ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 500

บทที่ 500 ข้า กลับมาแล้ว! (2)

หากพ่อค้าคนหนึ่งจะพิสูจน์สินค้าของตนว่าเป็นของดี มีประสิทธิภาพหรือไม่ เช่นนั้นก็ต้องยอมรับและเชื่อมั่นกับผู้ซื้อ

หากพ่อค้าเดินไปแล้วบอกกับผู้ซื้อตรงๆ ผลลัพธ์จะแย่มาก แม้จะหยิบหลักฐานบาอย่างออกมา แต่ก็ใช่ว่าจะควบคุมผลลัพธ์ได้

แต่หากมีหนังสือรับรองที่ค่อนข้างมีน้ำหนัก การแนะนำที่มาจากปากต่อปากเช่นนี้ย่อมแตกต่างออกไป

นี่คือเหตุผลที่สวี่ชิงมาที่เสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะ และเป็นขั้นแรกของแผนการ

สำคัญมาก

ทว่าหากไม่สำเร็จจริงๆ สวี่ชิงก็ยังมีวิธีอื่น เพียงแต่ต้องอ้อมมากพอสมควร

และเป้าหมายสุดท้ายของเขาก็คือการเป็นพ่อค้า ซื้อขายแลกเปลี่ยนกับสามจิตเจ็ดวิญญาณเขาจักรพรรดิภูต

วิญญาณศัสตราเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะคือหนังสือรับรองของเขา

ดังนั้นหนึ่งก้านธูปต่อมา ตอนที่วิญญาณศัสตราเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะนำเรื่องนี้แจ้งสามจิตเจ็ดวิญญาณด้วยวิธีพิเศษ สวี่ชิงก็ออกจากที่นี่

บนท้องฟ้า เขายืนอยู่บนหัวขวาของชิงฉิน พุ่งทะยานไปยังเขาไตรวิญญาณสะกดมรรคา

จากการลงใต้ ลมหิมะค่อยๆ หายไป สีขาวบนแผ่นดินใหญ่ค่อยๆ จงหายไปกลายเป็นเขียวมรกต จนกระทั่งแม่น้ำบรรพกาลเร้นหมื่นเทพที่ยิ่งใหญ่สายหนึ่งสะท้อนในดวงตาสวี่ชิง ในใจเขาก็มีความทรงจำเก่าผุดขึ้นมา

สวี่ชิงคิดไม่ถึงว่าตนจากไปหลายปีแล้วจะกลับมาด้วยวิธีเช่นนี้ ขณะที่เงียบนิ่ง ชิงฉินก็ส่งเสียงแกว๊ก ดึงสวี่ชิงออกมาจากความทรงจำ

“ผู้อาวุโส ตอนนี้กวาดล้างเผ่าพันธุ์ลำบากนัก แต่ข้าจะหาโอกาสให้นะขอรับ” สวี่ชิงรีบร้อนเอ่ยขึ้น

ชิงฉินค่อนข้างผิดหวัง กระพือปีก จากการชี้นำของสวี่ชิง ก็พุ่งไปทางเขาไตรวิญญาณสะกดมรรคาอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วสูงสุดของมัน ไม่นานก็มองเห็นเขาไตรวิญญาณสะกดมรรคาอยู่ไกลๆ

ที่นี่กะโหลกดุจดั่งเขาคีรี โครงกระดูกดุจดั่งพนาลี หนังมนุษย์เชื่อมกับเป็นผืน เส้นผมแปรเปลี่ยนเป็นพรม สายลมพัดผมที่หยาบกร้าน ทำให้แผ่นดินใหญ่ปูด้วยสีดำ

มองจากบนท้องฟ้ายิ่งชัดเจน แต่ละภูเขาศพแต่ละทะเลเลือด นรกบนโลกมนุษย์ที่มีกลิ่นเหม็นคาวน่าสะอิดสะเอียน

แต่ก่อนนี้สวี่ชิงไม่เข้าใจ ขั้วอำนาจเช่นนี้ ทำไมโถงครองกระบี่ถึงอนุญาตพวกมันคงอยู่ได้ ทว่าตอนนี้เขาทราบดี จักรพรรดิภูตยังไม่ได้ตายไปอย่างแท้จริง ความสูงส่งของกายทิพย์ทำให้สามจิตเจ็ดวิญญาณเป็นอมตะ

สิ่งนี้ก็ทำให้พวกมันพิเศษอย่างมาก กลิ่นอายเทพจักรพรรดิภูตคงอยู่ พวกมันก็จะไม่ดับสูญ

ดังนั้นใช่ว่าไม่ทำลายทิ้ง แต่ไม่สามารถทำลายได้ต่างหาก

กระทั่งหากบีบคั้นเกินไปจนพวกมันปล่อยวางและเป็นอิสระ จักรพรรดิภูต…ก็จะตื่นขึ้นมา

ตอนนั้น ความเป็นความตายของเขตปกครองผนึกสมุทร ก็จะอยู่แค่ในชั่วความคิดของจักรพรรดิภูตหลังจากฟื้นกลับมาคนนั้น

เรื่องนี้ จะเดิมพันไม่ได้

และจากการพิจารณาเตรียมสู่เทวะโบราณคนหนึ่งของวังครองกระบี่ ในตอนที่ตื่นขึ้นพวกเขาจะต้องหิวโหยอย่างมาก การจะกลืนกินสักมณฑลหรือสักเขตปกครองก็ใช่จะเป็นไปไม่ได้

ดังนั้นเจ้าเขตปกครองในประวัติศาสตร์จึงยอมทำเช่นนี้กับจักรพรรดิภูต เช่นเดียวกับแดนต้องห้าม

ท้ายที่สุดแล้ว ยังเป็นเผ่ามนุษย์ที่ตกต่ำ หากเป็นยุคสมัยจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว เมื่อกล่าวว่าจะสะกดสามจิตเจ็ดวิญญาณก็สะกด จักรพรรดิภูตฟื้นขึ้นมาก็คงจะหนีการสะกดไม่พ้นเช่นกัน

ส่วนสามจิตเจ็ดวิญญาณ พวกเขาก็รู้ว่าไม่ควรทำเกินสมควรทุกเรื่อง จึงไม่ได้ขยายขั้วอำนาจของตนมากเกินไป มีคนจากหลายกลุ่มชาติพันธุ์ในรัฐเล็กๆ ถูกชิงตัวมาจากในดินแดน

สวี่ชิงไม่ได้รู้สึกดีกับไตรวิญญาณ แต่ตอนนี้แนวหน้ากำลังวิกฤต แม้จะไม่ชอบใจในบางเรื่อง แต่ก็ยังต้องทำ

ตอนนี้จากการมาถึง เขาสะกดไตรวิญญาณสายลมพัดเมฆหลั่งทะลัก บนท้องฟ้าปรากฏรอยแยก เดิมทีที่นี่มียอดเขาขนาดยักษ์สามยอด บัดนี้เหลืออยู่เพียงสอง

ภูเขาที่โยวจิงเคยอยู่ถล่มไปแล้ว เวลานี้เหลือเพียงแค่เขาเตี้ยๆ

ส่วนสองยอดเขาที่เหลือที่กลายเป็นเก้าอี้ยักษ์ยังคงอยู่เช่นเคย

ภูเขาฝั่งขวา รอบๆ เก้าอี้ที่สร้างขึ้นจากกระดูกอสูรขนาดยักษ์ คละคลุ้งไปด้วยวิญญาณความตายนับไม่ถ้วน ร่างขนาดยักษ์แต่กลับผอมแห้งเหมือนฟืนร่างหนึ่งกำลังนั่งอยู่ตรงนั้น

ร่างผอมกะหร่อง เนื้องอกขนาดยักษ์ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงเขียวกลางหลังก็กำลังขยุกขยิกเป็นจังหวะ ส่งเสียงครืนครันราวกับกลองศึก ดังก้องไปทั้งฟ้าดิน สั่นสะเทือนจิตใจ

ร่างเงานี้คือวิญญาณปฐพี หนึ่งในสามไตรวิญญาณ เทพวิญญาณเจวี๋ยหยาง!

ตอนนี้เขาเงยหน้าขึ้น มองชิงฉินที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วบนท้องฟ้าอย่างเย็นชา

ส่วนยอดเขาสูงสุดข้างๆ ถูกหมอกสีดำเข้มข้นปกคลุมไว้ มองร่างเงาด้านในไม่ชัด มีเพียงเสียงหอบหายใจ ที่ดังก้องจากด้านใน

นั่นคือที่ที่เทพวิญญาณไถกวง วิญญาณสวรรค์ที่แข็งแกร่งสุดของเขาจักรพรรดิภูตอาศัยอยู่!

ส่วนรอบๆ ภูเขา ผู้บำเพ็ญของเขาไตรวิญญาณสะกดมรรคานับไม่ถ้วนเวลานี้ก็สัมผัสถึงแรงกดดันที่มาจากท้องฟ้าได้ พากันสั่นสะท้าน เทพวิญญาณเจวี๋ยหยางเอ่ยขึ้นทันควัน

“หยุดก่อน!”

“แกว๊ก!”

ด้วยนิสัยดุร้ายของชิงฉิน มีหรือจะหยุดเพราะคำพูดของเทพวิญญาณเจวี๋ยหยาง ดังนั้นหลังจากที่แผดเสียงดุร้ายออกมา ชิงฉินก็บินวนรอบๆ เขาไตรวิญญาณสะกดมรรคาไม่หยุด

กระทั่งหัวด้านซ้ายก็ยิ่งยืดมา บินขนานพื้นดินอย่างรวดเร็ว อ้าปากกว้าง กลืนกินผู้บำเพ็ญในที่นี่คนแล้วคนเล่า

เสียงเคี้ยวดังออกมา ขณะที่เสียงกรีดร้องดังก้อง ราวกับรู้สึกว่ารสชาติไม่เลว ชิงฉินก็ร่อนลงมาบนพื้นเสียงดัง

ร่างกายใหญ่โตของมันยังสูงยิ่งกว่าเขาไตรวิญญาณสะกดมรรคาเสียอีก ยืนอยู่ตรงนั้นคอยจิกกินของว่างที่ร้องโหยหวนแตกฮือหนีตายอยู่รอบๆ ไม่หยุด มองไปทางวิญญาณพสุธาอย่างยั่วยุ

ทว่ามันก็รู้เป้าหมายหลักครั้งนี้ของสวี่ชิง หลังจากกวาดตามองก็ยื่นหัวขวาไปเบื้องหน้าเขาวิญญาณสะกดมรรคา จ้องมองลงมาจากเบื้องบน

เทพวิญญาณเจวี๋ยหยางเงียบนิ่ง ไม่สนใจลูกน้องที่หนีตายรอบๆ แต่มองงสวี่ชิงที่ยืนอยู่บนหัวขวาของชิงฉิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน