ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 819

บทที่ 819 เก้าลมปราณ

สวี่ชิงมองอย่างเย็นชา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์ และเขาก็เข้าใจความหมายของนายกอง

ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่ใช่เผ่าใต้อาณัติของนภาคิมหันต์ แต่เป็นเผ่าหลักแท้จริง

เมื่อรวมกับสิ่งที่นายกองพูดก่อนหน้านี้ว่าสัมผัสได้ถึงร่องรอยเมื่อเข้าสู่พื้นที่ต้องห้าม คิดดูแล้วผู้ที่ทิ้งร่องรอยไว้ก็คือผู้มาเยือนผู้นี้นั่นเอง

แม้สวี่ชิงจะไม่เคยเจอผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ แต่ช่วงที่เขาอยู่ในเมืองหลวงจักรพรรดิ เขาได้ศึกษาตำราของสายเซียนต่างวิถีในวังศึกษา จึงมีความรู้เกี่ยวกับเผ่านี้อยู่บ้าง

เขาจึงรู้ว่าผู้บำเพ็ญจากเผ่าหลักทุกคนในแดนนภาคิมหันต์จะมีสถานะสูงส่ง เนื่องจากจำนวนผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์น้อยกว่าเผ่าใต้อาณัติมาก

จุดนี้ เห็นได้จากการปฏิบัติตัวต่อองค์ชายใหญ่ซึ่งเป็นเลือดผสม

ส่วนผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์หลัก แม้จะออกไปจากดินแดนนภาคิมหันต์แล้ว ยามอยู่ในเขตขั้วอำนาจของเผ่าอื่นๆ ก็เป็นเช่นนี้

ไม่มีใครกล้าก้าวล่วงผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์หลักมั่นใจเต็มเปี่ยม และทำตัวหยิ่งยโสอย่างยิ่งได้

ความแข็งแกร่งของเผ่า คือความมั่นใจของพวกเขา

เช่นตอนนี้ ยิ่งอยู่ในดินแดนนภาคิมหันต์ ยิ่งวางท่ากว่าเดิม

ท่ามกลางเสียงครืนครันของฟ้าดิน ใบหน้าของผู้มาเยือนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือสวี่ชิงและนายกอง ดาวหางที่มาพร้อมกับเขาก็ตกลงมาบนพื้น

พื้นที่ต้องห้ามสั่นสะเทือน ทุกทิศทางโกลาหล แรงกดดันกดลงมาจากท้องฟ้าอย่างแรง กลายเป็นประโยคหนึ่ง

“เผ่ามนุษย์รึ”

เมื่อคำพูดนี้เปล่งออกมา ฟ้าดินเปลี่ยนสี ดั่งประกาศิต กลายเป็นพลังกฎเกณฑ์ กดทับร่างสวี่ชิงและนายกอง พยายามควบคุมการเคลื่อนไหวของพวกเขา กระทั่งร่างของพวกเขาก็เกิดเค้าลางจะฉีกขาดออกจากกันเลาๆ

ดวงตาของนายกองเปล่งแสงสีฟ้า รู้สึกค่อนข้างตื่นเต้น

สีหน้าของสวี่ชิงยังคงปกติ ราวกับมองคนตาย

เจ้าเงาที่กำลังกลืนกินพื้นที่ต้องห้าม หยุดชะงักชั่วครู่ แล้วจึงกลืนกินต่อไป

เมื่อเห็นว่าเผ่ามนุษย์ทั้งสองไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกับการปรากฏตัวของเขาแม้แต่น้อย ดวงตาของผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ที่เพิ่งมาถึงก็ฉายแววไม่พอใจ

เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก แต่เพิ่งมาถึง จุดประสงค์ของเขาก็คือภูเขาต้องห้ามในพื้นที่ต้องห้ามแห่งนี้

ในฐานะผู้เข้าร่วมมหกรรมล่าเหยื่อ เขาต้องการภูเขาต้องห้าม ยิ่งมากยิ่งดี และการแข่งขันในเรื่องนี้ก็รุนแรง เขาจึงให้ผู้รับใช้จากเผ่าใต้อาณัติไปยังพื้นที่ต้องห้ามหลายแห่งเพื่อทิ้งร่องรอยของเขาไว้ล่วงหน้า

มีร่องรอยนี้อยู่ก็หมายความว่าเขาครอบครองพื้นที่แห่งนี้แล้ว ผู้ใดที่อยากจะแย่งชิง ต้องรับผลกรรมถูกเขาสังหารในภายหลัง

ส่วนเขาจะเดินทางไปยังพื้นที่ต้องห้ามเหล่านี้ ระหว่างทางมีทั้งสำเร็จและล้มเหลว อารมณ์ก็ไม่ดีเป็นทุนเดิม เมื่อมาถึงพื้นที่ต้องห้ามแห่งนี้ และเห็นเผ่ามนุษย์กล้าบุกรุกเข้ามา ดังนั้นจากการที่ดวงตาฉายแววหมดความอดทน เขาก็ยกมือขวาขึ้นปล่อยหมัดไปยังสวี่ชิงและเอ้อร์หนิว

หมัดนี้ คล้ายจะซัดมาส่งๆ แต่สำแดงจากมือของเผ่านภาคิมหันต์กลับให้ความรู้สึกน่าตื่นตะลึง

ท้องฟ้าปั่นป่วน ผืนแผ่นดินครืนครัน เงาหมัดสีทองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นระหว่างฟ้าดิน ขนาดใหญ่ยักษ์ถึงหมื่นจั้ง ราวกับกำปั้นจากสวรรค์

พลังอำนาจที่น่าครั่นคร้าม กลิ่นอายสั่นคลอนจิตใจ ก่อตัวเป็นพายุ ทำให้พื้นที่ต้องห้ามสั่นสะเทือน ยามพุ่งลงมา นายกองทางนั้นกลับหัวเราะ ร่างอวบอ้วนพุ่งออกไปในพริบตา

“พอดีเลย เอาเจ้าเป็นตัวทดลองผลการเสริมพลังกายเลยก็แล้วกัน”

ระหว่างที่พูด ร่างกายใหญ่โตราวภูผาของนายกองก็ส่งเสียงหวีดหวิวอย่างรุนแรง ปะทะกับเงาหมัดสีทองที่พุ่งลงมาตรงๆ

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ราวฟ้าผ่ากึกก้อง

ร่างกายของนายกองร่วงลงมา กระเด้งกระดอนไปบนพื้นหลายครั้ง ส่วนเงาหมัดบนท้องฟ้าก็ปรากฏรอยแตก พริบตาต่อมาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ในชั่วพริบตา

“เท่านี้เองหรือ”

นายกองเงยหน้าขึ้น ส่งเสียงเย่อหยิ่ง

สวี่ชิงมองนายกอง เขารู้สึกได้ว่านายกองไม่เพียงแต่ร่างกายแข็งแกร่งขึ้นมาก พลังบำเพ็ญของเขาก็กลับมีพลังหวนสู่อนัตตาโดยไม่รู้ตัว

‘ผนึกคลายอีกแล้วหรือ

‘อีกอย่าง เหมือนศิษย์พี่ใหญ่จงใจทำให้ผู้บำเพ็ญจากนภาคิมหันต์บันดาลโทสะเลย’

ขณะที่สวี่ชิงใคร่ครวญ นายกองก็ตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เอาอีกสิ”

ผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์มองไปที่นายกอง ดวงตาทั้งสองซึ่งจับจ้องที่ร่างของนายกายค่อนข้างคุกรุ่นขึ้น คล้ายจะจริงจังขึ้นเล็กน้อย เขายกมือขวาขึ้นแล้วสูดหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง

ลมหายใจนี้กลายเป็นพายุโหมขึ้นมา ไอพลังประหลาด พลังวิญญาณ และกฎเกณฑ์ทั้งหมดที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ ต่างก็หลั่งไหลเข้าปากของเขาในพริบตา

ก่อตัวเป็นคลื่นวนอันน่าตกใจท่ามกลางเสียงคำราม

และหลังจากหายใจเข้า ร่างกายของผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ผู้นี้ก็ขยายใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่า ยกมือขวาขึ้นแล้วปล่อยหมัดอีกครั้งกลางอากาศ

เสียงตูมดังขึ้น มิติพังทลาย ภูเขาสีทองขนาดใหญ่กว่าเงาหมัดก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นกลางอากาศ พุ่งลงมาที่นายกอง

ดวงตานายกองฉายแววเหยียดหยาม ขณะที่พุ่งปะทะอีกครั้ง ยังคงใช้ร่างกายชนกับเงาภูเขา

เสียงกระแทกดังก้อง ร่างกายของนายกองร่วงลงมา เงาภูเขาที่แข็งแกร่งขึ้นพังทลาย

ครั้งนี้ ในดวงตาผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ฉายแววเคร่งขรึม จ้องมองมาทางนายกอง กำลังจะเอ่ยปากพูด

“อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอเหลือเกิน!”

นายกองหัวเราะงอหงายบนพื้น

เสียงหัวเราะนี้ดังเข้าโสตประสาทของผู้บำเพ็ญจากเผ่านภาคิมหันต์ ดวงตาเขาฉายแววอาฆาต อ้าปากหายใจเข้าอีกครั้ง ครั้งนี้ครอบคลุมพื้นที่กว้างกว่าเดิม หอบเอาไอพลังประหลาดและพลังวิญญาณในรัศมีพันลี้มา ก่อตัวเป็นคลื่นวนอันน่าสะพรึงกลัวตรงหน้า

กำลังจะดูดกลืนเข้าไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน