ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 780

บทที่ 780 เมล็ดพันธุ์วิญญาณเซียนต่างวิถี

ไหมวิญญาณหนึ่งล้านเส้นปะทุขึ้นมาในทะเลความรู้สึกของสวี่ชิง แผ่ปกคลุมจิตใจของเขา ทะลักไปในวิญญาณ จากนั้นก็แผ่ไปทั่วสรรพางค์กาย สุดท้ายก็เป็นคลื่นวนในทะเลความรู้สึก

หมุนวนครืนครันเลื่อนลั่น

ขณะเดียวกัน ท้องฟ้าเมืองหลวงจักรพรรดิสายฟ้าแลบแปลบปลาบ สายฟ้าแต่ละทางปรากฏ แหวกผ่านท้องฟ้า เหมือนสิ่งที่ไม่ควรอยู่ในโลกใบนี้กำลังจะถือกำเนิด ด้วยเหตุนี้จึงดึงดูดความสนใจของวิถีสวรรค์

แต่ไม่นานนัก ความสนใจก็หายไปอย่างน่าแปลกประหลาด เหมือนว่าสิ่งที่กำลังจะปรากฏขึ้นที่นี่ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ถูกวิถีสวรรค์เมินเฉยไปเองเสียอย่างนั้น

กระทั่งว่ายังเปลี่ยนมาอำพราง จากอัสนีสวรรค์กลายเป็นสายฟ้าธรรมดาๆ

แต่ว่าแสงจากสายฟ้าก็ยังคงฉายวูบวาบ ส่องให้ทุกอย่างภายใต้ราตรีมืดสว่างกระจ่างชัด

ในความมืด มีคนสะดุ้งจากการเข้าฌานในห้องลับ มีคนหยุดชะงักจากการเดินอย่างรีบเร่งบนถนน มีคนเงียบเสียง ท่ามกลางการหารือในวังศึกษา มีคนตั้งสมาธิในหอสูง มีคนอยู่ในวังหลวงเงยหน้าขึ้น

สุดท้าย ภายใต้การอำพรางจากวิถีสวรรค์ ก็ไม่ได้อะไรกลับมา

ดังนั้น นอกจากคนอื่นๆ ที่ยังคงจับจ้อง ผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ ในวังหลวงต่างดึงความสนใจกลับมา คนที่เข้าฌานก็เข้าฌานต่อ คนที่รีบเร่งก็รีบเร่งต่อไป

คนที่ปรึกษาหารือในวังศึกษาเองก็เช่นกัน ดึงสัมผัสรับรู้กลับมา มองไปทางผู้ร่ำเรียนทั้งสามสิบเก้าคนที่นั่งตัวตรงรอบๆ

“ท่านเจ้าสายเกิดอะไรขึ้นหรือ”

ในบรรดาผู้ร่ำเรียนมีคนถาม

“พลันนึกอะไรขึ้นได้ ไม่มีอะไร พวกเจ้าต่อเลย” ผู้ที่ดึงสัมผัสรับรู้กลับมาเป็นผู้บำเพ็ญสวมหน้ากาก ใส่ชุดคลุมยาวผ้าหยาบคนหนึ่ง ดูจากเสื้อผ้าแล้วมองออกว่า ฐานะของคนคนนี้คือเจ้าสาย

และเจดีย์ขาวที่พวกเขาอยู่ก็คือสายผสานเทพ

เมื่อผู้ร่ำเรียนเหล่านั้นที่อยู่ข้างล่างได้ยินก็พยักหน้า พูดคุยหัวข้อสนทนาก่อนหน้านี้ต่อ ถกประเด็นเกี่ยวกับเรื่องสายเซียนต่างวิถีในช่วงนี้

หากเป็นสายอื่น ด้วยฐานะของสายผสานเทพในตอนนี้ไม่มีทางสนใจ แต่สายเซียนต่างวิถีต่างออกไป ไล่เรียงจากรากฐาน…แก่นแท้ของสายเซียนต่างวิถีและสายผสานเทพ ราวน้ำกับไฟ

ฝ่ายหนึ่งจิตใจถักร้อยเงาเทพ ให้ความสำคัญกับความสมบูรณ์ของมนุษย์

ฝ่ายหนึ่งคือกายเนื้อแทนที่ สุดท้ายโยนร่องรอยทุกอย่างของมนุษย์ทิ้ง หลงเหลือเพียงจิต

สุดท้ายฝ่ายหนึ่งเป้าหมายคือสำเร็จเซียน ฝ่ายหนึ่งเป้าหมายคือเปลี่ยนเป็นเทพ

แนวความคิดสองอย่างที่ตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง เป็นตัวตัดสินให้สองสายนี้ มีเพียงสายเดียวเท่านั้นที่รุ่งโรจน์

นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่สายเซียนต่างวิถีก่อนหน้านี้ตกต่ำจนถึงขีดสุด นอกจากปัจจัยจากตัวเองแล้ว การผงาดขึ้นของสายผสานเทพก็เร่งความเร็วให้กับสถานการณ์นี้

ดังนั้น หลังจากที่สายเซียนต่างวิถีมีผู้บำเพ็ญลึกลับสำเร็จขั้นใหญ่มีไหมวิญญาณหลายแสนเส้น เรื่องที่ทำลายความรู้ความเข้าใจเช่นนี้ ก็ดึงดูดความสนใจของสายผสานเทพ

ต่อให้ผ่านไปครึ่งเดือน กระแสร้อนแรงของสายเซียนต่างวิถีลดลง แต่เนื่องจากผู้บำเพ็ญลึกลับสำเร็จขั้นใหญ่คนนั้นไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นอีก จินตนาการได้ว่าหากอีกฝ่ายปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง จะต้องทำให้ระดับความน่าสนใจของสายเซียนต่างวิถีเพิ่มมากขึ้นต่อไปแน่นอน

ถึงตอนนั้น สายเซียนต่างวิถีก็ย่อมมีโอกาสผงาดขึ้นอีกครั้ง

นี่ก็เป็นประเด็นหลักในการประชุมภายในของสายผสานเทพครั้งนี้

สำหรับเรื่องนี้ ผู้ร่ำเรียนระดับสูงสายผสานเทพทั้งหลายในการประชุมครั้งนี้ มีคนหวาดระแวง มีคนสงสัยว่าข่าวลือจะมีข้อผิดพลาด พูดกันไปต่างๆ นานา

สุดท้าย เจ้าสายผสานเทพยกมือขึ้น เจดีย์ขาวเงียบสงัดไปในพริบตา ผู้ร่ำเรียนระดับสูงทุกคนต่างมองไปยังเจ้าสายของพวกเขา

ในสายตาของพวกเขาล้วนแฝงไว้ด้วยความเคารพ

“สำหรับเรื่องสายเซียนต่างวิถี ไม่จำเป็นต้องสนใจ ช่วงนี้…จะมีผู้ที่ฐานะสูงส่งท่านหนึ่ง เข้าร่วมสายผสานเทพอย่างเปิดเผย การเข้าร่วมของเขาจะช่วยเสริมให้สายผสานเทพของเราโดดเด่น

“พวกเจ้ากลับไปเตรียมตัว หลังจากนี้สามวัน คนผู้นี้จะมา”

จากคำพูดที่ดังออกไปของเจ้าสาย น้ำเสียงสงบนิ่งของเขาทำให้ผู้ร่ำเรียนระดับสูงเหล่านี้ที่อยู่ที่สายผสานเทพต่างสงบลง พากันพยักหน้า

การประชุมครั้งนี้ก็จบลงเช่นนี้

ขณะเดียวกัน สายฟ้าโลกภายนอกก็สลายไป เหลือเพียงแว่วเสียงที่ยังดังก้อง และในจวนของหนิงเหยียน ในห้องลับ ดวงตาทั้งสองของสวี่ชิงค่อยๆ ลืมขึ้นมา

ในดวงตาของเขาฉายประกายแสงเจิดจ้า สีหน้าแฝงด้วยความตกใจสงสัย กระทั่งว่าแฝงไว้ด้วยความสับสนงุนงงเล็กน้อย คิ้วขมวด

“นี่มันอะไรกัน…”

สวี่ชิงพึมพำ ขณะยกมือ หิมะสีม่วงเกล็ดหนึ่งก็ทะลุเลือดเนื้อออกมาจากกลางฝ่ามือของเขา ลอยอยู่ข้างหน้า

ทะเลความรู้สึกของเขา คลื่นวนที่ก่อตัวขึ้นจากไหมวิญญาณล้านเส้นยังคงหมุนวน เหมือนว่าไม่มีจุดสิ้นสุด

และจากการหมุนวน ในนั้นเกิดความเย็นเยือกขึ้น ค่อยๆ มีหิมะสีม่วงเป็นเกล็ดๆ ลอยขึ้นมาจากในคลื่นวน จากนั้นก็ล่องลอย

เกล็ดหิมะมีไม่มาก แค่ร้อยเกล็ด เป็นระเบียบเรียบร้อยงดงาม

สัมผัสทะเลความรู้สึกของตัวเอง สวี่ชิงดึงจิตเทพกลับมา สายตาจ้องเพ่งไปยังเกล็ดหิมะเกล็ดนี้ที่ลอยอยู่กลางฝ่ามือ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขานำแผ่นหยกสื่อเสียงออกมา ถ่ายทอดเสียงให้ผู้ครองกระบี่ ไม่นานนัก อสูรร้ายดุดันที่ใช้สำหรับทดลองตัวหนึ่งก็ถูกส่งมา

มองอสูรร้ายที่เหมือนหมาป่าเบื้องหน้าตัวนี้ สวี่ชิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย ยกมือขวาขึ้นสะบัด เกล็ดหิมะเกล็ดนั้นพุ่งตรงไปยังหว่างคิ้วของอสูรตัวนี้ทันที ทันทีที่แตะไป อสูรตัวนี้สั่นสะท้านไปทั้งร่าง ปากส่งเสียงร้องโหยหวนน่าเวทนา

เสี้ยวขณะต่อมา เกล็ดหิมะเหมือนมีชีวิต กัดกร่อนหว่างคิ้วของอสูรตัวนี้ ทะลุไปในเลือดเนื้อแล้วหายลับไป

ที่แปลกคือ แผลที่หว่างคิ้วตอนนี้กำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ร่องรอยหายไปอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่า

และอสูรหมาป่าตัวนี้ค่อยๆ นิ่งไม่ไหวติง ดวงตาทั้งสองปิดลง ดูเหมือนตายแล้ว

แต่กลิ่นอายยังอยู่ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จู่ๆ มันก็พลันลืมตาขึ้น ทันทีที่มองไปทางสวี่ชิง จิตใจเขากระตุกวูบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน