ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 705

บทที่ 705 ความลับพสุธาแดนดินและนภาเจิดจรัส

เสียงของหลี่จื้อฮว่า เจือความเยือกเย็นสุขุม แม้เสียงจะแผ่วเบา แต่กลับทำให้วังจันทราสั่นไหว คลื่นเสียงโหมกระพือทำให้ทะเลเลือดรอบๆ ชื่อหมู่สงบลง

พวกสวี่ชิงก็โล่งอก ต่างถอยออกมาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาทราบดีว่าการต่อสู้หลังจากนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเข้าร่วมได้ ต่อให้เป็นเตรียมสู่เทวะ…ก็ไม่คู่ควร

และเหนือทะเลเลือดเวลานี้ ชื่อหมู่สีหน้าไร้อารมณ์ ในดวงตาว่างเปล่ามีไฟสีเลือดสองดวงจุดขึ้น มองไปทางหลี่จื้อฮว่า ราวกับไม่ได้แปลกใจกับการคืนชีพและการมาถึงของเขา

“เสวียนโยวจากไป กาลเวลาผันเปลี่ยน หลี่จื้อฮว่า การที่เจ้าตื่นขึ้นมาไม่มีความหมาย”

ชื่อหมู่เอ่ยเสียงเรียบ ไม่มีอารมณ์เจือปน ไม่ยินดีไม่ยินร้าย

ในสายตาแต่ละคน เห็นภาพนี้แตกต่างกัน

ภาพในสายตาคนทุกคน เป็นสิ่งที่สัมผัสรับรู้ปรับเปลี่ยนไปโดยสัญชาตญาณให้อยู่ในขีดจำกัดที่รับได้ อย่างเช่นในสายตาเหล่ารัฐทายาท ชื่อหมู่ที่พวกเขาเห็นคือร่างผสมระหว่างรูปร่างมนุษย์กับขนนก โหดเหี้ยม ชั่วร้าย น่ากลัวอย่างยิ่ง

และเปลวไฟในดวงตา ก็ไม่ใช่เปลวเพลิง แต่เป็นดวงดาวที่กำลังเคลื่อนคล้อยเบาๆ สองดวง

นี่ก็คือเทพเจ้า เนื่องจากระดับขั้นชีวิตของเหล่าองค์ท่านสูงเกินไป ดังนั้นในสายตาสรรพชีวิต เทพเจ้าจึงมีหน้าตาแตกต่างกันไปนับไม่ถ้วน

ดังนั้นหากเทพเจ้าจะทำลายล้างโลกก็แสนจะง่ายดาย องค์ท่านแค่สะท้อนรูปร่างที่แท้จริงของตัวเองให้สรรพชีวิตเห็น เท่านี้ความตายก็จะมาเยือน

จากจุดนี้ ยังมองจุดที่น่ากลัวของเสี้ยวหน้าเทพเจ้าออกได้ เพราะสรรพชีวิตทุกเผ่าไม่ว่าจะพลังบำเพ็ญขั้นใด องค์ท่านที่มองเห็นล้วนเป็นแบบเดียวกัน

และตอนนี้ เสียงของชื่อหมู่ก็กระทบที่ข้างหูพวกสวี่ชิง กลายเป็นเสียงอัสนีครืนครัน แล่นแปลบปลาบอยู่ในใจ ทำให้ทุกคนไร้กำลังต้านทานในพริบตา

เหล่ารัฐทายาท ต่างสำแดงวิชาออกมา ให้ร่างกายตัวเองฝืนแบกรับไว้

สวี่ชิงก็ไม่ลังเลแต่อย่างมด หยิบดินเหนียวก้อนหนึ่งออกมากำไว้ในมือทันที

นี่เป็นสิ่งที่จิ้งจอกดินเหนียวมอบให้เขา

นายกองทางนั้น หยิบเส้นผมเส้นหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว นี่คือตัวแทนของเทพชั้นสูงจันทราคิมหันต์ แม้อีกฝ่ายจะมาแล้วจากไป แต่นายกองก็เก็บเส้นผมนี้ติดตัวไว้ตลอด

มีเพียงหลี่จื้อฮว่า เขาไม่จำเป็นต้องต้านทานแต่อย่างใด ยืนเงียบๆ อยู่ในวังจันทรา มองชื่อหมู่ที่อยู่ตรงหน้า ครู่ต่อมาก็กล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน

“ยังมีภารกิจอยู่”

ประโยคนี้สำหรับชื่อหมู่ เหมือนกลายเป็นการกระตุ้นบางอย่าง ดังนั้นพริบตาต่อมา เลือดที่ไหลอาบร่างชื่อหมู่ก็เพิ่มมากขึ้น หนามที่พันอยู่ก็รัดแน่นยิ่งขึ้น ตัวนางด้านในดอกไม้พลับพลึงแดงนับไม่ถ้วนที่เบ่งบานอยู่เหนือทะเลเลือดด้านหลัง สีหน้าเปลี่ยนเป็นอาฆาตแค้น คำรามต่ำออกมา

“ภารกิจ? ภารกิจของนภาเจิดจรัส หรือภารกิจของพสุธาแดนดิน!

“หลี่จื้อฮว่า เรื่องที่เคยเกิดขึ้นที่นภาเจิดจรัส เจ้าคงไม่ได้ลืมใช่หรือไม่

“เดิมทีพวกเรากำเนิดมาเป็นเทพ ใครกันที่ผนึกบรรพชนของพวกเรา ทำให้ทายาทเสียตำแหน่งเทพไป”

หลี่จื้อฮว่าหลับตาลง ผ่านไปนานเขาก็ส่ายหัว

“ไม่เคยลืม”

ทั้งร่างชื่อหมู่เปล่งแสงสีแดงวูบวาบ แสงสีชาดโถมขึ้นฟ้า ก้าวไปหาหลี่จื้อฮว่าก้าวหนึ่ง

“ใครที่ทำให้สิ่งที่เรียกว่าวิถีสวรรค์ปรากฏขึ้นบนแผ่นดินเทพของเรา แล้วสะกดพวกเราไว้

“และใครที่ผนึกพวกเราอยู่ใต้แผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ สร้างโลกผู้บำเพ็ญขึ้นมาบนแผ่นดินเทพของพวกเรา!”

จากเสียงที่สะท้อนก้อง รูปร่างหน้าตาของชื่อหมู่ในสายตาสวี่ชิงเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น รูปลักษณ์สตรีงามแต่เดิม บัดนี้กำลังสลายไป ขนนกสีเลือดแต่ละเส้นกำลังแทนที่เลือดเนื้อ

และนางยังกล่าวต่อว่า

“หลี่จื้อฮว่า ที่ข้าเลือกกลายเป็นเทพนั้นไม่ผิด ตอนที่เจ้าจากไปครั้งนั้นก็เหมือนกับข้า แต่ทำไมต่อมาเจ้าจึงดับไฟเทพ ทรยศสายเลือดของพวกเรา!

“เจ้ามาจากนภาเจิดจรัส แต่กลับกลายเป็นพสุธาแดนดิน!

“ข้ามาจากนภาเจิดจรัส แต่ยังคงเป็นตัวแทนแห่งนภาเจิดจรัส!”

หลังจากชื่อหมู่กล่าวจบ ก็มาปรากฏตรงหน้าหลี่จื้อฮว่า ในสายตาสวี่ชิงร่างกายของนางตอนนี้พลันไป รูปลักษณ์อย่างสตรีหายไปอย่างสิ้นเชิง เปลี่ยนไปเป็นเลือดเนื้อที่น่าหวาดกลัวเช่นตอนแรกอีกครั้ง

และเสี้ยวขณะนี้ ขนนกทุกเส้นก็สยายออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นด้านในของสิ่งที่ประกอบขึ้นจากเลือดเนื้อและขนนก ตรงนั้น…เป็นเบ้าตาขนาดยักษ์ ไม่มีลูกตา มีเพียงเลือดมหาศาลที่กำลังหลั่งทะลักออกมา

เผชิญหน้ากับคำพูดรวมถึงการเข้าประชิดของร่างเงาชื่อหมู่ หลี่จื้อฮว่าเงียบนิ่ง สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา เขายกมือขวาขึ้นยันไปทางท้องฟ้า

ท้องฟ้าถล่มทลายด้วยการผลักยันนี้ กลายเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนร่วงลงมา

และทุกชิ้น ขณะที่ร่วงลงมาก็เปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นกลิ่นอายน่าครั่นคร้ามสะท้านฟ้าสะเทือนดินเป็นวูบๆ จากนั้น…ก็แปรเป็นเงามายานับไม่ถ้วน

ด้านในมีตะวันจันทราดวงดารา มีอสูรหงส์คู่มังกร ยิ่งมีวิญญาณบรรพกาลอยู่อีกหลายชนิด สวี่ชิงยังเห็นกระทั่งวิหคทองด้านในด้วย

จากการปรากฏตัวของพวกมัน จากการปะทุของกลิ่นอาย คลื่นพลังวิชาระดับจักรพรรดิวูบหนึ่ง ก็พวยพุ่งออกมาบนเงามายาที่เกิดขึ้นจากเศษชิ้นส่วนเหล่านี้

พวกมันล้วนเป็นวิชาระดับจักรพรรดิ รวบรวมจากหมื่นเผ่า มากมายมหาศาล มากเกินหมื่น

เวลานี้ถูกหลี่จื้อฮว่าอัญเชิญออกมาด้วยตัวเอง

พริบตาที่ปรากฏขึ้น วิชาระดับจักรพรรดิมากกว่าหมื่นนี้ ต่างสำแดงพลังต้นกำเนิดออกมา ชั่วพริบตา…ในเงามายาที่แปรมาจากวิชาระดับจักรพรรดิแต่ละตนก็ราวกับถูกปลดผนึก ปรากฏความต้องห้ามออกมา

อาวุธแต่ละชิ้น ของแต่ละอย่าง ในนั้นยังมีหอกยาวทำลายล้างที่สวี่ชิงสัมผัสได้จากวิหคทอง บัดนี้ทุกสิ่งกำลังปรากฏขึ้นมาบนฟากฟ้า

นี่คืออาวุธต้องห้าม!

การปรากฏตัวของพวกมัน ระเบิดคลื่นพลังน่าครั่นคร้ามสุดขีดออกมา จากนั้นก็พุ่งไปหาชื่อหมู่เพื่อสังหาร!

ตอนนั้นสวี่ชิงสัมผัสความลับของวิชาระดับจักรพรรดิจากในร่างกายวิหคทองได้ เขารู้ว่าวิชาระดับจักรพรรดิทั้งหมด อันที่จริงล้วนเป็นผนึกอย่างหนึ่ง ผนึกสิ่งที่วิถีสวรรค์ไม่อนุญาตให้ปรากฏ

ตอนนี้ เขาได้เห็นกับตา ระลอกคลื่นในใจพลันโหมกระหน่ำซัดไม่หยุด

พลังวิเศษเช่นนี้เป็นสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการ เตรียมสู่เทวะก็มิอาจครอบครอง

นี่เป็นพลังอันน่าตกตะลึงที่มีเพียงเจ้าเหนือหัวเท่านั้นถึงจะระเบิดออกมาได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน