ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 677

บทที่ 677 ฟื้นคืนชีพและผงาดขึ้นมา

จากเสียงของสวี่ชิงและนายกองที่สะท้อนก้อง พวกเขาก็เดินเข้าไปยังทะเลสาบที่สะท้อนอยู่ในกระจกบนฟากฟ้า จนถึงโถงตำหนักสูงสุดของตำหนักขบถจันทร์ มองลงมาเบื้องล่างราวกับเทพเจ้า

ทั้งภูเขาตำหนักขบถจันทร์สั่นสะเทือนทันใด

อำนาจผนึกของรองเจ้าตำหนักหนึ่งและรองเจ้าตำหนักห้าหลังจากที่ทรยศ ก็ถูกสวี่ชิงกับนายกองลบไปในตอนนี้

พวกเขาต่างหากที่เป็นเจ้าตำหนักขบถจันทร์ที่แท้จริง

ด้วยอำนาจสูงสุดของสวี่ชิงและนายกอง อำนาจของรองเจ้าตำหนักทั้งหมดถูกสะกดอย่างง่ายดาย

เวลานี้ภูเขาในกระจกครืนครัน ศาลเจ้าแต่ละหลังด้านในกะพริบวูบ ชั่วพริบตาศาลเจ้านับแสนก็ส่องแสงเรืองรอง พร่างพรายอย่างยิ่ง

ราวกับดวงดารานับแสนดวง กลายเป็นทะเลดวงดาว ระเบิดโถมฟ้า

รัศมีอำนาจดั่งสายรุ้ง สั่นไหวภูเขา สะเทือนฟ้าดิน

ยิ่งมีกลิ่นอายที่น่าตกตะลึงอีกหลายระลอก ปะทุขึ้นมาจากในศาลเจ้านับแสนนี้ กลายเป็นระลอกคลื่นที่น่าครั่นคร้าม สะท้อนก้องอยู่บนผิวกระจก ขณะที่โหมระลอกคลื่นก็ส่งผลกระทบกับโลกภายนอก

ฟ้าดินที่แปรมาจากคราบร่างก่อนเป็นเทพของชื่อหมู่ส่งเสียงครืนครันในยามนี้ ยากจะหดตัวลงไปเรื่อยๆ และไม่อาจกลืนกินต่อได้อีก ถูกพลังของตำหนักขบถจันทร์ขัดขวาง!

นี่คือพลานุภาพพลังรากฐานของตำหนักขบถจันทร์

คำกล่าวของสวี่ชิงกับนายกอง ไม่เพียงแต่สะท้อนก้องในฟ้าดินคราบร่างก่อนเป็นเทพของชื่อหมู่เท่านั้น แต่ยังมีทะเลเลือดในโลกด้านนอก รวมไปถึงท้องฟ้าทั่วสารทิศ กำลังสะท้อนก้องในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา

รูปสลักทั้งหลายคือผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์

กลับสู่ตำแหน่งคือกลับมายังตำหนักขบถจันทร์

ชั่วพริบตา ผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ในกองทัพต่อต้าน ในใจต่างราวกับสายอัสนีฟาดผ่า ร่างกายพวกเขาไม่อาจควบคุม พร่าเลือนลงอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเป็นภาพมายา

ราวกับพลังสูงสุดวูบหนึ่งลงมาประทับบนร่างผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ทุกคน กลายเป็นแรงดึงดูด ดึงพวกเขากลับมาโดยไม่สนสถานที่หรือพลังบำเพ็ญของพวกเขา

ร่างผู้บำเพ็ญหายไปจากในภาพมายานั้นทีละคน ตอนปรากฏตัวก็มาอยู่ในตำหนักขบถจันทร์ อยู่ในศาลเจ้าของตัวเอง ผสานเข้าไปในรูปสลักศาลเจ้า ลืมตาทั้งสอง รัศมีพร่างพราย

ในนี้ยังมีรองเจ้าตำหนักสี่ของตำหนักขบถจันทร์ด้วย ร่างของเขาก็ถูกดึงดูดมาเช่นกัน ปรากฏขึ้นในศาลเจ้ารองเจ้าตำหนักกลางอากาศ

โลกภายนอกก็เป็นเช่นนี้

ฝั่งตะวันออกแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา ตวนมู่ฉางที่หายใจรวยริน สองตาเบิกโพลงขึ้นทันที สีหน้าฉายแววไม่อยากเชื่อ สมองเขาได้ยินประโยคนั้นในพริบตานี้

ร่างของเขาเลือนรางทันใด หายวับไปชั่วพริบตา ตอนปรากฏตัวก็กลับมาอยู่ในตำหนักขบถจันทร์

ผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ที่กระจัดกระจายตามพื้นที่ต่างๆ แบบตวนมู่ฉาง ไม่ว่าจะซ่อนอยู่ยังสถานที่ใด บาดเจ็บอย่างไร ขอแค่ยังไม่ตาย ร่างของพวกเขาก็ถูกดึงดูดเข้าไปทั้งหมด

โดยเฉพาะทางเหนือแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา รองเจ้าตำหนักสามรวมถึงผู้บำเพ็ญใต้บังคับบัญชานับแสนที่ถูกพระจันทร์สีชาดปิดล้อม ตอนนี้ผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ทั้งหมดสีหน้าเปลี่ยนไป

พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ได้ยินเสียงทรงพลานุภาพที่ดังขึ้นในสมอง

ด้วยเสียงนี้ ผู้บำเพ็ญขบถจันทร์ส่วนใหญ่ที่รวมถึงรองเจ้าตำหนักสามก็หายไปทุกคน

ตอนปรากฏตัว ล้วนกลับมาอยู่ในศาลเจ้าของตัวเองในตำหนักขบถจันทร์

ทั้งหมดนี้กล่าวเหมือนนาน แต่อันที่จริงเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเท่านั้น ภูเขาที่สะท้อนอยู่ในกระจก ประตูใหญ่ของศาลเจ้าด้านใน ทยอยเปิดออกครืนครัน

รูปสลักนับหมื่นรูป ตอนนี้ล้วนเดินลงมาจากแท่นบูชาของตัวเอง ผลักประตูศาลเจ้า ก้าวออกมา

รูปสลักเหล่านี้รูปร่างแตกต่างกัน ทุกรูปล้วนมีรัศมีประดุจสายรุ้ง น่าตกตะลึงอย่างยิ่ง ในใจโหมซัด

บ้างก็สั่นสะเทือน บ้างก็มึนงง บ้างก็ตกตะลึง บ้างก็ตื่นเต้น

บนท้องฟ้า ศาลเจ้ารองเจ้าตำหนักทั้งเก้าก็เป็นเช่นกัน

ศาลเจ้ารองเจ้าตำหนักสี่เปิดออก รูปสลักสง่าผ่าเผยที่แปรจากตัวเขา เดินออกมาจากศาลเจ้าที่ตนเองอยู่พร้อมแสงพร่างพราย ศาลเจ้ารองเจ้าตำหนักสามที่อยู่ข้างๆ เวลานี้ก็เปิดออกตามมา รูปสลักเหมือนวัชระที่ดวงตากราดเกรี้ยวรูปหนึ่ง เดินออกมาจากศาลเจ้าพร้อมกับแรงกดดันที่น่าครั่นคร้าม

เพียงแต่เมื่อเทียบกับรองเจ้าตำหนักสี่ สีหน้าของเจ้าตำหนักสามสั่นสะท้านรุนแรงยิ่งกว่า

กระทั่งรองเจ้าตำหนักหนึ่งและรองเจ้าตำหนักห้าที่ทรยศ ผู้บำเพ็ญขบถจันทร์ส่วนหนึ่งที่เลือกกบฏเพื่อติดตามพวกเขาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยง ถูกดึงกลับมาในตำหนักขบถจันทร์เช่นกัน

จากการเปิดออกของศาลเจ้าเวลานี้ รองเจ้าตำหนักที่ทรยศทั้งสองคนพุ่งตัวออกมา พวกเขาสีหน้าเปลี่ยนไป ในใจเกิดความพรั่นพรึง ทั้งหมดทั้งมวลนี้สำหรับพวกเขานั้นเหนือความคาดหมาย กะทันหันเกินไปจริงๆ

และการปรากฏตัวของพวกเขา ทำให้มีสายตากราดเกรี้ยวและจิตสังหารจากผู้อื่นทันที

แต่ตอนนี้ ไม่มีใครระบายจิตสังหารนี้แต่อย่างใด เพราะเทียบกับการทรยศของรองเจ้าตำหนักทั้งสองแล้ว สิ่งที่ดึงดูดใจผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ทั้งหมดในตอนนี้ คือโถงตำหนักสูงสุดบนฟ้านั่น!

ทุกคนเงยหน้าขึ้นพร้อมกันตามสัญชาตญาณ มองไปบนท้องฟ้า

โถงตำหนักสูงสุด ประตูใหญ่เปิดออกแล้ว แสงสว่างไร้ที่สิ้นสุดเปล่งออกมาจากด้านใน ส่องสว่างไปทั่วสารทิศ ราวกับกลายเป็นดวงอาทิตย์

และในดวงอาทิตย์นั้น ร่างเงาสองร่างคล้ายค้ำยันฟ้าดิน ทำให้ทุกคนเกิดความศรัทธาในใจ

สายตาพวกเขาจับจ้องลงมา กวาดผ่านรูปสลักผู้บำเพ็ญตำหนักขบถจันทร์ทั้งหมด และผู้บำเพ็ญทั้งหมดในที่แห่งนี้สมองอื้ออึง ก้มหน้าลงด้วยสัญชาตญาณ เปล่งเสียงออกมา

“คารวะเจ้าตำหนักขบถจันทร์!”

นายกองได้ใจ เงยหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง

“เทพเจ้าหาใช่สิ่งนิจนิรันดร์ ความคาดหวังนั้นคงอยู่ตลอดกาล!”

“วันนี้พระจันทร์สีชาดเข้ารุกราน เป็นช่วงเวลาที่ภารกิจขบถจันทร์ของเราผงาดขึ้นมา!”

เสียงของนายกองดังก้อง ยกมือขวาขึ้นโบก ภูเขาตำหนักขบถจันทร์ก็พลันครืนครัน นูนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ส่วนเทือกเขาทนทุกข์ที่มันจุติอยู่ก็เช่นกัน

บนท้องฟ้า จากภูเขาบนผิวกระจกที่ขยายใหญ่ขึ้น กระจกก็นูนขึ้นไปต่อเนื่องท่ามกลางเสียงครืนครัน สัมผัสกับคราบร่างก่อนเป็นเทพของชื่อหมู่ที่แปรเป็นม่านฟ้าปกคลุมที่แห่งนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน