ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 576

บทที่ 576 ละครฉากใหญ่ (1)

บทเพลงไพเราะ มาพร้อมท่วงทำนองมงคล ส่วนโยวจิงที่ย่างกรายมาก็งดงามเพริศแพร้วไร้เทียบเทียม ความสง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้นั้น ทำให้ผู้ที่พบเห็นทั้งหมดรู้สึกคล้ายได้ดอมดมบุปผาบางอย่างขึ้นมา

เสียงระฆังดังก้องสำนักบุปผาหยินหยาง สามครั้ง

นี่คือพิธีการต้อนรับแขกคนสำคัญ และเป็นการแสดงความเคารพต่อเสวียนมิ่งจื่อด้วย

ส่วนอวิ๋นเสียจื่อก็เดินออกมาด้วยตัวเอง อมยิ้มมองโยวจิง เอ่ยแผ่วเบาว่า

“สหายเต๋าเซียงหาน สบายดีหรือไม่”

“คารวะเจ้าสำนักอวิ๋นเสียจื่อ” โยวจิงสาวเท้าเดินไปสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว ใบหน้างดงามเผยรอยยิ้มบริสุทธิ์ออกมา เห็นไฝจางๆ เม็ดหนึ่งบนลำคอ ทำให้หลังจากที่เห็นยิ่งประทับใจลึกซึ้งขึ้นอีก

“จัดการบ่อวิญญาณให้เรียบร้อยแล้ว เชิญ”

อวิ๋นเสียจื่อแย้มยิ้มเช่นเคย ยกมือขึ้นโบก ประตูสำนักบุปผาหยินหยางพลันเปิดออก หญิงทั้งคู่ก็เยื้องย่างไปยังบ่อวิญญาณด้วยการนำทางของนาง

เพียงไม่นานก็มาถึงด้านหลังเขา บ่อวิญญาณแห่งนี้ไม่มีผู้ใดอยู่ ถัดจากนี้หนึ่งเดือน ที่นี่ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา โยวจิงจะอยู่ที่นี่เพื่อชำระล้างร่างกาย เพื่อเตรียมพร้อมพิธีสมรสหนึ่งเดือนหลังจากนี้

ผู้ที่ตามนางเข้ามาได้ มีเพียงสาวใช้ข้างกายส่วนหนึ่งเท่านั้น

ถึงอย่างไรที่นี่ในสถานการณ์ปกติ ไม่มีทางเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น และนางก็ไม่ได้มีพลังบำเพ็ญของอ่อนแอ เบื้องหลังยิ่งมีเสวียนมิ่งจื่อ

ดังนั้นดูเหมือนทุกอย่างจะสมเหตุสมผล

เมื่อมาถึงข้างบ่อวิญญาณ โยวจิงมองบ่อน้ำที่มีปราณหมอกปกคลุมขมุกขมัว สัมผัสถึงท่วงทำนองวิญญาณที่ตลบอบอวลรอบๆ ในดวงตาก็ฉายแววพึงพอใจ นางรู้ว่าถัดจากนี้หนึ่งเดือน บ่อวิญญาณของทั้งเทือกเขามิรู้สิ้นจะมารวมกันที่นี่

นี่คือสิ่งที่เสวียนมิ่งจื่อเตรียมไว้ให้นางโดยเฉพาะ เป็นตัวแทนความรักที่มีต่อนาง

นึกถึงการกระทำเหล่านี้ของเสวียนมิ่งจื่อ ในใจโยวจิงก็โหมระลอกคลื่น ยกยิ้มมุมปากอย่างไม่รู้ตัว อดเงยหน้ามองไปยังทิศทางของสำนักชีวาทมิฬไม่ได้

โยวจิงพึมพำในใจ ดวงตาเผยภาพที่ใฝ่ฝันในอนาคต หลังจากบอกลาอวิ๋นเสียจื่อแล้ว นางก็ย่อตัวลง ขณะที่เผยส่วนโค้งเว้าอวบอัดเต็มไม้เต็มมือ ก็ค่อยๆ กวนน้ำอุ่นในบ่อเบาๆ

จากนั้นก็ก้าวเข้าไปในบ่อวิญญาณ

น้ำในบ่อทำให้อาภรณ์ของนางเปียกชุ่มแนบเนื้อ เผยให้เห็นทรวดทรงโค้งเว้างามงอนที่ทำให้เพศตรงข้ามทุกคนใจเต้นระรัว ร่างเงาของนางก็เยื้องย่างไปเบื้องหน้าที่ใจกลางของบ่อน้ำแล้วนั่งลง

บทเพลงยังคงคลอเคล้า สาวใช้นับสิบนั่งขัดสมาธิรอบๆ บ้างก็โปรยดอกไม้ บ้างก็บรรเลงเพลง ทั้งมีการใช้วิชาเหนี่ยวนำน้ำในบ่อจนเกิดระลอกคลื่น ราวกับกลายเป็นมือเล็กๆ นับไม่ถ้วน ชำระล้างร่างกายให้โยวจิง

ความรู้สึกสบายเช่นนั้น ทำให้โยวจิงหลับตาลง สีหน้าพึงพอใจ

เพียงแต่นางไม่ได้สังเกตเลยว่าที่ก้นบ่อน้ำ จุดที่ห่างจากเรือนร่างของนางไม่ไกลนักมีโคลนก้อนหนึ่ง ตอนนี้ด้านบนมีรอยแยกทางหนึ่ง เผยดวงตาออกมา

นอกจากนี้ก้นบ่อน้ำยังมีค่ายกลที่กำลังทำงานอย่างไร้สุ้มเสียง

ส่วนคลื่นพลัง ไม่รู้ว่านายกองทำได้อย่างไร พรางไว้เสียมิดชิด

ขณะเดียวกัน ด้านในหุบเขาแห่งหนึ่งนอกสำนักบุปผาหยินหยาง นายกองกับสวี่ชิงสวมหน้ากากไว้

“พี่เจี้ยนเจี้ยน ท่านไปหาหนิงเหยียน เจ้าเด็กนั่นไม่รู้หนีไปที่ใดแล้ว จะทิ้งเขาให้อยู่ลำพังไม่ได้ พวกเราเป็นสหายที่ดีต่อกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน เช่นเดียวกับตอนที่เขาหาท่านในตอนนั้น

“ศิษย์น้องเล็ก คนอื่นๆ ในบ่อวิญญาณต้องพึ่งเจ้าแล้ว อย่าสังหารเล่า ให้พวกนางหมดสติไปก็พอ

“ส่วนโยวจิง ข้าจะดึงนางเข้าไปในเศษชิ้นส่วนโลก เจ้าไม่ต้องสนใจข้า ตอนที่ออกมาก็จะไม่ใช่นางแล้ว” น้ำเสียงนายกองเคร่งขรึม แผนการของพวกเขาดำเนินการมาจนถึงบัดนี้ แม้ทุกอย่างราบรื่น แต่ตอนนี้เป็นช่วงที่สำคัญที่สุด

จะสำเร็จหรือไม่ ต้องดูว่านายกองจะสามารถสะกดโยวจิงได้หรือเปล่า

หากในท้ายที่สุดทำไม่ได้ พวกเขาก็ต้องหาวิธีหลบหนีออกจากที่นี่

อู๋เจี้ยนอูก็กังวลเช่นกัน เมื่อได้ฟังแผนการของนายกอง เขาก็ออกแรงพยักหน้า แอบคิดว่าหากสองคนนี้ล้มเหลวแล้วตนเองหนีออกไม่ได้ ต้องคิดข้อแก้ตัวไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าจะตัดความสัมพันธ์อย่างไร

สวี่ชิงไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้น เขาเพียงมองดวงตานายกอง ความรู้สึกแปลกประหลาดกับเรื่องนี้ บีบคั้นจิตใจของเขาอย่างยิ่ง

“ศิษย์น้องเล็ก เชื่อข้า!” สายตานายกองฉายแววลึกล้ำมองสวี่ชิง หลังจากยิ้มก็ยกมือล้วงดวงตาดวงหนึ่งออกมา สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเหมือนกำลังค้นหา

ครู่ต่อมานายกองก็เลิกคิ้ว เหมือนเห็นภาพส่วนหนึ่ง ทำให้เขารู้สึกเหนือความคาดหมาย

กระทั่งดวงตาก็คล้ายเปล่งประกายขึ้นมา

ตอนที่สวี่ชิงรู้สึกประหลาด นายกองก็กระแอมไอ บีบดวงตาในมือจนละเอียด พริบตาต่อมาคลื่นวนก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา ร่างของนายกองกลืนเข้าไปด้านในในพริบตา

สวี่ชิงไม่มีหยุดชะงัก แม้ว่าเขาจะสงสัยอย่างมาก แต่เขาก็เชื่อใจนายกอง ตอนนี้จึงไหววูบเข้าไปในคลื่นวนเช่นกัน

เมื่อพวกเขาเข้าไป คลื่นวนก็หายไป

พริบตาต่อมา ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวในบ่อวิญญาณ!

แทบจะพริบตาที่พวกเขาปรากฏตัว ค่ายกลที่นายกองวางไว้ในบ่อวิญญาณก็ปะทุขึ้น กลายเป็นพลังอำพรางปกคลุมไปทั่ว ส่วนโคลนก้นบ่อก้อนนั้นก็กลายเป็นคลื่นวนขึ้นมา แผ่แรงดึงดูดน่าครั่นคร้ามออกมา

สวี่ชิงและนายกองไม่ชักช้าลังเล ต่างพุ่งออกไป

เป้าหมายของสวี่ชิงคือสาวใช้รอบๆ เหล่านั้น ส่วนเป้าหมายของนายกองคือโยวจิง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน