ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 474

บทที่ 474 การเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหลายพันปี! [ภาค 6 ฟ้ากระจ่าง]

……….

ผืนฟ้ามืดสนิทไปทั้งผืน

มีเพียงสายอัสนีเป็นทางๆ ที่ปรากฏขึ้นท่ามกลางเสียงสายอัสนีบาตก้องระรัวที่ฉีกผืนฟ้ามืดมิดขาดสะบั้น

น้ำฝนเย็นเยียบกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เปียกปอนพื้นดินในเขตปกครองผนึกสมุทร

สวี่ชิงมองไปทางเมืองหลวงเขตปกครองอย่างอึ้งตะลึง ในใจเกิดคลื่นยักษ์โหมซัด

‘เจ้าเขตปกครอง แตกดับ…’

สำหรับเจ้าเขตปกครอง สวี่ชิงแค่เคยได้พบในวังครองกระบี่บ้างไม่กี่ครั้งเท่านั้น ไม่ได้พูดคุยใดๆ ส่วนมากล้วนฟังเรื่องของเขามาจากปากคนอื่น

แต่เขารู้ เมืองหลวงเขตปกครองตอนนี้ยังบริบูรณ์ได้ ไม่ถูกเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ใช้วิธีต่างๆ กลืนกินและแบ่งแยก จุดนี้เป็นคุณูปการอันใหญ่หลวงของเจ้าเขตปกครองทุกรุ่น

เจ้าเขตปกครองรุ่นนี้ปกครองเขตปกครองผนึกสมุทรมาแปดร้อยปี แม้จะไม่มีคุณงามความชอบบุกเบิกดินแดน แต่รักษาสมดุลทั้งภายในและภายนอก ระมัดระวังจริงจังรอบคอบ ทำให้เขตปกครองผนึกสมุทรยังอยู่ในอำนาจการดูแลของเผ่ามนุษย์ ยังอยู่ครบสิบสามมณฑล เรื่องนี้มีให้เห็นไม่มากนัก ในขณะที่เขตปกครองอื่นๆ ที่เหลือทั้งหกที่ค่อยๆ เสียดินแดนไปทีละนิดๆ ในพันปีที่ผ่านมา

แต่ในวันนี้ ชายชราคนนี้ แตกดับแล้ว

สวี่ชิงไม่รู้รายละเอียด และไม่รู้ว่าในเมืองหลวงเขตปกครองเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้ขณะที่อารมณ์เกิดระลอกคลื่นก็นึกถึงจื่อเสวียนและพวกข่งเสียงหลง

เขาจึงรีบนำกระบี่อาญาสิทธิ์และแผ่นหยกสื่อเสียงออกมา แต่ยังไม่ทันได้ถาม กระบี่อาญาสิทธิ์และแผ่นหยกก็สั่นอย่างรุนแรงพร้อมกัน ข้อความนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมาจากในนั้น

‘สวี่ชิง เจ้าอยู่กรมราชทัณฑ์หรือไม่! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง!!’

‘สวี่ชิง เจ้าเขตปกครองแตกดับ ไม่มีสัญญาณใดๆ ทั้งสิ้น จู่ๆ แตกดับ กะทันหันมาก!’

‘สวี่ชิงเจ้าอยู่ที่ใด กรมราชทัณฑ์ถล่ม!!’

“น’กโทษนับไม่ถ้วนหลบหนี เมืองหลวงเขตปกครองวุ่นวายปั่นป่วนไปหมดแล้ว!’

ข้อความเหล่านี้ในพริบตาที่สวี่ชิงผสานประสาทสัมผัสรับรู้เข้าไปในกระบี่อาญาสิทธิ์และแผ่นหยกก็ผุดขึ้นมาอย่างชัดเจนในสมอง ในนั้นมีข้อความสื่อเสียงของข่งเสียงหลงและพวกซานเหอจื่อ และยังมีผู้ครองกระบี่ รวมไปถึงพลทหารกรมราชทัณฑ์บางคนที่สวี่ชิงรู้จัก

สวี่ชิงร่างสะท้านเฮือก ความสั่นสะท้านจากก้นบึ้งหัวใจแผ่ซ่านมาทั้งร่างอย่างรวดเร็วในเสี้ยวเวลานี้ สุดท้ายก็แปรเปลี่ยนเป็นสายฟ้าฟาดมาในสมอง

‘กรมราชทัณฑ์ถล่มหรือ’ ในใจสวี่ชิงเกิดคลื่นยักษ์ซัดกระหน่ำ ค่อนข้างยากจะเชื่อ ถือกระบี่อาญาสิทธิ์ถามข่งเสียงหลงทันที

หลังจากที่ได้รับการตอบกลับจากสวี่ชิง เสียงของข่งเสียงหลงก็แฝงไว้ด้วยความโศกเศร้าโกรธแค้น เอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว

“สวี่ชิง กรมราชทัณฑ์ระเบิด! ตอนนี้นักโทษกำลังหลบหนี จำนวนมากมายนัก เขตติง เขตปิ่ง เขตอี่…เจ้าวังกับรองเจ้าวังยังมีภารกิจ กำลังอาศัยของวิเศษเวทต้องห้ามของเขตปกครองและร่างแยกเทพเจ้าที่ขังในกรมราชทัณฑ์ต่อสู้ศึก”

สวี่ชิงกำลังจะถามต่อ แต่ในแผ่นหยกสื่อเสียงข้างๆ มีเสียงสั่นเทาของจื่อเสวียนดังมา

“สวี่ชิง เจ้า…เจ้าอยู่ที่ใด ปลอดภัยใช่หรือไม่…ข้าอยู่กรมราชทัณฑ์ทางนี้ หาเจ้าไม่เจอ…”

เสียงของจื่อเสวียนสั่นเทา เมื่อสวี่ชิงได้ยินก็ตอบกลับทันที หลังจากรู้ว่าสวี่ชิงปลอดภัยดี จื่อเสวียนก็โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด กำลังจากถามต่อ แต่สวี่ชิงทางนี้จิตใจกำลังว้าวุ่น หลังจากคุยอย่างเร่งร้อนไม่กี่ประโยคก็สื่อเสียงหาข่งเสียงหลงทันที

“พี่ข่ง ตอนนี้…” สวี่ชิงสื่อเสียงยังไม่ทันจบ เสียงของข่งเสียงหลงก็ดังมาอย่างร้อนใจ

‘สวี่ชิง หากเจ้าไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวงเขตปกครองก็รีบหาที่ซ่อนเลย อย่าเพิ่งกลับมา รอสักช่วงหนึ่งค่อยกลับมา

‘นักโทษกรมราชทัณฑ์จำนวนมากหนีไปแล้ว เจ้าเป็นพลทหาร อยู่ระหว่างทางอันตรายมาก นอกจากนี้…เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!

‘เมื่อครู่เพิ่งได้รับข่าวมา ชายแดนเขตปกครองผนึกสมุทรมีกองทัพเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้น นี่เป็นเรื่องวางแผนเอาไว้แล้ว! สวี่ชิง สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!’

ข่งเสียงหลงเสียงร้อนรน ในยามที่พูดถึงตอนสุดท้ายก็ฉายความมั่นใจ

ระลอกคลื่นในใจสวี่ชิงซัดเป็นระลอกขึ้นลงไม่หยุด เรื่องนี้เกิดขึ้นเร็วเหลือเกิน เขาทำได้เพียงทำจิตใจให้สงบอย่างรวดเร็ว สูดลมหายใจลึก ไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น เพียงไหววูบก็ตรงไปที่พื้นดิน ดำลงไปใต้ดิน อำพรางกลิ่นอาย

เขารู้ดีว่าตำแหน่งที่ตัวเองอยู่ไม่ได้ไกลจากเมืองหลวงเขตปกครองมากนัก ด้วยพลังบำเพ็ญของเขาเพียงครึ่งชั่วยามก็ไปถึง เช่นนั้นสำหรับนักโทษกรมราชทัณฑ์มาถึงที่นี่ก็ไม่มีทางช้าไปเท่าใดนัก

แม้นักโทษที่คุมขังในกรมราชทัณฑ์ส่วนมากจะอ่อนแอ แต่พวกที่อยู่ในเขตปิ่งพวกนั้นทันทีที่กลับไปยังแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ไม่มีวิถีสวรรค์ของโลกใบเล็กควบคุม กำลังรบของพวกเขาก็จะกลับมาแข็งแกร่งอย่างที่ควรจะเป็นทันที

ดังนั้นสิ่งที่ข่งเสียงหลงพูดมาไม่ผิด ตนจะต้องแอบซ่อนก่อน รอผ่านไปสักช่วงหนึ่งเมื่อทุกอย่างมั่นคงค่อยกลับ นี่ถึงจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง

‘เขตปกครองผนึกสมุทรจะเกิดจลาจลแล้ว’ ที่จุดลึกใต้ดิน ในดวงตาสวี่ชิงค่อยๆ ฉายความเฉียบคม

จวบจนนานหลังจากนั้น เขาเอาแผ่นหยกออกมา สื่อเสียงบอกชายชราเจ้าของโรงเตี๊ยมถนนทองผุดเกี่ยวกับที่นี่ก่อน ให้เขาบอกให้เผ่าต้นไม้วิญญาณระมัดระวังทำการป้องกัน จากนั้นก็สื่อเสียงหานายกอง

แต่นายกองทางนั้นก็ยังคงไม่ตอบกลับเช่นเดิม

สวี่ชิงขมวดคิ้ว หลังจากขบคิดครู่หนึ่งก็สื่อเสียงหาชิงชิว ก็ไม่มีการตอบกลับเช่นกัน

สวี่ชิงถอนหายใจ เก็บแผ่นหยกลงไป นั่งขัดสมาธิสงบระลอกคลื่นขึ้นลงในใจ

เวลาหมุนผ่าน หนึ่งวันผ่านไป

กระบี่อาญาสิทธิ์ของสวี่ชิงสั่นอย่างรุนแรง เสียงเหนื่อยล้าของเจ้าวังดังมาจากในนั้น

‘ในพื้นที่เมืองหลวงเขตปกครอง ผู้ครองกระบี่ที่อยู่ข้างนอกทุกคน ทันทีที่ได้รับประกาศนี้ให้รีบกลับมาโดยเร็ว กำหนดระยะเวลาคือคืนนี้ยามจื่อ!

‘ประกาศแจ้งพวกเจ้าสามเรื่อง

‘หนึ่ง เจ้าเขตปกครองแตกดับ

‘สอง นักโทษกรมราชทัณฑ์แหกคุก ระหว่างพวกเจ้าเดินทางกลับสามารถใช้วิธีทุกอย่างปกป้องความปลอดภัยของตัวเอง

‘สาม เผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์รุกรานเขตปกครองผนึกสมุทร กองทัพประชิดมา จากรายงาน จักรพรรดิบรรพชนเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์ตื่นขึ้น ออกคำสั่งทั้งเผ่าให้ทำสงคราม

‘ผู้ครองกระบี่ทั้งหลาย…สงครามมาถึงแล้ว’

สวี่ชิงเก็บกระบี่อาญาสิทธิ์ลงไปเงียบๆ ก้มหน้าจัดระเบียบถุงเก็บของ สัมผัสสภาวะของตัวเองเล็กน้อย ในดวงตาปรากฏความดุดัน เพียงไหววูบก็ทะลุออกมาจากผืนดิน ลอยขึ้นไปบนฟ้า

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง ท้องฟ้าไม่เหมือนกับเมื่อวาน จะเห็นบนท้องฟ้าทั้งผืนปกคลุมไปด้วยตาข่ายขนาดมหึมาผืนหนึ่ง

ตาข่ายนี้ทอแสงวาวแววเจิดจ้า ปกคลุมไปทั่วผืนฟ้า ครอบคลุมพื้นที่สุดลูกหูลูกตา

พลังอำนาจกดดันเป็นระลอกๆ แผ่ออกมาจากตาข่ายผลึกแก้ว แทบจะในพริบตาที่สวี่ชิงปรากฏตัวขึ้น ตาข่ายบนท้องฟ้ากะพริบแสงเล็กน้อย คล้ายว่าบันทึกข้อมูลของเขา

สวี่ชิงคล้ายครุ่นคิด เหาะเหินไปทางเมืองหลวงเขตปกครองอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางการระมัดระวังและเตรียมตัวป้องกันของเขามากขึ้นมาอีกหลายส่วน จวบจนเมื่อใกล้จะถึงเมืองหลวงเขตปกครอง เขาก็ได้รับเสียงสื่อเสียงจากข่งเสียงหลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน