ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 448

บทที่ 448 ช่วงชิง!

สวี่ชิงร้อนรนมาก

หลังจากที่วิญญาณผีตรวจสอบครั้งก่อน ตอนนี้ก็ผ่านไปสี่วันแล้ว

ในสี่วันนี้ แม้ผลมรรคาทั้งหมดที่พวกเขาได้เก็บมาจะถึงหนึ่งพันกว่าผลแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นนายกองก็กระจายข่าวเรื่องการประทานพรออกไป ทำให้เผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ไม่น้อยเข้ามาวิงวอนให้ช่วยเลื่อนชนชั้น

ด้วยการเคลื่อนไหวของนายกอง ก็ได้รับสมบัติหายากบางอย่างมาไม่น้อย

แต่เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขา ต้นเซียนแท้สิบลำไส้ต้นนั้น จนแล้วจนรอดก็ไม่สุกงอมเสียที

และจากเวลาที่ไหลผ่านไป สวี่ชิงก็เริ่มอยู่ไม่สุข ความรู้สึกอยู่ไม่สุขนี้เป็นเหมือนกับตอนที่อยู่ในเมืองหลวงเขตปกครอง ล้วนมาจากอสูรสมุทรบรรพกาลวิถีสวรรค์ของเขา นอกจากนี้ มู่เยี่ยก็หายหน้าหายตาไปนานแล้ว

เขาสัมผัสได้รางๆ ว่ามู่เยี่ยอยู่ในสถานที่ที่ห่างจากที่นี่อย่างมาก

“น่าจะถูกส่งไปที่ราชวงศ์เผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์แล้ว…” สวี่ชิงครุ่นคิด ตรวจสอบผลมรรคาที่ตนเองได้มา หลังจากคำนวณแต้มกองทัพแล้ว ความคิดที่จะจากไปของเขาก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

แต่นายกองยังไม่ถอดใจ

“อาชิงน้อย พวกเราอยู่ต่ออีกวันเถอะ!

“พรุ่งนี้จะมีคนใหญ่โตมาร้องขอให้ประทานพร ทั้งข้าได้ยินว่า ช่วงนี้มีคนที่ฝึกบำเพ็ญสัมผัสได้ถึงระลอกคลื่นผันแปรของเซียนแท้สิบลำไส้ด้วย นี่บ่งบอกว่ามันใกล้จะสุกงอมแล้ว

“พวกเรารออีกสักนิด ถึงอย่างไรโอกาสก็ไม่ได้มาง่ายๆ หากเข้าไปด้านในเซียนแท้สิบลำไส้ได้จริง พวกเราครั้งนี้ก็ทำสำเร็จครั้งใหญ่แล้ว ฉันรอวันนี้มานานมากแล้ว” สายตาของนายกองมาพร้อมกับความปรารถนาและความบ้าคลั่ง เลียริมฝีปาก ส่งกระแสจิตอย่างรวดเร็ว

‘พวกเรากินผลมรรคาด้านนอกไม่ได้ แต่อาชิงน้อยข้าศึกษามาแล้ว ลำต้นเซียนแท้สิบลำไส้น่าจะกินได้ อีกทั้งไม่ธรรมดาอีกด้วย ทุกคำจะต้องมีพลังวิญญาณระเบิดออกมาแน่นอน

‘เจ้าก็อยากรีบยกระดับพลังบำเพ็ญไม่ใช่หรือ ครั้งนี้ข้ารับประกัน พวกเราจะต้องทำได้แน่

‘ที่สำคัญสุดก็คือ…อาชิงน้อย ครั้งนี้ศิษย์พี่ใหญ่จะมอบการรังสรรค์ครั้งใหญ่ที่สุดระดับสั่นฟ้าสะเทือนดินให้กับเจ้าเอง! ตอนนี้ข้ายังพูดไม่ได้ เรื่องนี้มันลึกลับมาก ทำได้อย่างเดียว พูดไม่ได้ เจ้าเชื่อข้า!

‘ส่วนเรื่องวิธีออกจากที่นี่ ข้าก็มีแล้ว ข้าเตรียมของวิเศษที่ยอดเยี่ยมมากเอาไว้อย่างหนึ่ง สามารถส่งพวกเรากลับเขตปกครองผนึกสมุทรได้ในพริบตา แต่ของชิ้นนี้ใช้พลังงานมหาศาล จึงต้องใช้ลำต้นเซียนแท้สิบลำไส้ด้วย’

สวี่ชิงหลังจากครุ่นคิด มองนายกองผาดหนึ่ง เมื่อนึกย้อนถึงเรื่องต่างๆ ก็กัดฟันแน่น เห็นด้วยว่าจะรออีกหนึ่งวัน

ค่ำคืนวันที่สี่ก็มาถึงเช่นนี้

กลางดึก ตอนที่สวี่ชิงกำลังศึกษาเทวรูปฟ้าทมิฬ จู่ๆ เขาก็ใจกระตุก ทะเลความรู้สึกโหมคลื่นกระหน่ำซัด

ขณะที่เลือนราง ในประสาทสัมผัสของเขา ทางด้านต้นเซียนแท้สิบลำไส้ จู่ๆ ก็มีเปลวไฟกองหนึ่งลอยขึ้นมา เปลวไฟนี้ร้อนแรงมาก สั่นฟ้าสะเทือนดิน

แต่เมื่อลืมตามองไป ทั้งหมดก็สลายหายไป

ดวงตาสวี่ชิงฉายประกายประหลาด

“นี่คือระลอกคลื่นผิดปกติของต้นเซียนแท้สิบลำไส้ที่มู่เยี่ยรวมถึงนายกองเอ่ยถึงอย่างนั้นหรือ”

สวี่ชิงพึมพำ มองความมืดมิดที่ไกลออกไป หลับตาลงอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปเนิ่นนานในสัมผัสของเขา เปลวไฟกลุ่มนั้นก็ปรากฏขึ้นมารางๆ อีกครั้ง ขณะที่แผดเผาอย่างต่อเนื่อง สวี่ชิงก็เหมือนจะเห็นร่างเงาในชุดคลุมขาวร่างหนึ่ง เริงระบำขึ้นสู่ฟากฟ้าท่ามกลางเปลวเพลิงในจุดที่ต้นเซียนแท้สิบลำไส้ตั้งอยู่

ไม่ใช่คนเดียว รอบๆ มันก็ค่อยๆ ปรากฏร่างเงานับไม่ถ้วน เริงระบำไปพร้อมกัน

ท่าทางร่ายรำของร่างเงาเหล่านี้แปลกประหลาด แฝงความลึกลับบางอย่าง ราวกับเป็นการสักการะ บวงสรวงแด่เทพพระเจ้า

ตอนนี้จากการเริงระบำ เปลวไฟรอบด้านก็โหมลุกขึ้นมากกว่าเดิม เคลื่อนพร้อมกัน เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งมีเสียงกลองดังก้องมาจากที่นั่นเป็นระยะ แต่ละเสียงตกกระทบในใจสวี่ชิง ราวกับจะแทนทีเสียงหัวใจเต้น

ยังมีเสียงครวญต่ำโบราณ ใช้ทำนองที่สวี่ชิงไม่เคยได้ยินมาก่อนร่ายเวทมนต์ที่ฟังไม่ชัด

ระหว่างที่ค่อยๆ สัมผัสได้ถึงท้องฟ้าในห้วงมายา เหมือนในพริบตานี้มีรอยแยกขนาดใหญ่ปริแตก ในรอยแยกนั้นสลัวเรือนรางราวกับมีตัวตนที่ไม่อาจจินตนาการได้กำลังจ้องมายังพื้นดินเขม็ง ราวกับกำลังเฝ้ารอ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เสียงที่แฝงไว้ด้วยความยินดีเสียงหนึ่ง ก็ดังออกมาจากปากของร่างที่กำลังเริงระบำอยู่ตรงกลาง เขายกมือขวากรีด ท้องของเขาก็เปิดทันที ลำไส้คดเคี้ยวทะลักออกมาจากในท้อง เลื้อยราวกับงูลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

จากการเริงระบำ จากเสียงกลอง ลำไส้เส้นนี้ก็ยังเลื้อยไม่หยุด

จากนั้นร่างเงารอบด้านทั้งหมด ก็ยกมือขึ้นกรีดผ่าช่องท้อง ให้ลำไส้เริงระบำ เมื่อมองไกลๆ ลำไส้มากมายนับไม่ถ้วนกำลังลอยอยู่กลางอากาศ ดูน่าสยดสยอง

ภาพนี้ยิ่งมีพลังประหลาดบางอย่างอยู่เต็มเปี่ยม ส่งผลกระทบต่อประสาทสัมผัสของสวี่ชิง ทำให้สวี่ชิงควบคุมความฮึกเหิมไม่อยู่ จะกรีดท้องไปกับพวกเขาด้วย

แต่พริบตาต่อมา พลังของลูกกลอนพิษและพระจันทร์ม่วงแผ่ซ่านจากการที่วังสวรรค์วังที่สามและสี่ในร่างกายเขาสั่นคลอน จิตใจสวี่ชิงโหมคลื่นกระหน่ำซัด ความฮึกเหิมที่อยากจะกรีดเปิดท้องก็ค่อยๆ เบาลง

และในระหว่างที่สัมผัสทางด้านต้นไม้เซียนแท้สิบลำไส้ ทะเลเพลิงตรงนั้นก็เพิ่มสูงขึ้นในพริบตา แผ่แสงสีเลือดน่าตกตะลึง ขณะที่สาดส่องโลกทั้งใบ ร่างของสวี่ชิงก็สั่นเทิ้มขึ้นมา ลืมตาตื่นขึ้นมาจากห้วงมายา

ท้องฟ้าโลกภายนอก สว่างแล้ว

โคมรูปมนุษย์ที่ลอยอยู่ระหว่างฟ้าดินจุดขึ้นใหม่อีกครั้งตามการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้าด้านนอกฉัตร แสงส่องสว่างไปทั่วสารทิศ

พริบตาที่ฟ้าสว่าง กลิ่นไหม้เกรียมวูบหนึ่งตลบไปทั่วโดยมีเซียนแท้สิบลำไส้เป็นศูนย์กลาง อบอวลไปทุกพื้นที่ และแตะจมูกสวี่ชิง

ดมกลิ่นนี้อย่างไรก็เหมือนกลิ่นเลือดเนื้อที่ถูกแผดเผา ขณะที่แสบจมูกก็มาพร้อมกับกลิ่นคาวบางอย่างด้วย แต่เมื่อดมไปแล้วครั้งหนึ่ง ตอนที่สูดดมครั้งที่สอง กลับกลายเป็นกลิ่นหอมมหัศจรรย์ปะทะมาที่หน้า ซึมซาบเข้าสู้จิตใจ

เนื่องจากสังหารในเขตปิ่งก่อนหน้านี้ วังสวรรค์วังที่หกของสวี่ชิงก่อตัวขึ้นมาแล้วครึ่งหนึ่ง ปัจจุบันภายใต้กลิ่นหอมนี้ ก็สั่นคลอนเล็กน้อย ราวกับได้รับการกระตุ้นและผลกระทบ เพิ่มความเร็วในก่อตัว

สวี่ชิงดวงตาเป็นประกาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน