ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 485

บทที่ 485 มรรคาก่อกำเนิดวิหคทองควบคู่แสงอรุณ (2)

……….

ขณะที่ใจของสวี่ชิงคลื่นโหมกระหน่ำซัด นิ้วเทพเจ้าที่กลับมาก็ตวัด ฉับพลันเผ่าควันขจรกี่กำลังกรีดร้องระงมนับพันก็พุ่งมาหาสวี่ชิง ผสานเข้าไปในเลือดเนื้อซากดวงอาทิตย์รอบๆ ตัวเขา

ทันใดนั้น เผ่าควันขจรเหล่านี้ก็กลายเป็นของบำรุง ถูกเลือดเนื้อซากดวงอาทิตย์สูดรับสลายไปอย่างรวดเร็ว เข้ามาบำรุงสวี่ชิง

ส่วนแสงรุ่งอรุณที่เป็นเหมือนดั่งสมบัติสายนั้น ด้วยการดีดของนิ้วมือเทพเจ้า ก็พุ่งตรงมาหาสวี่ชิง…

สวี่ชิงเงียบนิ่ง

แสงนี้พลันเข้าประชิด หายเข้าไปในเลือดเนื้อรอบตัวเขา พริบตาต่อมาก็ถูกวิหคทองสูดเข้าไป ปะทุขึ้นมาในร่างของมันต่อเนื่อง กลายเป็นแสงเจ็ดสีสาดส่องไปรอบๆ จากเลือดเนื้อดวงอาทิตย์

มองไกลๆ ซากดวงอาทิตย์ในตอนนี้ราวกับจะฟื้นคืนชีพขึ้นมา

ระลอกคลื่นที่แข็งแกร่งแผ่ออกมาจากด้านในเป็นระลอก ครืนครันโอบล้อมไปรอบทิศ ของบำรุงที่มาจากเผ่าควันขจรนับพันก็เพิ่มความมีชีวิตให้กับเลือดเนื้อไวขึ้น

หางวิหคทองของสวี่ชิงเพิ่มไปจนถึงเก้าสิบเก้าหางแล้ว

หางที่หนึ่งร้อยกำลังงอกออกมาอย่างรวดเร็ว และพลังบำเพ็ญของสวี่ชิงก็เพิ่มมากขึ้นในพริบตานี้ กลิ่นอายของปราณก่อกำเนิดวูบหนึ่ง ก่อตัวขึ้นมาไม่หยุดบนตัววิหคทอง

และขณะเดียวกัน นิ้วเทพเจ้าก็ส่งเสียงอื้ออึงออกมา หลังจากกวาดจิตเทพไปบนเลือดเนื้อดวงอาทิตย์ องค์ท่านก็ไม่สนใจวิหคทองที่ยกระดับขึ้นของสวี่ชิง พุ่งตรงไปยังชายชราเผ่าจิตรกรรมรม จิ้มหน้าผากเขา

ประสาทสัมผัสเทพระเบิดออกมาจากภายใน ราวกับองค์ท่านทนไม่ไหวแล้ว ความบ้าคลั่งกับจิตสังหารนั้น แทบจะคุมไว้ไม่อยู่ ราวกับว่าถ้ายังวาดร่างกายไม่ได้อีก ไฟพิโรธของเขาจะระเบิดราบพณาสูรในพริบตา

ชายชราเผ่าจิตรกรรมสั่นเทา สัมผัสได้ถึงความตายที่ใกล้เข้ามา เอ่ยด้วยเสียงดังลั่น

“ไม่มีปัญหาแล้วนายท่านผู้ถูกเลือก ข้าน้อยจะวาดร่างกายให้ท่านเดี๋ยวนี้!”

ระหว่างที่พูด ชายชราเผ่าจิตรกรรมก็รีบล้วงพู่กันออกมา จรดลงไปยังเลือดเนื้อซากดวงอาทิตย์ที่สวี่ชิงอยู่ ฉับพลันเลือดลมวูบหนึ่งก็แผ่ออกมาจากในเลือดเนื้อ มารวมอยู่ที่ปลายพู่กัน ราวกับกลายเป็นสีและน้ำหมึก หลังจากเขาแตะไปหลายครั้ง ก็รีบวาดร่างข้างๆ อย่างรวดเร็ว

เมื่อสังเกตเห็นภาพนี้ ความเดือดดาลของนิ้วเทพเจ้าก็สงบลงมาบ้าง แผ่ความปรารถนาที่รุนแรงออกมา ไม่สนใจรอบๆ อีก จิตเทพทั้งหมดจดจ่ออยู่กับโครงร่างที่ชายชราเผ่าจิตรกรรมรมวาด

“นายท่านผู้ถูกเลือก ท่านสามารถผสานจิตเทพเข้าไปได้ ขณะที่ข้าวาด ค่อยๆ ผสานเข้าไปกับร่างกายนี้ตั้งแต่ช่วงเริ่ม นี่คือวิธีการที่ข้าคิดไว้ให้กับท่านผู้ถูกเลือกโดยเฉพาะในช่วงนี้เลย เพิ่มโอกาสความสำเร็จได้มหาศาล ลดการต่อต้าน”

ชายชราเผ่าจิตรกรรมเอ่ยอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าเพราะใช้พลังในการวาดไปมาก หรือว่าเพราะเพื่อแสดงความพยายามของตนออกมาเต็มที่ ร่างของมันเวลานี้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง ไม่ได้ดูสง่างามเหมือนแต่ก่อน แต่ดวงตาเผยประกายบ้าคลั่ง ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เผยร่างจริงออกมา

นิ้วมือเทพเจ้าผสานจิตเทพเข้าไปในโครงร่างกายทันที จากการวาดภาพของชายชราเผ่าจิตรกรรม ขณะที่ผสานลึกซึ้งมากขึ้นทุกที ร่างกายก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

เมื่อเห็นภาพนี้ ใจสวี่ชิงร้อนรนมาก เขารู้ว่าเวลาเหลือไม่มากแล้ว เมื่อชายชราเผ่าจิตรกรรมวาดร่างกายเสร็จ ผลลัพธ์หลังจากนี้จะควบคุมไม่ได้อย่างสมบูรณ์

โดยเฉพาะที่เขาไม่เชื่อชายชราเผ่าจิตรกรรมคนนั้นเลย การร่วมมือของอีกฝ่ายก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเจตนาให้เป็นเช่นนี้ ตอนนี้แม้จะยังไม่รู้รายละเอียด แต่สุดท้ายก็เป็นเจตนาร้าย

‘ต้องยกระดับวิหคทองให้เสร็จสิ้นก่อนที่ตาเฒ่าคนนี้จะวาดเสร็จ…’ สวี่ชิงกัดฟัน ตรวจสอบหางวิหคทองที่หนึ่งร้อยของตน

หางสุดท้ายนี้สำคัญมากที่สุด เวลานี้ความเร็วในการก่อร่างไม่เร็วนัก ปัจจุบันงอกเงยมาแล้วครึ่งหนึ่ง

‘ต้องเร็วอีกหน่อย!’ สวี่ชิงคำรามในใจ

วิหคทองก็สัมผัสได้ถึงความร้อนรนของสวี่ชิง ขณะเดียวกันก็ร้อนรนด้วยเช่นกัน สูดรับเลือดเนื้อซากดวงอาทิตย์อย่างบ้าคลั่ง และกลืนกินเผ่าควันขจรที่สลายไปจนหมดแล้วนั่นอย่างรวดเร็ว

หนึ่งก้านธูปผ่านไปเช่นนี้

ภาพที่นี่ มองไกลๆ แปลกประหลาดมาก

ชายชราหัวกระเซอะกระเซิงเต็มไปด้วยรอยกัดทึ้งไปทั้งตัวคนหนึ่ง กำลังวาดรูปอย่างบ้าคลั่ง สิ่งที่เขาวาดคือร่างกายที่สูงใหญ่นับร้อยจั้ง

ปัจจุบันร่างกายนี้วาดโครงกระดูกเสร็จแล้ว เลือดเนื้อกำลังก่อตัว ดูแล้วประหลาดอย่างมาก น่าขนพองสยองเกล้า

ยิ่งแผ่คลื่นพลังของดวงตะวันออกมา โดยเฉพาะจากการผสานเข้าไปของจิตเทพของนิ้วเทพเจ้า ก็มีพลานุภาพเทพแผ่ซ่านออกมา เจตจำนงแห่งการคืนชีพโถมขึ้นฟ้า

ซากดวงอาทิตย์ที่ไกลๆ สวี่ชิงหลับตาลง ไม่ขยับเขยื้อน แต่เลือดเนื้อดวงตะวันที่เขาอยู่ กลับห่อเหี่ยวเป็นวงกว้าง

การห่อเหี่ยวเช่นนี้ ด้านหนึ่งคือการสูดรับของสวี่ชิง อีกด้านหนึ่งคือชายชราเผ่าจิตรกรรมใช้การวาดภาพ

ยิ่งไกลออกไป สิงโตหินแบกเจ้าศีรษะ กำลังเคลื่อนตัวออกห่างอย่างระมัดระวัง ไม่นานก็ชนกับผนึกต้องห้าม พุ่งออกไปไม่ได้ ใจก็หวาดผวา

“สองคนนี้ไม่ยอมกันเลย นี่มันจังหวะการโยนความผิดของแต่ละคนให้กับอีกฝ่ายนี่ ข้าเห็นแล้ว…ให้ตายเถอะ น่ากลัวเหลือเกิน ข้าตาจะบอดแล้ว!”

ขณะที่ดวงตาเจ้าศีรษะเผยประกายประหลาด ใช้ความสามารถของตนมองดูว่าอนาคตเป็นอย่างไร แต่แค่มอง มันก็ร้องโอดโอยขึ้นมาในใจ

“ตายหมดแล้ว ตายกันหมด…” เจ้าศีรษะจะร้องไห้อยู่รอมร่อ มันรู้สึกว่าทำไมตนถึงดวงซวยเช่นนี้ กระทั่งตอนที่เริ่มคิดถึงกรมราชทัณฑ์ขึ้นมา วิหคทองของสวี่ชิงทางนั้น ในที่สุดหางที่หนึ่งร้อยก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์

พริบตานั้น วิหคทองลิงโลดขึ้นมา คิดจะแผ่เปลวเพลิง จะสยายปีก อยากพุ่งขึ้นฟากฟ้าร้องคำราม แต่ถูกสวี่ชิงสะกดเอาไว้ทันที!

ราวกับถูกบีบคอไว้แน่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน