ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 646

บทที่ 646 เส้นผมครามเป็นเส้นทาง ประตูแห่งจันทราคิมหันต์

ทะเลทรายครามสั่นไหวอย่างรุนแรง

คำพูดของนายกองคล้ายว่าเปิดพันธนาการต้องห้ามบางอย่าง ทำให้พลังน่ากลัวที่ซ่อนอยู่ในทะเลทรายแห่งนี้ พลันปะทุขึ้นในเสี้ยวขณะนี้

เม็ดทรายแต่ละเม็ดๆ ลอยขึ้นฟ้าเอง ลอยอยู่กลางฟ้าดิน

ทุกเม็ดล้วนสั่นไหว บนนั้นกระทั่งว่ายังมีใบหน้าเหี้ยมเกรียมปรากฏออกมา คำรามไปทางท้องฟ้า

เสียงคำรามกลายเป็นทัณฑ์สวรรค์ ขณะที่แลบแปลบปลาบก็ทำให้ท้องฟ้าดังกึกก้องตามมา

ยิ่งมีลมพัดมาจากทั่วสารทิศ หอบม้วนทุกสิ่ง

ท่ามกลางฟ้าดิน ในเสี้ยวพริบตานี้ก็กลายเป็นทะเลทราย

กวาดตามองไป เม็ดทรายนับไม่ถ้วนลอยขึ้นมาไม่หยุด เส้นขอบฟ้าของทะเลทรายต่ำลงเรื่อยๆ

เม็ดทรายที่ปลิวว่อนกลางอากาศเหล่านั้นถูกลมหอบม้วน ท่ามกลางเสียงครืนครันฟาดผ่าก็ปะทุไม่หยุด ต่างแหลกสลายกลายเป็นฝุ่นธุลี เกิดเป็นพายุทะเลทรายพัดไปทั่วทั้งแปดทิศ

ใบหน้าแต่ละดวงในนั้นส่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวด สุดท้ายก็รวมเข้าด้วยกัน เกิดเป็นใบหน้าขนาดมหึมา เห็นรางๆ คล้ายว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

องค์ท่านกำลังหัวเราะ และกำลังร้องไห้ ปกคลุมไปทั่วทั้งทะเลทรายคราม

ไอพลังประหลาดตลบอบอวล โลกรางเลือน

เทพเจ้าลงมาเยือน!

เพียงพริบตาทั้งทะเลทรายครามก็ฟ้าดินมืดมืด ประสาทสัมผัสเทพอยู่ที่นี่ไม่อาจแผ่ออกไปได้แม้แต่น้อย ตาเนื้อยิ่งไม่อาจมองเห็นข้างหน้าได้อย่างชัดเจน

มีเพียงเสียงคำรามไม่สิ้นสุดที่ปะทุท่วมฟ้าที่นี่ ส่วนผู้บำเพ็ญที่นี่ตอนนี้ต่างหลบไปในภูเขาของแต่ละคน มองทุกอย่างนี้อย่างหวาดกลัว

ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม พวกเขาคุกเข่าหมอบคารวะใบหน้ามหึมาที่แปรเปลี่ยนจากทะเลทรายคราม

“ไป๋หมู่!”

ส่วนบริเวณทางเข้าที่พวกสวี่ชิงมุ่งหน้าไป สมาชิกเผ่าคุ้มครองวายุเหล่านั้น ตอนนี้ยิ่งตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง สมาชิกเผ่าต่างคุกเข่าลง ปากก็ร่ายร้องบทเพลงโบราณออกมา

“ไป๋หมู่ฟื้นตื่น เสพสุขวาสนาแม่น้ำเพลิง

“บุตรเทวะเยือนโลกา ช่วยทั้งแปดดินแดนให้พ้นทุกข์

“คนทั้งหลายลุ่มหลงมัวเมา ฝังจิตใจไม่ใหลหลง

“ข้ายินดีเป็นธุลี หล่อเลี้ยงผืนนภา”

เสียงเพลงดังก้องไปในพายุทะเลทราย ถูกลมพัดกระจาย ลอยล่องไปทั่ว แม้พายุจะน่ากลัว แต่เหมือนว่าสำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่แล้วพายุทรายไม่ได้มีจิตคิดร้ายสักเท่าไร ดังนั้นพวกเขาทุกอย่างยังดีอยู่

แต่ว่า…ผู้บำเพ็ญตำหนักเทพพระจันทร์สีชาดที่จับเป้าหมายทะเลทรายคราม ห้อตะบึงมุ่งหน้ามาจากทั่วทุกสารทิศ จะทำการจับกุมตัวต้นกำเนิดที่สร้างภาพแห่งห้วงบรรพกาล เงาร่างของพวกเขาในพายุทะเลทรายกลับต้องถอยหลังไป

พายุทะเลทรายลูกนี้เหมือนจะระบายจิตคิดร้ายทั้งหมดที่มีไปบนร่างของผู้มาเยือนจากข้างนอกเหล่านี้

เพียงพริบตา ผู้บำเพ็ญพระจันทร์สีชาดจำนวนมหาศาลก็ถูกหอบม้วน ในขณะที่แต่ละคนสีหน้าหวาดหลัว ก็มีบางคนที่ถูกท่วมจมไปในพายุทะเลทราย ร่างถูกฉีกทึ้ง วิญญาณถูกแยก เสียงโหยหวนน่าเวทนาถูกกลบไปในเสียงครืนครันเลื่อนลั่น

ต่อให้เป็นจักรพรรดิตำหนักที่มาเยือนก็ยังหวั่นไหว สีหน้าเปลี่ยนไปมหาศาล

“ทุกคนถอยไปจากที่นี่!”

เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย ออกคำสั่งทันที ไม่นานนักผู้บำเพ็ญตำหนักเทพต่างหนีไปอย่างรวดเร็ว ถอยหนีไปเฝ้าอยู่นอกทะเลทราย ไม่กล้าเข้ามาอีกแม้แต่น้อย

ส่วนจักรพรรดิตำหนักและทูตเทวะระดับหวนสู่อนัตตาอีกจำนวนหนึ่งฝืนบุกเข้าไป ในพายุทะเลทรายนี้ พวกเขาเหมือนหอกยาวเป็นเล่มๆ ฉีกมิติขาดวิ่น พุ่งตรงไปยังบริเวณทางเข้าที่พวกสวี่ชิงอยู่

ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

เพียงแต่บนเส้นทางที่พวกเขามุ่งหน้ามา เหตุการณ์ประหลาดในทะเลทรายผมครามก็ยังคงดำเนินต่อไป และเส้นขอบฟ้าของจากการลอยขึ้นของเม็ดทรายนับไม่ถ้วน จากใบหน้าที่แปลงมาจากทะเลทรายแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ก็ยุบลงไปไม่หยุด

สิบจั้ง แปดสิบจั้ง ร้อยห้าสิบจั้ง…

จนกระทั่งสุดท้าย ทะเลทรายครามทั้งผืนก็ยุบลงไปพันจั้ง!

กวาดสายตามองไป ฟ้าดินในทะเลทรายคราม ทะเลทรายคำราม ส่วนข้างล่าง…ว่างเปล่า

เผยให้เห็นหลุมลึกขนาดมหึมาราวหลุมสวรรค์และแผ่นดินโบราณที่เกิดขึ้นก่อนจะมีทะเลทราย

และยังมียอดเขาที่สูงไม่เท่ากันอีกมากมาย

ยอดเขาบางแห่งในอดีตได้ถูกฝังไปใต้ทะเลทรายแห่งนี้โดยสมบูรณ์ ตอนนี้หลังจากเวลาเนิ่นนานนับไม่ถ้วน ก็ปรากฏออกมาเป็นครั้งแรก

ยอดเขาบางแห่งบางส่วนที่อยู่ข้างนอก อย่างเช่นเทือกเขาทนทุกข์เช่นนั้น ที่ตอนนี้ก็เผยส่วนที่ถูกฝังออกมา

เทียบกับหลุมสวรรค์แล้ว เทือกเขาเหล่านี้เหมือนหนามแหลมมากมาย เห็นได้ถึงความน่ากลัวของหลุมแห่งนี้

ส่วนบนพื้นในนั้น ดินสีดำสนิทขณะที่ส่งกลิ่นเน่าเปื่อยออกมา ก็ยังมีหลุมและร่องน้ำอีกนับไม่ถ้วน เหมือนว่าที่นี่ในอดีตเกิดสงครามอันน่าครั่นคร้ามขึ้น

การเปลี่ยนแปลงของแผ่นดินเช่นนี้อยู่เหนือการจินตนาการของผู้บำเพ็ญ ผู้บำเพ็ญดั้งเดิมของทะเลทรายคราม ตอนนี้ล้วนหวาดกลัว ระลอกคลื่นอารมณ์ในใจท่วมฟ้า ท่าทางการหมอบคารวะไป๋หมู่ยิ่งเลื่อมใส

และทะเลทรายในฟ้าดิน ภายใต้การชนปะทะไม่หยุดนี้ ก็ทยอยแหลกละเอียด กลายเป็นฝุ่นธุลีไม่ขาดสาย ต่างถูกลมผสานเข้าด้วยกัน

ท่ามกลางความรางเลือนเหมือนว่าลักษณะจะเปลี่ยนไป…

คนที่เห็นทุกอย่างนี้กับตา ในหัวของพวกเขาก็ค่อยๆ เริ่มนึกถึงเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

ว่ากันว่าทะเลทรายครามแห่งนี้เดิมเป็นหลุมสวรรค์แห่งหนึ่ง จนกระทั่งช่วงเวลาเนิ่นนานก่อนหน้านี้มีผมเส้นหนึ่งร่วงลงมาจากสวรรค์ แปรเปลี่ยนเป็นเม็ดทรายที่นี่ ถมหลุมสวรรค์จนเต็ม กลายเป็นทะเลทราย

และในวันนี้ เรื่องเล่าเรื่องนี้…ก็ได้รับการพิสูจน์แล้ว

เพราะทะเลทรายไร้ขอบเขตสิ้นสุดกลางอากาศ ภายใต้การเปลี่ยนแปลงของลักษณะไปไม่หยุด สุดท้ายก็รวมเข้าด้วยกัน ประกอบเป็น…เส้นผมสีครามเส้นหนึ่ง!

เส้นผมเส้นนี้เพียงปรากฏขึ้น พวกจักรพรรดิตำหนักจากตำหนักเทพพระจันทร์สีชาดก็ต่างใจสั่นสะท้าน เหม่อลอยเพราะมัน

ส่วนทะเลทรายครามทั้งผืน ในเสี้ยวขณะนี้ก็เหมือนเวลาถูกหยุดนิ่ง กฎเกณฑ์ถูกหยุด กฎระเบียบถูกแช่แข็ง ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสงัด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน