ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 488

บทที่ 488 องค์ท่านไม่อยากยึดครองร่างแล้ว…

……….

ในหุบเหวสมุทรเงียบสงัด

ที่นี่ห่างไกลจากส่วนลึกของมณฑลรุ่งอรุณ น้อยคนนักที่จะมาที่นี่ ผนวกกับนิ้วเทพเจ้าออกไล่ล่าผู้บำเพ็ญไปทั่วเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับความมีชีวิตของซากดวงอาทิตย์ ในบริเวณกว้างรอบนี้ๆ จึงร้างคนนานแล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการระเบิดของซากดวงอาทิตย์หรือตัวตนของนิ้วเทพเจ้าที่ทำให้ไอพลังประหลาดที่นี่เข้มข้นขึ้นมหาศาล กระทั่งมีเค้าลางจะเปลี่ยนเป็นพื้นที่ต้องห้าม

ต่อให้เป็นเจ้าศีรษะกับสิงโตหิน ก็ฟื้นฟูเชื่องช้ามากท่ามกลางระลอกคลื่นของนิ้วเทพเจ้า ตอนนี้ยังอยู่ในสภาพเนื้อชุ่มเลือดยังไม่ฟื้นคืนชีพ

ส่วนภาพที่ชายชราเผ่าจิตรกรรมรมอยู่ในบ้านที่เคยมีสี่รุ่น ตอนนี้ก็เหลือไม่ถึงห้าคน

การกลืนกิน ยังดำเนินต่อ

ดังนั้น ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ในภูเขาเนื้อชุ่มเลือดกำลังเกิดเรื่องที่แปลกประหลาดสุดๆ อยู่

ภูเขาเนื้อชุ่มเลือดที่แปรมาจากนิ้วเทพเจ้า กำลังขยุกขยิกรัวเร็ว สวี่ชิงที่หายไปก็อยู่ในภูเขาเนื้อชุ่มเลือดนี้

นอกร่างเขาเป็นเนื้อชุ่มเลือดของนิ้วเทพเจ้า ตอนนี้กำลังไหลเวียนตามร่างกายแทรกซึมเข้ามาด้านในอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดที่รุนแรงปะทุขึ้นมาทั่วร่างสวี่ชิงราวกับกระแสน้ำขึ้น

ความรู้สึกเหมือนถูกแทงทั้งเป็น ราวกับถูกสับเป็นชิ้นๆ

ร่างสวี่ชิงสั่นเทิ้มต่อเนื่อง แต่ไม่ว่าเขาจะต้านทานอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ สกัดกั้นการแทรกซึมเข้ามาจากนอกร่างกายไม่ได้ เวลาไหลผ่านไป ภูเขาเนื้อชุ่มเลือดที่ปกคลุมตัวสวี่ชิงเริ่มหดเล็กลงช้าๆ

หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ภูเขาเนื้อชุ่มเลือดก็สลายหายไปกว่าครึ่ง เผยโครงร่างสวี่ชิงที่อยู่ด้านในออกมา สีหน้าของเขาบิดเบี้ยว ความเจ็บปวดมหาศาลเผยออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน

และตอนนี้ การแทรกซึมของภูเขาเนื้อชุ่มเลือดยังไม่จบเท่านี้ ส่วนที่เหลือเริ่มขยุกขยิกรัวเร็ว แทรกซอนเข้าไปในรูขุมขนทั่วร่างสวี่ชิงอย่างบ้าคลั่ง

สุดท้ายก็ผ่านไปหนึ่งก้านธูป ร่างของสวี่ชิงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ภูเขาเนื้อชุ่มเลือดนับสิบจั้งเวลานี้เหลือแค่เส้นเล็กๆ และกลายเป็นสายใยนับไม่ถ้วน ขยุกขยิกแทรกซอนเข้าไปกลางหน้าผากสวี่ชิงช้าๆ

สวี่ชิงไม่ขยับเขยื้อน ท่าทางเจ็บปวดจนตัวแข็ง สูญเสียประสาทสัมผัสโลกภายนอกทั้งหมดไป เนื้อชุ่มเลือดนิ้วเทพเจ้าแทรกเข้าไปในร่างของเขาถูกอย่างสมบูรณ์ อีกฝ่ายกลายเป็นสายใยเนื้อชุ่มเลือดนับไม่ถ้วน สอดเกี่ยวเข้าไปทั่วร่างสวี่ชิง

ในเส้นลมปราณของเขา ในเลือดเนื้อของเขา ในกระดูกของเขา สายใยเนื้อชุ่มเลือดเหล่านี้อยู่ทุกที่ พวกมันเชื่อมกัน แผ่ไอพลังประหลาดที่น่ากลัวออกมา จะเปลี่ยนแปลงร่างกายสวี่ชิงอย่างต่อเนื่อง พยายามสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับการมีอยู่ของพวกมัน

แม้ผลึกวารีสีม่วงในหน้าอกสวี่ชิงจะยังแผ่แสงสีม่วงออกมา แต่หน้าที่ของแสงนี้คือทำให้ร่างกายของเขาฟื้นฟูอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ต่อต้านการปรับเปลี่ยนของเนื้อชุ่มเลือดเทพเจ้า

กระทั่งในบางระดับ พลังการฟื้นฟูของมันยังทำให้การปรับเปลี่ยนของนิ้วมือเทพเจ้าราบรื่นขึ้นเล็กน้อยด้วย

ไม่ว่าจะทำลายอย่างไรก็ถูกมันฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็ว

ดังนั้น สายใยเนื้อชุ่มเลือดเหล่านั้นที่แปรมาจากนิ้วมือเทพเจ้าจึงไม่สนใจผลึกวารีสีม่วง และระหว่างที่แผ่ลามไปไม่หยุด รูปร่างภายนอกของสวี่ชิงก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเล็กน้อย

ติ่งเนื้อหลายติ่งที่งอกออกมาจากร่างกายเขา แผ่ยืดกระจายไปทั่วยาวขึ้นเรื่อยๆ แกว่งไปมา

ภาพนี้แปลกประหลาดมาก และที่ประหลาดยิ่งกว่าก็คือหลังจากติ่งเนื้อเหล่านี้งอกยาวออกมา ก็ถักทอนอกร่างกายสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน เส้นลมปราณและเส้นเลือดแต่ละเส้น ก็ถูกสายใยเนื้อชุ่มเลือดเหล่านี้ถักทอ ขั้นตอนของมันเหมือนกับตอนที่ชายชราเผ่าจิตรกรรมวาดรูปไม่ผิดเพี้ยน

เหมือนว่าจากการสังเกตเมื่อครู่ นิ้วเทพเจ้าก็เรียนรู้การวาดแล้ว ตอนนี้ติ่งเนื้อทุกติ่งกลายพู่กัน ส่วนร่างกายคือสีสำหรับวาดเขียน

ติ่งเนื้อเหล่านี้ก็กำลังวาดโครงร่างกายสูงใหญ่นับร้อยจั้งร่างหนึ่งขึ้นช้าๆ เช่นนี้

เห็นได้ชัดว่านิ้วเทพเจ้านั่นจะใช้ร่างกายสวี่ชิงเป็นแก่นกลาง สร้างเปลือกขึ้นมาด้านนอก

เวลาไหลผ่านไป เปลือกนอกนี้เป็นวัตถุจริงขึ้นเรื่อยๆ มองเห็นกระดูกที่วาดเสร็จแล้วกำลังปกคลุมด้วยเลือดเนื้อ ขณะเดียวกันติ่งเนื้อนับไม่ถ้วนก็พุ่งรวมกันกลายเป็นแขนขา กางออกราวกับดอกไม้บาน จากนั้นก็พันเกี่ยวกันจนกลายเป็นลำคอ

ถัดมาคือศีรษะ เมื่อมองผ่านเปลือกนอกที่ค่อนข้างโปร่งก็จะเห็นติ่งเนื้องอกออกมาจากร่างสวี่ชิงมากขึ้น

จนท้ายที่สุด ติ่งเนื้อเหล่านี้ขยุกขยิกที่เหนือลำคอ สร้างศีรษะขึ้นมา

หูตาจมูกปากก็เริ่มปรากฏขึ้น ดูจากรูปร่างแล้ว เป็นสวี่ชิงไม่ผิดเพี้ยน

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม เปลือกนอกนี้ก็ถูกปั้นออกมาจนเสร็จ ส่วนร่างกายที่เปลือยเปล่า จุดโปร่งๆ แต่ละจุดก็เริ่มมีผิวหนังปรากฏขึ้นจากการขยุกขยิดของเนื้อชุ่มเลือด และสลายหายไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่รอยแยกสุดท้ายหายไป ร่างกายสูงสามร้อยกว่าจั้งที่สมบูรณ์แบบร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในหุบเหวสมุทร

ร่างกายสูงโปร่ง ไหล่กว้าง อกสามศอก กล้ามเนื้อที่ได้สัดส่วนแฝงพลังที่น่ากลัวเอาไว้ เข้ากับหน้าตาปีศาจนั่น ทำให้ร่างกายนี้เปี่ยมไปด้วยความชั่วร้ายขีดสุด

โดยเฉพาะเส้นผมของร่างกายนี้ไม่ใช่สีดำ แต่เป็นสีม่วง

เวลานี้เส้นผมสีม่วงปลิวสยาย ขณะที่ยิ่งแสดงความชั่วร้าย จากอำนาจเทพที่แผ่ออกไป เจตจำนงศักดิ์สิทธิ์วูบหนึ่งก็แผ่ออกมาจากร่างนี้ การผสานของพลังอำนาจ เพียงพอที่จะทำให้คนที่เห็นทั้งหมดอกสั่นขวัญแขวน

นี่คือร่างกายของเทพเจ้า!

เพียงแต่ตอนนี้นอกจากเส้นผมสีม่วงที่สยายไปตามลมของหุบเหวสมุทร ส่วนอื่นๆ กลับยังไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ กระทั่งยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ

เพราะองค์ท่านยังขาดจิตวิญญาณ

หลังจากนิ้วเทพเจ้าสร้างร่างกายที่เหมาะสมกับตน กำลังจะดำเนินการขั้นตอนสุดท้าย นั่นก็คือ…การยึดครองร่าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน