ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 416

บทที่ 416 องครักษ์ชุดดำ!

สวี่ชิงเลือกทำ

งานที่ข่งเสียงหรงพูดถึง คือคำสั่งลับที่สำนักงานภาคสนามที่เขาอยู่มอบให้เขา

ภารกิจที่เดิมทีเป็นคำสั่งลับ ไม่อนุญาตให้คนจากกรมอื่นๆ เข้าร่วม

แต่ข่งเสียงหรงคิดถึงเรื่องที่สวี่ชิงต้องการแต้มกองทัพ เจ้าเด็กน้อยคนอื่นก็ต้องการเช่นกัน ดังนั้นภายใต้สู้รบปรบมือมาไม่รู้จบ ก็ชิงโอกาสนี้ที่ให้ผู้ครองกระบี่จากกรมอื่นมาเข้าร่วมได้ในฐานะผู้ช่วย

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังยินดีรับประกันเรื่องนี้ด้วย

ผู้ครองกระบี่ที่เข้าร่วมนอกเหนือจากสำนักงานภาคสนามแล้ว ยังมีสวี่ชิง ซานเหอจื่อ หวังเฉินรวมถึงเยี่ยหลิง

ส่วนภารกิจ…

“นี่เป็นภารกิจไปรับตัวคน”

ในสำนักงานภาคสนามของวังครองกระบี่ช่วงกลางดึก พวกของสวี่ชิงก็ทยอยเข้ามา ผู้ครองกระบี่ทั้งหมดสิบเจ็ดคน ตอนนี้รวมกันอยู่ที่นี่ มองข่งเสียงหรงตรงกลางที่สีหน้าเคร่งขรึม

“พวกเราออกเดินทางกันก่อน ระหว่างทางข้าจะบอกรายละเอียดภารกิจกับพวกเจ้า ตามกฎแล้ว พวกแผ่นหยกสื่อเสียงทั้งหมดในตัวพวกเจ้าจะถูกผนึกทั้งหมด

“จนเราเสร็จสิ้นภารกิจกลับมา ระหว่างนี้พวกเราจะไม่สามารถใช้แผ่นหยกสื่อเสียงออกไปได้เลย มีแค่ข้าในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบภารกิจที่จะใช้งานได้”

ข่งเสียงหรงสีหน้าเคร่งขรึม พูดจบก็โบกมือ ทันใดนั้นก็มีผู้ครองกระบี่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้โดยเฉพาะจากสำนักงานภาคสนามเดินเข้ามา หลังจากประสานมือคารวะทุกคนแล้ว ก็เข้ามาผนึก

วิธีการผนึกแสนง่ายดาย ใช้ผนึกต้องห้ามผนึก

จากปางมือของคนผู้นี้ ผนึกต้องห้ามหลายสายก็กระจายไปที่ตัวทุกคน

สวี่ชิงมองคนอื่น พบว่าไม่มีใครคัดค้าน ขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ต้องทำในการออกไปทำภารกิจ หลังจากตรวจสอบผนึกต้องห้ามอย่างละเอียดแล้ว จึงยอมให้แผ่นหยกสื่อเสียงของตนเองหมดประสิทธิภาพในการสื่อเสียงออกไปภายนอกโดยปริยาย

ผนึกต้องห้ามนี้ มีประโยชน์แค่อย่างเดียวจริงๆ ไม่มีผลอย่างอื่น

และก่อนที่เขาจะมาที่นี่ ก็ส่งสื่อเสียงแจ้งกับจอมเซียนจื่อเสวียนแล้วว่าตนอาจจะออกไปทำงานด้านนอก ขณะเดียวกันเขาก็ลางานในกรมราชทัณฑ์ไว้แล้ว

ตอนนี้เมื่อลงผนึกต้องห้ามเรียบร้อย ขณะที่ข่งเสียงหรงโบกมือ กลุ่มคนก็ออกเดินทาง ตรงไปยังตำหนักส่งข้ามของวังครองกระบี่ หลังจากทยอยเข้าไปก็ถูกส่งข้ามไปพร้อมกัน

จากแสงเจิดจ้าของค่ายกล ร่างของพวกเขาทั้งสิบเจ็ดคนก็หายไป

ตอนที่ปรากฏตัวขึ้น ก็มายังสถานที่ที่ห่างไกลจากเมืองหลวงเขตปกครองมากแล้ว ที่นั่นคือจุดชายแดนระหว่างเมืองหลวงเขตปกครองและมณฑลเมฆาสวรรค์

“หลังจากพ้นสามวัน พวกเราจะถึงจุดส่งข้ามอีกแห่ง แต่นับจากตอนนี้ พวกเราต้องพรางตัวไว้ตลอด ทุกคนเปลี่ยนชุดผู้ครองกระบี่เสีย ออกเดินทางได้”

ภายใต้ท้องฟ้าราตรีที่มืดมิด ข่งเสียงหรงมองกลุ่มคนข้างกาย เอ่ยเสียงต่ำ

สวี่ชิงสีหน้าเคร่งขรึม ภารกิจครั้งนี้เขามองออกว่าแตกต่างจากปกติ ถึงอย่างไรแต้มกองทัพก็มหาศาล แน่นอนว่าต้องอันตรายอยู่ระดับหนึ่ง จึงเปลี่ยนชุดนักพรตผู้ครองกระบี่

ไม่มีใครพูดคุยกัน หลังจากเปลี่ยนเสร็จอย่างรวดเร็ว ก็พุ่งทะยานไปในยามราตรีภายใต้การนำทางของข่งเสียงหรง

“ตอนนี้ข้าจะบอกภารกิจกับพวกเจ้า

“ภารกิจครั้งนี้คือไปรับตัวสายลับวังครองกระบี่คนหนึ่งที่แฝงตัวอยู่ในเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์!

“สายลับคนนี้แฝงตัวอยู่ในเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์หลายปี และจะกลับมาช่วงนี้ ภารกิจของพวกเราคือไปรับตัวที่ชายแดน คอยคุ้มกันเขาให้กลับวังครองกระบี่”

ข่งเสียงหรงทะยานอย่างรวดเร็ว พลางเอ่ยขึ้นกับกลุ่มคนรอบๆ

“ส่วนเรื่องที่ว่าเขาตัวตนถูกเปิดโปงแล้วหรือไม่ ตรวจสอบเบาะแสอะไรผิดปกติได้หรือไม่ ทำไมจึงไม่เลือกใช้วิธีส่งข้ามอื่นแต่เลือกหลบหนีออกมาเอง เรื่องนี้พวกเจ้าคงคิดอยู่ในใจบ้าง แต่ข้าก็บอกพวกเจ้าได้อย่างมั่นใจว่าไม่ต้องคิด นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราควรรู้”

ข่งเสียงกรงมองสวี่ชิงรวมถึงพวกซานเหอจื่อ เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้ไม่ได้พูดกับผู้ครองกระบี่ของสำนักงานภาคสนาม แต่อยากจะเตือนพวกสวี่ชิง

พวกของซานเหอจื่อเองก็ส่งสัญญาณว่าเข้าใจ

“แต่มีจุดหนึ่งที่ข้าเชื่อมั่น สายลับที่ยอมแฝงตัวอยู่ในเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์คนนี้ สถานะของเขาไม่มีทางมีปัญหา เขาก็ไม่มีทางทรยศผู้ครองกระบี่อีกด้วย

“นอกจากนี้ข้ายังวิเคราะห์ว่าการกลับมาของสายลับคนนี้ น่าจะปิดบังตัวตนไว้ ที่พวกเราต้องไปรับอาจไม่ใช่ตัวเขา แต่อาจเป็นแค่ความว่างเปล่า

“ภารกิจครั้งนี้น่าจะมีกลุ่มเล็กอื่นๆ ดำเนินการอยู่ด้วย แต่ก็น่าจะแตกต่างกับพวกเรา

“ทางวังคงจัดผู้แข็งแกร่งไว้แล้ว แต่อยู่ในกลุ่มพวกเราหรือไม่ข้าไม่รู้” ข่งเสียงหรงมองพวกสวี่ชิง ส่งเสียงต่ำออกมา

“พี่ข่งทำไมครั้งนี้พูดเสียละเอียดขนาดนี้” ซานเหอจื่อเหลือบตามองสวี่ชิง

เยี่ยหลิงขมวดคิ้ว มองไปทางสวี่ชิงเช่นกัน

อันที่จริงการเรียกสวี่ชิงมาเข้าร่วมด้วยครั้งนี้ พวกเขาก็รู้สึกไม่ค่อยชอบอยู่ ไม่ใช่รำคาญ แค่ปรับตัวไม่ได้เท่านั้น

ถึงอย่างไรในฐานะที่พวกเขาเป็นกลุ่มเล็กๆ ไม่เคยเข้าร่วมกับใครมาก่อน

สวี่ชิงเป็นเพียงคนเดียวในรอบหลายปีนี้

หวังเฉินทำท่าทางไม่สนใจ หาวหวอดนั่งลงบนโลงศพ

สวี่ชิงสีหน้าปกติ ไม่พูดอะไร

“สวี่ชิงเข้าร่วมภารกิจกับพวกเราครั้งแรก จึงต้องพูดให้ชัดเจนก่อนเพื่อไม่ให้เข้าใจผิดพลาด” ข่งเสียงหรงเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

เห็นเห็นข่งเสียงหรงพูดเช่นนี้ เยี่ยหลิงกับซานเหอจื่อจึงไม่พูดอะไรอีก

ผู้ครองกระบี่ของสำนักงานภาคสนามคนอื่นก็ทำเหมือนมองไม่เห็น อันที่จริงพวกเขาคุ้นเคยกับพวกซานเหอจื่อดี ถึงอย่างไรทุกครั้งที่ข่งเสียงหรงรับภารกิจภาคสนาม ส่วนใหญ่สามคนนี้ก็อยู่ด้วย

ชกลุ่มคนพุ่งทะยานในยามราตรี เวลาไหลผ่านไปช้าๆ เช่นนี้

ความเร็วสวี่ชิงไม่ได้เร็วที่สุด แต่ก็ไม่ได้ช้าที่สุด ตามกลุ่มพลางวิเคราะห์ภารกิจ ขณะเดียวกันก็ย้อนนึกถึงประวัติศาสตร์เผ่าต่างๆ ที่ปลัดเขตปกครองเคยสอนไว้

เผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ คือเผ่าที่หลังจากต้ากงคลื่นศักดิ์สิทธิ์ทรยศเผ่ามนุษย์ในอดีตก็สร้างขึ้น ในฐานะที่กบฏเผ่ามมนุษย์ จึงเหมือนน้ำกับไฟ

พวกเขาพึ่งพาเผ่าฟ้าทมิฬ และเผ่าฟ้าทมิฬก็มอบเลือดให้ผสานเข้าไปในร่างกายเผ่ามนุษย์ เมื่อผ่านไปหลายยุคสมัย ก็ทำให้เลือดในสีแดงร่างกายเผ่าเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์มีเลือดสีดำอยู่ด้วย

และขณะที่กระทบกระทั่งกันหลายปีมานี้ เผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์เข่นฆ่าสังหารเผ่ามนุษย์โหดเหี้ยมยิ่งกว่าเผ่าฟ้าทมิฬ เหมือนว่ายิ่งโหดเหี้ยมกับเผ่ามนุษย์มากเท่าไร ก็จะยิ่งพิสูจน์ตัวเองได้มากเท่านั้น

ขณะเดียวกันเขตปกครองผนึกสมุทรเพียงหนึ่งเดียวไม่ได้ถูกรวมเป็นหนึ่งในแผ่นดินใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ ก็จับจ้องตาเป็นมันเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะยังหวาดกลัวดินแดนจักรพรรดิเผ่ามนุษย์ คงกลืนกินเขตปกครองผนึกสมุทรไปนานแล้ว

แต่เผ่ามนุษก็รู้ดี เขตปกครองผนึกสมุทรยิ่งเข้าใจ สุดท้ายอนาคตจะต้องมีศึกสักศึกหนึ่งระหว่างทั้งสองฝ่ายแน่นอน

สมดุลในปัจจุบันเปราะบางมาก แค่เรื่องเล็กๆ ก็ทำลายได้แล้ว

ในความเป็นจริงไม่ใช่แค่เขตปกครองผนึกสมุทรเท่านั้นที่เป็นเช่นนี้ ในระหว่างฝึกฝนลับสวี่ชิงก็รู้ ว่าอีกหกเขตปกครองก็เจอสถานการณ์คล้ายๆ กัน กระทั่งมีเขตปกครองที่สูญเสียดินแดนไปหลายมณฑลอีกด้วย

“ลมฝนสาดซัด ตึกระฟ้าก็จะโน้มเอียง” นี่คือเสียงที่ผ่านประสบการณ์ของปลัดเขตปกครองเอ่ยไว้อย่างจนใจในวันนั้น

ขณะที่สวี่ชิงครุ่นคิด ก็ผ่านไปสามวันอย่างรวดเร็ว ในช่วงนี้ข่งเสียงหรงก็บอกเรื่องนามแฝงกับเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน