ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 576

บทที่ 576-2 ละครฉากใหญ่ (2)

“โยวจิงเป็นอย่างไรบ้าง” สวี่ชิงเอ่ยราบเรียบ

“นางน่ะหรือ ไม่เป็นไรแล้ว หลังจากข้าเล่าเรื่องทั้งหมดให้นางฟัง นางก็รู้สึกซับซ้อนจนไม่อาจพรรณนาออกมาได้ จากนั้นพวกเราก็แลกเปลี่ยนและพูดคุยกันฉันท์มิตร”

นายกองนั่งลงข้างๆ โกนขนพลางเอ่ยอย่างได้ใจ

สภาพเช่นนี้ ดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง

“ด้วยเหตุฉะนี้ ข้ากับนางจึงคลี่คลายเรื่องเข้าใจผิดเมื่อก่อนได้แล้ว ส่วนนางก็ซาบซึ้งจนบอกความจริงกับข้า จึงยอมร่วมมือด้วย เลือกปิดผนึกตัวเอง

“เจ้าดูสิ ข้าเป็นคนที่มีเหตุผลจะตาย”

นายกองโกนขาข้างหนึ่งเสร็จก็เปลี่ยนไปอีกข้างต่อ ส่วนขนเหล่านั้นก็หายไป

สวี่ชิงเหลือบมอง ไม่พูดอะไร นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆ

เห็นว่าสวี่ชิงไม่สนใจ นายกองก็ยิ้ม ล้วงผิงกั่วออกมากัดคำหนึ่ง แล้วก็โยนให้สวี่ชิงผลหนึ่งด้วย

หลังจากสวี่ชิงรับไปก็มองผิงกั่วในมือ เงยหน้ามองนายกองด้วยแววตาล้ำลึก

นายกองอมยิ้ม

สวี่ชิงหลับตาลง ซ่อนอำพรางร่างกาย

แต่ละวันผ่านพ้นไป ทุกอย่างเป็นปกติ หลังจากสาวใช้เหล่านั้นตื่นแม้จรู้สึกสงสัยบ้าง แต่เห็นว่าเจ้านายของตนไม่มีอะไรผิดปกติจึงไม่กล้าเอ่ยถาม

การปลอมตัวของนายกองสมจริงอย่างยิ่ง ไม่เผยพิรุธเลยแม้แต่น้อย ราวกับเขาถามเรื่องราวจากโยวจิงมาไม่น้อยจริงๆ แสดงออกมาได้อย่างแนบเนียนถึงขีดสุด

มาถึงช่วงสุดท้าย สวี่ชิงเองก็แยกไม่ค่อยออก

ผ่านไปหนึ่งเดือนเช่นนี้ วันที่โยวจิงชำระล้างเสร็จสิ้น บนท้องฟ้าก็ปรากฏรังสีอันเป็นมงคลนับพัน ลำแสงอีกนับหมื่น ขบวนเคลื่อนลงมาจากฟ้ากฟ้าเพื่อต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่

ยังคงเป็นเกี้ยวกะโหลกมหึมาหลังนั้น ผู้บำเพ็ญเผ่าสิงโตสามสิบสองตนสวมชุดคลุมสีแดง ยกเกี้ยวเดินมา รอบๆ ยังมีคนรับใช้อีกจำนวนมหาศาล คอยเป่าบรรเลงเพลงมงคล

ตัวตนนับร้อย มาถึงด้านนอกสำนักบุปผาหยินหยาง พวกเขาต้องรับโยวจิงไปที่สำนักชีวาทมิฬ วันนี้ก็คือวันสมรส

อวิ๋นเสียจื่อที่ไม่ปรากฏตัวเสียนาน ปรากฏตัวขึ้นในวันนี้ นางมองโยวจิงที่เดินออกมานอกบ่อวิญญาณ ใบหน้าก็เผยรอยยิ้ม

โยวจิงผ่านพิธีชำระล้างร่างกายหนึ่งเดือน เห็นได้ชัดว่าผิวพรรณดีขึ้น โดยเฉพาะได้เปลี่ยนเป็นชุดใหม่ ตอนนี้จึงยิ่งเย้ายวนอย่างชัดเจน

อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีแดงทั้งชุด ศีรษะสวมกวานหงส์ ใบหน้าแต่งแต้มชาดไว้อย่างพอเหมาะ ทำให้เสน่ห์ของนางแผ่กำจายออกมาจากทั้งร่าง ดึงดูดสายตาสำนักบุปผาหยินหยางนับไม่ถ้วน

ด้านนอกบ่อวิญญาณ นางบอกลาอวิ๋นเสียจื่อ จากนั้นก็ออกจากสำนักบุปผาหยินหยางไปพร้อมสาวใช้ที่รายล้อมรอบด้านรวมถึงองครักษ์เดินขึ้นไปบนเกี้ยวกะโหลก

หลังจากเสียงคำว่าเรียบร้อยต่ำดังขึ้น ร่างกำยำทั้งสามสิบสองก็ยกเกี้ยวขึ้นหาม เดินมุ่งหน้าไปที่ขอบฟ้า

มีเพลงบรรเลงคลอเคล้าไม่ขาดสาย ดอกไม้ยังคงโปรยลงมา ทุกแห่งที่ผ่านในเทือกเขามิรู้สิ้น ล้วนมีผู้บำเพ็ญทุกตนล้วนแล้วแต่เหลียวหลังมอง

วันนี้ สำนักต่างๆ ในเทือกเขามิรู้สิ้นล้วนถูกเชิญชวนให้ไปร่วมพิธีแต่งงานที่สำนักชีวาทมิฬ

เพียงแต่ไม่ว่าจะเป็นขบวนที่มารับเจ้าสาว หรือว่าศิษย์ที่อยู่ในสำนักบุปผาหยินหยาง ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยว่าตอนนี้เวลานี้ ในภูเขาคู่นี้มีเสียงหัวเราะแฝงความนัยลึกล้ำเสียงหนึ่งดังยาวนานกึกก้อง

จุดที่เสียงหัวเราะดังออกมา คือด้านในยอดเขาคู่ ที่นั่นมีถ้ำหินขนาดยักษ์อยู่แห่งหนึ่ง

ขนาดของถ้ำหินไม่เล็ก ราวกับขุดภูเขาทั้งลูกจนกลวง ชายชราในชุดคลุมห้าสีสยายผมยาวคนหนึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ด้านบนสุด

ร่างชายชราแห้งเหี่ยวดูคล้ายโครงกระดูก แต่ไร้ปราณความตายแผ่ออกมาจากร่าง กลับกันยังเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต มีคลื่นพลังหวนสู่อนัตตาห้อมล้อมร่าง ยากที่จะแยกแยะรายละเอียดได้ในตอนนี้

ส่วนด้านล่างเขาฉายภาพที่มากพอจะสั่นสะเทือนไปทั่วสารทิศ ทำให้คนที่ได้เห็นทั้งหมดตกตะลึงพรึงเพริศ

นั่นเป็นภาพที่ฉายภูมิประเทศขนาดยักษ์ บางทีคนนอกอาจจะมองไม่ออกในพริบตาแรก แต่ผู้คนที่อยู่ที่นี่สามารถมองออกได้ในชั่วพริบตา ภาพที่ฉายอยู่นี้ก็คือเทือกเขามิรู้สิ้นนั่นเอง

นอกจากขนาด อย่างอื่นเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน

ต้นไม้ใบหญ้าแต่ละต้น ภูเขาแต่ละยอดก้อนหินแต่ละก้อน รวมถึงนกที่โบยบินบนฟากฟ้า ทั้งสิ่งปลูกสร้างในเมืองหรือสำนักที่อยู่ด้านล่างภูเขาในภาพล้วนเหมือนกับโลกภายนอก

สรรพสิ่งที่มีอยู่ในเทือกเขามิรู้สิ้น ล้วนฉายภาพพวกเขาในภาพนี้

รวมถึงสรรพชีวิตที่นี่ด้วย!

จะคนทั่วไปก็ดี หรือผู้บำเพ็ญก็ดี ก็ล้วนเป็นเช่นเดียวกัน

อีกทั้งกำลังโคจร ราวกับเป็นภาพย่อส่วนตามเวลาจริงของทั้งเทือกเขามิรู้สิ้น

แม้แต่พวกสวี่ชิงก็อยู่ด้านใน ขบวนรับเจ้าสาวที่ออกจากสำนักบุปผาหยินหยางก็เห็นเช่นกัน

ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าคือร่างกายของสรรพชีวิตที่ฉายอยู่บนนั้นเหล่านี้จะมีเส้นใยอยู่เส้นหนึ่ง ราวกับเป็นเส้นโชคชะตาของพวกเขา แกว่งไปมาอยู่ในถ้ำส่วนในของภูเขาลูกนี้

เส้นใยแน่นขนัดไม่มีที่สิ้นสุดดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง และที่ประหลาดยิ่งกว่าคือชายชราห้าสีที่นั่งขัดสมาธิบนจุดสูงสุด กำลังยกสองมือขึ้นโบกไปมาไม่หยุด

ภายใต้คลื่นพลังของเขา เส้นใยที่มาจากสรรพชีวิตในเทือกเขามิรู้สิ้น ขณะที่แกว่งไปมาก็สัมผัสและพันเกี่ยวกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน