ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 79

บทที่ 79 สมาชิกใหม่ออกเดินทางสู่ทะเล

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยง แสงแดดแผดเผา

สวี่ชิงเดินอยู่บนถนน บอกกับตัวเองในใจว่าวันหน้าหากช่วยได้ก็จะช่วยจางซาน ตอบแทนบุญคุณที่ช่วยหลอมเรือในครั้งนี้ และยังมีแมงดาพรายปรารถนาของโจวชิงเผิง ในตอนที่เหมาะสมตนก็จะช่วยเพื่อตอบแทนเช่นกัน

แม้ตอนนี้จะยังไม่เห็นเรือเวทตอนหลอมเสร็จแล้ว แต่สวี่ชิงรู้สึกว่าหินวิญญาณที่จางซานใช้เพื่อหลอมเรือเวทจะต้องเกินสองร้อยก้อนอย่างแน่นอน

หลังจากจำเรื่องนี้เอาไว้ในใจแล้ว สวี่ชิงก็สังเกตกลุ่มคนข้างนอกและสภาพแวดล้อมรอบๆ ตลอดทางที่เดินมา เขายังไม่เห็นอะไรที่แตกต่างไปกับปกติ

เหมือนว่า…ความตายของเด็กหนุ่มเผ่าเงือกไม่ได้สร้างคลื่นลมอะไรในเมืองหลักเลย ทางกรมปราบพิฆาตทางนั้นก็เช่นเดียวกัน แน่นอนว่าเป็นไปได้ว่าตอนนี้คนที่รู้เรื่องมีไม่มาก

สวี่ชิงขบคิดพลางเดินไปทางโถงค้นคว้าท้องสมุทร

โถงค้นคว้าท้องสมุทรเป็นสถานที่ที่ลูกศิษย์ทุกคนจะต้องไปในการออกเดินทางสู่ทะเลครั้งแรก

เพราะในโถงค้นคว้าท้องสมุทรเก็บเอกสารที่ล้ำค่ามากๆ เอาไว้ นั่นก็คือเรื่องแปลกประหลาดต่างๆ นานาที่ลูกศิษย์สำนักเจ็ดเนตรโลหิตจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนประสบพบเจอในช่วงเวลาอันเนิ่นนานมานี้ และมีข้อมูลเกี่ยวกับอสูรทะเลนับไม่ถ้วน เป็นบันทึกครบทุกด้านรวมอยู่ด้วยกัน

ราคาน่าตื่นตะลึง

ดังนั้นจึงไม่สามารถคัดลอกได้ หากอยากค้นหาอ่าน ทำได้เพียงจ่ายเงินจำนวนหนึ่งแล้วเดินทางมาเปิดหาค้นคว้าอ่านเอง

นอกจากนี้หากลูกศิษย์ที่เดินทางออกทะเลเจอกับเรื่องแปลกประหลาดหรืออสูรทะเลชนิดใหม่ ก็สามารถรายงานโถงค้นคว้าท้องสมุทรได้เช่นกัน หลังจากที่ได้รับการตรวจสอบยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงก็จะได้รางวัลที่ไม่ธรรมดา และยิ่งเป็นข้อมูลที่ล้ำค่ามากเท่าไร รางวัลก็ยิ่งมหาศาล

เพียงแต่นอกจากจะต้องมีหลักฐานแน่นหนามาพิสูจน์เท่านั้น เพราะหากเป็นข้อมูลเพียงด้านเดียวจึงไม่สามารถวิเคราะห์จริงเท็จได้ ดังนั้นระยะเวลาที่ใช้ในการตรวจสอบจะนานมากๆ หลายร้อยปีก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ นี่ก็เพื่อสกัดกั้นไม่ให้เรื่องราวประเภทปั้นน้ำเป็นตัวมาหลอกเอารางวัล

ส่วนข้อมูลที่ยังไม่ได้พิสูจน์ความจริงจะไม่ถูกบันทึกอยู่ในโถงค้นคว้าท้องสมุทร

สามารถบันทึกอยู่ในโถงค้นคว้าท้องสมุทรได้ล้วนเป็นเรื่องจริงอีกทั้งยังได้รับการพิสูจน์หลายครั้ง

ดังนั้นสวี่ชิงจึงตั้งใจอ่าน เขารู้ว่าข้อมูลใดๆ ก็ตามในนี้ ล้วนอาจรักษาชีวิตของตัวเองในช่วงเวลาสำคัญได้ทั้งนั้น

และเป้าหมายในการออกทะเล สวี่ชิงก็กำหนดเอาไว้แล้ว

เขาเจอแผนที่ทะเลจากในถุงเก็บของของเด็กหนุ่มเผ่าเงือก ซึ่งครบสมบูรณ์ทุกด้านและละเอียดมาก หลังจากที่สวี่ชิงศึกษาแล้วก็ตัดสินใจว่าเป้าหมายสุดท้ายของการออกทะเลครั้งนี้คือเกาะแห่งหนึ่งที่ทำสัญลักษณ์อยู่บนแผนที่

เกาะนี้อยู่ข้างหลังเกาะที่ชื่อว่าหมู่เกาะปะการังตะวันตก ที่นั่นเต็มไปด้วยหินโสโครก อันตรายเป็นอย่างมาก เนื่องจากบริเวณใกล้เคียงเป็นที่ลอกคราบของกิ้งก่าทะเล ดังนั้นจึงถูกเรียกว่าเกาะกิ้งก่าทะเล

กิ้งก่าทะเลเดิมทีก็ดุร้ายทั้งยังหายาก จัดเป็นสัตว์สังคม ส่วนมากอยู่ในทะเลลึก มีเพียงแค่ตอนลอกคราบเท่านั้นที่จะขึ้นฝั่ง อีกทั้งคราบของมันยังต้องเก็บให้เร็วที่สุดจึงจะมีค่า หากเวลาเนิ่นนานไปจะเสียความคุณสมบัติ ไร้ค่าไร้ราคา

ดังนั้นคนนอกหากอยากจะได้มันก็มีระดับความยากที่สูงมาก

ยิ่งเป็นเพราะระดับการป้องกันของมันอยู่เหนือวัตถุดิบประเภทเดียวกัน ดังนั้นในบรรดาวัตถุดิบหลอมเรือเวทจึงเป็นประเภทที่อยู่ในระดับสูง ไม่ใช่ของที่ระดับกลางระดับล่างจะเทียบได้ สวี่ชิงเคยเห็นในร้านยอดเขาที่หก แค่คราบกิ้งก่าทะเลระดับรวมปราณขั้นสามก็ขายถึงสามสิบหินวิญญาณแล้ว

ราคาจะพุ่งขึ้นตามพลังบำเพ็ญของกิ้งก่าทะเลไปด้วย คราบกิ้งก่าทะเลระดับรวมปราณขั้นห้าก็เป็นราคาหนึ่งร้อยห้าสิบหินวิญญาณ กระทั่งว่าสวี่ชิงเคยเห็นคราบกิ้งก่าทะเลระดับรวมปราณขั้นแปดผืนหนึ่ง ราคาสูงถึงห้าร้อยหกร้อยหินวิญญาณ

ราคาที่น่าตื่นตะลึงเช่นนี้ ทำให้เกาะกิ้งก่าทะเลมักจะดึงดูดผู้บำเพ็ญต่างเผ่าที่โหดเหี้ยมจากทะเลต้องห้ามเข้ามาแย่งชิง เสี่ยงภัยอันตรายเป็นอย่างมาก

ดังนั้นหากไม่มีกำลังรบในระดับหนึ่ง มุ่งหน้ามาที่นี่ยากจะรอดกลับไป

เป้าหมายของสวี่ชิงก็คือเกาะกิ้งก่าทะเลแห่งนี้

ตอนนี้เวลาค่อยๆ ไหลผ่านไปตามการเปิดอ่านบันทึกสมุทร ไม่ทันได้รู้ตัวก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว สวี่ชิงในที่สุดก็จำบันทึกสมุทรหนาๆ ไว้ในสมองจนหมด หลับตานึกย้อนรอบหนึ่งก็หมุนตัวจากไป

“ทุกอย่างเตรียมการเรียบร้อยแล้ว แค่รอเรือเวทเท่านั้น” สวี่ชิงเดินอยู่บนถนนในยามเย็นมองทะเล เสียงคลื่นดังลอยเข้ามาในหู ดวงตาฉายแววคาดหวัง

ในที่สุด ยามพบค่ำก็จากไป ในเสี้ยวพริบตาที่จันทร์กระจ่างลอยขึ้น สวี่ชิงก็มาถึงกรมขนส่ง

ตอนนี้คนงานที่ยุ่งมาทั้งวันกำลังจากไปเป็นกลุ่ม ตอนที่สวี่ชิงเดินมาจากข้างๆ ก็มองเห็นจางซานนั่งยองๆ บนกองสินค้าพลางสูบบ้องยาสูบมาจากที่ไกลๆ

เงาร่างจางซานที่อยู่ใต้แสงตะเกียงสลัวค่อนข้างรางเลือน มีเพียงความเหนื่อยล้าที่เผยออกมาปรากฏในสายตาของสวี่ชิงจากแสงกะพริบวูบวาบของบ้องยาสูบในมือ

ในใจสวี่ชิงรู้สึกผิดและติดค้างอยู่นิดๆ กำลังจะเดินเข้าไป ในหมู่ลูกศิษย์คนงานที่กวาดตามองมารอบๆ แล้วเปลี่ยนมาเรียบร้อยระมัดระวังเพราะการปรากฏตัวขึ้นของเขา มีเงาร่างผอมเล็กที่คุ้นเคยร่างหนึ่ง

เงาร่างนั่นเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นหลี่จื่อเหมยที่เข้าสำนักมาพร้อมเขานั่นเอง นางก็เห็นสวี่ชิงเช่นกัน แม้จะระมัดระวังตัว แต่ใบหน้าก็ยังฉายรอยยิ้มออกมา

รอยยิ้มนี้จริงใจนักใต้แสงจันทร์

สวี่ชิงยิ้มให้กำลังใจ หลังจากมองอีกฝ่ายเดินจากไปจนลับตาแล้ว ก็เดินไปข้างๆ จางซาน

“รู้จักนางหรือ” จางซานเอ่ยถามอย่างสงสัย

“รู้จัก นางชื่อหลี่จื่อเหมย เข้าสำนักมารุ่นเดียวกับข้า เป็นคนที่เข้มแข็งมาก” สวี่ชิงมองเงาแผ่นหลังของหลี่จื่อเหมย เอ่ยเสียงเบา

จางซานได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า

“เป็นเด็กสาวที่ไม่เลว ในเมื่อเจ้ารู้จัก วันหลังข้าก็จะดูแลให้มากสักหน่อย”

“ขอบพระคุณมากขอรับ” สวี่ชิงมองจางซานพลางเอ่ยอย่างเป็นพิธีรีตรอง

“เรื่องเล็ก ไปเถอะ ข้าจะพาไปดูเรือเวทของเจ้า” จางซานพูดพลางดวงตาฉายแววเป็นประกาย กระโดดลงมาจากกองสินค้า พาสวี่ชิงเดินไปข้างหลัง สถานที่ไปครั้งนี้เป็นคลังสินค้าขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง

เมื่อเดินเข้าไป เรือลำใหญ่มหึมาลำหนึ่งมาพร้อมด้วยพลังอำนาจน่าครั่นคร้ามก็สะท้อนในดวงตาสวี่ชิง ทำให้ฝีเท้าของเขาชะงักอย่างห้ามไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน