ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 456

บทที่ 456 พิสูจน์กำเนิดวิถีสวรรค์

วิถีสวรรค์ จุติ!

ตอนนี้ สิ่งที่ออกมาจากรอยแตกบนท้องฟ้า เสียงแขนขนาดยักษ์สีขาวเสียดสีกับขอบรอยแตกดังสนั่น และเสียงของสิ่งที่จุติลงมายังโลกมนุษย์ ยิ่งดังก้องไปทั่วชั้นเมฆ กึกก้องทั้งท้องนภา

ฟ้าดินเปลี่ยนสี สายลมพัดเมฆตีเกลียว

แผ่นดินใหญ่ก็เช่นกัน จากการที่ฝ่าฝ่ามือวิถีสวรรค์ค่อยๆ ดึงต้นสิบลำไส้กลางอากาศช้าๆ พลังที่มาจากวิถีสวรรค์ก็แผ่ลามไปตามกิ่งต้นสิบลำไส้ลงมาสู่ผืนแผ่นดิน

ทันทีที่ดึง ผืนแผ่นดินส่งเสียงครืนครัน ขณะที่ดินสีแดงเข้มปะทุขึ้นมา ร่องแตกนับไม่ถ้วนแผ่ลามออกไปทั่วสารทิศจากจุดที่ต้นสิบลำไส้ตั้งอยู่ ราวกับมังกรดินนับไม่ถ้วนมุดทะลวงพลิกม้วนผืนปฐพี ทำให้พื้นดินแตกร้าวเป็นแนวยาว ยอดเขาที่อยู่ไกลๆ ก็ถล่มลงมาอย่างต่อเนื่อง

เสียงครืนดังออกมาจากป่ารอบๆ ต้นสิบลำไส้ ต้นไม้ล้มลงทีละต้น พื้นดินแตกระแหงเป็นกระบิ รากที่เป็นของต้นเซียนสิบลำไส้ ดีดผึงออกมาจากใต้ดินอย่างต่อเนื่อง

เสียงครืนครัน ดังก้องจนหูแทบดับ

บริเวณที่โดนผลกระทบไม่ใช่แค่ป่าของเซียนแท้สิบลำไส้เท่านั้น ยังมีสามสิบหกนครรัฐที่อยู่รอบๆ ด้วย

สำหรับที่นี่แล้ว เป็นภัยพิบัติที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

และผู้บำเพ็ญเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์แต่ละคนในนครรัฐหน้าเปลี่ยนสี พรั่นพรึงถึงขีดสุด แต่ไม่กล้าเข้าไปขวางรวมถึงเข้าใกล้แม้แต่น้อย

ไม่กล้าขัดขวาง เพราะตัวตนเผ่าฟ้าทมิฬ

ไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะภายใต้รอยแยกเบิกฟ้า ขณะที่ฝ่ามือวิถีสวรรค์ไร้เทียมทานยื่นมา คนนอกไม่อาจเข้าใกล้ได้เลยแม้แต่น้อย ส่วนกฎเกณฑ์ฟ้าดินที่นี่ยิ่งโกลาหล

ฟ้าแลบแปลบปลาบฟาดผ่า ฝนกรดเทลงมาทั่วระหองระแหง หมอกพิษหลายกลุ่มซ่านกำจาย กระแสอัสนีปะทุเป็นวงกว้าง

แผ่นดินสั่นภูเขาคลอน ลมฟ้าครืนครัน

เจ้ารัฐยอดฟ้ารวมถึงโจวสิงอู และองครักษ์ชุดดำอีกนับร้อย เวลานี้ล้วนสีหน้าเปลี่ยนไป หวาดกลัวตื่นตระหนก ตอนนี้กระทั่งในใจเจ้ารัฐยอดฟ้าสั่นคลอนไปหมด

“หรือว่าคนผู้นั้นจะเป็นบุตรเทวะฟ้าทมิฬจริงๆ!”

ภาพนี้น่าตกตะลึงเกินกว่าที่ได้ยินมา ราวมีเพียงตัวตนบุตรเทวะฟ้าทมิฬนี้เท่านั้น ที่พอเป็นไปได้

โจวสิงอูก็ใจสั่นสะท้าน ไม่อยากเชื่อ สายตาหลินหย่วนตงข้างๆ ร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ราวกับหากบุตรเทวะมาเยือนแล้วให้เขาควักตะเกียงชีวิตออกมา เขาไม่มีทางจะโกรธแค้นเหมือนก่อนหน้านี้แน่ ทั้งยังยินยอมพร้อมใจด้วย

การเปลี่ยนแปลงทางด้านอารมณ์เป็นเพียงด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งคิดว่าผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นบุตรเทวะเช่นนี้ต้องการตะเกียงชีวิตเขา คงไม่มีวันทำร้ายตนแน่นอน ถึงอย่างไร…ก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่เชียวนะ

ความแปรปรวนของฟ้าดิน ยังคงต่อเนื่อง ยังคงรุนแรง

ไม่ใช่แค่ที่แห่งนี้เท่านั้น ตอนนี้ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ แปรปรวนรุนแรงมหาศาล เหล่าชนรุ่นหลังของเผ่าเซียนพิบัติที่กระจายอยู่ในเขตปกครองต่างๆ โลหิตในร่างกายพวกเขาเริ่มเดือดพล่าน พากันคุกเข่าคารวะไปทางทิศของเซียนแท้สิบลำไส้ในที่ที่แตกต่างกัน

ขณะเดียวกัน บนท้องฟ้า ท่ามกลางเสียงครืนครันก้องฟ้าเป็นระลอก จากการที่ผืนดินถล่มทยายลงมา จากการที่ดินนับไม่ถ้วนโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้าดุจสายฝน ในที่สุดฝ่ามือวิถีสวรรค์ก็ถอนรากนับไม่ถ้วนของของเซียนแท้สิบลำไส้ออกมา

ขณะที่ผืนแผ่นดินระเบิดออกมาในตอนท้าย ต้นเซียนแท้สิบลำไส้หลุดออกจากพื้นดิน ลอยขึ้นกลางอากาศ

มองไกลๆ รากนับไม่ถ้วนพันสลับกันซับซ้อน มีทั้งหนาทั้งบาง พันเกี่ยวกันจนดูเหมือนตาข่ายที่แปรมาจากกฎเกณฑ์ฟ้าดิน ทุกเส้นในนั้น ราวกับแฝงท่วงทำนองเต๋าเอาไว้

ลอยอยู่กลางอากาศ จุดที่เข้าใกล้ปลายขอบท้องฟ้า บนกิ่งหนึ่งของต้นสิบลำไส้ ชิงชิวจับกิ่งไม้ข้างตัวไว้แน่น ในใจราวกับมีอัสนีนับล้านกระหน่ำฟาด

ต่อให้ทั้งหมดจนถึงตอนนี้ นางในฐานะผู้ประสบด้วยตนเอง ก็ยังรู้สึกว่าน่าเหลือเชื่อ ความพรั่นพรึงในใจหอบม้วนโหมฟ้าเช่นกัน

ส่วนหนิงเหยียนก็อึ้งไปแล้ว ตอนนี้ห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศ ในใจก็มีคลื่นโหมซัดกระหน่ำไม่รู้จบ

หลังจากพฤติกรรมกรีดท้องควักลำไส้ของเขาก่อนหน้านี้ล้มเหลว คว้ากิ่งไม้ไม่ได้ ปลิวจากต้นสิบลำไส้

แต่นายกองจับเส้นเถาวัลย์ที่ท้องเขาไว้ตลอดตั้งแต่ต้น จึงยังไม่ร่วงลงไป แต่ว่าแกว่งไปแกว่งมาอยู่กลางอากาศแทน

ส่วนสวี่ชิง ตอนนี้ก็ตกตะลึงไม่รู้จบ เขาคว้ากิ่งไม้ข้างตัวไว้ตามสัญชาตญาณ ร่างกายก็แกว่งไปตามต้นสิบลำไส้อย่างแรง ส่วนนายกองที่เงยหน้ามองฟ้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในหัวสมองก็ปรากฏคลื่นยักษ์โหมซัด

เขารู้ว่าทุกครั้งที่ออกมาข้างนอกกับนายกอง เรื่องที่ทำทั้งหมดไม่ใช่เรื่องเล็ก

เช่นที่เกาะเงือก อีกฝ่ายหอบร่างที่เหลืออยู่ครึ่งเดียวเข้าไปกัดชิ้นเนื้อของจวีอิง เช่นในเผ่าสิงซากสมุทร อีกฝ่ายทุ่มกำลังทั้งหมดเข้าไปสูดรับ ก่อนที่จะออกมาก็ยังกัดไปอีกคำหนึ่ง

ไหนจะที่เขาไตรวิญญาณสะกดมรรคา…

ทุกครั้งล้วนเป็นการใหญ่ ทว่าเมื่อเทียบกับครั้งนี้ สวี่ชิงรู้สึกว่าเรื่องพวกนั้นเป็นเพียงเรื่องเล็ก เทียบไม่ได้แม้แต่น้อย

‘กลายเป็นบิดาของวิถีสวรรค์!’

ขณะที่ในใจสวี่ชิงมีคลื่นโหมกระหน่ำซัดอย่างรุนแรง ฝ่ามือใหญ่วิถีสวรรค์ในรอยแตกบนท้องฟ้า ก็ดึงส่วนปลายของต้นสิบลำไส้เข้าไปในร่องแตก ยัดเข้าไปในท้อง ผสานเข้าไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นมือใหญ่ก็คลายออก และคว้ากิ่งไม้ด้านล่างอย่างรวดเร็ว

เสียงครืนครัน ต้นสิบลำไส้สั่นไหวอย่างรุนแรง ฝ่ามือวิถีสวรรค์จับต้นสิบลำไส้อีกครั้งและยกขึ้น ใส่เข้าไปในท้องต่อ

และจากการต้นสิบลำไส้ผสานกับท้องของมัน ต้นสิบลำไส้ก็เปล่งแสงเจิดจ้า เริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนนุ่ม ราวกับจะเปลี่ยนจากสภาพต้นไม้กลายเป็นลำไส้ขึ้นมา

ขณะเดียวกัน นายกองทางนั้นก็หัวเราะลั่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน