ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 580

บทที่ 580-2 ผลจากการข่มขู่ชิงทรัพย์ (2)

เขากรีดร้องพลางถอยหนีอย่างร้อนรน ในใจปั่นป่วนกลายเป็นคลื่นยักษ์ลูกมหึมากระหน่ำซัด ท่วมจิตใจของเขาจนจม

เขาไม่นึกไม่ฝันว่าออกมาข้างนอกครั้งหนึ่ง ตนจะมาพบกับสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเช่นนี้

และทั้งๆ ที่อีกฝ่ายแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้กลับอ่อนน้อมถ่อมตนถึงเพียงนั้น สร้างความเข้าใจผิดให้กับตนเอง และสิ่งที่เกินไปก็คือการอำพรางพลังบำเพ็ญไว้ ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง

ขณะที่กรีดร้อง อาวุธเวทที่เขาล้วงออกมามากมาย ก็กำลังแตกหักครืนครัน ส่วนผงพิษ…

สำหรับสวี่ชิงแล้ว ระดับการสร้างพิษของอีกฝ่ายต่ำเกินไป

การใช้งานและความเข้าใจเรื่องพิษของทั้งสองคน ราวกับศิษย์ที่เพิ่งเข้าสำนักไม่นานกับปรมาจารย์

สวี่ชิงไม่สนใจ ทั่วร่างโหมพายุครืนครันมา เขายกมือขวาขึ้นโดยไม่สนใจการหลบหลีกและการป้องกันของเขา ขณะที่ค่ายกลพังทลายอาวุธเวทแตกสลาย ก็คว้าไปที่คอของผู้บำเพ็ญตาเดียว

ผู้บำเพ็ญตาเดียวร้องคำราม ปราณก่อกำเนิดสามทัณฑ์ทั้งเจ็ดในร่างกายปะทุขึ้นมา เคลื่อนร่างกายย้ายไปด้านหลังในพริบตา จะหนีจากสวี่ชิง

แต่ตอนนี้เอง ร่างมารฟ้าจำนวนมหาศาลก็ปรากฏขึ้นกะทันหันในความว่างเปล่ารอบๆ กลายเป็นคลื่นวน บิดเบี้ยวมิติของที่นี่ ทำให้การเคลื่อนไหวในพริบตาของผู้บำเพ็ญตาเดียวถูกรบกวนจนช้าลงเล็กน้อย

ความเชื่องช้านี้ ก็คือความเป็นความตาย

ชั่วพริบตา ด้วยความเร็วขีดสุดของสวี่ชิง มือขวาของเขาคว้าคอผู้บำเพ็ญตาเดียวไว้ กดลงไปที่พื้นอย่างแรงโดยไม่หยุดชะงัก

เสียงครืนครันกึกก้อง หินภูเขาแตกกระจาย กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่หลุมหนึ่ง

ร่างกายของผู้บำเพ็ญตาเดียวราวกับเป็นตุ๊กตาผ้า ถูกสวี่ชิงกดไว้ ไร้ซึ่งกำลังต่อต้าน ดวงตาฉายแววตื่นกลัวอย่างรุนแรง รีบเอ่ยขึ้นว่า

“ผู้อาวุโสโปรดระงับโทสะด้วย! ข้าผิดไปแล้ว! ข้ารู้สิ่งที่ผู้อาวุโสถามก่อนหน้านี้ ข้ารู้ ข้ารู้ทั้งหมด!”

สีหน้าสวี่ชิงเย็นชา เขาเป็นคนที่ไม่ระรานใครก่อนมาตลอด ตอนนี้ขณะที่ดวงตาเปล่งจิตสังหารวูบวาบ ผู้บำเพ็ญตาเดียวรู้สึกตกตะลึงจนแทบจะแตกสลาย เอ่ยอย่างรวดเร็ว

“ผู้อาวุโสท่านถามถึงตำหนักขบถจันทร์ใช่หรือไม่

สวี่ชิงมองผู้บำเพ็ญตาเดียวอย่างเย็นชา

ผู้บำเพ็ญใจสั่นสะท้าน อันที่จริงก่อนหน้านี้ตอนที่เห็นสวี่ชิงครั้งแรก ก็มองออกแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่มาจากด้านนอก และคนที่มาจากภายนอก ปกติส่วนใหญ่ก็มาเพื่อเข้าไปในตำหนักขบถจันทร์

แน่นอนว่ามีข้อยกเว้นอยู่บ้าง แต่ด้วยวิกฤตความเป็นความตายตอนนี้ เขาไม่สนอะไรอีกแล้ว พยายามอย่างเต็มที่ด้วยความหวังอันริบหรี่ บอกรหัสลับออกมา จากนั้นก็สังเกตสายตาสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว แต่น่าเสียดาย มองอะไรไม่ออกมากนัก

แต่เขาสังเกตเห็นจุดหนึ่ง นั่นคืออีกฝ่ายยังไม่ได้เล่นงานตนเองจนตายทันที จึงรีบเอ่ยว่า

“ผู้อาวุโส ข้าคือคนจากตำหนักขบถจันทร์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าท่านอยากเข้าไปในตำหนักขบถจันทร์หรือ ข้าช่วยได้นะขอรับ”

สายตาสวี่ชิงยังคงเย็นชา หากตำหนักขบถจันทร์มีแนวคิดเช่นนี้ เขาก็คงจะไม่อยากเข้าร่วมถึงเพียงนั้นแล้ว

“ขอแค่ผู้อาวุโสอยู่ในอาณาเขตเทือกเขาทนทุกข์ หยิบกระจกขึ้นมาชิ้นหนึ่ง กระจกอะไรก็ได้ ท่านแค่พูดรหัสลับของตำหนักขบถจันทร์กับกระจก ก็สามารถเริ่มการทดสอบของตำหนักขบถจันทร์ได้แล้ว

“และเมื่อผ่านการทดสอบ ไม่ว่าผู้อาวุโสจะอยู่ในแห่งหนใด ขอแค่มีกระจก ท่านก็สามารถเข้าไปในตำหนักขบถจันทร์ได้ในพริบตา!”

ผู้บำเพ็ญตาเดียวเอ่ยเสียงสั่น แต่หลังจากกล่าวจบเขาก็ตกตะลึง สัมผัสได้ว่าคำพูดของตนมีช่องโหว่ แต่ก็ทำได้แค่กัดฟันรอว่าสวี่ชิงจะไม่พบจุดนั้น

“หากเป็นเช่นนั้นจริง เมื่อครู่ทำไมเจ้าถึงไม่หลบหนี ไม่หยิบกระจกออกมาเล่า” สวี่ชิงเอ่ยราบเรียบ

ตาเดียวยิ้มขืน ยิ่งหวาดกลัวคนตรงหน้าขึ้นไปอีก นี่ก็คือช่องโหว่หนึ่งในคำพูดที่ร้อนรนของเขาเมื่อครู่นี้

“ผู้อาวุโส ข้า…ข้ายังอยู่ในช่วงทดสอบ ยังไม่ผ่านเลยขอรับ…”

พูดจบ เขาก็รู้ว่าจิตสังหารคนตรงหน้าไม่ได้ลดลงเลย ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิต เขาจึงพูดออกมาอย่างร้อยรนว่า

“ผู้อาวุโส วิธีทั้งหมดที่ข้าบอกล้วนเป็นความจริงนะขอรับ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะข้าตามืดบอด ข้าผิดไปแล้วผู้อาวุโส!”

ผู้บำเพ็ญตาเดียวก็เป็นคนโหดเหี้ยม ขณะที่ขอโทษ ร่างกายก็มีปราณก่อกำเนิดปราณหนึ่งลอยออกมาจากวิญญาณสวรรค์ของเขา สลายไปต่อหน้าต่อตาสวี่ชิง

“ข้าทำลายปราณก่อกำเนิดดวงหนึ่งเป็นการไถ่โทษผู้อาวุโสนะขอรับ!”

ผู้บำเพ็ญตาเดียวสั่นสะท้าน เลือดสดไหลออกมาจากมุมปาก กลิ่นอายเบาบางลงไม่น้อย

สวี่ชิงขมวดคิ้ว เขารู้สึกเสียดาย เอ่ยเสียงเย็นชาว่า

“ในเมื่อวิธีการง่ายๆ เช่นนี้ก็สามารถติดต่อกับตำหนักขบถจันทร์ได้ แล้วทำไมตำหนักเทพพระจันทร์สีชาดจึงไม่ผนึกที่นี่เล่า”

ผู้บำเพ็ญตาเดียวตกตะลึง เรื่องนี้ถือเป็นความรู้ทั่วไป แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้ ทว่าเขาเองก็ไม่กล้าคิดมากนัก รีบร้อนตอบมาว่า

“ผู้อาวุโส ทางเข้าตำหนักขบถจันทร์ ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่บูชาจันทรามีทั้งหมดเก้าแห่ง ที่นี่เป็นแค่หนึ่งในนั้น และแต่ก่อนตำหนักพระจันทร์สีชาดก็เคยผนึกที่อื่นไปแล้ว เพียงแต่ผนึก ทางเข้าก็จะหายไปปรากฏที่อื่นแทน

“ทางเข้าตำหนักขบถจันทร์เป็นแบบสุ่ม จึงป้องกันไม่ได้ สู้ปล่อยให้มันมั่นคงจะจับตาดูได้ง่ายกว่า”

ขณะที่ผู้บำเพ็ญตาเดียวพูดก็มองสวี่ชิงอย่างระมัดระวัง สีหน้าเจือแววประจบเอาใจ ตอนนี้สมองเอาแต่คิดว่าจะเอาตัวรอดอย่างไรเต็มไปหมด ดังนั้นหลังจากที่สัมผัสได้ว่าจิตสังหารสวี่ชิงยังคงอยู่ เขาจึงกัดฟันกรอด ปล่อยปราณก่อกำเนิดออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน