ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 804

บทที่ 804 ดอกไม้บานในแสงตะเกียง

ความโกลาหลในวังศึกษาสิ้นสุดลงตรงนี้

ใบหน้าของเจ้าดาราจักรพรรดิโบราณจมลงอย่างช้าๆ จนไม่เหลือร่องรอย ศีรษะของรูปปั้นจักรพรรดิก็ค่อยๆ หมุนกลับมาตั้งตรงอยู่หน้าสะพานสายรุ้งและสงบนิ่งลงอีกครั้ง

รัศมีของวังจักรพรรดิก็กลับมาปกติในยามนี้

ในหอเลือนโลกีย์ จิ้งจอกดินบนแท่นบูชาในศาลเจ้าหัวเราะเยาะ หลับตากลายเป็นรูปปั้นดินอีกครั้ง

ม่านฟ้าวังศึกษาและซอกแผ่นดินเทวะก็หายไปหมดสิ้น

และถึงแม้ความวุ่นวายที่เกิดจากเสวนาเต๋าครั้งนี้จะจบลงแล้ว แต่ผลกระทบของมันใหญ่หลวงนัก ทิ้งความพะวงไว้ในใจขุมอำนาจแต่ละฝ่าย คลื่นกระทบที่ส่งผลต่อผู้ร่ำเรียนในวังศึกษาก็คงอยู่อีกยาวนาน

ผู้ศึกษานับไม่ถ้วนล้วนบาดเจ็บหนักเบาต่างกันไป

ความนิ่งเงียบและความสับสนกลายเป็นท่วงทำนองหลักของวังศึกษาในตอนนี้ โดยเฉพาะท้องฟ้าของวังศึกษา เสียหายทั้งผืน เห็นจุดเปราะบางได้หลายตำแหน่ง

ยังมีบางจุดเหมือนพื้นน้ำแข็งละลาย ปรากฏเป็นรูสีดำคล้ายถูกกัดเซาะ ราวกับแผลเน่าเปื่อยบนผิวหนังที่ไม่อาจหายได้เอง

และพื้นดินก็ไม่ได้ดีกว่ากันนัก ไม่เอ่ยถึงหลุมบ่อนับร้อยพัน แต่ก็เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าหลายพื้นที่กำลังถล่ม

มองภาพรวม ความรู้สึกของการพังทลายเด่นชัดเป็นพิเศษ

เห็นทั้งหมดนี้ รอยย่นบนหน้าเจ้าวังศึกษาคล้ายเยอะกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย เขาถอนหายใจเบาๆ มือขวายกขึ้นชี้ไปยังท้องฟ้า

“คืนรูป!”

คนที่ร่วมมือกับเจ้าวังศึกษายังมีเจ้าสายทั้งหมดในวังศึกษา เจ้าสายเซียนต่างวิถีก็รวมอยู่ในนั้น ตอนนี้พวกเขาทุกคนล้วนยกมือขวา เริ่มใช้ข่ายพลังของวังศึกษาที่ตนมีในฐานะเจ้าสาย

ชั่วขณะหนึ่ง เจดีย์ขาวแต่ละองค์แผ่รัศมีสีขาว เกิดเป็นคลื่นปราณขยายทั่วผืนดิน พร้อมปรากฏลำแสงสีขาวพุ่งสู่ม่านฟ้าวังศึกษาเป็นสาย

มองไกลๆ ลำแสงเป็นสายเหล่านั้นอานุภาพสะเทือนฟ้า พริบตาต่อมาท้องนภาปรากฏตราอักขระมากมายเปล่งประกายแสงสีขาว ทุกรูปล้วนมีแปดมุม ขยายทั่วฟ้าแผ่คลุมผืนดิน

ตราอักขระเหล่านี้เรียงแถวกัน เกิดเป็นรูปยันต์แปดทิศขนาดมหึมา

ในนั้นเคลื่อนหมุนเป็นวง ต่างโคจรตามวิถีบางอย่าง และทุกการหมุนครบรอบจะทำให้พื้นที่วังศึกษาที่เสียหายถูกซ่อมแซม

พื้นดินก็เป็นเช่นนั้น ค่ายกลยันต์แปดทิศแบบเดียวกัน โคจรเป็นวงเช่นเดียวกัน

ขณะฟ้าดินสะเทือนเลื่อนลั่น การฟื้นฟูพื้นที่ทั้งวังศึกษาก็รวดเร็วขึ้น จนเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป…ท้องฟ้าแจ่มใส ไม่เหลือส่วนเสียหายสักน้อยนิด

ผืนดินไร้เศษธุลี ดินถล่มทั้งหมดคืนสู่สภาพเดิม

ทุกสิ่งย้อนกลับมาก่อนเสวนาเต๋า

“เสวนาเต๋าสิ้นสุด”

“สายเซียนต่างวิถีชนะ!”

เจ้าวังศึกษาที่อยู่กลางอากาศกวาดสายตามองผู้ร่ำเรียนทั้งหลาย สุดท้ายมองไปยังแท่นเต๋าสายเซียนต่างวิถี จุดหลักที่เขามองคือสวี่ชิงที่นั่งขัดสมาธิลงอีกครั้ง

สายตานี้ลึกล้ำ แอบแฝงความเฉียบคม คล้ายอ่านทะลุใจคนได้

คำพูดของเขาจบเสวนาเต๋าครั้งนี้โดยสมบูรณ์

เงาร่างเขาลอยออกไปหลังกล่าวจบ ส่วนองค์ชายสามที่ติดตามอยู่ข้างหลังโดยตลอด หากไม่ได้เห็นเรื่องนี้กับตา อย่างมากก็อมยิ้มให้กำลังใจเหล่าผู้ศึกษาแล้วจากไป

แต่ตอนนี้ เขาคารวะไปทางสวี่ชิงอย่างเคารพนบนอบถึงกล้าเดินออก

และหลังจากวังศึกษาเงียบลงชั่วขณะหลังพวกเขากลับไป เสียงโห่ร้องยินดีเปี่ยมความเบิกบานดังขึ้น เสียงทั้งหมดมาจากผู้ศึกษาสายเซียนต่างวิถี

เหล่าผู้ศึกษาที่ไม่กล้าคบค้ากับสายเซียนต่างวิถีก่อนเสวนาเต๋า ยามนี้ตื่นเต้นฮึกเหิม

เพราะพวกเขารู้ว่าหลังจากผ่านเสวนาเต๋าครั้งนี้ ทั้งเอาชนะเปิดโปงสายผสานเทพ สายเซียนต่างวิถี…จะไม่มีอุปสรรคใดอีกแล้ว ต้องทะยานขึ้นฟ้าแน่นอน

กระแสเซียนต่างวิถีมาถึงแล้ว

จุดนี้ก็พอมองออกจากสายรุ้งบนแท่นเต๋าที่ส่องประกายทั่วทิศ

กระทั่งผู้ศึกษามากมายที่เป็นกลางยังใฝ่ฝันหาสายเซียนต่างวิถีหลังจากเห็นเรื่องในวันนี้

แต่เทียบกับสายเซียนต่างวิถีที่ยกระดับอย่างรวดเร็ว สายผสานเทพที่เป็นฝ่ายแพ้ยามนี้ชะตาสิ้นสุดแล้ว ผู้ศึกษาผสานเทพทั้งหลาย ตั้งแต่ศิษย์ตัวแทนสำนักจนถึงศิษย์ทั่วไป ต่างคนจิตใจไม่สงบ บ้างก็งุนงง บ้างก็มีคนเสียใจ

ทั้งหมดนี้ สุดท้ายล้วนกลายเป็นความโกรธ ความโกรธที่มีต่อไป๋เซียวจัว

สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญต่อคือวังศึกษาไปจนถึงเมืองหลวงจักรพรรดิหันมาตรวจสอบไป๋เซียวจัว โดยเฉพาะพวกระดับสูงในสายผสานเทพ ไม่มีใครรอดสักคน นอกจากพวกเขาจะผ่านการสอบสวน ไม่อย่างนั้นความตายคือจุดจบเพียงหนึ่งเดียว

ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ขณะเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้น องครักษ์ชุดดำของวังศึกษาและองครักษ์ส่วนพระองค์ในเมืองหลวงจักรพรรดิมาถึงพร้อมกัน

พวกเขาพาพวกระดับสูงในสายผสานเทพทั้งหมดไปต่อหน้าผู้ศึกษาทั้งหลาย

ทั้งยังบังคับปิดผนึกไม่ให้ผู้ศึกษาผสานเทพออกมา ทำให้เวลาช่วงหนึ่งในภายหน้าพวกเขาต้องอยู่แต่ในวังศึกษา รอคอยการสอบสวนที่จะตามมา

เจดีย์ขาวสายผสานเทพถูกผนึกเหมือนสายเซียนต่างวิถีในตอนแรก!

สวี่ชิงลุกขึ้นในยามนี้ เดินลงแท่นเต๋าพร้อมเจ้าสายเซียนต่างวิถีและเฉินเต้าเจ๋อ กลับถึงเจดีย์ขาวเซียนต่างวิถีโดยมีผู้ศึกษาเซียนต่างวิถีห้อมล้อมตลอดทาง

นอกเจดีย์ขาว เจ้าสายเซียนต่างวิถีหายใจเข้าลึก ประกาศแก่ผู้ศึกษาว่าพรุ่งนี้สายเซียนต่างวิถีจะเปิดอีกครั้ง

ขณะเสียงโห่ร้องยินดีเบิกบานกว่าเก่า เจ้าสายเซียนต่างวิถีผู้นี้ค้อมกายคารวะไปทางสวี่ชิง เฉินเต้าเจ๋อที่ด้านข้างก็ทำเช่นเดียวกัน

สวี่ชิงรู้ว่าพวกเขามีคำถามมากมายอยากถาม จึงเดินเข้าเจดีย์ขาว

สองคนข้างหลังก้าวตามเข้ามา ประตูเจดีย์ขาวค่อยๆ ปิดเข้าหากัน

กลุ่มผู้ศึกษาภายนอกก็รู้ว่าตอนนี้ไม่เหมาะรบกวน จึงต่างคนก้มลงกราบเจดีย์ขาวด้วยใจฮึกเหิมแล้วเลือกเดินจากไป

ในเจดีย์ขาวเป็นความสงบเงียบ

ภายใต้แสงตะเกียงสว่างไสว สวี่ชิงยืนอยู่หน้าชั้นวางแผ่นหยก มองตำราแน่นขนัดบนนั้น เจ้าสายเซียนต่างวิถีกับเฉินเต้าเจ๋อยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างนอบน้อม

ในใจพวกเขามีคำถามมากมายเหลือเกิน แต่ตอนนี้ยืนเผชิญหน้าสวี่ชิงอยู่ตรงนี้ แม้มีคำพูดนับพันหมื่นก็ไม่รู้จะเอ่ยอย่างไร ต้นกำเนิดสายเซียนต่างวิถีอยู่บนกายสวี่ชิงแล้วจริงๆ นี่ทำให้พวกเขาร้อนใจด้วยนึกถึงส่วนได้ส่วนเสีย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน