออกมาจากหมัดนี้ยิ่งเจิดจ้าขึ้นอีก แต่ในพริบตาที่ซัดลงมา สวี่ชิงก็พลันเงยหน้าขึ้น

จิตสังหารในดวงตาของเขาปะทุออกมาอย่างรุนแรง ณ เสี้ยวขณะนี้ เขาย้ายตำแหน่งหลายครั้ง ในที่สุดก็ทำให้เงาของตัวเองตอนนี้ตรงกับชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นที่อยู่ตรงธรณีประตูเสียที

อีกทั้งอาศัยการเคลื่อนไหวซ่อนความบิดเบี้ยวที่เกิดขึ้นในยามที่เขาควบคุมเงา

และสืบเนื่องจากมุมองศาดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า เงาในตอนนี้จึงยืดยาวมากจนมาถึงยังบริเวณที่ไม่ไกลจากข้างหน้าชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นมากนัก

ตามการเงยหน้าขึ้นของสวี่ชิง ตามจิตสังหารที่ปะทุขึ้นทั่วทั้งร่างของเขา เขาเมินหมัดที่มาจากหัวหน้าฐาน ร่างพลันกระโดดทะยานขึ้น

และในพริบตาที่ระดับความสูงของเขาเพิ่มขึ้น เงาของเขาก็ข้ามผ่านระยะห่างระหว่างชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นทันที

มีเงาส่วนหนึ่งแผ่ลามออกไปจากเงาที่บิดเบี้ยวอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันให้ได้ตั้งตัว ปกคลุมไปยังข้อมือขวาของชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นที่หิ้วหัวหน้าเหลยเอาไว้ทันที!

เงาของสวี่ชิงไม่พาดผ่านร่างของหัวหน้าเหลยเลยแม้แต่น้อย!

นี่ก็คือเหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่งที่เขาปรับฝีก้าวเมื่อครู่นี้

พลังแปลกประหลาดของเงาก็พลันปะทุขึ้นท่ามกลางเสียงคำรามของสวี่ชิงเพียงเสี้ยวพริบตา

ในชั่วขณะนั้นชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นก็หน้าเปลี่ยนสีไปทันใด ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและการปะทุขึ้นของไอพลังประหลาดทำให้มือขวาของเขากลายเป็นสีเขียวคล้ำทันที

การเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันนี้ทำให้เขาตกใจคลายมือที่จับร่างของหัวหน้าเหลยเอาไว้ไปโดยสัญชาตญาณ

และในเสี้ยวพริบตาที่เขาคลายมือออก ทางสวี่ชิงทั่วร่างก็ส่งเสียงเลื่อนลั่น พยายามแบกรับหมัดของหัวหน้าฐาน ในขณะที่ความเร็วของเขาปะทุขึ้นเต็มที่ก็พ่นเลือดสดๆ ออกมา

ทั้งร่างแปรเปลี่ยนเป็นรอยเงาหายไปจากที่เดิมทันที แล้วพุ่งไปยังทางชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นทางนั้น

ประกายวาววับประดุจสายฟ้าฟาดสองทางที่แปรเปลี่ยนมาจากเหล็กแหลมและกริช พุ่งประชิดเข้าไปหาชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้น ทำให้เขาที่มือขวากลายพันธุ์จำต้องถอยหลังหลบ

และในขณะเดียวกับที่เขาถอยหลบ สวี่ชิงก็พุ่งเข้าไปข้างในคว้าหัวหน้าเหลยเอาไว้

ใช้แรงเหวี่ยงออกไปข้างนอก เงาร่างของกางเขนและเขี้ยวหงส์ทะยานตัวเข้ามาจากกลุ่มคนอย่างเร็วรี่ คว้าตัวเอาไว้แล้วถอยไปอย่างว่องไว

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วยิ่งนัก รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง!

“เงาของเจ้า!!” ชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นหน้าเปลี่ยนสี พลันมองไปทางสวี่ชิง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เกิดขึ้นกะทันหัน เหนือความคาดหมายเกินไป เขาตั้งตัวไม่ทันเลย

หัวหน้าฐานที่อยู่นอกประตูตอนนี้ดวงตาก็หดเล็กลง การเคลื่อนไหวของสวี่ชิงทำให้เขาตื่นตะลึงสุดขีดจริงๆ

สวี่ชิงเช็ดเลือดที่มุมปาก มองทั้งสองคนอย่างเย็นชา เงาร่างของเขาราวกับเหยี่ยวล่าเนื้อภายใต้แสงอาทิตย์ยามเย็น อ้าปากส่งเสียงต่ำทุ้ม

“ตอนนี้เป็นทีของข้าบ้างแล้ว”

เขาพูดจบ ร่างก็ส่งเสียงดังบึ้มแล้วทะยานไปหาชายชราชุดผ้าแพรปักดิ้นทันที เทียบกับคนที่ฝึกกายา สวี่ชิงรู้สึกว่าคนที่ตนต้องฆ่าก่อนเป็นอันดับแรก ควรจะเป็นคนที่ฝึกฝนวิชาเวท

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน