ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 583

บทที่ 583 เจ้ากลัว ข้าก็กลัวเหมือนกัน (1)

ในร้านยาเมืองดินเงียบสงัดไปหมด

ต้นอ่อนน้อยไหวเอนอยู่สองสามทีพบว่าไม่มีใครสนใจตน จึงยื่นกิ่งออกไปอย่างสนใจใคร่รู้ แอบมองไปยังห้องด้านหลัง

รออยู่ครู่หนึ่ง สังเกตเห็นว่าตรงนั้นยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ มันก็ดึงรากของตัวเองออกมาจากดินอย่างระมัดระวัง ท่าทางเหมือนในที่สุดก็รอโอกาสมาถึงแล้ว วางแผนจะหนี

แต่ในตอนที่รากของมันดึงออกมาจนหมดแล้ว เพียงกระโดดก็หมุนตลบลงมาจากกระถางต้นไม้ เตรียมจะหนีไปอย่างเงียบเชียบ จิตสังหารกลุ่มหนึ่งก็แผ่มาจากคานทันที

ก้างปลาที่บรรพจารย์สำนักวัชระผสานตัวเข้าไปมาปรากฏข้างหน้าต้นกล้า ปลายก้างชี้ลำต้นของมัน

ต้นอ่อนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว คลานกลับกระถางต้นไม้ไปอย่างเชื่องช้า รากของตัวเองที่ถอนออกมาอย่างไรก็ยัดกลับไปใหม่อย่างนั้น จากนั้นก็ไหวเอนต่อไปเหมือนประจบประแจง

ก้างปลาวนรอบมันอยู่สองสามรอบ เพียงกะพริบวูบก็กลับมาที่คาน

‘หากปล่อยให้เจ้าตัวน้อยนี้หนีไปได้ เจ้าดาวพิฆาตกลับมาจะต้องพาลโกรธข้าแน่ๆ’ บรรพจารย์สำนักวัชระแค่นเสียงหัวเราะขึ้นจมูก จากนั้นก็มองไปทางห้องด้านหลัง

เนื่องจากมีการปิดบังอำพราง เขาไม่สามารถสัมผัสได้โดยละเอียด แต่อาศัยความเชื่อมโยงกันอย่างรางเลือนกับสวี่ชิง เขาสัมผัสได้เลาๆ ว่าในห้องข้างหลังไม่มีกลิ่นอายของสวี่ชิงแล้ว

ความจริงก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ในห้องด้านหลังไม่มีใครเลย สิ่งที่เข้าไปในรอยแยกกระจกไม่ได้มีเพียงประสาทสัมผัสเทพเท่านั้น แต่ยังมีร่างของสวี่ชิงและหลิงเอ๋อร์ด้วย

นี่ก็คือความน่าอัศจรรย์ของตำหนักขบถจันทร์

แต่ตอนนี้เส้นทางที่ตรงไปยังดินแดนอัศจรรย์ นำความรู้สึกไม่ค่อยดีมาให้สวี่ชิงสักเท่าไร

เขารู้สึกว่าตัวเองเข้ามาในสถานที่คับแคบที่เต็มไปด้วยแรงกดอัด รอบๆ กะพริบประกายแสงวูบวาบแล้วแปรเปลี่ยนเป็นกำแพงแสงหุ้มเขาเอาไว้ข้างใน

กำแพงแสงวงรีจับกลุ่มกันเป็นวงกลม ขณะเดียวกับที่แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่งก็พันธนาการร่างสวี่ชิงเอาไว้อย่างแน่นหนา ขยับไม่ได้ เหมือนว่าติดอยู่ตรงนั้น

ยิ่งดิ้นรน การพันธนาการนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่ง เหมือนว่าไม่อาจเคลื่อนไปข้างหน้าได้ ทำได้เพียงถอยหลังไปเท่านั้น

สวี่ชิงขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าหลังจากเข้ามาในรอยแยกแล้วจะมาปรากฏในที่บ้าๆ เช่นนี้

‘หรือว่านี่จะเป็นการทดสอบหัวข้อที่สาม’

สวี่ชิงคล้ายครุ่นคิด จากการศึกษากระจกของเขาเมื่อก่อนหน้านี้สัมผัสได้ว่าการทดสอบทั้งหมดมีสามหัวข้อ สองอย่างแรกเขาทดลองหารายละเอียดได้ แต่หัวข้อที่สามไม่รู้อะไรเลย

ดังนั้นหลังจากเงียบนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สวี่ชิงก็ลองแผ่ประสาทสัมผัสเทพของตัวเองออกไป ระหว่างนั้นไม่สบายเอาเสียเลย แรงกดดันที่มาจากรอบๆ ไม่ได้พันธนาการแค่กายเนื้อของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงความรู้สึกด้วย

โดยเฉพาะกำแพงแสงจากรอบๆ มีพลังอำนาจ ประสาทสัมผัสเทพไม่อาจผ่านทะลุไปได้ แต่ดีที่ข้างหน้ายังนับว่าผ่านไปได้ ดังนั้น จากการทดลองทีละนิดๆ ของเขา ประสาทสัมผัสเทพก็แผ่ลามไปข้างหน้า

ในที่สุด ท่ามกลางความพยายามไม่ย่อท้อ เขาค่อยๆ สัมผัสได้ถึงบริเวณที่ตัวเองอยู่

‘เป็นท่อเส้นหนึ่งอย่างนั้นหรือ’

สวี่ชิงอึ้งตะลึง อาศัยประสาทสัมผัสเทพเขาสัมผัสได้ถึงสถานที่ที่ตัวเองอยู่ว่าเป็นท่อยาวเรียวเส้นหนึ่ง

ส่วนสุดปลายทางเกินกว่าขอบเขตประสาทสัมผัสเทพของเขา ไม่อาจตรวจสอบได้ แต่มีระลอกคลื่นพลังมหาศาลแผ่มารางๆ ทำให้เขาทายได้ว่าที่นั่นน่าจะเป็นตำหนักขบถจันทร์ที่เขาต้องการจะไป

‘น่าสนใจ ท่าทางนี่คงเป็นการทดสอบหัวข้อที่สามแน่แล้ว หากไม่สามารถเดินไปตามทางท่อเส้นนี้ได้ ก็ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมกับตำหนักขบถจันทร์’

สวี่ชิงดวงตาฉายประกาย ทีแรกเขาอยากเข้าร่วมตำหนักขบถจันทร์เพราะตวนมู่ฉางเคยพูดถึงการศึกษาค้นคว้าคำสาปในทุกยุคทุกสมัยของตำหนักขบถจันทร์ มีความเข้าใจในคำสาปล้ำลึกเป็นอย่างมาก

สวี่ชิงจึงคิดอยากจะมา เพื่อให้ได้ซึ่งข้อมูลเกี่ยวกับคำสาปบางอย่าง อย่างไรเสียการศึกษาค้นคว้าของคนหนึ่งคน สุดท้ายก็ไม่สู้การขบคิดวิเคราะห์จากคนกลุ่มหนึ่งในช่วงเวลาอันเนิ่นนาน

นี่มีประโยชน์ต่อการศึกษาคำสาปของสวี่ชิงเป็นอย่างมาก สามารถประหยัดเวลาไปได้ไม่น้อยเลย

และตอนนี้ นอกจากเขาจะต้องการข้อมูลของคำสาปแล้ว สำหรับตำหนักขบถจันทร์เองเขาก็มีความสงสัยใคร่รู้อยู่ด้วย

‘มิน่าเล่าศิษย์พี่ใหญ่ก็อยากเข้าร่วมเช่นกัน’

สวี่ชิงสายตามุ่งมั่น พลังบำเพ็ญในร่างพลันปะทุ กายเนื้อยิ่งเพิ่มพลังขึ้นมาทันที อาศัยร่างเทพเจ้าร่างนี้ย้อนศรสยบรอบๆ

เสียงสนั่นหวั่นไหวดังก้อง สวี่ชิงร่างสั่นสะท้าน กำแพงแสงรอบๆ แข็งแกร่งเหลือเกิน ต่อให้เขาใช้พลังทั้งหมดก็ยันเอาไว้ได้ไม่นานเท่าไร ร่างก็ขยายได้แค่ครึ่งจั้งเท่านั้น

มาถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว

และความรู้สึกที่ร่างกายและวิญญาณถูกกดอัดอย่างรุนแรงเช่นนั้นก็ทำให้ในใจสวี่ชิงเกิดรังสีอำมหิตขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เขาพลันหดตัว ทำให้ร่างกายกลับมาเป็นปกติจากขนาดครึ่งจั้งทันที

ผนังรอบๆ ก็หดตัวลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ระยะระหว่างทั้งสองก็ยังคงมีช่องว่างเล็กน้อย

อาศัยช่องว่างที่หดจากผนัง สวี่ชิงยกมือขวาขึ้น พลังบำเพ็ญในกายโคจร นอกจากพระจันทร์สีม่วงแล้ว ปราณอื่นๆ ปะทุพลังทุกด้าน ซัดไปข้างหน้าทันที

หมัดนี้แฝงไว้ด้วยพลังของพิษต้องห้าม เขาจักรพรรดิภูต วิถีสวรรค์ ขวดแห่งกาลเวลาและวิหคทอง และยังมีพลังตะเกียงแห่งชีวิตของเขา ก่อเป็นลมพายุพัดกวาดไปข้างหน้า

เสียงเปรี๊ยะๆ แผ่ลาม สวี่ชิงพุ่งตัวออกไป ก้าวไปข้างหน้าจากที่ที่อยู่หลายสิบจั้ง จากความรู้สึกถูกพันธนาการที่ปกคลุมมาอีกครั้ง สวี่ชิงกัดฟัน ใช้วิธีเดิมเคลื่อนไปข้างหน้า

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร สวี่ชิงซัดพลังดังเลื่อนลั่นมาตลอดทาง ฝืนเปิดเส้นทางอยู่ตลอด แม้จะยกฝีเท้าได้อย่างยากลำบากแต่สุดท้ายก็เดินออกมาได้ร้อยจั้ง

หลังจากมาถึงที่นี่ เขาก็หมดแรงแล้ว สัมผัสถึงปลายทางอันไกลโพ้นครู่หนึ่ง สวี่ชิงถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ เลือกที่จะจากไปกลับไปยังร้านยา หลังจากพักก็เข้าไปในกระจกต่อ

บริเวณที่บุกเบิกทางไว้ก่อนหน้านี้ไม่ได้หายไปในตอนที่เขากลับมาอีกครั้ง เขาอยู่ที่บริเวณร้อยจั้ง กัดฟันกรอด ในดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยว ซัดพลังโจมตีข้างหน้าต่อไป

เวลาแต่ละวันๆ ก็ผ่านไปเช่นนี้เอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน