ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 827

บทที่ 827 นี่ถึงจะเป็นสวี่ชิง

ชิวเชวี่ยจื่อสังเกตเห็นความเย็นชาในดวงตาสวี่ชิง พอคิดถึงคู่แค้นที่ตายไปก่อนหน้านี้ จึงสูดลมลึก พยักหน้าให้ทันที ร่างโยกบินออกไป นำทางอยู่เบื้องหน้า

สวี่ชิงอยู่ด้านหลัง ติดตามไปด้วยสีหน้าเย็นชา นายกองข้างกายเขา ก็เก็บความเพลิดเพลินเมื่อครู่นี้ลง

แม้ความรู้สึกต่อเผ่ามนุษย์ของเขาจะจืดจางมาก แต่พอได้ยินเรื่องเช่นนี้ ก็ยังเกิดความผันผวนขึ้นมาเหมือนกัน

“เผ่ามนุษย์”

นายกองถอนใจเบาอยู่ในใจ

เป็นเช่นนี้ ร่างของพวกเขาทั้งสามคน จึงยิ่งเข้าใกล้ยังส่วนลึกในพื้นที่ต้องห้ามนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

ตำหนักวังสีทองบนท้องฟ้า ชนชั้นสูงนภาคิมหันต์ในนั้น มุมปากยกขึ้น อยู่ในท่าทีเบิกบานใจ

“อย่างนี้จึงจะน่าสนใจหน่อย ถ้าไม่หลั่งเลือด ไม่มีการตาย แล้วจะเรียกว่าออกล่าครั้งใหญ่ได้อย่างไรกัน”

เวลาค่อยๆ ผ่านไป สองวันต่อมา…

ส่วนลึกพื้นที่ต้องห้าม บนต้นไม้สูงใหญ่ขนาดยักษ์ต้นหนึ่ง ร่างของสวี่ชิงรวมถึงนายกองและชิ่วเชวี่ยจื่อยืนอยู่ที่นั่น ไปยังจุดที่ห่างออกไป

ที่นั่น ระหว่างฟ้าดินเต็มไปด้วยปราณหมอกสีดำเบาบาง ทำให้โลกถูกย้อมจนขมุกขมัว บนพื้นดินเป็นผืนป่าที่แห้งเหี่ยว ประดุจภูตผีปีศาจที่อยู่ในความมืดนี้

และถัดจากป่าผืนนี้ ก็เป็นยอดเขาสูงต่ำสลับกันหลายลูก ราวกับมังกรที่หลับใหล ซึ่งรวมตัวเป็นทิวเขายิ่งใหญ่จากทั้งหมดยี่สิบเจ็ดลูก

พาดข้ามกว่าครึ่งพื้นที่ต้องห้าม

และภายในยังมีอีกหลายลูก แฝงไว้ด้วยเปลวเพลิงสีดำ พ่นออกมาเป็นระยะ ขณะที่หมอกดำพ่นออกพันล้อมรอบ ก็มีหินหนืดสีดำทะลักออกมาด้วย

“ที่นั่นคือภูเขาต้องห้ามของพื้นที่ต้องห้ามผืนนี้”

ชิวเชวี่ยจื่อเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ

สวี่ชิงสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แทรกอยู่ในสายลม หรี่ตาลง

เขาเคยเห็นพื้นที่ต้องห้ามมาหลายที่ ปกติแล้ว ล้วนจะมืดครื้มเป็นหลัก แบบที่เป็นภูเขาไฟเหมือนพื้นที่ต้องห้ามนี้ ก็เพิ่งจะเคยพบเป็นครั้งแรก

“สิบลูกด้านท้าย สามารถูกผู้เข้าร่วมการออกล่าครั้งใหญ่ทั้งหมดแย่งชิงได้ แต่ด้านหน้าสิบเจ็ดลูก คือที่ถูกภายในกำหนดไว้แบบที่ข้าบอกก่อนหน้า”

“ส่วนลูกที่ถูกจัดไว้ให้บุตรจักรพรรดิคนโตเผ่ามนุษย์ คือ…ลูกที่เก้า”

ชิวเชวี่ยจื่อยกมือ ชี้นิ้วไปเบื้องหน้า

สวี่ชิงสายตามองไป ในกลุ่มภูเขา เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายมหาศาล มาจากผู้เข้าร่วมการออกล่าครั้งใหญ่ทั้งหมดที่มารวมตัวกัน

บนยอดเขาทุกลูกล้วนมีอยู่ โดยเฉพาะสิบลูกด้านหลัง กลิ่นอายซับซ้อนอย่างมาก

ยอดเขาที่ชิวเชวี่ยจื่อชี้ไปก็เป็นเช่นนี้

นอกเหนือจากนี้ กลิ่นอายเหล่านี้ก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนจะชักดาบฟาดฟันกันได้ตลอดเวลาด้วย ทว่าก็เหมือนถูกข่มเอาไว้ ไม่ได้ลงมือกันทันที

“ยังมีเวลาอีกหนึ่งวัน ภูเขาต้องห้ามของที่นี่ ก็จะถูกยกขึ้น พอถึงตอนนั้น การต่อสู้และแย่งชิงที่สับสนอลหม่านก็จะระเบิดขึ้น”

ชิวเชวื่ยจื่อดวงตาเผยปณิธานต่อสู้ ยอดเขาของเขาตอนนี้ถูกชิงไปแล้ว เวลานี้อยู่กับสวี่ชิง

เขาไม่กล้าแย่งจากสวี่ชิงทางนั้น ดังนั้นเป้าหมายของเขา คือภูเขาต้องห้ามทางนี้

และระหว่างทาง เขาเองก็อ้อนวนอย่างเกรงใจ ถ้าหากตนเองสามารถแย่งชิงมาได้ลูกหนึ่ง หวังว่าสวี่ชิงจะไม่ทำให้ลำบากใจ

ด้วยเหตุนี้ สวี่ชิงยอมรับ แม้ว่าเขาจะต้องการภูเขาต้องห้าม แต่ข้อมูลของชิวเชวี่ยจื่อเองก็มีคุณค่าด้วยเช่นกัน

“สหายเต๋าสวี่ พวกเราแค่รออีกวันเดียวก็พอแล้ว”

พลังบำเพ็ญในร่างชิวเชวี่ยจื่อหมุนเวียน ดวงตาเผยประกาย ในแผนการเขา ไม่มีเรื่องลงมือแย่งชิงในตอนนี้เลย เพราะเขารู้สึกว่าไม่มีความหมาย แย่งมาได้ก็ไม่มีประโยชน์ เวลาหนึ่งวันที่ต้องอยู่ในนั้น จะทำให้เกิดการล้อมโจมตี

เมื่อเป็นเช่นนี้ ความเสี่ยงจึงยิ่งสูง ความยากก็ยิ่งสูงด้วยเช่นกัน

“แต่ถ้าวันสุดท้ายผ่านไป ตอนที่ยอดเขาทั้งหมดสามารถูกชิงไปได้ พวกเขาพุ่งออกไป หลังจากแย่งยอดเขาเป้าหมายได้แล้ว สามารถเลี่ยงออกมาได้ทันที”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ โอกาสสำเร็จก็จะสูงยิ่งขึ้น ถึงอย่างไรตอนนั้นยอดเขาอื่นๆ ก็คงถูกชิงไปหมดแล้ว ดังนั้นก็จะกระจายเป้าหมายของทุกคนออกจากกัน”

สวี่ชิงมองไปภูเขาลูกที่เก้า สายตาย้ายออกไปมองยอดเขาอื่น ความเย็นชาในดวงตาก็รุนแรงขึ้น เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า

“ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้น”

พูดจบ เขาก็กระโจนตัว บินขึ้นท้องฟ้า พุ่งตรงไปยังเทือกเขาด้านหน้า

ด้านหลังเขา ชิวเชวี่ยจื่อสีหน้าเปลี่ยน เขารู้ว่าสวี่ชิงแข็งแกร่งมาก และเห็นมากับตาแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าพลังต่อสู้ของอีกฝ่าย จะสามารถเผชิญหน้ากับคนทั้งหมดได้พร้อมกัน

และถ้าทำตามวิธีการของเขา ด้วยพลังของสวี่ชิง สามารถได้รับภูเขาต้องห้ามหนึ่งลูกมาได้แน่ๆ กระทั่งสองลูกเองก็ยังเป็นไปได้ แต่ถ้าหากบุ่มบ่ามพุ่งเข้าไป จะกลายเป็นเป้าของทุกคน ทั้งหมดก็จะเพิ่มตัวแปรขึ้นมาอีก

“นี่…”

ชิวเชวี่ยจื่อร้อนรนขึ้นในใจ พอคิดจะเอ่ยปาก นายกองข้างๆ ก็หัวเราะเสียงเบาขึ้นมา ตอนที่บินออกมาอยู่ข้างตัวเขา ก็ส่งคำพูดมาคำหนึ่ง

“เป้าหมายของเจ้า คือหนึ่งถึงสองลูก แต่เป้าหมายของศิษย์น้องเล็กข้าคือทั้งหมด”

“ทั้งหมดหรือ” ชิวเชวี่ยจื่อสั้นสะท้านในใจ จังหวะที่ปณิธานความพรั่นพรึงปะทุขึ้นมา ร่างของสวี่ชิงก็มาอยู่กลางอากาศแล้ว มือขวายกขึ้นกดไหลซ้าย ดึงออกไปด้านนอก

รูปสัญลักษณ์บนตัวเขา ส่องสว่างวาบในพริบตา ไฟสีดำผืนหนึ่ง ก็ระเบิดขึ้นมาบนตัวสวี่ชิงทันที ก่อตัวเป็นทะเลเพลิง โถมฟ้าแผ่ออกไป

ขณะเดียวกัน จากการปรากฏของรูปสัญลักษณ์ วิหคทองก็พุ่งออกมาจากด้านใน เริงระบำในทะเลเพลิง ส่งเสียงร้องกึกก้องไปทั้งฟ้าดิน

ร่างกายสีดำ รูปร่างพญาหงส์ ขนหางยาวแต่ละเส้นๆ กางแผ่ฟ้าดิน ก่อให้เกิดความสนใจจากผู้บำเพ็ญยอดเขาทั้งยี่สิบเจ็ดลูก

พริบตาที่พวกเขามองไปยังวิหคทองบนท้องฟ้า มือขวาสวี่ชิงก็ตะปบไปยังวิหคทอง

ทันใดนั้นวิหคทองก็แผดร้องรุนแรงขึ้น ร่างกายพุ่งลงเบื้องล่าง ตรงมาทางมือขวาของสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว ร่างกายแยกส่วนออกอย่างรวดเร็ว ท้ายสุดตอนที่ปรากฏในมือสวี่ชิง วิหคทองสลายหาย หอกยาวสีดำเล่มหนึ่ง ปรากฏขึ้นระหว่างฟ้าดิน ปรากฏขึ้นบนมือสวี่ชิง

หอกยาวเล่มนี้พอออกไป ฟ้าดินก็เปลี่ยนสี สายฟ้าหลายสายวาดผ่านสี่ทิศราวกับจะฉีกแผ่นฟ้า และยังมีเสียงคำรามต่ำจากความว่างเปล่า เหมือนไม่อนุญาตให้จุติมายังโลก ส่งคำเตือนออกมา

แต่กลับไม่มีประโยชน์ ความเย็นชาในดวงตาสวี่ชิงยิ่งเข้มข้นขึ้น คว้าหอกยาวต้องห้ามในมือแล้วขว้างออกไปทางภูเขาลูกที่เก้า ภายใต้การจับตามองของตำหนักวังสีทอง ท่ามกลางความพรั่นพรึงของชิวเชวี่ยจื่อ และในความผันผวนของผู้บำเพ็ญทั้งยี่สิบเจ็ดยอดเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน